Morgunblaðið - 14.01.2001, Page 16

ÍÞRÓTTIR
16 SUNNUDAGUR 14. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Cochin hefur verið lífæð Indverjaí samskiptum við aðra þjóð-
flokka í aldaraðir. Hér er eitt besta
hafnarsvæði í heiminum. Héðan hef-
ur verið siglt til annarra hafna með
farma af kryddi, leðri, kókos og silki
– og að sjálfsögðu fiskiafurðum. Sjó-
mennska hefur alltaf sett mark sitt á
Cochin.
Löngu áður en portúgalski land-
könnuðurinn Vasco da Gama kom
hingað, höfðu Rómverjar, Kínverjar
og arabar lagt leið sína til Cochin,
sem hefur hefur verið mesti við-
komustaður á milli Evrópu og Kína.
Koma da Gama til Kerala breytti
efnahagi og siðum Keralabúa. Portú-
galar hafa ráðið hér ríkjum, síðan
Hollendingar og þá Englendingar.
Vasco de Gama fann sjóleiðina til
Indlands frá Evrópu og kom hingað
1498, hann dó í Cochin 1524 og var
grafinn hér. Bein hans voru síðar
flutt til Portúgals, fimmtán árum síð-
ar og komið fyrir í vígðri möld í
heimalandi hans. Þegar Kólumbus
gerði sér grein fyrir að jörðin væri
hnöttótt, ætlaði hann að fara vest-
urleiðina til Indlands. Hann hélt sig
vera kominn hingað er hann kom til
Ameríku og kallaði búendur þar Ind-
jána.
Kerala-fylki er ekki stórt – það er
aðeins einn þriðji af Íslandi.
Íbúafjöldinn er þó mun meiri, því
að í fylkinu búa 33 milljónir manna.
Landbúnaður er aðalatvinnuvegur
fylkisins, hér er mikil terækt og fisk-
veiðar eru ríkur þáttur í atvinnulíf-
inu. Það má sjá á veitingahúsum,
sem bjóða upp á mjög fjölbreytta
fiskrétti. Hér eru bestu fiskrétta-
veitingahús landsins. Kínversk mat-
argerð er rík í fylkinu og enn má sjá
áhrif frá Kínverjum í sambandi við
fiskveiðar, þar sem kínversk fiskinet
eru áberandi á bátum við ströndina.
Það var Kublai Khan sem kom hing-
að fyrstur með þessi net.
Austur við Keralafylki eru Vestri-
Ghatsfjöll, sem er misgengisbrún
sem nær 1500 km vegalengd með
vesturströnd Indlands. Fjöllin rísa
hæst hér við Kerala. Fyrir sunnan
Kerala hefjast fyrstu monsúnrign-
ingarnar, sem færast norður á
tveimur mánuðum. Rigningarnar
eru miklar og er þá allt hér á floti,
eins og Skafti Ólafsson söng á ár-
unum.
Matagerðarlist Indverja er kunn
og er maturinn oft sterkt kryddaður,
þannig að nauðsynlegt er að hafa
jógúrt við höndina til að slá á sterkt
kryddbragðið.
Strákarnir í landsliðinu hafa
kynnst hitanum hér – hann er 20 til
32 stig á veturna, en nú er vetur hér.
Á sumrin er hann 23 til 35 gráður.
Hótel eru í háum gæðaflokki á
svæðinu og eru þau með mjög góðan
og fjölbreyttan mat, eins og lands-
liðsmennirnir hafa fengið að kynn-
ast. Gæðin verða að vera mikil, því að
Kerala-fylki er einn eftirsóttasti
ferðamannastaður Indlands, hingað
koma Ástralar, Evrópubúar og aðrir
til að njóta lífsins á fallegum bað-
ströndum, sem bjóða upp á hvítan
sand og pálmatré og fagurt sólarlag.
Hér er margt að sjá og byggingar-
listin er margbrotin og má til dæmis
sjá handbragð Hollendinga. Mikið er
um gamlar kirkjur og það fer ekki
fram hjá neinum sem kemur hingað
að Indverjar eru trúaðir – það er
verið að kalla til bæna í hátalarakerfi
víðs vegar um borgina á öllum tímum
sólarhringsins.
Nafnið á borginni er skrifað og
sagt á ýmsan hátt. Sumir segja að
Cochin, sem er einnig kölluð Kochin
á síðustu árum, sé nefnd eftir Kína
(Kochin), en aðrir segja að Chchzi,
sem er nafnið á litlum sjó, hafi orð-
iðChchin.
„Kaci“-höfn í Tamil, er einnig
nefnd til sögunnar.
„Ég hef aldrei kynnst eins miklu
mannlífi og hér,“ sagði einn lands-
liðsmaðurinn. Jú, mannlífið er fjöl-
breytt hér í hinu þéttbyggða sam-
félagi, sem einn sagði að væri
Neskaupstaður Íslands. Hvers
vegna nefndi hann það? Jú, hér hafa
kommar ráðið ríkjum að mestu síð-
ustu áratugina og greinilegt að þeir
hafa unnið verk sín vel. Hér er skóla-
kerfið mjög gott og héðan koma þeir
nemendur, sem ná bestum námsár-
angri. Hér í Kerala-fylki er talið best
að búa á Indlandi.
