Frjáls verslun - 01.04.1978, Side 59

vinnslustöðva og útgerðar-
menn. Yfirleitt mæti ég skiln-
ingi þeirra manna, sem ég hef
samskipti við. Þeir finna það
sjálfir, að Sjávarfréttir eru
réttur vettvangur fyrir auglýs-
ingar þeirra.“
„Ég undrast það stundum að
ekki skuli fleiri seljendur á
neyzluvörum fyrir karlmenn
sækjast eftir að auglýsa í Sjáv-
arfréttum. Blaðið nær fyrst og
fremst til karlmanna, þó að
ekki sé það eingöngu. Sem
dæmi má nefna, að ef sjómenn
einir eru nefndir, eru þeir milii
5 og 6 þúsund talsins og al-
mennt með meira en meðal
kaupmátt. Mér virðist augljóst
að þar sé mikill markaður fyr-
ir föt, snyrti- og hreinlætisvör-
ur og þess háttar. En seijendur
á þessum vörum skilja þetta
ekki enn.“
„Ekki get ég sagt, að ég eigi
í neinum vandamálum í sam-
skiptum við mína viðskipta-
menn. Þó verð ég að fylgjast
með hvað er að garast í sjávar-
útvegi. Ég verð að vita hvað
snýr aftur og fram á skipi.“
„Það er ákaflega áhugavert
að fylgjast með því, sem er að
gerast í sjávarútvegi, en það
verð ég að gera, til að get.a
rætt við viðskiptamenn mína
af einhverju viti. Til dæmis
má nefna, að togarinn Óskar
Magnússon er með hjálpar-
krana á skutpalli í stað gálga.
Til að skilja þetta verð ég að
hafa hugmynd um hvað gálgi
og skutpallur eru. Ég verð að
fylgjast með hvar og hvenær
er vertíð fyrir hverja íiskteg-
und, svo sem loðnuvertíð, neta-
vertíð fyrir norðan og sunnan,
rækjuvertíð á mismunandi stöð-
um og svo framvegis. Það er
til dæmis mjög athyglisvert að
fylgjast með nýjungum eins og
þeirri, að nú verður þyngd á
fiski stimpluð inn á tölvu af
stúlkunum, sem hreinsa og
pakka fiskinn. Þannig sér tölv-
an um birgðareikning, launa-
reikning fyrir ákvæðisvinnu og
margt fleira.“
„Sjávarfréttir flytja ein-
göngu greinar um sjávarútveg,
á sem breiðustum grundvelli.
Reynt er að hafa efnið þannig,
að sem mesUsé-íjallað um nýj- ar mánaðarrit um svo afmark-
ungar og það spm er framund- að efni selst í á milli 6-7 þús-
an í fiskvinnslu og útgerð. Und- þúsund eintökum og aðeins í
irtektir kaupenda gefa okkur áskrift, hljóta menn að hafa
til kynna að'þétta takist. Þeg- eitthvað í ritið að sækja.“
Tímaritum vex fisltur um hrygg:
Fólk vill fá meira
að vita en sýnt
er í siónvarpinu
í Business Week birtist fyrir nokkru grein, þar sem segir að tíma-
rit séu nú að afla sér aukinna auglýsinga. Haft er eftir Robert J.
Coen, aðstoðarforstjóra auglýsingaskrifstofunnar McCann-Ericson
í New York, að það stóra fyrirtæki hafi eytit' 2,6% minna i aug-
lýsingar í tímaritum 1975 en árið áður.
En á árinu 1976 byrjaði þró-
unin að snúast við. Flest tíma-
rit höfðu meiri auglýsingar en
árið áður og í Business Week
sagði að aukningin til október-
loka 1976 hefði numið allt frá
11% hjá Time til 85% hjá
People. Meðalaukning hjá viku-
ritum var 13% og hjá 80 helztu
mánaðarritum í Bandaríkjun-
um nam aukningin að meðaltali
15,5% miðað við sama tíma ár-
ið áður.
En hvað veldur? Alvin
Hempel, einn af forstjórum
Bonon & Bowles auglýsinga-
stofunnar segir að það sé vegna
þess, að nú vilji fólk fá að vita
meira en það fær að vita á 30
sekúndum í sjónvarpi. Hempel
segir einnig að það sé meiri
vandi að búa til góðar tímarita-
auglýsingar, þar sem ekki sé
hægt að nota tónlist og hreyf-
ingu.
En megin orsökin fyrir vin-
sældum tímarita er sú, að aug-
lýsendur hafa meiri hugmynd
um við hvern þeir eru að tala,
segir Don Johnston, forstjóri J.
Walter Thompson auglýsinga-
Vikuritin bandarísku hafa auk-
ið auglýsingasölu sína.
skrifstofunnar í New York. í
sjónvarpi er verið að ávarpa
næstum alla í senn og ekki
hentar að tala sama mál við
alla. í dagblöðum er talað til
allra á tilteknum svæðum, en
í tímaritum er talað til áhuga-
hópa, sem hafa áhuga og vit á
sömu hlutum.
51)
FV 4 1978