Frjáls verslun - 01.08.1967, Qupperneq 49

TOKYOF
FRJÁL.S VERZLUN
49
Fyrir þremur árum keypti nýt.t
félag, íslenzk árbók h.f., útgáfu- Auglýsingar - kynningarsförf/
réttinn og hefur gefið út tvær
bækur, árin 1965 og 1967.
Skortur á skipulagningu
auglýsingstarfsemi
- handahófsvinnubrögð uppskera ónógan árangur
Bókin hefur nú tekið stakka-
skiptum frá því, sem áður var, —
bæði að því er varðar efni og útlit.
Af efni ’67 bókarinnar má nefna
ítarlega yfirlitssögu um þjóðar-
hagi; skrá yfir opinberar stofn-
anir hérlendis; getið er um þær
erlendar .stofnanir og samtök, er
ísland er aðili að; taldir eru upp
sendifulltrúar og ræðismenn Is-
lands erlendis, svo og erlendir
sendimenn hérlendis. Þá er að
finna í bókinni skrá yfir íslenzk
fyrirtæki, en fyrirtækjunum er
bæði raðað eftir stafrófsröð og
eins eftir atvinnugreinum. Er að
þessu mikið hagræði, ef erlendu’’
kaupsýslumaður vill ná sambandi
við íslenzk fyrirtæki á einhverju
sérstöku sviði. Einnig er getið
handhafa pósthólfa á Reykjavík-
ursvæðinu, símnefna, telexhafa
o. fl. Síðast, en ekki sízt, er þarna
að finna íslenzku tollskrána. Bók-
in er um 300 blaðsíður, smekklega
prentuð á fallegan pappír. Ýmsar
litmyndir prýða hana.
í sambandi við bókina er starf-
rækt upplýsingaþjónusta, sem
leitast við að svara þeim spurn-
ingum, sem upplýsingaþjónustunni
berast. Hafa útlendingar notað
sér þetta í ríkum mæli.
Forráðamenn íslenzkrar árbók-
ar h.f. segja, að undirtektir hafi
verið góðar og sala farið fram úr
öllum vonum. Er nú verið að
vinna að ’68. útgáfunni.
Áœtlað er, að íslendingar eyði
190—200 viilljónum króna árlega
í auglýsinga- og kynningarstarf-
semi.1) Eru þetta 1000 kr. á hvern
íbúa, og má ýmislegt gera fyrir
minna.
Hins vegar er það skoðun sér-
fróðra manna, að mikill hluti
þessa fjár fari til spillis, ef ein-
göngu er litið á beinan árangur
auglýsinganna. Telja þessir menn,
að ein ástæðan sé fákunnátta um
auglýsingar, en þó öllu meir rnis-
skilningur á eðli og gildi augiýs-
inga.
Skilningur, misskilningur. Það
er alveg rétt, að íslenzkir kaup-
sýslumenn hafa fyrir löngu gert
sér grein fyrir nauðsyn og áhrifa-
mætti auglýsinga. Hins vegar
vantar mikið á þann skilning, að
auglýsingar séu í rauninni fjár-
festing, sem verði að íhuga og
rannsaka vel, áður en út í hana er
lagt. Stæði íslenzk auglýsinga-
menning mun hærra, ef menn
áttuðu sig betur á þessu.
Vandamálið. Vandamál ís-
lenzkra auglýsinga er þess vegna
ekki það, að menn eyði of litlu
fé í auglýsingar eða vilji ekki ná
fullum árangri, — heldur er vand-
inn fyrst og fremst misskilningur,
vankunnátta og auglýsingaþreyta,
sem stafar af betli og ölmusum.
i) Þessi tala er byggð á heildar-
kostnaði auglýsinga í dagblöð-
um, útvarpi o. fl. Einnig eru
önnur lönd höfð til hliðsjónar,
t.d. Danmörk. I Bandaríkjunum
fara 2.25% þjóðarteknanna í
auglýsingar, en i Japan 1.56%.
Betl. Ýmsir forráðamenn fyrir-
tækja þjást af auglýsingaþreytu,
en ástæða þeirrar þreytu eru hinir
mörgu, áköfu og áhyggjufullu
útsendarar og auglýsingasmalar
ýmissa dauðvona smárita. Er
ágangurinn mikill og nálgast
plágu. Kaupa góðgjarnir menn sér
stundum frið, en mega alls ekki
um auglýsingar hugsa, meðan
nokkurt lát er á ásókninni, enda
er gott að gleyma illu. Þannig
hefur þetta fólk komið „ölmusu-
orði” á allar auglýsingar, og
stendur þetta réttum skilningi á
auglýsingum mikið fyrir þrifum.
Góðgerðastarfsemi og auglýsingar
er tvennt ólíkt.
Auðvitað auglýsa menn lang-
oftast þar, sem þeir vita, að aug-
lýsingin nær mestum árangri.
Málinu er einfaldlega þannig hátt-
að, að árangurinn gæti verið mun
meiri, ef vissra atriða væri gætt.
Missrœmi. Oft er auglýsingin
þannig, að ekki er talin þörf á að
leita til auglýsingateiknara. En ef
leitað er til auglýsingateiknara,
er það hald manna, að teikn-
arinn sé eins konar undramaður,
sem geti leyst öll vandamál með
einu blýantsstriki. Ekki skal lasta
stétt teiknara, en bæði auglýsir.ga-
teiknarar og aðrir kunnáttumenn
um þessi mál vita, að í flestum
tilfellum er það svo, að mynd,
teikning og falleg uppsetning er
einungis til þess að vekja uthygli
lesandans á umrœddri auglýsingu.
Þegar athyglin er vakin, er það
textinn og efni auglýsingarinnar,
sem hafa endanleg áhrif á les-
andann. Þessu verður að gefa
frekari gaum, því að oftast nær
er það svo í íslenzkum auglýsing-
um, að mynd, teikning og útiit
bera textann ofurliði. Áhrifin