Morgunblaðið - 26.04.2001, Blaðsíða 53

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 2001 53
nú líður þér vel og kannski betur en
þér hefði nokkurn tímann geta liðið
hérna megin. Við viljum muna þig
eins og þú varst núna um páskana;
með okkur í mat alla dagana og á
páskadagskvöld svo glöð og ánægð í
nýjum fötum. Það geislaði af þér og
ég hugsaði með mér að það yrði allt
í lagi og nú væri allt að snúast til
betri vegar í lífi þínu, elsku Rósa
María mín. En það er víst satt að
enginn ræður sínum næturstað. Ég
vil bara biðja góðan guð sem öllu
ræður að halda utan um þig og okk-
ur öll sem söknum þín sárt. Það
verður erfitt að koma aftur til vinnu
fyrir mig og þú ekki væntanleg á
vakt. Þínum vinum, Sigga og Davíð,
bið ég guðs blessunar og vona að
þeir komist á rétta hillu í lífinu og
gefi einnig foreldrum og okkur öll-
um hinum styrk til að læra að lifa
með þessu.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer,
en man þó sjaldnast eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni að þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Ástar- og saknaðarkveðjur frá
ömmu og afa.
Rósa Skarphéðinsdóttir.
Elsku Rósa María.
Ég man daginn sem þú fæddist
eins og hann hafi verið í gær. Samt
var ég aðeins 8 ára gömul. Ég var
orðin spennt að eignast litla frænku,
sem ólst svo upp með mér og var
mér sem litla systir. Ég fékk
snemma mikla ábyrgðartilfinningu
gagnvart þér og man vel þegar ég
fékk að ganga með þig í vagni inn í
bæ í fyrsta skipti og þú aðeins nokk-
urra vikna gömul. Seinna meir var
ég mikið að passa þig og sækja þig á
leikskólann. Þú varst mjög fallegt
og skemmtilegt barn, og varst enn
þegar þú kvaddir okkur svo fyr-
irvaralaust. Þú hafðir komið reglu-
lega til Reykjavíkur í vetur og gist
þá hjá mér og voru aðeins tvær vik-
ur síðan þú varst hér síðast. Þú
varst hress og kát og varst eins og
alltaf mikið upptekin við að hitta
vini þína hér í bænum, sem sakna
þín nú sárt. Ég á erfitt með að
sleppa af þér hendinni, krúsídúllan
mín, en það varstu alltaf kölluð þeg-
ar þú varst lítil. Ég er enn ekki farin
að trúa því að þetta sé raunveruleik-
inn, að ég sjái þig ekki aftur. Börnin
mín sem hafa hitt þig óvenjumikið
undanfarið eiga bágt með að skilja
þetta, en Sara Rós sagði þegar hún
var búin að melta þetta aðeins:
„Hún var ekki einu sinni búin að
eignast nein börn.“ Þetta lýsir vel
hversu óréttlátt okkur finnst að þú
varst tekin frá okkur. Þú varst stór
hluti af lífi mínu og ég á eftir að
sakna þess að fá þig ekki í heimsókn
reglulega. Ég reyni að hugsa til
þess að þín bíði mikilvægara hlut-
verk þarna hinum megin og veit ég
að vel verður tekið á móti þér af
Lilla frænda, sem er nýfarinn, sem
og bræðrum hans, öfum þínum og
ömmum. Ég mun gera mitt besta til
að styrkja ömmu þína og afa, sem
hafa misst sitt annað fósturbarn á
rúmu hálfu ári, og mömmu þína og
Wayne sem missa nú elsta barnið í
sinni stóru fjölskyldu. Guð gefi vin-
um þínum, Sigga og Davíð, styrk til
að takast á við framtíðina.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Mundu mig, ég man þig.
Hvíldu í friði.
Þín frænka,
Þórey Björg.
