Frjáls verslun - 01.06.1968, Blaðsíða 17

FRJALS' VERZLUN
17
The People
R'iMÍct JMAíj J>it<?rt«« í>4í;i w Í*w»p4j««w A«t JJíhi
Britain’s most
successful mass-sate
Sunday newspaper
e'3$Lo«í-A«e> )-os4<>« i zoo
O )f"» * áfcMi Oixmms £*»«*«, Wot*«rt»jn«mm T«1 «V«r>til»»pio<i Jtltli
C3 SAfopfty/'* $t*r. Hnhrt, W«ttb1<»tO«. Tct. V/oíllMOUm »1»; itutrfow, «9 Fhwt St.o»r,
lootóot C4 Tftni Jt*3,Lornertw.y Hinu«.(TM«wt>«<tS««*«l, 6>'»tinH<>.->nt2.
T*t, CIN M7t: MiixMetn. 1 Coapn ln«l, W,wUmui X. l«t Ctlt stst
* 1
U? J
l->«íav l í>oCBm)w lí)67
Reíxttoítrtl >it CíPO «s ncvTpaivr 2jt>d
fertisers
* No other newspaper has
so many owner-occupier
housewife readers!...
Rflfisftfféá »i CHO 7t» m W:
It JUSt
goes
to snow.
Auglýsingatímaritið ADVERTISER’S WEEKLY, sem er gefið vikulega út í Englandi, er í senn fróðlegt og
skemmtilegt. í því er fjallað um alla þætti auglýsi,nga á Bretlandseyjum og það flytur einnig fasta þætti
um auglýsingastarfsemi á meginlandinu og í Bandaríkjunum. Ef einhver skyldi hafa áhuga á að kynna sér
þetta rit, þá er utanáskriftin:
ADVERTISER’S WEEKLY,
Mercury House 103/119,
Waterloo Road,
London SE 1.
hverjir séu viðskiptavinir hennar,
og hve miklu fé þeir verji í aug-
lýsingar á ári. Ennfremur er skýrt
frá því í fagblöðum á þessu sviði,
þegar fyrirtæki byrjar auglýsinga-
herferð, — í hvaða blöðum aug-
lýsingarnar eigi að birtast, hve-
nær sjónvarpsauglýsingar hefjist,
hvað herferðin standi lengi o. s.
frv. Ef auglýsingastofa nær í við-
skiptavin á borð við Ford eða
Coca-Cola, þá er ekkert til sparað
að láta gera það öllum kunnugt.!
En leikreglur í þessum við-
skiptum eru strangar. Fyrirtækin
láta auglýsingastofurnar um að
verja fénu sem skynsamlegast og
það þýðir, að auglýsingastofurnar
eru ábyrgar í sambandi við allar
greiðslur til blaða, tímarita og
annarra, sem selja auglýsinga-
rými í einhverri mynd. Þeir, sem
selja auglýsingarými, hafa með
sér samtök, sem gera heildarsamn-
inga við auglýsingastofurnar. Að-
alatriði slíkra samninga eru:
Auglýsingastofan fær 15% af-
slátt af auglýsingunum (þá fá
engir aðrir afslátt) og með þess-
um afslætti á að vera séð fyrir
útgjöldum auglýsingastofunnar í
sambandi við pantanir á auglýs-
ingum. Útgefendum finnst þetta
borga sig, því það sparar mikla
vinnu hjá þeim að hafa viðskipti
við fáa aðila í þessari grein, og
geta rukkað fyrir auglýsingarnar
á tiltölulega fáum stöðum.
Venjulegast hefur auglýsinga-
stofan 1—2ja mánaða gjaldfrest.
Ef reikningur er ekki greiddur
innan samningsbundins tíma, þá
fellur afslátturinn úr gildi af
sjálfu sér, og vextir falla á skuld-
ina. Ef skuldin er ekki greidd
mánuði eftir að afslátturinn féll
úr gildi, fær lögfræðingur skuld-
ina í hendur og allir samningar
við auglýsingastofuna falla úr
gildi. Jafnframt er samtökum út-
gefenda tilkynnt um hag auglýs-
ingastofunnar og framferði, og þá
er um leið lokað fyrir viðskipti
hjá öllum þeim, sem selja auglýs-
ingarými.
Ef slík vinnubrögð væru við-
höfð í viðskiptum blaða og aug-
lýsingastofa hér, þá myndi margt
fara betur. Ég er þeirrar skoðun-
ar, að slíkum reglum ætti að
koma á hér og um leið ættu blöð-
in að endurskoða allt afsláttar-
kerfi sitt, sem er einn ruglingur
frá upphafi til enda, og ætla ég
að koma að því í næstu grein.