Frjáls verslun - 01.03.1976, Blaðsíða 97

— Ég skil þetta bara hreint
ekki. Af hverju í ósköpunum
viltu flytja úr herherginu?
— Hreint' út sagt vegna
þess, að kerlingin, sem Ieigir
er alltaf yfirfull af andskotans
forvitni.
— Og livað er það sem hún
er að forvitnast um.
— Nú manneskjan spyr
tvisvar á dag, hvenær ég ætli
að borga húsalciguna.
• —
— Elsku Guðbjörg. Viltu
verða konan mín. Ég veit að
ég er ekki verðugur þess að
hljóta þig sem eiginkonu... .
— Ástin mín. Við verðum
mjög samrýmd hjón, ef við
verðum alltaf jafn sammála
og um þetta síðasta.
Kiddi hafði haft herbergi á
leigu í sama húsinu í 45 ár.
Allt í einu sagði hann upp
herberginu og ætlaði að flytja.
— Jæja, Kristinn, sagði frú-
in í húsinu. — Það er nú leitt
að þú skulir vera á förum,
svona prýðisgóður leigjandi,
eftir næstum heilan mannsald-
ur. Hvað kom þér eiginlega
til þess að ákveða að flytja.
— Ég veit það nú eiginlega
ekki. Ætli það sé ekki bara
einhver meðfædd flökkuþrá?
— Hefurðu nokkuð frétt af
5000 kallinum, sem þú lánað-
ir honum nágranna þínum fyr-
ir jólin?
— Já, stöðugt, dag og nótt.
Peningarnir fóru í afborgun af
stereógræjunum hans.
— Er maðurinn þinn alltaf
jafn afbrýðisamur?
— Já, er það ekki voðalegt.
En þinn?
— Nei, er það ekki voða-
legt?

Erlendi ferðamaðurinn var
kominn til heilsulindarbæjar-
ins í Suður-Þýzkalandi, þar
sem allt var að springa af
heilnæmi og hollustu, að sögn
m átl ö kustj ó rans á hótelinu. í
þann mund átti líkfylgd leið
framhjá hótelinu og gesturinn
leit spyrjandi á móttökustjór-
rnn. Hann svaraði hins vegar
án þess að hugsa sig um:
— Æ, já. Þetta er blessaður
útfararstjórinn okkar. Hann
dó úr hungri.
FV 3 1976
97