Elsku uppáhalds frænka, ekki
grunaði mig að ég þyrfti að kveðja
þig svona ungur að aldri. Þú varst
besta frænka sem strákur eins og
ég gæti hugsað sér því þú varst mér
sem stóra systir og góður vinur í
raun. Ég man eftir stundunum sem
við áttum saman í herberginu þínu
hjá ömmu. Alltaf að brasa eitthvað
skemmtilegt sem þú fannst upp á að
gera með mér. Þú sást alltaf af tíma
þínum til að vera með mér þrátt fyr-
ir aldursmuninn á okkur, það kom
mér svoldið á óvart í fyrstu en þá
skildi ég að sönn vinátta skiptir sér
ekki af einhverjum aldursmun. Ég
man rosalega vel eftir því þegar ég
kom að heimsækja þig og Elvar til
Grindavíkur, þið stjönuðuð við mig
og fóruð meira að segja með mig á
fótboltaleik í Keflavík, og ef ég
þekki þig rétt þá fannst þér rosa-
lega gaman, þrátt fyrir að þetta
voru bara „22 fullorðnir karlmenn
að elta eina tuðru og svo loksins
þegar þeir ná henni sparka þeir
henni burt“, þetta sagðir þú alltaf
um fótbolta. Og í þau skipti sem
fjölskyldan kom saman voru allir
svo miklu eldri en ég og þú svo við
fórum bara að tala saman og
hneykslast á furðulegum umræðu-
efnum þeirra sem eldri voru, við
gátum alveg gleymt okkur í þeim
efnum. Og ef mig vantaði eitthvað
þá varst þú alltaf tilbúin til að hjálpa
mér í einu og öllu. Ég mun sakna
seinustu mánaðanna sem við áttum
saman í íbúðinni þinni, sátum bara
og lékum við kettlingana þína tvo og
hlustuðum á tónlist og töluðum sam-
an um heima og geima. En nú er ég
því miður orðinn elstur af okkur
frændsystkinum og ég bið til guðs
að ég geti orðið jafn góður systk-
inum mínum og frændsystkinum og
þú varst okkur. Lát þitt skilur eftir
skarð í hjarta allra sem þekkja þig
en við þökkum fyrir þann tíma sem
þú varst meðal okkar. Með ástar- og
saknaðarkveðju.
Þinn frændi,
Einar Óli.
Elsku Rósa María, nú verð ég að
kveðja þig þó að það sé það síðasta
sem mig langaði til að gera á þessu
fallega vori. Þegar allt líf er að
vakna til lífsins verðum við að
kveðja þig svo unga og fallega, en
við ráðum ekki neinu um það. Það
sem huggar mig núna er það að ég
trúi því og treysti að þér, elsku
Rósa María mín, líði betur þar sem
þú ert nú en þér leið hér hjá okkur.
Þrátt fyrir ungan aldur varstu búin
að ganga í gegnum margt sem hefði
bugað margan eldri manninn, en þú
hafðir unnið mikið úr þínum málum,
varst á góðri leið og ætlaðir að gefa
þér góðan tíma til þess. Nú hrann-
ast upp minningar hjá okkur frá því
þegar þú varst lítil og þær eru allar
fallegar. Þú varst mér og systkinum
mínum meira sem litla systir en
frænka þar sem þú ólst upp hjá
mömmu og Nonna, ömmu þinni og
afa. Þú varst einstaklega lagin við
litlu frændsystkini þín og bræður og
þeirra missir er mikill. Vinátta þín
við Einar Óla son minn er honum
ómetanleg og gott veganesti út í líf-
ið. Það er á engan hallað þó að ég
segi að þú varst alltaf uppáhalds-
frænka hans og þrátt fyrir aldurs-
mun var vinátta ykkar alltaf sér á
parti. Við borðuðum öll saman á
föstudaginn langa hjá ömmu og afa
og sátum óvenjulengi undir borðum
og rifjuðum upp gamlar minningar.
Þú sast í þínu venjulega sæti sem
enginn annar mátti sitja í þegar þú
varst heima, það voru óskráð lög.
Ekki hefði mig grunað að ég væri að
bjóða þér í mat á páskadag í síðasta
skipti. Þú mættir örlítið of seint en
það var þess virði að bíða, þú varst
svo falleg í nýjum fötum og við höfð-
um orð á því hvað þú værir fín, í
hvítum buxum og fjólublárri peysu.
Þá grínaðist þú með það að þegar
þú fórst fyrst í þessi föt hefðir þú
gengið framhjá besta vini þínum og
hann ekki þekkt þig. Nú verð ég að
kveðja, elsku Rósa María mín.
Elsku mamma, Nonni, Bessi, Sigga,
Wayne og synir, megi góður Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Sólveig og Þorvarður (Doddi).
Stundum finnst okkur heimurinn
svo vondur, hvar hafa dagar lífsins
lit sínum glatað, okkar eru sorg-
irnar þungar sem blý.
Að heilsast og kveðjast er lífsins
saga. Eins og segir í kvæði Vatns-
enda-Rósu: „Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber, steinar tali og
allt hvað er, aldrei skal ég gleyma
þér.“ Við vorum svo lánsamir að
kynnast þessari góðu sál. Rósa var
ein af betri manneskjum sem við
höfum kynnst um ævina, hjartað
var á réttum stað, og það vita þeir
sem hana þekktu. Hún var ákveðin
og hún vissi hvað hún vildi í framtíð-
inni, en því miður fékk hún ekki
tækifæri til að framkvæma það.
