Frjáls verslun - 01.08.1967, Blaðsíða 22

22
FRJÁLS VERZLUN
skóli hans ekki ætlaður þeim, er
hugðu á slíkt, heldur var þetta
eins konar menntaskóli. Ólafur
vildi heldur aldrei setjast algjör-
lega að úti.
HALDIÐ HEIM.
Verzlunarstörf. Ólafur kom heim
til íslands í nóvember árið 1952.
Hóf hann þegar störf hjá Ó.
Johnson & Kaaber h/f, en var
ekki hafinn til neinna metorða
þegar í stað, heldur látinn vinna
algjörlega undir stjórn annars
manns. Starfaði Ólafur þá sem
sölumaður í matvörudeild fyrir-
tækisins og kynntist þannig vel
allri starfsemi, enda getur enginn
tekið við ábyrgðarstöðu án undir-
búnings.
Deildarstjóri. Þegar Ólafur hafði
starfað í matvörudeildinni um
tveggja ára skeið, þótti rétt að
fá honum nokkra ábyrgð í hendur.
Var hann þá gerður deildarstjóri
vefnaðarvöru- og raftækjadeilda
fyrirtækisins, og þótti takast
vel.
Friðþjófur, bróðir Ólafs, hafði
verið alvarlega sjúkur um langt
skeið. Sá hann glöggt að hverju
stefndi og lagði allt kapp á að búa
Ólaf sem bezt undir stjóm fyrir-
tækisins. Var Ólafur síðan gerður
að prókúruhafa árið 1954, ásamt
Jóhanni Möller, sem þá var gerð-
ur að skrifstofustjóra. Er Jóhann
nú nánasti samstarfsmaður Ólafs.
Friðþjófur andaðist í ágúst 1955,
langt fyrir aldur fram. Lentu
störfin þá að mestu leyti á herð-
um Magnúsar Andréssonar og
Ólafs.
Arent Claessen hafði á þessum
tíma dregið sig að verulegu leyti
út úr daglegum rekstri, og Ólafur
eldri var enn erlendis.Voru þeir
því forstjórar Magnús Andrésson
og Ólafur, sem þá var aðeins 24
ára gamall.
FORSTJÓRI.
Ólafur hefur þannig verið for-
stjóri fyrirtækja Ó. Johnson &
Kaaber h/f um tólf ára skeið. Var
Magnús Andrésson meðforstjóri
hans, þar til fyrir skömmu, en
hann lézt árið 1966. Er Ólafur
því aðalforstjóri fyrirtækjanna nú.
Gróska. Mikil gróska hefur
verið í starfsemi Ó. Johnson &
Kaaber h/f á undanförnum árum.
Viötal við Úiaf Ú. Johnson
F.V.: Á hvaða hœfileika álítiS
þér að reyni mest viS stjórnun
stór'fyrirtœkis?
ÓLAFUR: Þessu er fjarskalega
erfitt að svara. Ég geri mér full-
ljóst, að margt mætti betur fara
í minni stjórnun: vera betur
skipulagt og unnið. En þegar ég
hef slegið þennan varnagla, vil
ég halda því fram, að rökrétt
hugsun sé veigamest: eða að
kunna að greina milli aðalatriða
og aukaatriða.
Menn komast fljótlega að því,
þegar út í starfið er komið, að
leysa verður vandamálin eftir að-
stæðum hverju sinni, fremur en
eftir einhverjum fræðilegum
kenningum og utanbókarreglum.
Þess vegna skiptir mestu að setja
sig inn í starfið og þekkja allar
aðstæður. — Nú, auðvitað hefur
dugnaður ákaflega mikið að
segja, en þó er alltaf bezt að
stytta sér leið eftir megni.
En það, sem er ekki veiga-
minnst, er að gæta hófs, kunna
orðheldni og áreiðanleik, þannig,
að menn séu verðir þess trausts,
sem þeim er sýnt. Þennan eigin-
leika ættu fleiri að temja sér.
F.V.: Hvernig hagiS þér starfs-
degi yðar yfirleitt?
ÓLAFUR: Starfsdagur minn vill
oft verða nokkuð dreifður, enda
sagði sonur minn einu sinni:
„Pabbi, það eina, sem þú gerir,
er að skrifa nafnið þitt nokkrum
sinnum á dag.“ — En fyrir utan
allar tafir og frávik er dagurinn
yfirleitt þannig, að ég mæti hér
rétt fyrir níu. Þá les ég allan
póst, sem fyrirtækinu berst og er
oftast nær búinn að því kl.hálftíu.
Þá ber ég saman bækur mínar
við gjaldkerann og er við það
fram til tíu. Þar næst drekk
ég kaffi með yfirmönnum fyr-
irtækjanna, og við ræðum mál-
efni dagsins. Þessir fundir eru
fjarskalega gagnlegir, þó að oft
sé talað um fleira en það, er bein-
línis snertir fyrirtækin. Og eftir
kaffið svara ég bréfum fram að
hádegi. Við erum þrir hér, sem
lesum bréfin: Jóhann Möller,
Rafn Johnson og ég. Við lesum
fyrst allan póstinn og síðan svör
hver annars. Þannig vitum við
nákvæmlega um allt, sem kemur
til fyrirtækisins og fer frá því.
En auk þess að forstjóri fyr-
irtækis verður að vita um öll
bréfaskipti þess, er honum einnig
nauðsynlegt að gjörþekkja fjár-
hagsstöðuna hverju sinni. Hérna
á borðinu hef ég tvær bækur, sem
ég gæti kallað „biblíurnar“ mín-
ar. í annarri er yfirlit yfir fjár-
hagsstöðuna á hverjum tíma, en
í hinni er skrá yfir starfsdaginn.
Eftir hádegi vinn ég að þeim
verkefnum, sem brýnust eru í
það og það skiptið. Þetta getur
þess vegna verið ærið mismun-
andi.
Ég vil geta þess, að við höldum
tvisvar í mánuði fundi með öll-
um sölumönnum fyrirtækjanna.
Þessir fundir eru ákaflega mikil-
vægir, og vildi ég ekki missa af
þeim fyrir nokkurn mun. Þá eru
teknar ákvarðanir fram í tímann,
og menn bera saman bækur sín-
ar. Ég er ekki í vafa um, að þetta
fyrirkomulag hefur átt mikinn
þátt í því, hversu andinn er góð-
ur innan fyrirtækisins, og það er
bezti mælikvarðinn, að sama
starfsfólkið er hér hjá okkur ára-
tugum saman.
F.V.: Eruð þér ónœgSur me3
ástandi3 í verzlunarmálum nú?
ÓLÁFUR: Auðvitað er ég á-
nægður með það, að verzlunin
hefur verið gefin að mestu leyti
frjáls á undanförnum árum. En
ég er jafnóánægður með rekstrar-
fjárskortinn. Þetta er alkunn
saga, svo að við skulum ekki
ræða hana frekar.
En svo er það álagningin.
Astandið í þessum málum nú er
nánast hlægilegt. í rauninni á ég
engin orð til að lýsa þessu við-
undri. Ástandið í verzlunarmál-
um getur aldrei orðið heilbrigt
og gott, fyrr en hver vara getur
staðið undir sér sjálf, svo að ekki
þurfi að leggja óhóflega á aðra.
F.V.: Hver haldið þér, að þró-
imin verði í verzlunarmálunum?