Frjáls verslun - 01.05.1970, Blaðsíða 7

FRJÁLS VERZLUN
7
Lesendabréf
ORÐ í BELG
Reglurnar segja svo...
Á. Ó. skrifar:
Á dögunum þurfti ég að
senda peningaupphæð frá
Reykjavík til staðar á Norður-
landi, og þar sem mikið lá við,
gerði ég út leiðangur á Póst-
stofuna og átti að koma pen-
ingunum í símapóstávísun. I
fyrsta lagi reyndist þurfa að
skipta upphæðinni í tvær á-
vísanir, þar sem sagt var að
ekki mætti senda nema á-
kveðna hámarksupphæð í
einni. í öðru lagi neitaði Póst-
sto-fan að taka við peningun-
um í ávísun á sparisjóð. Fyrra
atriðið gat svo sem gengið, þótt
kostaði meira, en það seinna
fannst mér furðulegt og frá-
leitt. Hvernig stendur á þessu?
Svar:
Skv. upplýsingum Rafns Júl-
íussonar póstmálafulltrúa,
gilda þær reglur um sendingu
peninga í póstávísunum og
símapóstávísunum, að þær
fyrrnefndu mega ekki nema
hærri upphæð en 100 þús. kr.
og þær síðarnefndu 50 þús. kr.
Hefur þetta gilt frá ársbyrjun
1969, en þar áður voru upphæð-
irnar helmingi lægri. Ástæðan
er takmörkuð fjárráð pósthúsa,
en jafnframt er talin hætta á
misfærslum, einkum gegn um
síma. Um viðtöku ávísana gild-
ir, að þær verða að vera til
greiðslu á pó'stsendingum, en
fari þær yfir 10 þús. kr. verð-
ur að kanna innstæðu, séu þér
ekki frá því opinbera og þar
með telst Reykjavíkurborg, eða
viðurk-enndum bönkum. í regl-
unum eru sparisjóðir sérstak-
lega undanskyldir og gat póst-
málafulltrúi ekki gefið skýr-
ingu á því fyrirbæri. Er því
greinilegt, að sparisjóðirnir
þurfa að leita réttar síns á
þessu sviði, til þess að standa
ekki skör lægra en bankarnir,
hvað póstþjónustuna snertir.
HAGSYN
HÚSMÓÐIR
NOTAR
RAFMAGNSVÖRUR
r v
ö:

Allt efni til
RAFLAGNA
og LÝSINGA
rPitlíf
if

Skipholti 35 — Sími 38680