Frjáls verslun - 01.03.1978, Qupperneq 71

Siglósíld
Vfir 90> af framleiðslunni
er selt til Sovétríkjanna
— Vandamál, hve þessi markaður er ráðandi í sölunni
— Frá upphafi hefur starfsemi þessa fyrirtækis verið mjög svipuð. Við höfum verið að framleiða
svipaða vöru, úr sama hráefninu og fyrir sömu markaði, sagði Egill Thorarensen hjá Siglósíld þeg-
ar Frjáls verslun heimsótti hann á dögunum. — Mest eru það gaffalbitar sem við framleiðum og að*
alkaupandinn eru Sovéfríkin. Hráefnið er kryddsíld. Hins vegar höfum við undanfarið verið að
gera tilraunir með nýjar sósutcgundir fyrir innanlandsmarkað, auk þess sem verið er að kanna
nýja markaði í Evrópu. Þessum gaffalbitum hefur verið vel tekið, en við höfum staðið gagnvart því
vandamáli, að kaupmenn hafa ekki skilyrði til að geyma þessa vöru. Dósirnar þurfa undantekning-
arlaust að vera í kæli til að endast. Þess vegna höfum við farið út í að setja síðasta söludag á dós-
irnar. Það setur okkur að vísu skorður, að við getum ekki framleitt nema upp í pantanir. Þá höf-
um við farið fram á það við okkar umboðsmenn, að þeir athugi hvort kaupmenn hafi kæligeymslur
áður en þeim er seld þessi vara.
— Hráefnið fáum við aðal-
lega með milligöngu Síldarút-
vegsnefndar frá saltendum
sunnanlands. Það hafa ekki
verið nein vandræði að útvega
hráefni, en hins vegar er
vandamál að fjármagna kaupin
á þeim. Við semjum um hráefn-
iskaupin á haustin og kaupum
birgðir fyrir allt árið í einu.
Síðustu innkaup kostuðu okkui-
140 milljónir og þetta þarf að
staðgreiða.
TUNNUKOSTNAÐUR 24
MILLJÓNIR
Á síðustu árum hefur okkur
tekist að fjármagna þetta með
afurðalánum frá Landsbankan-
um auk þess sem ríkið hefur
lánað okkur. En við höfum á-
huga á að fara ódýrari leiðir
við hráefnisöflun. Árið 1976
gerðum við tilraun til að salta
síld hér sjálfir og fer.gum við
einn bát til að sigla með afla
sinn hingað. Við söltuðum svo
í tunnur sem höfðu verið notað-
ar hér árið áður. Sú söltun
staðfesti að hægt er að afla
þessa hráefnis á mun ódýrari
hátt og spara jafnvel nokkra
milljónatugi á ári. Árið eftir
óskuðum við eftir sérstökum
kvóta fyrir okkur, sem við gæt-
um síðan úthlutað bátum, eða
þá að bátar fengju aukakvóta,
gegn því að koma með aflann
hingað. Þó þetta hefði létt að-
eins fjármögnunarþunganum af
ríkissjóði, auk þess sem þetta
hefði gert okkur samkeppnis-
færari vegna lækkaðs vöru-
verðs, þá fékkst ekki leyfi. Við
gripum þá til þess að flytja
tunnur frá okkur suður og lét-
um salta í þær þar, en einungis
í litlum mæli. Alla vega er sú
aðferð ódýrari en að kaupa nýj-
ar tunnur af Síldarútvegsnefnd,
en tunnukostnaður var 24 millj-
ónir hjá okkur á síðasta ári.
90% AF FRAMLEIÐSLUNNI
TIL SOVÉTRÍKJANNA
Hjá Siglósíld starfa að jafn-
aði 70—80 manns, mest konur.
— Okkur skortir verulega
vinnuafl, sagði Egill. — Siðasta
ár var starfað hér með aðeins
75% af mögulegum afköstum.
Bæði plássið og vélakosturinn
bjóða upp á meiri afköst. Hins
vegar er það ekki okkar mesta
vandamál. Það stærsta er hve
einn markaður er ráðandi í söl-
unni hjá okkur. Yfir 90% af
framleiðslunni fer til Sovétríkj-
anna og ef sá markaður brygð-
ist, þá þyrfti sennilega að loka
fyrirtækinu. Vegna þessa höf-
um við ákveðið að gera sér-
stakt átak í markaðsleit og til-
boðum um nýjungar í fram-
leiðslu. Við erum tilbúnir með
nýjar uppskriftir, en umbúða-
formið er ekki ákveðið. Við
vildum gjarnan breyta alveg
um umbúðir og erum núna að
fá lánaða vél sem lokar plast-
ílátum. Sölustofnun lagmetis
hefur verið að vinna að kynn-
ingu á okkar afurðum og nú er
bara að bíða eftir árangrinum.
Rússneski markaðurinn hefur í
rauninni líf okkar í hendi sér
og því er mikilvægt að stækka
markaðssvæðið. En ég vil end-
urtaka það, að til þess að ná
fótfestu á nýjum mörkuðum er
mikilvægt fyrir okkur að fá
hráefni á lægsta mögulega
verði.
FV 3 1978
71