Frjáls verslun


Frjáls verslun - 01.02.1998, Blaðsíða 75

Frjáls verslun - 01.02.1998, Blaðsíða 75
Sá, sem dvelur í London fáeina daga og hugsar til leikhús- anna, verður að velja og hafna. Það er ekki alltaf auðvelt; hvorki verður komist yfir að sjá allt áhugavert, né heldur er tryggt að hitta á það, sem maður er spenntastur fyrir í stofnunum með jafn viðamikla verkefnaskrá og NT og RSC. Mér þóttí t.d. svolítið súrt í brotí að missa af sýningu NT á nýjasta leikriti Tom Stopp- ards, The Invention of Love, sem var ekki sýnt þá helgi sem ég drap niður fæti í borginni. Ekki sá ég heldur sýningu á nýjasta verki David Hares, annars af kunnustu leikskáldum Breta, Amy's View, með þeirri írægu leikkonu Judi Dench í aðalhlut- verki, og enn síður voru tök á því að kynnast einhverju af verkum þeirra ungu leikskálda, sem hafa vakið mikla eftírtekt á allra síð- ustu árum, svo að sumir eru í alvöru farnir að tala um vakningu í breskri leikritun á borð við þá sem varð á sjötta og sjöunda ára- tugnum og fæddi af sér skáld eins og Pinter, Wesker, Osborne og marga fleiri. En breskur leikhúskúltúr lætur ekki að sér hæða; Bretar vita sem er, að leikrit þurfa einnig að eiga líf á bók, og því er hægt að ganga að flestum þeirra nýju verka, sem sýnd eru í leikhúsunum, í öllum góðum bókabúðum (í leikhúsbókadeild Foyles við Charing Cross Road eru þau m.a.s. lögð fram á sér- stöku borði). Því get ég stuttlega vikið að fáeinum þeirra í lokin, ef væntanlegir Lundúnafarar hefðu áhuga. Hið besta í breskri leiklist Þeim, sem fara til London í von um að sjá hið allra besta sem breskt leikhús hefur upp á að bjóða, get ég þó aðeins ráðlagt að drífa sig upp í Barbican-centre á einhverja þeirra Shakespeare- sýninga, sem þar eru í boði (vissara er að tryggja sér miða áður en farið er að heiman, einkum ef maður vill ná í góð sæti - sími miðasölu er 0171 638 8891). Nú í marsmánuði verða þar á fjöl- unum þrjú af verkum hans: Cymbeline, Hamlet og Much Ado About Nothing (Ys og þys út af engu í þýðingu Helga). Eg náði aðeins að sjá hið síðasttalda og get vel mælt með sýningunni, þó að ekki þætti mér hún leysa alla krafta leiksins úr læðingi. Þannig féll mér ekki hið lokaða rými, sem leikurinn var látínn fara fram í og skapaði nánast andrúm grafhýsis, sem ég á erfitt með að koma heim og saman við verkið sjálft, einn af þokkafyllstu og vinsæl- ustu gamanleikjum Shakespeares. En menn verða auðvitað alltaf að prófa eitthvað nýtt, einnig Bretar, sem hafa kannski betri afsök- un fyrir því en ýmsir aðrir að víkja frá „hefðinni". Þetta breytti ekki heldur þvi, að þarna voru mörg skemmtileg og falleg augnablik; hvað sem segja má um breska leikara, þá kunna þeir sinn Shakespeare. Alex Jennings í öðru aðalhlut- verkinu, Benedict hinum unga, var þó tvímælalaust stjarna sýn- ingarinnar, sem var stjórnað af ungum leikstjóra, Michael Boyd, samkvæmt leikskrá lærðum í Moskvu. Ætli sé tíl nokkurs að leggja tíl, að hinir ungu leikstjórnarmeistar- ar okkar, sem hafa á síðustu misserum verið að hossa sér á textum Shakespeares við fagnaðarlæti lítilþægra, verði sendir sérstaklega til London að sjá þessa sýningu eða aðrar á borð við hana? Það væri þó tíl nokkurs, kæmi það þeim í skilning um, að textar hans gefa túlkendunum heilmikið svigrúm tíl hugarflugs og hreins leikspuna, án þess að slíkt þurfi á nokkurn hátt að bitna á listrænni hugsun verkanna. Annars er löngu kominn tími til að sýna hér Ys og þys, og nú vill svo til, að Þjóðleikhúsið á kjörna leikara í aðalhlutverkin, Benedict og Beat- rice, orðhvata elskendur sem mega ekki sjást án þess að rjúka upp með pex og kýt- ing: Eddu Heið- rúnu og Hilmi Snæ. Enþáereins gott, að við stjórn- völinn sé maður sem hefur smá EMD m AND SUNDAY &CIMKINS theletter ■DarPriœtMMsttr, ■Ym witl rtcolkcl iktt« ccftiia rilcpúoas míc » 1 ™ 0'*”“í Teaítf VHHH 1N Ajjimoí BFSIGNMION DIRF.cn® KV CHRISIOPHR IWÍORRHRN | u YVOWffi nasasjón af Shake- speare. Hver veit nema RSC sjálft gæti verið Þjóðleik- húsinu þar innan handar; við höfum áður fengið góða gesti frá Bret- landseyjum. Öld Shakespe- ares var óhemju frjó í leikskáldskapnum, og ýmis verk samtíð- arhöfunda hans eru enn leikin, ekki að- eins þeirra frægustu, Marlowes og Ben Jonsons. Að þeim gengnum færðist deyfð og drungi yfir enska leikritun, og þó að kómedíuhöfundar sýndu stöku sinnum góð tilþrif, var það ekki fyrr en með Bernard Shaw, að Bretar eignuðust nýtt stórveldi á þessu sviði. Síðan hafa þeir átt mörg ágæt leikskáld, þó að fæst séu heimsnöfn á borð við Ameríkanana, O’Neill, Williams og Miller, að Pinter undanskildum. Pinter hefur reyndar sent frá sér fá meiriháttar verk siðustu ár, en látíð því meir að sér kveða sem baráttumað- ur gegn pólitískri spillingu og félagslegu óréttlæti af öllu tagi; nú sá ég það eitt til hans í fjölmiðlum, að hann var að skammast út í stjórn Tony Blairs. COSÍOMESBV Hinni kunni leikari Edward Fox sem Harold Macmillan í A Letter of Resignation. Inn á gafl hjá fræga fólkinu En þó að fá nútimaskáld leiksviðsins nái jafn hált og Pinter hefur gert í bestu leikritum sínum, er ekki þar með sagt, að kvöldstund í félagsskap þeirra þurfi að vera illa varið. Leikrit geta vel verið merkilegur aldarspegill, þó að þau séu ekki óaðfinnanleg list. Leikskáldið er alltaf í samkeppni við önnur skemmtana- og afþreyingarform; m.a.s. Shakespeare þurfti að keppa við menn sem nú myndu kallaðir dýraníðingar og skemmtu pöplinum með því að lífláta birni, naut eða hana á kvalafullan hátt. Nú hefur ríka og fræga fólkið, svo sem kunnugt er, tek- ið við þessu hlutverki, og hví skyldi þá leikskáld, sem þarf að halda sínu gagnvart subbublöðum og sjónvai'pi okkar tíma og ekki burðast með tiltak- anlega viðkvæma samvisku, standa utan leiks- ins? Er nokkur ástæða tíl að áfellast skáldið, þó Leiklist í London 75
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Frjáls verslun

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Frjáls verslun
https://timarit.is/publication/282

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.