Morgunblaðið - 03.04.2001, Blaðsíða 63

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. APRÍL 2001 63
✝ Elísabet Sveins-dóttir fæddist á
Hofsstöðum í Reyk-
hólasveit 24. janúar
1918. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 23. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru þau
Sveinn Sæmundsson,
f. 23. maí 1879, d. 26.
nóvember 1949, og
kona hans Sesselja
Oddmundsdóttir, f.
20. apríl 1884, d. 10.
október 1935. Systk-
ini Elísabetar voru
níu. Á lífi eru Guðmundur og tví-
burarnir Hákon og Arndís. Látin
eru Bjarnveig Þorgerður, Ragn-
ar Trausti, Jón, Hallgrímur, Guð-
rún og Sigríður Ingibjörg.
Hinn 5. maí 1945 giftist Elísa-
bet eftirlifandi eiginmanni sín-
um, Gunnari Þórðarsyni, f. 10.
apríl 1918. Foreldrar hans voru
Þórður Jónsson. f. 12. desember
1867, d. 8. júlí 1941, og kona hans
Ingibjörg Pálmadóttir, f. 20.
september 1883, d. 13. apríl 1966.
Börn Elísabetar og Gunnars eru
fimm: 1) Sigurður Snævar,
kvæntur Sigríði Erlu Pálmadótt-
ur, synir þeirra eru:
a) Gunnar Snævar,
kvæntur Jónínu
Waagfjörð, eiga þau
tvo syni, Friðrik Þór
og Jakob Þór, b)
Ástráður Þorgils,
kvæntur Anne Sig-
urðsson, sonur
þeirra er Alexander
Leo. 2) Ingimar Þór,
kvæntur Þorgerði
Steinsdóttur, dætur
þeirra eru: a)Unnur
Elísabet, sambýlis-
maður Atli Berg-
mann, dóttir þeirra
er Katrín, b) Linda Björk. 3)
Sveinn Óttar, kvæntur Guðnýju
Svavarsdóttur, sonur þeirra er
Kristjón Freyr, sambýliskona
Jóra Jóhannsdóttir. 4) Gísli Arn-
ar, sambýliskona Halla Guðrún
Jónsdóttir, börn þeirra eru: a)
Sonja Hlín, unnusti Viðar Hall-
dórsson, b) Viktor Bjarki. 5)
Gunnur Rannveig, sambýlismað-
ur Helgi Helgason, börn þeirra
eru: a) Gunnur Melkorka b) Elfar
Freyr.
Útför Elísabetar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Í dag kveðjum við elskulega
tengdamóður okkar, hana Betu. Hún
var mikil fjölskyldukona og lét sér
annt um okkur öll. Heimili hennar og
Gunnars var miðstöð fjölskyldunnar.
Þangað komu allir og fengu heimsins
bestu pönnukökur, kleinur og hafra-
tertur. Það er óhætt að segja að hún
var húsmóðir upp á gamla mátann,
alltaf heima ef við litum inn.
Beta var trygglynd, hlý og notaleg,
eins og okkar önnur móðir. Hún var
mikil hannyrðakona og handbragð
hennar var með eindæmum fallegt.
Margir nutu góðs af, hvort þeir voru
stórir eða smáir eða stóðu henni nær
eða fjær, allir fengu sína vettlinga og
sokka.
Beta var alltaf glöð í bragði og
spaugsöm. Henni var eiginlegt að sjá
spaugilegar hliðar flestra mála og oft-
ar en ekki fóru þeir sem komu með
vandamál sín til Betu bjarteygari til
síns heima.
Beta var fróð kona um menn og
málefni. Hún las alla tíð mikið sér til
skemmtunar og fróðleiks. Hún hafði
mikinn áhuga á ættfræði og fylgdist
mjög vel með þjóðmálunum enda
mjög pólítísk og fylgdi þeim sem
studdu þá sem minna máttu sín.
Beta gaf okkur samferðafólki sínu
mikið. Nú þegar hún nú kveður
þennan heim skilur hún eftir stórt
skarð í huga okkar og hjarta sem ekki
verður auðveldlega fyllt. Þegar við nú
minnumst hennar fyllumst við gleði
og hlýju og verðum þakklátar fyrir
þær stundir sem við áttum saman.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Blessuð sé minning þín, elsku
tengdamamma.
Erla, Gerða, Guðný og Halla.
Nú er hún amma mín dáin, hún dó
eins og hún hafði lifað, með reisn, bros
á vör og án þess að kvarta. Hún kvart-
aði aldrei. Amma mín tilheyrir þeim
hópi kvenna sem væntanlega mun
ekki fá margar setningar í sögubók-
um framtíðarinnar en voru samt
sannar hetjur. Þessar konur eru
ömmur minnar kynslóðar. Fyrir mér
hefur hún alltaf verið hetja, ömmur
eru alltaf hetjur barnabarna sinna.
