Morgunblaðið - 24.03.2001, Blaðsíða 10

Á höfuðborgarsvæðinu erustarfandi þrír fríkirkju-söfnuðir, sem allir eigaupphaf sitt í þjóðkirkjunni,
ef grannt er skoðað. Þetta eru Frí-
kirkjan í Reykjavík, Óháði söfnuð-
urinn og Fríkirkjan í Hafnarfirði.
Fríkirkjan í Reykjavík er upp-
haflega klofningur úr Dómkirkju-
söfnuðinum í Reykjavík, 1899, og
Óháði söfnuðurinn í Reykjavík
klofningur úr Fríkirkjunni, 1950.
Og Fríkirkjusöfnuðurinn í Hafnar-
firði var stofnaður árið 1913, eftir
að klofningur varð í Garðapresta-
kalli hinu forna, vegna umræðu um
byggingu kirkju í Hafnarfirði.
Einu fermingarbarninu
kennt á Netinu
Allir hafa þessir söfnuðir verið í
örum vexti síðustu árin, og jafnvel
svo að leikur á tugum prósenta.
Óháði söfnuðurinn hefur t.d. tvö-
faldast á síðustu fimm árum; 1.
desember árið 2000 voru innan vé-
banda hans 2.268 manns. Pétur
Þorsteinsson hefur verið prestur
safnaðarins á umræddu tímabili.
Við höfðum af því spurnir að ferm-
ingarfræðslan þar væri með dálítið
öðru sniði en í þjóðkirkjunni, svo
ákveðið var að kanna málið nánar.
Þegar okkur bar að garði, í heima-
húsi eins fermingarbarnsins vel að
merkja, var síðasti undirbúnings-
tími vetrarins að hefjast.
„Í upphafi fræðslunnar á haustin
hittumst við heima hjá mér og er-
um hálfan dag heima á prestsetr-
inu og endum svo í Vesturbæjar-
lauginni, syndum þar og erum í
heita pottinum og sullum,“ hefur
Pétur mál sitt. „Þá ná krakkarnir
að kynnast og brjóta ísinn. Þegar
ég kom að þessu fyrst 1995 voru
fermingarbörnin ekki nema 8 en nú
eru þau orðin 18 og eitt á Netinu.
Það er piltur sem býr í „drauma-
landinu“ BNA og við sendumst á
milli. Hann svarar fermingar-
spurningunum á Netinu, ég leið-
rétti hann og svo kemur hann heim
í vor og fermist í Gúllasguðsþjón-
ustunni, 24. júní. Nafnið er til kom-
ið vegna þess að eftir messu borð-
um við nautagúllas að ungverskum
hætti; organistinn okkar er nefni-
lega frá Ungverjalandi og hann
matreiðir þetta á sína vísu, með til-
heyrandi kryddum úr heimalandi
sínu. Mömmumaturinn er bestur.
Ég veit reyndar ekki til þess að
svona fræðsla hafi áður farið fram
á Netinu.“
Rjómatertur
í fermetravís
„Fermingarfræðslan hefur svo
verið þannig í vetur, að við höfum
hist heima hjá krökkunum til skipt-
is, milli þrjú og fimm á laugardög-
um, daginn fyrir messur,“ heldur
prestur áfram. „Einn klukkutími
hefur þá farið í fræðslu og umræð-
ur um grundvallaratriði kristinnar
trúar. Svo klukkan fjögur tökum
við okkur hálftíma hlé og krakk-
arnir eru saman og drekka og eta
og mæðurnar sjá um viðurgerning-
inn á heimilinu, eins og fyrri dag-
inn – það er afar sjaldgæft að feð-
urnir séu í þessu – og þá eru heilu
fermetrarnir af rjómatertum settir
fram á stofuborðið og við tökum
lappirnar niður á meðan og fáum
að njóta þess sem þar er borið á
borð. Um hálffimmleytið er bæna-
stund; ég hef gítarinn með og við
syngjum tvö þrjú lög og biðjum
fyrir starfinu. Foreldrarnir eru
alltaf með í því og svo förum við
aftur í fræðsluna og ljúkum dæm-
inu klukkan fimm.“
Samfélagið dýrmætast
En hvaða fermingarkver skyldi
Pétur nota í undirbúningnum?
