Morgunblaðið - 03.04.2001, Blaðsíða 76

FÓLK Í FRÉTTUM
76 ÞRIÐJUDAGUR 3. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
„ÉG HEF það nú ekkert svo slæmt.
Ég var nú bara í baði,“ segir Rick
McMurray, trommuleikari hljóm-
sveitarinnar Ash, og framkallar þar
mynd í huga blaðamannsins sem
hann hefði alveg getað verið án.
Nú, já, hmmm, þið eruð alveg við
það að fara að gefa út ykkar þriðju
plötu, Free All Angels, er hún mikið
þroskastökk fyrir ykkur?
„Já, að vissu leyti. Bæði hvað spila-
mennsku og lagasmíðar snertir. Við
höfum lært mikið á allri reynslu síð-
ustu ára. Við erum mun öruggari og
reyndari. Við fórum í nánast eins árs
frí og þannig náðum við að fanga
þennan ungæðiskraft á ný. Við erum
mun ferskari og jákvæðari núna.“
Síðasta plata, Nu-Clear Sounds,
var nú mun tilraunakenndari og
þyngri en þessi nýja plata.
„Það var mjög meðvituð ákvörðun
hjá okkur að gera mun þyngri plötu
eftir 1977, sem var mjög poppuð, því
fólk bjóst svo við því að fá alveg eins
plötu. Við vildum ekki veita fólki það
sem það vildi fá. Við vildum ögra
hlustendum svolítið. Með þessari
nýju plötu er þetta allt mun eðlilegra.
Við tókum árs frí og svo þegar við
settumst niður til þess að semja fyrir
þessa nýju plötu ákváðum við enga
stefnu eða neitt svoleiðis og gerðum
bara það sem okkur var eðlislægt. Við
sömdum um 30 lög og völdum svo þau
sem okkur fannst best.“
Hvað gerðuð þið í pásunni?
„Þegar við kláruðum tónleikaferða-
lagið fyrir síðustu plötu í byrjun árs
’99 tókum við því bara rólega í nokkra
mánuði. Síðan um sumarið hittumst
við aftur og lögðum fyrstu drög að því
að byrja að semja aftur. Við hittumst
á Norður-Írlandi, á þeim stað sem við
stofnuðum hljómsveitina, og leigðum
sama kofa og við æfðum í upphaf-
lega.“
Molar um nýju plötuna
Þið hljótið að vera orðin spennt að
komast aftur á skrið?
„Já, algjörlega. Við þurftum á
pásunni að halda en núna þegar við
erum búin að taka upp plötuna og
erum ánægð með hana erum við orðin
mjög spennt að halda tónleika og
prófa lögin. Mér finnst þetta vera
besta plata sem við höfum gert hing-
að til.“
Þegar ég hlusta á nýju smáskífuna
ykkar, „Shining Light“, finnst mér ég
greina áhrif frá My Bloody Valentine,
er eitthvað til í því?
„Já, Tim [Wheeler söngvari/gítar-
leikari] og Charlotte [ Hatherley gít-
arleikari] eru mjög miklir aðdáendur.
Ég held að það sé nú samt ekki með
vilja gert. Það eru nokkur önnur lög á
plötunni sem eru nokkuð lík þessu.
Það eru kannski áhrif, mér finnst
þetta bara vera popp.“
Þið eruð að leika ykkur með hljóð-
sörp, eins og á laginu „Candy“.
„Það var einmitt það lag sem var
erfiðast að gera. Það var eitt af þeim
sem við sömdum fyrst. Við vorum
ekki ánægð með það þannig að við
tókum það allt í gegn og gerðum það
aftur. Þegar við komum í hljóðverið
vorum við búin að breyta því þrisvar
til fjórum sinnum. Þá ákváðum við að
reyna að nálgast það með hip-hop-
ívafi. Enn fannst okkur eitthvað vanta
og þá kom Tim með þá hugmynd að
bæta við strengjaútsetningum að
hætti Phil Spectors, þannig að við fór-
um í gegnum þau lög sem hann hefur
unnið til þess að finna einhverjar
flottar útsetningar. En það tókst
ekki, þannig að við gripum bara
næsta geisladisk sem við vissum að
hefði strengjaútsetningar sem var
diskur með Walker Brothers. Streng-
irnir í „Make it easy on yourself“ eftir
Burt Bacharach smellpössuðu svo við
lagið.“
Hvernig var svo á Íslandi?
Þið komuð hingað að spila árið ’95,
hvernig fannst ykkur það?