En þessar konur eru ekki bara hetjur
af því að ömmur eru alltaf blíðar og
sterkar hetjur í saklausum augum
barnabarna sinna. Amma mín fæddist
frostaveturinn mikla árið 1918, átta
vikum fyrir tímann og hún var vafin
inn í ull. Hún barðist fyrir lífinu af
þrjósku og eljusemi, sömu þrjóskunni
og eljuseminni og hún beitti síðar til
að berjast fyrir lífi sinnar fjölskyldu.
Hún fæddi og ól upp fimm börn og
kom þeim til manns. Hún tók öllu sem
á dundi með reisn, með bros á vör og
án þess að kvarta. Án hennar og
hennar líka væri ég ekki til og ekki
það Ísland sem ég bý í. Hún amma
var hetja. Hetjan mín.
Kristjón Freyr.
Í dagsins önnum dreymdi mig
þinn djúpa frið, og svo varð nótt.
Ég sagði í hljóði: Sofðu rótt,
þeim svefni enginn rænir þig.
En samt var nafn þitt nálægt mér
og nóttin full af söngvaklið
svo oft, og þetta auða svið
bar ætíð svip af þér.
Og þungur gnýr sem hrynji höf
mitt hjarta lýstur enn eitt sinn:
Mín hljóða sorg og hlátur þinn,
sem hlutu sömu gröf.
(Steinn Steinarr.)
Elsku amma, mig langar að þakka
þér fyrir allt það yndislega sem þú
hefur gefið mér. Ég tel mig svo ríka
að hafa fengið að njóta væntumþykju
þinnar og leiðbeiningar. Þið afi hafið
alla mína ævi verið mér svo mikilvæg.
Ég sakna þín svo sárt, en ég veit í
hjarta mínu að þú verður alltaf með
mér, það veitir mér huggun.
Guð styrki elsku afa og okkur öll
sem elskuðum Betu ömmu.
Góða nótt, amma mín.
Þín
Unnur Elísabet.
Mig langar í fáeinum orðum að
minnast elsku ömmu minnar sem hef-
ur nú horfið á braut til eilífs lífs. Sökn-
uður minn er mikill en sömuleiðis
þakklætið fyrir allan þann tíma sem
ég og síðar konan mín og hin allra síð-
ustu ár drengirnir okkar, fengum að
dvelja í hennar návist. Margar af mín-
um elstu minningum eru af heim-
sóknum og samverustundum með
ömmu og afa í Vallargerði. Þegar ég
var á táningsaldri fluttu þau í Álfa-
land og urðu þau þar með nágrannar
mínir. Nýtti ég mér það óspart og var
tíður gestur á heimili þeirra. Naut ég
á þeim árum yndislegrar samveru við
þau og reyndi ég að nýta mér leiðsögn
ömmu og læra af hennar heiðarleika,
hófsemi, kærleik og góðmennsku.
Ávallt var dásamlegt að heimsækja
ömmu og afa enda höfðu þau jafnan
mikinn áhuga á því sem ég hafði fyrir
stafni hverju sinni og voru þau óspör
á hvatningar og hrós. Því miður voru
samverustundirnar færri en ég hefði
óskað undanfarin ár vegna búsetu
okkar erlendis en þó tíðari síðustu tvö
árin eftir að við fluttum aftur heim.
Stór ástæða fyrir heimflutningi okkar
var einmitt að veita drengjunum okk-
ar tækifæri til að kynnast fjölskyldum
sínum betur og eyða meiri tíma með
þeim. Ég gleðst mikið yfir því að synir
mínir hafi fengið tækifæri til að geta
eytt tíma með elsku ömmu Betu, notið
góðmennsku hennar og eignast dá-
samlegar minningar um hana. Amma
Beta var einstök kona. Seint munu
mér líða úr minni síðustu orðin sem
hún sagði við mig í síðasta sinn sem ég
hitti hana. Mikið var það henni líkt að
vilja fremur segja hluti til að gleðja
mig en að ræða um líðan sína og sjúk-
dóminn sem leiddi til loka ævi hennar
aðeins fáum dögum síðar.
Mér finnst sárt að sjá á bak elsku
ömmu minni en slíkur er vegur lífsins.
Minningin um yndislega konu mun
lifa áfram og auðga líf mitt og annarra
sem þekktu hana um komandi ár.
Gunnar S. Sigurðsson.
ELÍSABET
SVEINSDÓTTIR
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
aldri. Eftir standa myndir og sjóður
minninga sem hugga. Minningar um
fjölhæfan, hógværan, hlýjan mann
og góðan vin sem við ætluðum að
eiga margar fleiri ógleymanlegar
samverustundir með.
