Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1917, Blaðsíða 48

50
sig ekki undir og eru færir um að gefa fram að viss-
um degi, við skulum segja hálfan mánuð eða þrjár
vikur af maí. Hafi menn tryggan forða á hverju ári
fram á þann tíma, eru engar likur til þess, að menn
komist nokkurn tíma í fóðurþröng. pó að eitthvað
þurfi að gefa lengur sum árin er líka oft hægt að
spara mikið fyrir þann tíma á öðrum árum.
Ef við göngum út frá þvi, að meðalfóðurframleiðsl-
an — eftir töflunni — endist fram um mánaðamótin
maí og apríl handa ánum, þá vantar alveg trygga
gjöf eftir þann tima. Samkvæmt því sem áður var
sagt, sáum við ekki neina aðra leið líklegri, en að
gefa ánum meira af töðu. Meðal-fóðurframleiðsla
handa ánum er 93 kg. af útheyi. Að jafnaði mun mega
gera þriðjungs mun á töðu og útheyi til fóðurs, ættu
þá 90 kg. af töðu að jafngilda 120 kg. af útheyi.
pessi fóðurauki ætti að endast hálfan mánuð til þrjár
vikur, þó innistaða væri.
Engum manni dettur í hug að neita því, að
miklu auðveldara sje að fóðra á góðu fóðri en lje-
legu. Og jeg er ekki í neinum vafa um, að menn verða
fyrir miklum afurðamissi vegna þess, hve ljelegt
vetrarfóður ánna er; þroski fóstursins og undirbún-
ingur ánna undir burð er allur annar, þegar vel er
fóðrað. Hversu stór sú fjárhagslega hlið er, verður
ekki giskað á með neinni vissu, að eins víst, að hún
er mikil.
Hafi menn nægilegt fóður og geti fóðrað ærnar
vel yfir veturinn, er auðsætt, að þær geta borið fyr
en nú tiðkast. — Efalaust einum hálfum mánuði fyr.
Hvað haldið þið að hálfsmánaðar vöxtur á lömbum