„Það er orðið alltof langt síðan við
komum. Þetta var mjög stutt stopp
líka. Ég held að það hafi verið okkar
stærstu tónleikar á þeirri tónleika-
ferð svo ég er að vonast til að við kom-
umst þangað í næstu tónleikferð. Ég
er ekki alveg viss um hvernig Evr-
óputúrinn okkar verður, við erum að
spila á nokkrum tónleikahátíðum.
Vonandi spilum við á einhverri hátíð
hjá ykkur. Síðast komum við um
miðjan vetur og okkur langar til þess
að koma næst þegar sólin sest aldrei.
Það eru svo góðir straumar þarna.“
Já, ég man að þið hélduð tónleika
rétt tæpum mánuði áður en þið náðuð
vinsældum um allan heim.
„Já, þetta voru síðustu tónleikarnir
áður en við tókum upp okkar fyrstu
plötu, 1977. Við eigum margar góðar
minningar frá þessari heimsókn.“
Stjörnustríð
Þið hafið alltaf gert mikið úr því að
vera miklir aðdáendur Stjörnustríðs-
myndabálksins. Voruð þið ánægðir
með nýjustu myndina?
„Hún olli dálitlum vonbrigðum. En
það voru þó nokkur góð atriði í henni.
Hún var ekki nærri því eins góð og
hinar þrjár upprunalegu. Við bindum
vonir við að næsta mynd bjargi henni.
Mark [Hamilton bassaleikari] er mik-
ill aðdáandi. Hann safnar leikföngun-
um og öllu sem tengist þessu.“
Ertu þá ekki jafnmikið fyrir mynd-
irnar og félagarnir?
„Jú, ég er mjög mikið inni í þessu.
Við höfum öll horft á þessar myndir
um þúsund sinnum. Ég kann hverja
einustu línu af handritinu utanað.
Þannig að það er engin ástæða til
þess að horfa á þær lengur.“
Já, ég man eftir blaðagrein í tón-
listartímaritinu Q, þar sem blaðamað-
ur horfði á allar myndirnar með ykk-
ur í röð. Ásamt gerjuðum gos-
drykkjum og kartöfluflögum.
„Já (hlær), það er besta aðferðin til
þess að horfa á þær.“
Hvenær byrjar þessi tónleikaferð?
„Um leið og platan kemur út, 23.
apríl. Við byrjum samdægurs á ferða-
laginu um Bretlandseyjar. Það tekur
um þrjár vikur. Þá förum við yfir
Ermarsundið og verðum í Mið-Evr-
ópu út allan maí. Í sumar verðum við
að ferðast á milli tónleikahátíða auk
þess sem við höldum fleiri tónleika
um Evrópu. Eftir það förum við til
Japans og Ástralíu. Um haustið erum
við að vonast til þess að geta tekið enn
eina og stærri tónleikaferð um Evr-
ópu sem mun þá endast fram að jól-
um.“
Hvar myndirðu segja að ykkar
stærsti aðdáendahópur væri?
„Ég held að við eigum nú flesta
aðdáendur í Bretlandi og Írlandi.
Okkur gengur víst voðalega vel í
Þýskalandi. Smáskífan okkar komst
t.d. inn á topp 40 þar í landi auk þess
sem okkur gengur alltaf vel í Svíþjóð
líka. Við erum spenntastir fyrir því að
breiða út arma okkar utan Bretlands-
eyja og að stækka aðdáendahóp okk-
ar í Evrópu. Þetta lítur bara allt mjög
vel út.“
Þá er ég bara búinn með spurning-
arnar.
„Allt í lagi, ég fer þá bara aftur í
baðið.“
Hljómsveitin Ash þykir sérstaklega þrifaleg.
Þriðja breiðskífa norður-írsku hljómsveitarinnar Ash kemur út á næstu dögum
Trommari í baði
Nýjasta smáskífulag Íslandsvinanna í Ash,
„Shining Light“, hefur hlotið góðar
undirtektir hér á landi. Birgir Örn
Steinarsson hringdi í Rick McMurray
trommuleikara og spjallaði við hann um
komandi breiðskífu, Free All Angels,
Íslandsheimsóknina og Stjörnustríð.
Hús gleðinnar
(House of Mirth)
D r a m a
 Leikstjórn og handrit: Terence
Davies. Byggt á skáldsögu Edith
Wharton. Aðalhlutverk: Gillian
Anderson, Eric Stoltz og Dan
Aykroyd. Bretland/Bandaríkin,
2000. (134 mín) Myndform.
Öllum leyfð.
