Frjáls verslun - 01.03.1981, Blaðsíða 11

Óhagkvæmni
launuð
Hitaveitunnar á Suðureyri
við Súgandafjörð, á Siglu-
firði og á Blönduósi hafa
allar lent i miklum ófyrirséð-
um stofnkostnaði, aðallega
vegna þess að holur, sem
treyst var á, brugðust á einn
eða annan hátt. Hefur þetta
leitt af sér svo mikla
rekstrarörðugleika að hið
opinbera ákvað að hjálpa til,
m.a. með hliðsjón af því að
með tilkomu veitanna spar-
aðist stórfé í olíustyrki. Áður
en til hjálparaðgerða kom,
fóru viðeigandi ráðuneyti
fram á öll gögn um stofn-
kostnað og rekstur veitanna
til að ákvarða styrkupphæð í
hverju tilviki. Að þessum
gögnum skoðuðum fengu
veiturnar á Suðureyri og
Siglufirði styrki, en ekki
veitan á Blönduósi. Sú skýr-
ing var gefin að hún væri
svo vel rekin aö ef horft væri
framhjá geysilegum stofn-
kostnaði, skilaði hún hagn-
aði. Það kom Blönduósing-
um sem sagt í koll aö reka
sína veitu eins og menn, en
leggja ekki árar í bát þrátt
fyrir byrjunarörðugleika.
Misjafnar
heimtur
Þótt ótrúlegt kunni að
viróast er fjárhagur Sjálf-
stæðisflokksins ekkert sér-
lega góður. Kjartan Gunn-
arsson, hinn nýi fram-
kvæmdastjóri, hefur nóg að
gera við að afla fjár til að
halda flokksstarfseminni
gangandi.
Þegar líður að mánaða-
mótum sést hann oft í há-
degisverðarabbi við ýmsa
þá flokksmenn sem mest
hafa milli handanna. Líklega
eru það góðir hádegisverð-
ir, því ekki er flokkurinn far-
inn á hausinn ennþá.
Þeir sem sjá um fjar'mál
flokksins kvarta annars mik-
ið yfir því hve flokksmenn
séu lítið „patríótískir". Þeg-
ar verið er að rukka inn fyrir
flokkinn; auglýsingar, árs-
gjöld eða annað, fá rukkar-
arnir iðulega yfir sig
skammarræður um flokkinn,
sem flestar enda á spurn-
ingunni: ,,Og hvað hefur
hann svo sem gert fyrir
mig"?
Menn bera þetta, með
nokkurrri öfund, saman við
þegar útsendarar Alþýðu-
bandalagsins fara á stúfana
og koma með launaumslög-
in í heilu lagi, frá láglauna-
fólki og gamalmennum.
Mala gull
af ull
Álafoss á ötula fulltrúa víða
á Norðurlandi, sem sjá um
ullarkaup og- söfnun fyrir
fyrirtækið.
Er mikið magn ullar flutt að
norðan árlega, svo mikið að
verksmiðjur Iðnaðardeildar
Sambandsins vantar stöð-
ugt ull frá næsta nágrenni
sínu. En Iðnaðardeildin á
ötula fulltrúa víða um
Suðurland, sem kaupa og
safna ull þar og senda
norður. Er þetta mikill
kostnaðarauki fyrir báða
aðila en vöruflutningabíl-
stjórar brosa í kampinn og
mala gull af ull.
11