Hún hvarf frá okkur í blóma lífsins,
en minningin um hana verður ávallt
hjá okkur, um þessa ungu rós sem
fölnaði svo skyndilega. Gott er að
eiga góðs að minnast. Blóm eru
ódauðleg, þó þau fari koma þau allt-
af aftur. Drottinn minn gefi látnum
ró, en hinum líkn er lifa. Án guðs
náðar er allt í kring eymd og von-
leysi. Hvað er betra en góðir vinir
sem gleðja og gefa von og tilgang.
Dauðinn hefur höggvið mér svo nærri,
hægri finnst mér burtu sniðin mund.
Hver er þjáning holdsins kvala
stærri?
Hjartans svíður blóði drifin und.
Heita ást og heitan vin ég átti.
Helgur friður mér í sálu bjó.
Hann sá til moldar hníga mátti,
myrkva þá á lífs míns himin dró.
Aldrei fyrr mér fannst ég einn í heimi,
finn ég hvergi hlýjan kærleiksyl.
Eins og fyrr í uppheims dýrðar geimi,
anda mínum styrks ég leita vil
Liðna systir, þökk sé þér,
Þú mitt dapurt sinni gladdir
Liðins tíma ljúfa raddir
Ljóma þar í hjarta mér
Hörpu minnar heimur skal
Birta ást í brjósti mínu
Blíðri rós á leiði þínu,
Meðan gróa grös í dal.
(Jónas Þorsteinsson.)
Nú ertu á betri stað, þú munt
aldrei gleymast, og þegar okkar
tími kemur endurlifum við gleði-
stundirnar sem voru ófáar. Minn-
ingin um góðmennsku þína gefur lífi
okkar aukinn tilgang og mun leiða
okkur á þann veg að við verðum
betri menn. Með ást og söknuði.
Sigurður Freyr og Davíð
Sigurður.
✝ Kristján Thor-berg Tómasson
fæddist á Seyðis-
firði 10. apríl 1916.
Hann lést í Víðihlíð
í Grindavík 11. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Margrét Sigurþórs-
dóttir, fædd 2.
febrúar 1892, dáin
16. júlí 1962, og
Tómas Skúlason,
fæddur 12. apríl
1879, dáinn 14.
október 1941.
Kristján fluttist
til Vestmannaeyja 10 ára gamall
með móður sinni, Margréti Sig-
urþórsdóttur, og ólst upp á
Garðsstöðum í Vestmannaeyjum
í stórum systkinahópi. Eina eft-
irlifandi uppeldissystir Kristjáns
er Helga Jónsdóttir og býr hún í
Keflavík. Kristján stundaði sjó-
mennsku frá 14 ára aldri og var
hann mest mat-
sveinn á fiskibátum.
Kristján kvæntist
Lydíu Aniku Ein-
arsdóttur 23. des-
ember 1955. Lydía
lést 20. apríl 1969,
dóttir hennar var
Edda Einars Andr-
ésdóttir, f. 27. júlí
1935, og lést hún 6.
desember 1999.
Kristján bjó á Rauf-
arfelli í Vestmanna-
eyjum með stjúp-
dóttur sinni Eddu
Andrésdóttur og
manni hennar Jóni Ásgeirssyni.
Flyst Kristján árið 1973 til
Grindavíkur og bjó hann heima
hjá þeim Eddu og Jóni þar til
hann flyst á hjúkrunarheimilið
Víðihlíð í Grindavík árið 1994.
Útför Kristjáns fór fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
18. apríl.
Elsku afi, nú er komið að
kveðjustund og þrautum þínum
lokið. Það eru ekki allir eins og þú
varst því þú sagðir alltaf við mig
að þú yrðir 85 ára og ekki deg-
inum eldri og það stóðst hjá þér
eins og allt annað sem þú sagðir.
Elsku afi, þú tókst stóran þátt í
uppeldi mínu, við bjuggum saman
á Raufarfelli í Vestmannaeyjum
fram að gosi, svo komstu og bjóst
á heimili foreldra minna í Grinda-
vík.
Það voru mörg spilin sem þú
kenndir mér og spiluðum við mikið
saman, því þú varst alltaf með spil
í höndunum. Og ekki má gleyma
hundunum Lúsý og Perlu sem við
áttum saman og styttu þér svo
mikið stundirnar því þú varst svo
duglegur að labba með þær. Þær
voru margar ferðirnar sem þú
fórst á Þingvöll, upp í sumarbú-
stað með henni mömmu og undir
þér vel þar. Þú varst alltaf að gera
eitthvað fyrir mig og ekki má
gleyma jólapökkunum frá þér sem
beðið var eftir að fá að opna, því
það var alltaf eitthvað svo spenn-
andi í þeim.
