Frjáls verslun - 01.01.1968, Blaðsíða 17

á þessu ári. Þá verður hægt að
taka upp allt að 2000 þungatonna
skip, og með því opnast alveg nýir
möguleikar, sem ég er mjög bjart-
sýnn á, að auki viðgerðarverkefn-
in verulega. Við höfum því gert
ráð fyrir að geta veitt allt að 300
manns atvinnu i náinni framtíð.
Er þá ótalin sú vinna, sem ýmsir
aðrir aðilar fá í beinu sambandi
við okkar rekstur. Til viðbótar
þessu öllu er svo sitt hvað á prjón-
unum, sem tilheyrir framtíðinni
og ekki er tímabært að ræða um
að þessu sinni. Á þesum stað eru
geysilegir möguleikar, ef ytri að-
stæður leyfa.
— Hvernig lízt þér almennt á
framtið þessa atvinnureksturs?
— Það er átakauppbygging að
baki, sem hvergi nærri er lokið. í
þessu efni, eins og öðrum hjá okk-
ur íslendingum, erum við veru-
lega háðir takmörkuðu fjármagni
þjóðarinnar. Að öðru leyti er ekki
við sérstök vandamál að glíma.
Við eigum t. d. afbragðs iðnaðar-
og tæknimenn. Þetta er því spurn-
ing um það, hvaða gildi þessi at-
vinnurekstur hefur fyrir þjóðfé-
lagið og hvernig tekst að nýta
fjármagnið í hans þágu. Ég held,
að það sé naumast deiluefni á
þessu stigi málsins, að stálskipa-
smíðin framkvæmd við beztu að-
stæður sé þjóðhagslega hagkvæm.
Úr því fæst væntanlega skorið
með þessum verkefnum, sem við
erum nú að semja um.
— í þeirri bjargföstu trú, að
þessi iðngrein reynist okkur hag-
kvæm, er það skoðun mín, að með
bættri nýtingu fjármagnsins eigi
íslenzkar stálskipasmíðar bjarta
framtíð. Það er mjög í rétta átt,
að nú eru veitt nokkru hærri lán
til þeirra, sem láta byggja innan-
lands, en þeirra, sem leita út fyrir
landsteinana. Þetta bil á að auka.
Það á að vega fyllilega á móti
gjaldeyriseyðslu og vinnutapi, sem
hlýzt af því, að verkin eru fram-
kvæmd erlendis.
— Að lokum.
— Ég vil láta það koma fram
hér, að sú uppbygging og sá rekst-
ur, sem Slippstöðin h.f. hefurstað-
ið í, hefði aldrei tekizt, ef for-
ráðamenn Akureyrarbæjar og
Landsbankans og afbragðsstarfs-
fólk hefði ekki staðið jafn fast að
þessu og raun ber vitni. Þar hefur
hver gengið undir annars hönd, og
er það allt ómetanlegt. Út af fyrir
mig get ég verið hæstánægður
með það, hvernig komið er, enda
þótt hugur minn stæði löngum
fremur til búskapar í sveit en þess
ævistarfs, sem hefur orðið hlut-
skipti mitt.