Það er hreint ævintýri að ganga
um hingar þröngu götur í Cochin,
þar sem er búð við búð – allir eru til-
búnir að prútta og ef menn hafa
áhuga á að fá einhvern hlut, þá er
best að bjóða einn þriðja af uppsettu
verði og nálgast síðan fimmtíu pró-
sentin. Ef viðskipti ganga eftir, þá
eru báðir aðilar ánægðir. Sölumenn-
irnir græða alltaf, en mismikið – það
fer eftir því hvað kaupandinn er
ákveðinn.
Antikmunir eru hvergi eins marg-
ir og hér í Indlandi. Tréskurður er
listgrein í Kerala. Það er hægt að
kaupa vasa, útskornar fígúrur og
grímur í öllum stærðum og gerðum.
Einnig ýmsa koparmuni. Silkivörur
eru ódýrar, gott verð er á leðri. Það
er næsta víst, eins og einn gamal-
kunnur knattspyrnumaður og nú
starfandi íþróttafréttamaður, segir
oft – að leikmenn landsliðsins eiga
eftir að kaupa hér marga fallega
muni til minningar um að hafa komið
hingað. Ég veit að sumir ætla að láta
skraddara sauma á sig föt og þeir
koma heim með silkiskyrtur.
Enginn sem kemur til Indlands
kemst hjá því að betlarar áreiti þá,
eða „flugur“ eins og heimamenn
kalla þá. Það þarf að sýna ákveðni til
að koma „flugunum“ frá sér.
Menn verða einnig að vara sig á
umferðinni, sem er mikil. Það liggja
allir á flautunum – fyrst tekur maður
eftir því, en síðan venst það. Hér er
mikið um lítið mótorhjól og oft má
sjá þriggja til fjögurra manna fjöl-
skyldu ferðast brosandi um á einu
hjóli. Öryggi er ekki í fyrirrúmi hjá
fjölskyldunum, því enginn er með
hjálm. Sigurður Helgason hjá Um-
ferðarráði væri ekki ánægður með
að sjá þá ferðalanga á ferð. Það er í
umferðinni hér eins og í frumskóg-
inum, að það eru þeir stóru sem ráða
ríkjum. Stórar bifreiðar hafa for-
gang og aftan á langferðabifreiðum
og stærri bílum má sjá letrað: Viljið
þið flauta! Það er nauðsynlegt að
flauta í framúrakstri.
Ég sagði áðan frá ýmsum helstu
atvinnugreinum Kerala-búa, en ég
gleymdi þó einni – það er auglýs-
ingagerð. Hér sést varla auður flötur
á húsum. Það eru auglýsingaspjöld
út um allt – í öllum regnbogans lit-
um.
Á örfáum dögum hafa landsliðs-
menn Íslands kynnst öðrum lifnað-
arháttun en þeir eiga að venjast dags
daglega. Þeir eru að upplifa ævin-
týri. Framkoma þeirra hér hefur
verið landi og þjóð til sóma. Þeir eru
afslappaðir, enda ekki annað hægt –
þeir eru í heimsókn hjá góðu og lífs-
glöðu fólki, sem brosandi vill allt fyr-
ir menn gera. „Ég hef enn ekki séð
neinn æsa sig hér,“ sagði einn lands-
liðsmaðurinn. Það er rétt hjá honum,
hér er lífið í jafnvægi þrátt fyrir að
Indverjar eru næst stærsta þjóð
heims og það er ekki langt að bíða
þar til þeir skjóta Kínverjum ref fyr-
ir rass.
Fólksfjölgunin er mikil á Indlandi
– Indverjar hafa ekki reynt að koma
í veg fyrir fólksfjölgun eins og Kín-
verjar, en í Kína mega hjón ekki eiga
nema ákveðinn fjölda af börnum –
helst eitt.
Það fer vel um menn í Cochin, en
landsliðsmennirnir eiga eftir að
kynnast öðrum heimi – ef þeir kom-
ast til Kalkútta.
Cochin, 13. janúar 2001.
Sigmundur Ó. Steinarsson.
Morgunblaðið/Einar Falur
Fiskimenn í Cochin greiða veiði morgunsins úr netinu, smáfiska sem þeir veiða í öldunni við ströndina af litlum árabátum. Í baksýn eru kínversk net, sem eru látin síga
í sjóinn og lyft reglulega með vogarafli og þeir fiskar tíndir úr netinu sem þangað hafa slæðst.
Í heimsókn hjá góðu
og lífsglöðu fólki
MEÐ sanni má segja að Indland sé ákveðinn ævintýraheimur, fram-
andi land. Borgin Cochin í Keralafylki, sem er sunnarlega í Indlandi,
við Malabarströnd, hefur verið kölluð Drottning Arabíuhafsins –
gamalkunn borg, sem er byggð á eyjum við ströndina. Hér hafa
margir kunnir sægarpar komið við á ferðum um heimsins höf á
skonnertum sínum. Íslensku landsliðsmennirnir í knattspyrnu búa í
heimi pálmatrjáa og öldugangs, á strönd sem er með glæsilegar
baðstrandir, mörg falleg vötn, eyjar og skóga.
INDLANDSBRÉF