Frjáls verslun


Frjáls verslun - 01.02.1998, Blaðsíða 43

Frjáls verslun - 01.02.1998, Blaðsíða 43
ATVINNUMÁL s hafði honum verið boðið að skipta um starf af ein- hveijum sem vildi gjarnan fá hann í vinnu. Hann tók sér frí þá tvo mánuði sem hann hélt óbreytt- um launum en fór svo að leita. Viðtökurnar komu honum algjörlega í opna skjöldu. Svörin voru loðin og stuttu síðar voru ungir menn ráðnir í störfin. Þeir, sem höfðu áður boðið honum vinnu, fóru nú undan í flæmingi og sögð- ust jafnvel hafa lofað einhveijum innan ijölskyld- unnar starfinu, sem svo var ekki raunin. Hinn mikli sægur vina og kunningja hvarf eins og dögg fyrir sólu og allt í einu stóð hann uppi aleinn og vinalaus. Hann sótti um ýmsar þær stöður sem auglýstar voru, allt niður í það að afgreiða bensín, en fékk ekkert. Hann var hreinlega orð- inn of gamall. NIÐURUEGINGIN ALGJÖR „Ráðningastofurnar gefa manni hreinlega í skyn að það sé vonlaust að leita að vinnu handa fimmtugum manni, allir háskólamenn gangi fyrir. Einn var svo hreinskilinn að segja við mig að þeg- ar maður væri kominn yfir skóstærðina sína í aldri væri maður kominn yfir markið og fengi ekki vinnu.” Aldur hans barst þó aldrei í tal í berum orðum í hinum eiginlegu starfsviðtölum. Reynslan, sem hann haíði að baki, virtist bara ekki skipta nokkru máli né sú staðreynd að hann var heilsuhraustur og hafði bæði áhuga, vilja og tíma til þess að takast á við krefjandi starf. Fjárhagsstaða hans var góð í byijun, hann var ekki skuldsettur og átti eitthvert sparifé. Hann lét þó telja sig á að sækja um atvinnu- leysisbætur og segir það hafa verið einhverja þá mestu niðurlægingu sem hann hafi lent í um æv- ina því „þar var komið fram við fólk eins og hunda”. Hann lét „stimpla sig” í sex vikur samfleytt innan um fólk sem hann hafði áður neitað um vinnu tíl þess eins að fá þau svör þegar kom að út- borgun bótanna að hann ættí ekki tilkall til þeirra þar sem hann hefði verið svo tekjuhár. Hann seg- ir egóið hafa beðið þarna mikinn skaða og lýsir því þannig að hann hafi látíð berja sig niður. „Það er hræðilegt að lenda í þessu, að ég tali nú ekki um menn sem eru með ung börn og skulda mik- ið. Eg óska engum svo ills að hann upplifi þetta. Þetta er kjörin aðferð til að ýta mönnum út í sjálfs- morð séu þeir viðkvæmir fyrir.” Eftir hálfs árs at- vinnuleysi með tilheyrandi þrautagöngu og nið- urlægingu festi hann kaup á litlu fyrirtæki sem hann rekur í dag við góðan orðstír. OF KRÖFUHARÐIR Ein ástæðan fyrir því hvers vegna miðaldra mönnum, sem gegnt hafa áhrifastöðum, gengur illa að fá vinnu er sögð sú að þeir sætti sig illa við að verða lægra settir og þiggja jafiivel lægri laun en áður. Þeir þurfi m.