Morgunblaðið - 26.04.2001, Blaðsíða 56
MINNINGAR
56 FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Við eigum bara
augnablikið.
Mér finnst ég alltaf
vera að skilja það betur
og betur að í þessu er stór sannleikur
fólginn.
Hluti af hamingjunni felst í því að
taka eftir og fanga góðu augnablikin.
Svo þegar sorgin ber að dyrum og
sorgin gleymir engum er svo gott að
kalla fram góðu minningabrotin og
púsla þeim saman. Þá er eins og birt-
an frá góðu augnablikunum stilli sér
upp við hliðina á sorginni og lýsi örlít-
ið upp í myrkrinu.
Það eru einmitt þessi góðu minn-
ingabrot með Heiðari sem mig langar
að skrifa um.
Ég man eftir góðum degi í Vagla-
skógi fyrir nokkuð mörgum árum. Við
Tommi, Heiðar, Ragna, börnin og
fleiri félagar vorum í útilegu. Þetta
var einn af þessum fallegu íslensku
sumardögum. Heiðar við grillið,
Tommi að segja sögur og Beggi að að-
stoða báða. Við stelpurnar vorum að
leysa lífsgátuna í sólinni. Allt í einu
sjáum við að Heiðar yngri, þá bara
smá pjakkur, hefur klifrað upp á borð
í miðju rjóðrinu og safnað saman fullt
af fólki í kringum sig. Þarna stóð
hann bísperrtur, ekki feiminn, og
þuldi brandara fyrir fólkið. Þeir voru
ekki allir upp úr Æskunni ef ég man
rétt. „Gamli“ Heiðar hló mikið og
horfði stoltur á þennan sperrta strák
sinn.
Annað minningabrot frá því fyrir
stuttu. Við í matarklúbbnum hittumst
í sumarbústaðnum okkar Tomma í
Skíðadal. Strax og Heiðar mætir á
svæðið fer hann að huga að grillinu.
Dóra og Óskar koma á sínum fjallabíl
með hljómborðið á pallinum. Ellý og
Óli mæta á svæðið. Ellý með svo mik-
inn farangur að við Ragna höldum að
hún ætli að vera í viku en ekki bara yf-
ir helgina. Kristján og Didda á Tjörn
eru sérlegir boðsgestir kvöldsins en
það er nú Tjarnartíminn á þessu hjá
þeim. Þau koma hjólandi þremur tím-
um eftir að kvöldverði lýkur. Þetta
fannst okkur fyndið. Um kvöldið sitj-
um við úti á veröndinni hans Heiðars
(hann smíðaði jú veröndina). Við vit-
um ekki að það er komið kvöld, höld-
um að dagurinn sé eilífur. Við met-
umst um hver hafi bruggað besta
rauðvínið. Heiðar horfir út yfir Tung-
urnar og trúir okkur fyrir því að hann
og Stefán mágur sinn telji sig vita fyr-
HEIÐAR THEODÓR
ÓLASON
✝ Heiðar TheodórÓlason fæddist á
Skagaströnd, A-
Húnavatnssýslu, 23.
nóvember 1954.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Landspít-
alans við Hringbraut
20. mars síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Háteigs-
kirkju 28. mars.
ir víst að lagið Tvær úr
Tungunum hafi verið
samið um tvær stúlkur
úr Skíðadal. Við tökum
til við að syngja. Óli spil-
ar á hljómborðið og
Kristján á gítarinn og
við syngjum alla nótt-
ina. Við finnum öll hvað
það er gott að vera með-
al vina.
Ég man hvað Heiðar
var stoltur þegar hann
sagði okkur að hann
væri orðinn afi.
Ég man að þegar
sorgin hefur stoppað við
okkar dyr var Heiðar alltaf með
fyrstu mönnum að koma og gefa okk-
ur hlýtt faðmlag.
Heiðar, ég var búin að segja þér að
þú værir handlagnasti og útsjónar-
samasti maður sem ég hef þekkt. Ég
var líka búin að þakka þér en kannski
ekki nóg fyrir ómælda hjálp þína og
vinnu við allar okkar framkvæmdir,
jafnt stórar sem smáar. Ég átti eftir
að segja þér hve mikils virði þú varst
okkur sem vinur. Ég vissi ekki að við
hefðum svo stuttan tíma og skildi ekki
heldur það að við eigum bara augna-
blikið. Þakka þér fyrir öll góðu augna-
blikin sem þú deildir með okkur. Við
eigum oft eftir að kalla fram góðu
minningabrotin og púsla.