Guðmundur Helgi var mikill höfð-
ingi heim að sækja, en látleysi hans
og lítillæti var slíkt að þó að hann
byði upp á það besta sem völ var á
sagði hann gjarna sem svo: „Þetta er
nú ekkert merkilegt, það væri hægt
að bjóða upp á miklu betra.“ Þetta
var ekki aðeins stílbragð heldur eðl-
isbundin hógværð.
Fjölmargar minningar okkar eru
einmitt tengdar góðri stund þar sem
Guðmundur Helgi var gestgjafinn,
bæði á fallegu heimili þeirra hjóna í
Strýtuselinu og í sumarhöllinni í
Grímsnesinu. Seint gleymist helgin
góða fyrir nokkrum árum þegar
Guðmundur og Sigga buðu okkur
hjónum austur í sumarbústað, þar
sem okkur var gerð dýrðleg veisla.
Þessi helgi varð líka eins konar píla-
grímsför á ættarslóðirnar á Stokks-
eyri. Sjaldan munum við fjöllin í ann-
arri eins heiðríkju. Fegurðin ríkti
ein. Þessa fagra helgi er ramminn
um myndirnar okkar frá samfylgd-
inni við Guðmund Helga.
Megi allar góðu minningarnar
verða fjölskyldunni og vinum hugg-
un. Blessuð sé minning þín. Vertu
sæll, þökk fyrir samfylgdina.
Ásdís og Helgi.
Ég var að fá mér morgunverðinn
minn, þegar Sigga vinkona mín
hringdi, og spurði eins og venjulega:
hvernig hefur þú það, Bjarni minn?
Svona bara ágætt, svaraði ég, en
mér heyrist að þér líði ílla.
Já, Bjarni minn, ég færi þér sorg-
artíðindi, hann Guðmundur minn dó
í gærkvöldi. Mér fannst allt verða
óraunverulegt í kringum mig og fór
að skjálfa, ég man ekki hvað ég sagði
við vinkonu mína, en við svona óvið-
búnum skelfingartíðindum er sjálf-
sagt flestum orða vant.
Á rúmlega þremur mánuðum hafa
æðri máttarvöld tekið til sín eigin-
konu mína, bróður hennar og svo nú
einn af mínum bestu vinum. Ekki
hefði nokkrum dottið í hug sem til
Guðmundar þekktu, að hann mundi
yfirgefa okkur svo fljótt, eins og
hann virtist fullur af krafti og fram-
kvæmdagleði.
En hann var farinn að finna til
verkjar sem var skilgreindur sem
vélindabakflæði, en var í raun
hjartaverkur. Guðmundur er farinn
og kemur ekki til okkar aftur.
En við sem þekktum Guðmund
munum hann, uns förum hið sama að
lokum.
Við Guðmundur kynntumst fyrst
við mannvirkjagerð við Þórisvatn ár-
ið 1970, hann staðarrafvirki og ég ýt-
umaður, þau kynni voru lausleg, eins
og á öðrum vinnustöðum þar sem
vaktavinna var unnin, en kynntumst
fyrst verulega þegar Sigríður æsku-
vinkona konunnar minnar og Guð-
mundur felldu hugi saman.
Í öll þessi ár hefur verið einlæg
vinátta milli okkar fjölskyldna, sam-
hugur og hjálpsemi, og sem ég hef
verið aðnjótandi síðustu mánuði. Það
vildi svo vel til að við áttum öll svipuð
áhugamál, og má þar meðal annars
nefna ferðalög, dvöl í sumarhúsun-
um okkar, og smá veiðiskap. En
Guðmundur stundaði reyndar „al-
vöru“ veiðiskap af kappi með öðrum
góðum vinum og félögum sem hann
mat mikils. Það var sama hvað Guð-
mundur tók sér fyrir hendur, hvort
sem voru viðgerðir eða smíði, allt bar
vott um einstaka nákvæmni sem
honum var í blóð borin.
Guðmundur var einstaklega
skemmtilegur og hafsjór fróðleiks
um gamanmál bæði í bundnu sem
óbundnu máli.
Hófsmaður á áfengi og tóbak, en
naut augnabliksins í góðra vina hópi,
og óragur við að fá sér í glas með
góðum vinum á góðri stundu. Guð-
mundur og Sigga byggðu sér fallegt
og hlýlegt heimili í Breiðholtinu, og
sumarbústað fyrir austan fjall, sem
báru vitni um smekkvísi Siggu og
handbragð Guðmundar. Guðmundur
og Sigga eignuðust tvær dætur sem
bera foreldrum sínum gott vitni um
frjálslegt og gott uppeldi í foreldra-
húsum. Guðmundur á dóttur frá
fyrra sambandi og er hún lík pabba
sínum. Guðmundur og Sigga voru
samstiga í flestu ef ekki öllu, enda
bæði góðrar gerðar.
