Morgunblaðið - 24.03.2001, Blaðsíða 30

30 C LAUGARDAGUR 24. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Grensásvegur 13 - 108 Reykjavík - Sími 533 2222 - Veffang www.pfaff.is
H
O
R
N
/H
a
u
k
u
r
1) PFAFF
6091
2) SINGER
372247.800.- 26.980.-
Heimilisvél með 20 sporum. Overlock og hnappagöt.
Yfirflytjari fyrir bútasaum. Elektrónísk mótstaða.
Hátt undir saumavélafótinn, gott fyrir þykk efni.
Verð áður: 57.800.- Fermingarafsláttur: 10.000-.
Góð heimilisvél með 22 sporum.
Overlock og hnappagöt.
Einfaldar stillingar.
Verð áður: 33.980.- Fermingarafsláttur: 7.000-.
1)
2)
Kennsla og leiðarvísir á íslensku fylgir.
SAUMAVÉL ER GAGNLEG GJÖF
Fermingar
tilboð
Allt á rúmið
Sængurfatnaður úr silkidamaski
Tilvalið til fermingar- og brúðargjafa
Áttu þér
draumaflík?
ímyndunaraflið er allt sem þarf
❍ Fermingarföt
❍ Brúðarkjólar
❍ Útskriftarföt
fyrir dömur og herra.
❍ Gallabuxur
og flíspeysur
fyrir konur með
kvenlegan vöxt
❍ Fatabreytingar
SAUMASTOFA
KJÓL OG HVÍTT
SÍMI 544 4766 LAUGAVEGUR 18 SÍMI 552 1388
OPIÐ ALLA VIRKA DAGA FRÁ KL. 9 - 17
OG LANGAN LAUGARDAG FRÁ KL. 11 - 17
I I . -
. -
„Á Móafelli í Fljót-
um bjó eitt sinn
ekkja ein; ég ætla
hún héti Anna. Hún
átti dætur tvær og
son einn sem Jón
hét. Hann var frem-
ur gáfutregur og at-
gjörvislítill til sálar
og líkama.
Þegar þær stúlkur
eru á 17. og 18. ári
en Jón á 14. var
það einn dag í þoku
um haustið að þær
Móafellssystur fóru
til grasa fram á
Móafellsdal. Voru
þær þar um miðjan
daginn á einum mó
fyrir austan ána.
Sáu þær þá hvar
tvær stúlkur voru
við grös á öðrum
mó. Innan skamms
bar fundum þeirra
saman og þekktu
Móafellssystur ekki
stúlkurnar. Spurðu
þær þær hvar þær ættu heima
og sögðust þær eiga heima ekki
langt í burtu en ekki vildu þær
greinilega segja nafn sitt né
heimili.
Nú talast þær ýmislegt við;
meðal annars spyrja aðkomu-
stúlkurnar Móafellssystur hvort
þau séu ekki fleiri systkinin og
segjast þær þá eiga bróður á
14. ári.
„Því fór hann ekki með ykkur
til grasanna?“ „Æ, hann er
þetta si sona ofur bjálfalegur,“
segja Móafellssystur og tjá nú
hið ljósasta frá atgjörvisleysi
hans til líkama og sálar.
„Æi, lofiði honum nú með ykk-
ur þegar þið farið næst til
grasa; okkur þækti ósköp gam-
an að sjá hann,“ segja hinar.
Nokkru eftir þetta fara Móa-
fellssystur aftur til grasa og
hafa nú Jón bróður sinn með
sér. Fara þær nú hér um á sömu
stöðvar; var þá sótþoka. Finna
þær þar þá stúlkurnar ókunn-
ugu. Biðja þær að lofa Jóni heim
með sér, það skuli ekki verða
að honum – „en ekki skulu þið
undrast um hann þó hann komi
ekki strax aftur.“ Þetta eftirlétu
þær systur, enda var Jóni viljugt
að fara.
Nú líða tímar svo að Jón kem-
ur ekki heim að Móafelli, en
ekki var samt hvarf hans al-
kunnugt, allt þar til á sunnu-
dagsmorguninn í föstuinngang
að drengur kemur sparibúinn að
Móafelli og fer til kirkju að
Hnappsstöðum; er messað þar
um daginn. Þegar prestur fer að
spyrja börn gengur drengur fram
á kirkjugólfið og lætur spyrja
sig. Furðar þá marga á hvað
drengnum gengur vel að svara.
Nú hverfur drengur aftur frá
Móafelli og kemur ekki fyrr en á
skírdagsmorgun, sparibúinn og
fer til kirkjunnar. Er hann nú
spurður og gengur vel. Eftir
messuna nefndi drengur við
séra Ólaf að ferma sig, en séra
Ólafur var fremur tregur til,
þókti drengur hafa sjaldan kom-
ið til kirkju, vildi vita hver hefði
kennt honum og fleira, og lauk
svo að drengur fékk ekkert lof-
orð um ferminguna. Fer nú
drengur enn á stað og kemur
ekki við á Móafelli.
Á laugardaginn fyrir páska er
barið að dyrum á Móafelli. Kem-
ur þar út önnur systirin. Er þá
önnur ókunnuga stúlkan komin
og biður þær systur að koma
snemma í fyrramálið fram á mó-
inn þann í haust á dalnum og
vera þá sparibúnar.
Á páskadagsmorguninn
snemma búa þær systur sig í
bestu fötin sín og ganga fram á
móinn, en hann var rétt á móti
klettum sem kallaðir eru Vals-
hamar.
Kemur þá sama stúlkan til
þeirra og biður þær að koma
með sér yfrum ána.
Fara þær nú yfrum ána og
koma þar að stórum og glæsi-
legum kirkjustað. Er þeim þar
boðið inn og tekið mjög ást-
úðlega. Segjast nú stúlkurnar
vera dætur prestsins hérna og
eigi nú að ferma Jón litla í dag.
Nú fara þær Móafellssystur í
kirkju; er þar haldin guðsþjón-
usta og börn fermd um daginn.
Er Jón bróðir þeirra innstur af
fermingarbörnunum; var margt
fólk í kirkjunni. Ekki skildu þær
systur það sem yfir var haft í
kirkjunni, því það var þeim
ókunnugt tungumál, en það sáu
þær á öllu að það voru kristnir
siðir enda heyrðu þær oft Jesús
nefndan. Eftir messuna sagði
Jón þeim systrum sínum að sín
væri ekki von heim að Móafelli
aftur.
Og liðu nú nokkur ár; þá kom
Jón eitt sinn að Móafelli og
bauð þeim systrum og móður
sinni í brúðkaup sitt; kvaðst
hann nú ætla að eiga aðra
prestsdótturina. Fóru þær nú
mæðgur í brúðkaupið. Gekk það
allt af með unun og viðhöfn. Eft-
ir þetta kom Jón aldrei meir til
mannabyggðar, og lýkur svo
þessari sögu.
Annars er almenn trú að mikið
huldufólk sé bæði á Móafellsdal
og Tungudal sem eru óbyggðir
dalir í Stíflu.
(Þjóðsagnasafn Jóns Árnasonar)
Ferming hjá huldufólki
Morgunblaðið/Andrés
Súrefnisvörur
Karin Herzog
Vita-A-Kombi olía
Fermingarmyndatökur
Pantanir í síma 552 0624
frá kl. 13—17
Erling Ó. Aðalsteinsson
ljósmyndastofa,
Laugavegi 24, sími 552 0624
ÞJÓÐSÖGUR