Ragna mín, ég vildi að þú værir
nær mér því nú hefðum við þurft að
fara út að ganga og ganga lengi.
Ragna, Jói, Jonna, Erla, Eiður og
Heiðar, guð veri með ykkur.
Kveðja,
Sigríður og Tómas.
Það verður fátt um orð þegar góð-
ur vinur hverfur svo snögglega. Að
Heiðar frændi minn skuli vera látinn
er svo óraunhæf og fjarlæg tilhugsun
og það er erfitt að finna henni stað í
veruleikanum. Og eftir sitjum við,
fjölskylda hans og vinir eins og yf-
irgefnir ungar í hreiðri og finnum fyr-
ir harðneskju tilverunnar. Þeir fara
víst fyrst sem guðirnir elska mest og
er það huggun okkar að hann er elsk-
aður á sínum nýja stað. Aldrei hefði
ég átt von á því að Heiðar yfirgæfi
þennan heim svona á miðri lífsleiðinni
og einmitt þegar framtíðin brosti
björt við. Framundan voru tími og
tækifæri til þess að sinna börnum og
fjölskyldu eins og hann vildi svo mikið
gera með því að flytja til Reykjavíkur.
Öll syrgjum við hann og söknum.
Þú, elsku Heiðar, varst sá af föð-
urfólkinu mínu sem ég náði mestum
tengslum við alveg frá barnæsku. Þú
varst alltaf ættrækinn, bjartur og ein-
lægur og því auðvelt fyrir okkur að ná
saman. Við áttum saman minningar
um ærslaleiki, ævintýri og samveru-
stundir á öllum skeiðum lífsins. Allar
minningar um þig eru ánægjulegar
og eftirminnilegar. Fyrir utan allt það
þakklæti sem ég ber í brjósti til þín
fyrir alla þá hjálp og þann tíma sem
þú af fórnfúsum huga og ósérhlífni
veittir mér og ég fæ þér seint gjaldið
nú. Þessar stundir veittu okkur, að ég
held, ómælda ánægju þar sem við
fundum fyrir skyldleika okkar og
tengslum.
Fyrst varst þú á Skagaströnd og
sýndir þú mér alla leynistaðina þína
þar en á Akranesi fórum við könn-
unarferðir um Langasandinn og
reyndum við mikið að spila lagstúfa á
orgelið hjá ömmu og afa. Síðar vorum
við í sama félagsskapnum, þú í Kefla-
vík en ég á Skaganum. Gegnum það
hittumst við á mótum og fundum og
vorum þá hrókar alls fagnaðar. Það
fór alltaf dálítið mikið fyrir okkur, þó í
hófi væri. Við leituðum okkar ævin-
týra, og þú smíðaðir þína skútu og þín
minning um það skeið var þér mjög
mikilvæg. Þörfina fyrir að skoða og
upplifa heiminn áttir þú alla tíð og
sinntir því með ferðalagi ykkar Sæv-
ars um Evrópu. Margar sögurnar úr
þeirri ferð sagðir þú mér yfir park-
ettlögn á Grenimelnum síðastliðið
haust, svo ég veit hversu mikilvægur
þáttur í þínu lífi þessar upplifanir
voru þér. Þið Ragna hélduð svo áfram
að upplifa heiminn saman með stofn-
un fjölskyldu, framkvæmdum og
ferðalögum.
Það sem stendur uppúr í samskipt-
um okkar er að í öll þessi ár sem ég
var búsettur erlendis og tyllti niður
fæti hér á Íslandi til þess að halda
sýningu eða eitthvað, þá hringdir þú.
Þetta þótti mér alltaf svo gífurlega
vænt um. Þetta gerði það að verkum
að ég fann í hjarta mínu fyrir ætt-
artengslum okkar og vináttu. Og svo
þegar við hittumst og ræddum saman
þá dáðist ég oft að því hversu opinn og
jákvæður þú varst fyrir óþekktum
hugmyndum. Þér fannst skemmtilegt
að koma á óvart og tókst því af einhug
og ánægju þátt í súkkulaðiteikningu
og duftuðum skúlptúrum með mér á
Akureyri fyrir nokkrum árum. Það
var alltaf svo skemmtilegt að hitta þig
hvort heldur var óvænt á götu eða
bara á planinu í BYKO. Þú varst
framkvæmdamaður og áttir mikið af
góðum ráðum handa mér í mínum
framkvæmdum. Ótaldar voru þær
stundir og ógleymanlegar sem við átt-
um við það að gera upp vinnustofuna
mína á Laugaveginum. Þú gladdist
með mér yfir hverjum áfanga og lagð-
ir mikið á þig til þess að þetta yrði
sem allra best. Það var kannski ekki
vinnan hjá okkur sem skipti öllu máli
heldur samveran. Eitt sinn sagði ég
þér að mér fyndist eins og við værum
feður okkar að byggja bát með afa,
svo líkir værum við allir. Í því rétti ég
þér hamar og sagði „þennan átti afi
Bogi“. Þá sagðir þú þessa eftirminni-
legu setningu: „hann hefði verið stolt-
ur af okkur núna“. Þarna fundum við
báðir fyrir sama meiði.
