Frjáls verslun - 01.08.1979, Qupperneq 19

sem minnir á Loftleiðir". Þetta
þótti mega skilja sem afstöðu í
viðkvæmu deilumáli og var ekki
birt. Svo annað dæmi sé tekið vildi
Helgarpósturinn auglýsa „Biskup-
inn í yfirheyrslu", en ekki var sagt
hjá hverjum. Um leið og bætt er við
textann .....í Helgarpóstinum",
kemur í Ijós að biskupinn er ekki til
yfirheyrslu fyrir glæp. Þá vildi
Dagblaðið auglýsa „Ráðherrasím-
inn er 25000" í tengslum við mót-
mæli bifreiðaeigenda vegna bens-
ínverðs, en það er því aðeins leyfi-
legt að auglýsa símanúmer að það
sé manns eigið. Það má ímynda
sér hvað það væri annars freist-
andi að auglýsa símanúmer ein-
hvers sem manni er illa við. Hins-
vegar hefur alltaf verið auglýst fyrir
„Samtök hernámsandstæðinga",
en það nafn virðist fela í sér mjög
skýra stefnu. Þetta nafn er ekki
lengur í notkun hjá samtökum
andstæðinga herstöðva á íslandi.
Mörg dæmi má finna um það, að
menn reyni að koma slíkum aug-
lýsingum á framfæri. Til dæmis
hafa flokkar reynt að auglýsa
„Kjósið X listann", sem að sjálf-
sögðu er ekki leyft.
Fyrir nokkru kom það fyrir að
auglýsing barst, sem sagði:
„Kjósið G-listann". Stúlkan, sem
tók við auglýsingunni var að því
spurð hvort henni þætti þetta eðli-
legt, eða hvort hún vildi líka leyfa
„Kjósið D-listann“, og hún svar-
aði: „Það er allt annað. Þeir eru
miklu stærri".
Gerður Guðmundsdóttir gefur sér tóm til að brosa til Ijós-
myndarans í miðju kafi við auglýsingalestur í hádegisútvarpi.
Rétt íslenzkt mál
í þriðja tölulið er fjallað um að
auglýsingar megi ekki brjóta í
bága við almennan smekk og vel-
sæmi og í fjórða lið að auglýsingar
skuli vera á réttu íslensku máli. Þar
eru nánast allir hlutir matsatriði. Til
dæmis vill Sambandið oft auglýsa
„Mikið magn af. . sem ekki
þykir góð íslenska, en hafa þó
fengið til þess leyfi. Á ýmsum
sviðum er orðið til auglýsingamál,
svo sem „þrumustuð" eða
„þrumudansleikur" og hversu góð
íslenska það er, hlýtur að vera
matsatriði. Þá þykir fólki á auglýs-
ingastofunni lítið koma til nafna á
ýmsum hljómsveitum, svo sem
,,1'slensk kjötsúpa" eða „Hver".
Svo kemur auglýsingin: „Hver
skemmtir í kvöld". Það orkar líka
tvímælis hversu skýr íslenska það
er að segja: „Útsýn heldur í hönd-
ina á þér á loftbrúnni til Italíu".
Öllum er Ijóst að bannað er að
auglýsa áfengi og tóbak, eins og
segir í fimmta lið, en varla verður
það misskilið þegar einhver vill
auglýsa: „Komdu með fjör í mag-
anum".
í sjöttu grein er lagt bann við að
auglýsa peningalán, hjónabands-
miðlun, hverskonar spádóma eða
dulrænar lækningar. Því þótti það
orka tvímælis, þegar auglýst var:
„Baldur Brjánsson sker upp í
Húnaveri". Vissulega vita það
flestir að Baldur Brjánsson er
töframaður, sem er að gera grín aö
lækningum á Filipseyjum, en ekki
er víst að allir viti það. Og vissu-
lega eru þessar svonefndu lækn-
ingar á Filipseyjum ekkert grín í
augum þeirra, sem fljúga um-
hverfis hnöttinn til að leita sér
lækninga.
í sjöundu grein er bannað að
flytja afmæliskveðjur til einstakra
manna. Þar aftur á móti gegnir
fréttastofan hlutverki, því að hún
segir frá afmælum manna, sem
eru sjötugir eða eldri. Þó má gera
frá því undantekningar, ef sér-
staklega stendur á
tylur um auglýsingar í útvarpi
— en sveigjanlegar
19