ö.o. að lækka í sér rostann og breyta sjálfsímyndinni. Þetta gæti átt við ein- hveija en þó alls ekki alla. „Eg var ekki að sækja um neinar stjórnunar- stöður, rúmlega fimmtugur maðurinn. Eg gat vel hugsað mér að vera á 100 - 150 þúsund króna launum og settí ekkert fyrir mig staðsetningu eða annað,” sagði einn þeirra sem við ræddum við. Flestir þurfa þeir þó að kyngja stoltínu í ein- hverjum mæli; bara það að verða atvinnulaus er stór bití að kyngja. Það getur líka reynst þeim erfitt að gerast undirmaður einhvers „strák- lings”. Að sama skapi veigra yngri menn sér við að ráða sér eldri menn í vinnu sem telja sig kunna allt og geta allt. Það er erfitt að kenna gömlum hundi að sitja. Það felst líka í því ákveðin áhætta því maður, sem gegnt hefur yfirmannsstöðu, yrði að líkindum seint sáttur við að taka við skipunum frá öðrum og gæti reynst tregur í taumi. ÍHUGA SJÁLFSMORÐ Gamla hugsunin er enn í fullu gildi. Karlmenn eiga að „skaffa” og helst þannig að fjölskyldan hafi það gott. Þegar þeir upplifa þá höfnun, sem fylgir atvinnuleysinu og e.t.v. breytta framkomu vina og kunningja í kjölfarið, eru ekki allir sem geta tekið því. Konan fer e.t.v. tíl vinnu á hveijum morgni en þeir sitja heima og hafa allan tímann í veröldinni til þess að velta sér upp úr því hversu ómögulegir þeir eru og að þeir hafi brugðist hlut- verki sínu. Sumir sökkva svo djúpt að þeir íhuga I sjálfsmorð. BLESSAÐUR HÆTTU 0G KOMDU TIL MÍNI í starfi sínu sem stjórnandi haföi honum nokkrum sinnum verið boöiö að skipta um starf af mönn- um sem sögðust gjarnan vilja fá hann í vinnu. „Blessaöur hættu og komdu til mín,” var setningin. Þegar hann leitaði til þeirra, eftir að honum var sagt upp, fóru hinir sömu undan í flæmingi og sögðust jafnvel hafa lofað einhverjum innan fjölskyldunnar starfinu - sem svo var auðvitað ekki raunin. ALDURINN BARST ALDREI í TAL Aldur hans barst aldrei í tal í hinum eiginlegu starfsviðtölum. Reynslan, sem hann hafði að baki, virtist ekki skipta nokkur máli eða sú staðreynd að hann var heilsuhraustur og hafði bæði áhuga, vilja og tíma til þess að takast á viö krefjandi starf. s S í s % s ( * s s s J l w \ s 1 s s s ) HVAÐ ER TIL RÁÐA? 1. Skilgreina sig upp á nýtt. 2. Fara í endurrmenntun, 3. Sækja tölvunámskeið. 4. Vera tilbúinn til ab líta „niður fyrir sig” í starfi og verðleggja sig lægra. 5. Vera tilbúinn til að vinna undir stjórn þrítugs manns - „sem kann ekki neitt”. 6. Sækja námskeið i auknu sjálfstrausti. 7. Vera opinn fyrir nýjungum • jafnvel búferlaflutningum. 8. Sérhæfa sig frekar á því sviði sem menn kunna og hafa unnið við. 9. Kaupa eða stofna fyrirtæki þar sem reynsla og sambönd nýtast. 10. Halda reisn og hætta ekki að umgangast fólk. Líkt og að selja hús tekur það tima að fá nýtt starf. Eitthvað rekur örugglega á fjörurnar! 11. Breyta um lífsstíl. Eyðsla fólks eykst yfirleitt i takt við launahækkanir. Þegar laun lækka þarf strax að draga úr eyðslunni. 12. Það, að missa gott starf um fimmtugt, er erfiðara að lenda í en tala um. Mundu: Þetta er og verður erfitt - en erfiðleikum geta fylgt tækifæri. 13. Stöðug jákvæðni! Til eru margar sögur um athafna- menn sem segjast eftir á vera því fegnir að hafa verið sagt upp. Þeir hafi þá loks fariö af stað með það sem þá langaöi alltaf til að gera. 14. Aldrei að bugastl Enginn er minni manneskja þótt hann missi vinnuna. \ 43
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Frjáls verslun

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Frjáls verslun
https://timarit.is/publication/282

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.