Á fimmtudegi vorum við loksins að
hengja upp veggina á Loftinu og þú
kvartaðir um verk í öxlinni og fékkst
því lítið að gera. Þú hlakkaðir mikið til
þess að komast í heita pottinn í bú-
staðnum með Rögnu. Bara þið tvö
alla helgina. Og síðan ertu horfinn
næstum á einni svipstundu.
Ég sendi Rögnu og börnunum
þeirra, Jóhanni, Erlu og fjölskyldum
þeirra og Heiðari innilegustu samúð-
arkveðjur, svo og til Óla fænda og
systkina Heiðars og fjölskyldna
þeirra.
Ég á eftir að sakna frænda míns og
vinar lengi, hlátursins, frásagnanna
og uppátektanna um langa framtíð.
Heiðar var margt í senn ábyggilegur,
hjartahlýr, einlægur og örlátur. Hann
var einnig frjór í hugsun, framsýnn
með mikið ímyndunarafl. Bið ég guð
að geyma góðan dreng, og þakka þér
fyrir allar okkar stundir og fyrir að
hafa með tilveru þinni gert líf okkar
hinna sem eftir sitjum í hreiðrinu
betra og ríkt af góðum minningum
um gæsku þína.
Kveðja
Vignir Jóhannsson.Ég kynntist Lilju
þegar ég giftist Sigfúsi
Svavarssyni en hann
var tvíburabróðir
Lilju.
Lilja og Halldór, maður hennar,
komu alltaf til okkar þegar þau
komu suður. Á jólunum fengu börn-
in okkar pakka frá Lilju frænku og
voru það sokkar, vettlingar og sæl-
gæti. Guð blessi hana fyrir þessar
LILJA
VÍGLUNDSDÓTTIR
✝ Lilja Víglunds-dóttir fæddist á
Sléttu í Mjóafirði í S-
Múlasýslu 28. des-
ember 1903. Hún lést
á heimili sínu á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 25. mars síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Norðfjarðarkirkju
31. mars.
sendingar. Ég vissi að
þeir voru margir,
pakkarnir sem hún
sendi handa öllum
barnabörnum sínum.
Þegar Lilja kom á
Hrafnistu í Hafnar-
firði kom ég oft til
hennar og eftir að ég
fór að vinna á sauma-
stofunni, þar sem ég
vann í 16 ár, gat ég lit-
ið til hennar öðru
hvoru. Eftir að heils-
unni tók að hraka var
hún flutt á sjúkradeild
2b.
Lilja var ávallt brosandi þegar
komið var til hennar. Guð blessi
þig, Lilja mín, og hafðu þökk fyrir
allt.
Börnum og fjölskyldum þeirra
vottum við samúðarkveðjur.
Nikulína, Sigfús og börn.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
/
'66)1766
$A5 $
4
'"
#0
1%%
&
-
;
)-')-'
4
"0 7
;; 1
7
-
$
27
' 7
*"0 *
" "0 " " "0 2
/
+
6
'6
&.*.>>
<; +;
6 '"
#0
1%%
&
-,
--
' # + *#
.
$* .*
.
/( *
.* *.
1 +
*# 70;.
.
< ; "0 2
;
*
!5<3=<>3)&?9)=/@A))?A<9
+
#B
#%%
? *&$2
! &$2
!
+
!514334'3
0 *EH"
<; +;
,
'"
#0
$%%
*.* *
; 1.
1< ! A
- + 1<+ *.*
7
;*.*
! A *.*
- $# / 7 * 2
@
(
+
7
7"
' '
'
7
696
; *D. 2
1 *7
* & "
7
* /( */( *
7& 7
I .
" "0 2
/
5
66
9
,
#
22%
! 72+
$*1
2+
-# ; D&(
*+
"0
" "0 " " "0 2