UNDANFARIN ár hafa kvik-
myndagerðarmenn verið að fá áhuga
á skáldverkum bandarísku skáldkon-
unnar Edith
Wharton, sem rit-
aði gagnrýnar
lýsingar á félags-
lífi yfirstéttarinn-
ar í New York á
fyrsta fjórðungi
20. aldarinnar. Sá
mæti leikstjóri
Martin Scorsese
gerði árið 1993
ágæta mynd eftir Pulitzer-verðlauna-
bók Wharton, Öld sakleysis eða The
Age of Innocence, en auk þess hefur
verið gerð mynd eftir bókinni Ethan
Frome og BBC-sjónvarpsþættir eftir
ófullgerðu sögunni The Buccaneers.
Nú hefur ein kvikmyndin bæst í hóp-
inn og er hér um að ræða vandaða
kvikmyndaaðlögun á skálsögunni
sem fyrst færði Wharton frægð í sam-
tíma sínum, The House of Mirth, frá
árinu 1905. Þar segir frá Lily Bart,
viljasterkri og heillandi yfirstéttar-
konu í New York, sem neitar að feta
þá hjúskaparbraut sem liggur fyrir
hverri konu, og geldur þess illilega.
Þetta er fáguð og hæglát kvikmynd,
sem jafnframt á mikið undir heillandi
túlkun Anderson komið. Hér hefur
verið einkar vel valið í hlutverkið, þar
sem Anderson nær að skapa sterka
persónu í túlkun sinni á Lily Bart.
Heiða Jóhannsdótt ir
MYNDBÖND
Hæglát
og fáguð
FÉLAG Íslendinga í Finnlandi
hélt á dögunum upp á 40 ára af-
mæli sitt. Var veislan haldin á
besta stað í Helsinki, í Villa Kivi
og var hörkudagskrá í boði og
það sem meira er, dýrindis þorra-
matur. Því má segja að þorra-
bragur hafi verið á afmælisveisl-
unni.
Nú eru um 120 Íslendingar bú-
settir í Finnlandi, hluti þeirra
námsmenn en flestir með fasta
búsetu. Í síðarnefnda hópnum er
Erlingur Sigurðsson sendikennari
við Helsinkiháskólann en hann
var gerður að sérstökum heiðurs-
félaga Íslendingafélagsins í tilefni
af stórafmæli þess.
Afmælisveisla með þorrabrag
Snorri Kristjánsson, formaður
Íslendingafélagsins, og sviða-
kjammi héldu tölu.
Ljósmynd/Björgvin Björgvinsson
Þessar eldhressu ungu námsmeyjar í Helsinki skemmtu sér
konunglega en þær voru nýkomnar frá Íslandi.
Snorri Kristjánsson, formaður Íslendinga-
félagsins, afhendir Erlingi Sigurðssyni heið-
ursfélaga blómvönd.
Íslendingafélagið í Finnlandi 40 ára
Glataðar sálir
(Lost Souls)
H r o l l v e k j a
Leikstjórn Janusz Kaminski. Hand-
rit Pierce Gardiner. Aðalhlutverk
Winona Ryder, Ben Chaplin. (95
mín.) Bandaríkin 2000. Myndform.
Bönnuð innan 16 ára.
SÆRINGARMAÐURINN er ein-
hver magnaðasta hrollvekja kvik-
myndasögunnar og því svo sem ekk-
ert undarlegt að menn rói á nálæg
mið þegar þeir vilja reyna að skapa
viðlíka hrylling. Glataðar sálir er nýj-
asta tilraunin til þessa. Myndin segir
frá ungri konu (Ryder) sem eitt sinn
hafði lent í klónum á kölska en náði að
hrekja hann á brott með aðstoð sær-
ingarmanna kaþ-
ólsku kirkjunnar.
Nú finnur hún á sér
að kölski sé enn
eina ferðina kominn
á kreik og ætli sér
nú að taka sér ból-
festu í ungum
fræðimanni (Chapl-
in) sem hefur sér-
hæft sig í að rann-
saka sálarlíf fjöldamorðingja.
Myndin er fyrsta leikstjórnarverk
hins magnaða kvikmyndatökumanns
Kaminzki sem skotið hefur allar
myndir Spielberg frá Shindler’s List
og hlotið fyrir tvenn Óskarsverðlaun,
einmitt Shindler’s List og Saving
Private Ryan. Þótt margt gott sé að
finna í þessu jónfrúarverki hans í leik-
stjórastólnum á hann enn eftir að
læra meira af samstarfsmanni sínum
til þess að geta snúið sér frekar að
hinni nýju iðju.
Skarphéðinn Guðmundsson
Í klóm kölska