„Ég nota „Líf með Jesú“; það er
ágætis bók,“ segir hann. „Hún er
þó meira til hliðsjónar, sem grunn-
ur til að ganga út frá; öll börnin eru
þó með hana. Þau hafa mætt mjög
vel í fermingarfræðsluna og ekki
verið kvöð á þeim að hittast. Þau
taka frá þessa daga og láta þetta
ganga fyrir. Í lok vetrar er ég svo
vanur að spyrja þau hvað þeim hafi
fundist skemmtilegast í tengslum
við undirbúninginn. Og svörin eru
yfirleitt á þá leið, að það sé ekki
fræðslan sjálf, eins og kannski gef-
ur að skilja, því innrætingin er svo
mikil alls staðar, í skólanum og
hvarvetna. Það sem þeim finnst
skemmtilegast er samfélagið, þeg-
ar þau hittast heima hvert hjá öðru
eða fara í sund saman og ærslast.“
Nánast eins
og í þjóðkirkjunni
En hvað með athöfnina sjálfa í
kirkjunni; er hún áþekk því sem er
í „ömmukirkjunni“?
„Fermingarathöfnin hjá okkur
er alveg eins og í þjóðkirkjunni;
það eina sem ég breyti er að ég
segi upphafs- og lokaorð frá eigin
brjósti, en formið er nákvæmlega
eins. Við notum sömu sálmabók og
þjóðkirkjan, og ég sömu handbók
og þjóðkirkjuprestarnir, enda er
sama kenning í gangi.
Það er mjög gott samstarf milli
fríkirknanna þriggja – Óháða safn-
aðarins, Fríkirkjunnar í Hafnar-
firði og Fríkirkjunnar í Reykjavík,
sem byggja allar á sama grunni.
Við höfum átt samstarf um æsku-
lýðsstarf og annað í þá veruna,
hittumst alltaf á haustmisserinu
með allan fermingarhópinn og höf-
um einu sinni haft messu í Skál-
holti allir þrír, þannig að það hefur
verið gott samstarf á milli og er.
Þetta er í síðasta skiptið sem við
hittumst núna og þá förum við í
heita pottinn. Við erum svo heppin
að þessir foreldrar eiga heitan pott
úti í garði,“ segir Pétur að lokum,
hress að vanda og þess albúinn að
leggjast í sjóðheitt vatnið að lokn-
um vel heppnuðum fermingarund-
irbúningi vetrarins.
Þjóðkirkjan er ekki sú eina af meiði evang-
elísk-lútherskrar kristni sem býður til ferm-
ingarathafna á Íslandi, því samhliða henni
eru Fríkirkjusöfnuðirnir í Reykjavík og Hafn-
arfirði og Óháði söfnuðurinn í Reykjavík.
Pétur Þorsteinsson er prestur hins síðast-
nefnda og beitir gjarnan óhefðbundnum að-
ferðum við að kenna ungdómnum fræðin.
Uppskeran er líka eftir því góð.
Morgunblaðið/Jim Smart
Hér er lunginn úr fermingarhópnum saman kominn og presturinn í forgrunni. Eitt fermingarbarnanna á heimili í Bandaríkjunum en fær kennslu um Netið, kemur heim í sumar og fermist 24. júní.
Gítarinn er nauðsynlegt hjálpartæki í fermingarfræðslunni, enda söngur
allra meina bót.
Og svo verður að æfa hvernig fermingarathöfnin gengur fyrir sig í kirkjunni.
Fermingarundirbúningnum
lýkur í heita pottinum
10 C LAUGARDAGUR 24. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
FERMINGARFRÆÐSLAN