Farsælli vegferð góðs drengs og
góðs vinar er lokið, og alltof snöggt.
Spurningum eins og „af hverju“ fæst
því miður ekki svarað. Ef líf er eftir
þessa jarðvist okkar, þá er Guð-
mundur nú meðal sinna góðu vina
sem eru nýfarnir á undan honum.
Hittumst heilir, félagi.
Sigga mín, megi góðir kraftar
styðja og styrkja ykkur mæðgurnar.
Vinarkveðja,
Bjarni Snæbjörnsson og börn.
Það voru slæmar fréttir sem við
hjónin fengum að heiman, þegar við
komum á hótelið okkar að lokinni
morgungöngu á ströndinni sunnu-
dagsmorguninn 25. mars síðastlið-
inn.
Hann Guðmundur Helgi hafði dáið
um nóttina.
Úti var sól og hlýja, en við þessa
harmafregn fannst okkur sem allt
yrði kalt og dimmt.
Þegar ég kvaddi Guðmund Helga
fimm dögum fyrr var hann hress og
kátur að vanda og því kom þessi frétt
eins og reiðarslag.
Kynni okkar Guðmundar Helga
hófust 1973 þegar við vorum sam-
skipa á flutningaskipinu Sæborgu,
hann sem vélstjóri en ég stýrimaður.
Okkur samdi strax vel, enda ekki
annað hægt en að láta sér líka vel við
hann.
Árið 1974 stofnuðum við Guð-
mundur Helgi ásamt nokkrum öðr-
um Skipafélagið Nes h.f., og höfum
við verið saman í stjórn félagsins síð-
an.
Árið 1983 hóf Guðmundur Helgi
störf hjá Nesi sem tæknilegur fram-
kvæmdastjóri, fyrst ásamt kennslu
við Iðnskólann, en eftir 1991 í fullu
starfi.
Á árunum 1974 til 1983, þegar
Guðmundur Helgi taldist ekki vera
starfsmaður Ness, var samt oft leit-
að til hans þegar þurfti að leysa
tæknileg vandamál, þannig að í
reynd hefur hann frá upphafi litið til
með tæknimálum félagsins.
Það er margs að minnast frá
kynnum, samstarfi og vináttu sem
varað hefur í tæp 30 ár.
Guðmundur Helgi hugsaði mjög
vel um sitt starf og var alltaf með
hugann við það, jafnvel þó að hann
teldist eiga að vera í fríi.
Hann var vandvirkur og gekk eftir
því að hlutirnir væru vel gerðir og
þoldi ekkert „fúsk“. Hann skildi
vandamálin ekki eftir hálfkláruð, það
var gengið frá hlutunum, enda held
ég að ástand, útlit og umgengni
skipa Ness segi allt sem segja þarf
um vinnubrögð Guðmundar Helga
og við aðrir, sem teljumst til stjórn-
enda félagsins, þurftum ekki að hafa
áhyggjur af þeim málum sem voru í
hans höndum.
Guðmundur Helgi var ýmsum
góðum kostum búinn, hann var mjög
vel greindur, duglegur og skemmti-
legur maður, en umfram allt var
hann mjög samviskusamur og mátti
ekki vamm sitt vita í neinu.
Að veiða silung og lax á flugu held
ég að Guðmundi Helga hafi fundist
með því skemmtilegra sem hann
gerði. Þegar komið var í hús að
kvöldi var hann alltaf hrókur alls
fagnaðar og fengu menn þá að heyra
hjá honum tilvitnanir í Hávamál
ásamt ljóðum og stökum, bæði
þekktum og minna þekktum, og hef
ég alltaf átt erfitt með að skilja
hvernig hann gat munað öll þau
ókjör, sem hann hafði á hraðbergi að
því er virtist án nokkurrar fyrirhafn-
ar.
Hann tók alltaf mikinn þátt í fjör-
legum samræðum kvöldsins og svar-
aði vel fyrir sig ef á þurfti að halda
og ég minnist þess ekki að nokkrum
hafi tekist að kveða hann í kútinn.
Guðmundur Helgi, með þessum
fátæklegu orðum vil ég þakka þér
fyrir samstarfið og áralanga tryggð
og vináttu, þín mun verða sárt sakn-
að.
Við hjónin sendum Sigríði, dætr-
unum og öðrum aðstandendum inni-
legustu samúðarkveðjur okkar og
biðjum góðan Guð að vernda ykkur.
Soffía Friðgeirsdóttir,
Pálmi Þór Pálsson.