Frjáls verslun - 01.02.1998, Blaðsíða 72

^111 miðbik
aldarinnar
var síðasti
hápunktur
óperulistarinnar.
Stórkostlegir
söngvarar, leik-
stjórar og hljóm-
sveitarstjórnendur
kepptu sín á milli
um að ná full-
komnun í list-
greininni. Tvær
óperusöngkonur
voru mest áberandi, þær Maria
Callas og Renata Tebaldi. Þeirra
samband var vægast sagt fjandsam-
legt og óperuunnendur virtust skipt-
ast í tvær fylkingar bak við „dívurnar”. Mér er minnisstætt stutt við-
tal við Callas þar sem hún var spurð um það hvað henni fyndist um
samanburðinn sem gerður var á henni og Tebaldi. Callas svaraði að
bragði: ,Að bera Tebaldi saman við mig er eins og bera saman Coca-
Cola og kampavín."
Hið óvanalega heillar. Það sannaðist enn einu sinni í Háskólabíói
laugardaginn 28. febrúar. Bíósalurinn var stútfullur af spenntum
áheyrendum á öllum aldri sem höfðu lagt leið sína vestur í bæ í 12
stiga frosti. Blandan, sem boðin var, verður ekki oft á boðstólum.
Flytjendur á tónleikunum voru karlakórinn Fóstbræður og Stuð-
menn ásamt blásarasveit, Garðari Cortes og Guðnýju Guðmunds-
dóttur. Valgeir Guðjónsson var ekki með. Samstillingin kom á óvart
en listamenn þessara tónleika hafa verið heimilisvinir þjóðarinnar um
árabil. Fóstbræður eða Stuðmenn, já eða Garðar Cortes, hefðu ör-
ugglega verið einfærir um að fylla Háskólabíó. En blandan, bæði
Coca-Cola og kampavín, heillaði og gaf tónleikunum nýja vídd. Hvað
hins vegar var Coca-Cola og hvað kampavín skal ósagt Iátið, og einn-
ig það hvort er betra. Það gerir hver upp við sig.
Islenskir karlmenn
Það er liðinn aldarfjórðungur síðan að gusta fór af tónlist mennt-
skælinganna úr MH. Upptökin eru rakin til ökuferðar í fólksvagnin-
um hans Sveins Skúlasonar lögfræðings. Þetta er orðin löng ganga
á poppheimsvísu en nokkuð er um liðið síðan við fengum að njóta
þeirra síðast. Karlarnir bera aldurinn vel. Eiginlega eru þeir líkari
virðulegum karlakórsfélögum en poppurum. Yfirskrift tónleikanna
var íslenskir karlmenn. Eins og við mátti búast var það jafnframt
fyrsta lagið sem tekið var. Áheyrendur tóku strax við sér og fóru að
iða í sætum með bros á vör, enda hefur álkulegt spaugið alltaf
verið áberandi þáttur í flutningi Stuðmanna. Og kímnigáfan
hefúr ekki breyst í áranna rás. Stórsöngvarinn Egill Olafsson
kann að taka sviðið og eigna sér það. Hann er í senn virðuleg-
ur, afslappaður og eðlilegur. Fostbræður voru ekki eins
fljótir að ná sér á strik en eftir fyrsta lagið komust þeir í
gang og fundu sig.
Frábær karlakór
Brennið þið vitar eftir Pál Isólfsson var sérlega
vel flutt af karlakórnum. Og útsetning Olafs
................"•
Gauks góð. Árni
Harðarson er lif-
andi og góður
stjórnandi. Menn
horfa stundum til
þeirra daga þegar
meðalaldur söngfé-
laga í karlakórum
var lægri og þess
vegna samhjómur
þeirra bjartari.
Raddlitur karla-
kórsins Fóst-
bræðra er bjartur
og er síst lakari en hann var á árum
áður. Tenórinn er sterkur og gefur
frábæra birtu. Bassinn má passa sig
á því að lita ekki sérhljóða of dökka
og svolítið hola. Það verður tilgerðarlegt.
Það er mjög erfitt að blanda saman mögnuðum söng, sem sung-
inn er í hljóðnema, og náttúrulegum, ómögnuðum söng, jafnvel þótt
í hlut eigi 66 raddmiklir karlmenn. Ef söngur og tónlist eru mögnuð
verður að magna allt sem flutt er. Það kemur fyrir að maður heyri í
leikhúsum að sumir raddlitlir söngvarar eru magnaðri en aðrir, meiri
söngmenn eru látnir syngja lítið studdir eða jafnvel óstuddir af tækn-
inni. Það gengur ekki upp. Það sama var uppi á teningnum að hluta
varðandi söng Fóstbræðra. Hann hefði átt að magna meira og gefa
fyllingu til jafns við aðra tónlist sem flutt var.
Rislaust hvísl og annað beint í mark
Ekki skil ég af hveiju perlan, í fjarlægð eftir Karl 0. Runólfs-
son, var sett á dagskrána. Það lag sungu saman Garðar Cortes og
Ragnhildur Gísladóttir. Þetta þjónaði engum tilgangi og meira en
nóg af frumsömdum lögum Stuðmanna að velja úr. Utsetningin var
allt of tilgerðarleg og eiginlega snýr hún út úr tónsmíðinni svo úr
varð rislaust hvísl.
Eitt skemmtilegasta lagið á tónleikunum var Úfó, hið fræga
„astral tertu gubb”. Tveir kórfélagar stigu fram og sungu hlutverk
lögreglumannanna í laginu. Það voru þeir Þorsteinn Guðnason ten-
ór og Grétar Samúelsson bassi. Þeir stóðu sig með prýði. Og Þor-
steinn bætti um betur í laginu Auga fyrir auga. I Úfó, eins og mörg-
um öðrum lögum, fengu karlakórsfélagar að taka þátt í leiknum á
sviðinu með litlum, kómískum hreyfingum sem virkuðu beint á hlát-
urtaugar tónleikagesta. Litlar, hugsaðar hreyfingar geta gert miklu
meira en yfirdrifin læti. Þetta hitti í mark.
Það er búið að gefa tóninn
Ég vona að þessir tónleikar gefi nýja línu. Tónlistarnostal-
gían á öldurhúsum borgarinnar er góðra gjalda verð en það
er stór hópur tónlistarunnenda sem ekki kærir sig um öldur-
húsaþátt þeirra uppákoma og mæta þess vegna ekki. Og von-
andi gefur þetta stjörnum okkar á tónlistarsviðinu kjark til
þess að koma með frumlegar blöndur í stíl við tónleikana
í Háskólabiói, Coca-Cola og kampavín. Kemur Ragnar
Bjarnason næst fram með Sinfóníuhljómsveit Islands
og Skagfirsku söngveitinni? Eða verður það Bubbi
með Kammersveit Reykjavíkur? Ég mæti. S3
Cocd-Cola o? kampavín
72
Karlakórinn Fóstbrœður og Stuðmenn í Háskólabíói