Jæja, elsku afi, ég þakka þér
fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig
og ráðlagðir mér í lífinu og var það
margt því við ræddum oft mikið
saman. Guð geymi þig og minn-
ingu þína og sjáumst við síðar.
Þín
Lydía.
KRISTJÁN THOR-
BERG TÓMASSON
Elsku Hafrún litla
barnið okkar, þú hefur
alltaf verið algjör engill. Þegar þú
varst lítil fannst þér svo gott að fara
í eyrun hennar ömmu, eyrnasnepl-
arnir voru svo mjúkir og stundum
var svolítið gott að fá sér smásjúg,
amma var alltaf að stríða þér og
segja að þú hefðir átt að heita Ey-
rún. Þegar við tókum þá stóru
ákvörðun að flytja til Danmerkur fór
amma um mánuði á undan ykkur, ég
man hvað þú grést þegar þú kvaddir
ömmu og Wojtek afa á flugvellinum,
svo komst þú fljótt á eftir okkur. Við
vorum ekki nema átta í fjölskyldunni
í Danmörku og var samband okkar
mjög gott. Þú varst alltaf brosandi
og glöð og alltaf þegar amma og
Wojtek afi komu heim til þín komuð
þið systkini þín hlaupandi út á móti
okkur og tókuð utan um okkur og
gáfuð okkur stórt knús. Amma
gleymir aldrei hvað þú varst dugleg
þegar þú saumaðir buxur á mig og
púða handa Wojtek afa. Nú verður
líka mikill söknuður fyrir Marc, þú
varst farin að kenna honum að tala
íslensku af því að þið ætluðuð að fara
til Íslands í sumar. Þú varst alltaf
svo falleg, há og grönn og alltaf eins
HAFRÚN FREYJA
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Hafrún FreyjaSigurðardóttir
fæddist í Reykjavík
28. desember 1985.
Hún lést í bílslysi á
Jótlandi hinn 31.
mars síðastliðinn og
fór útför hennar
fram í Grenå í Dan-
mörku 7. apríl. Minn-
ingarathöfn um Haf-
rúnu var í Fella- og
Hólakirkju á sama
tíma.
og klippt út úr tísku-
blaði og það er orðið
langt síðan þú varðst
miklu stærri en amma.
Elsku Hafrún, það er
mikill söknuður að
missa þig og þú verður
alltaf í hjarta okkar.
En ég veit að Maggi afi
og Klara amma munu
taka vel á móti þér.
Elsku Hafrún, við
sjáumst aftur. Ástar-
kveðjur,
Ebba amma og
Wojtek afi.
Elsku Hafrún frænka, nú ert þú
farin frá okkur og þín er sárt saknað.
Þú varst ekki nema sex ára þegar
Toggi kom inn í fjölskylduna og þú
og systkini þín kölluðuð hann Gogga.
En svo fluttuð þið í Mosfellsbæ og þá
vorum við miklir heimalningar hjá
ykkur. Svo vorum við alltaf að keyra
með mömmu ykkar og fórum við í
vinnuna til Togga og fengum kex og
það var alltaf club-kex, sem var í
miklu uppáhaldi hjá ykkur. Svo sát-
um við í bílnum og keyrðum um bæ-
inn og fengum okkur að borða. En
það er okkur minnisstæðast þegar
við komum hingað til Danmerkur og
þú varst orðin svo klár í dönsku og
varst alltaf að tala dönsku við mat-
arborðið og gerðir grín að mér og
Togga af því að við skildum ekkert í
dönskunni og töluðum ekkert. Svo
þegar við fórum eitthvert máttir þú
ekkert fara frá okkur af því að við
sögðum alltaf „Hafrún tala þú fyrir
okkur“ og „Hafrún, hvað sagði
hann?“ En elsku Hafrún, þú varst
yndislegur krakki, þú varst alltaf
brosandi og alltaf svo góð við systk-
ini þín og litlu frænku hana Dagmar
Ýri. Og núna höfðum við ekki sést að
minnsta kosti í tvö ár og þegar Lena
frænka talaði við þig í síma varst þú
alltaf svo hamingjusöm, þú varst svo
ástfangin af honum Marc þínum. Og
þú varst alltaf svo þakklát fyrir allt
sem var gert fyrir þig. Gleðin geisl-
aði af þér.
Ó elsku Hafrún, þú munt alltaf
vera í hjarta okkar.
Elsku Siggi, Björg, Magný, Haf-
steinn og Birkir, megi Guð gefa ykk-
ur styrk um ókomna framtíð.
Ástar- og saknaðarkveðjur,
Lena, Toggi og Dagmar Ýr.
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Formáli
minning-
argreina