Frjáls verslun - 01.03.1976, Blaðsíða 98

HFrá
riistjárn
Gamlir draugar?
Furöumikil heimtufrekja og óbilgirni hef-
ur skinið í gegnum allar yfirlýsingar for-
stöðumanna SIS og KRON vegna synjunar
hafnarstjórnar í Reykjavík á beiðni þessara
aðila um að fá að reka smásöluverzlun í
vöruskemmum SÍS inni í Vogum. Æsinga-
kenndar upphrópanir forstjóra SÍS um
pólitíska valdbeitingu meirihluta borgar-
stjórnar í þessu máli benda ótvírætt til þess
að enn eimi eftir af þeim háskalega hugs-
unarhætti, sem svo áberandi var meöal for-
ystumanna samvinnuhreyfingarinnar á
fyrri áratugum aldarinnar, að samvinnu-
verzlunin skyldi njóta algjörra forréttinda
til þess að geta staðizt einkaverzluninni
snúning m.a. meö þesskonar pólitískri
valdbeitingu sem stunduð hefur verið af
meirihluta KEA-valdsins í bæjarstjórn Ak-
ureyrar, þegar úthlutanir verzlunarlóða
hafa farið þar fram undanfarið.
Sannleikurinn er sá, að samvinnuhreyf-
ingin og fyrirtæki hennar hafa fengið mjög
rausnarlega afgreiðslu sinna mála í höfuð-
borginni á liðnum árum, — of rausnarlega
að margra dómi. Kaupfélag Reykjavíkur og
nágrennis hefur fengið vilyrði fyrir lóð und-
ir stórt verzlunarhúsnæði á bezta staö í hin-
um nýja miðbæ Reykjavíkur. Félagið hefur
opnaö nýjar verzlanir í hinum nýju og fjöl-
mennu úthverfum borgarinnar.
Sambandið hefur sjálft reist nýlega stór-
ar vöruskemmur á hinu nýja hafnarsvæöi
við Elliðavog vegna skipaflutninga sinna.
Það var hafnarstjórn borgarinnar, sem út-
hlutaði þeirri aðstöðu enda gerir skipulag
ráð fyrir, að þar verði stunduð svokölluð
„hafnsækin starfsemi“. Ötöldum aðilum í
einkarekstri, sem augastað hafa haft á lóð-
um á þessu svæði fyrir ýmis konar rekstur,
hefur kurteislega verið vísaö frá vegna
þessa skilyrðis. Einnig hefur frétzt, að Sam-
bandiö hafi fengiö lóðir þessar á hafnar-
svæðinu með lánskjörum, sem borgin veitir
fyrirtækjum yfirleitt ekki.
Síðan gerist það. skyndilega, að SIS og
KRON koma algjörlega aftan aö hlutunum
og ætla að setja upp verzlun í pakkhúsun-
um á hafnarsvæðinu. Vegna þeirrar kúvend-
ingar frá samþykktu skipulagi á þessum
slóðum, sem verzlunarstarfsemi hefði þarna
þýtt, ákváðu hafnarstjórn og borgarstjórn
að synja umræddri beiðni SIS og KRON.
Samvinnuverzlunin hefur sízt verið látin
sæta afarkostum í uppbyggingu sinni á höf-
uðborgarsvæðinu. Hins vegar er til þess
ætlazt að hún sitji við sama borð og hinir
og að ekki gildi um hana aðrar reglur en
þær, sem fyrirtæki verða almennt að hlíta.
Samhjálp í reynd
Atvinnumál öryrkja hafa nokkuð verið
rædd undanfarið og mörgum eru enn í
fersku minni frásagnir fórnarlamba um-
ferðarslysanna, sem birtust í sjónvarpi fyrr
í vetur. Þeir einstaklingar lögðu áherzlu á
að öryrkjum yrði gefinn kostur á að hafa
aðgang aö vinnumarkaði og starfa í eðlilegu
umhverfi með heilbrigðu fólki.
Tvímælalaust hlýtur það aö vera hlut-
verk samfélagsins að sjá einstaklingum, sem
örorku hljóta af slysförum eða öðrum á-
stæðum, fyrir atvinnutækifærum við þeirra
hæfi. Opinberir aðilar geta haft um þetta
visst frumkvæði en á miklu ríður, aö vinnu-
veitendur og stjórnendur fyrirtækja og
stofnana sýni málefninu skilning.
Einkaaðilar og frjáls félagasamtök hafa
unnið geysimerkilegt starf á sviði margs
konar samfélagslegra umbóta. Það er vel
við hæfi að halda áfram á þeirri braut með
því aö huga sérstaklega að atvinnumálum
öryrkja, sem að loknum hæfnisprófum eiga
að vera liðtækir á hinum almenna vinnu-
markaði. Fyrirtækin þurfa meö jákvæöri
afstöðu til málsins að kanna hver tækifæri
þau geta boðiö að þessu leyti og láta sam-
tökum öryrkja og vinnumiölun þeirra aö-
stoð sína í té.
98
FV 3 1976