Morgunblaðið - 26.07.2001, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 FIMMTUDAGUR 26. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Gísli Valtýssonfæddist 21. októ-
ber 1946 í Reykjavík.
Hann lést á Flateyri
17. júlí síðastliðinn.
Foreldrar Gísla eru
Valtýr Gíslason, f.
23.12. 1921, d. 30.8.
2000 og Eva Bene-
diktdóttir, f. 7.10.
1921. Systkini hans
eru Rósa, f. 18.8.
1945, gift Baldri
Baldurssyni; Bára, f.
19.7. 1948, gift Ragn-
ari Jónssyni; Björg, f.
2.8. 1950, gift Kristni
Pálssyni; Óskar, f. 18.1. 1952,
kvæntur Guðbjörgu Rannveigu
Jónsdóttur; og Benedikt, f. 8.10.
1957, d. 13.1. 2001. Gísli kvæntist
17. desember 1965 Elísabetu Öllu
Gunnlaugsdóttur frá Flateyri, f.
23.1. 1946. Hún er dóttir Gunn-
laugs Kristjánssonar og Geirþrúð-
ar Friðriksdóttur, en þau fórust í
snjóflóðinu á Flateyri, 26. október
1995. Börn Gísla og Öllu eru Sig-
rún Sölvey, f. 11.4. 1967, gift
Rúnari Ívarsyni, f. 25.12. 1967, og
eru dætur þeirra Alla Rún, f. 14.4.
1990, og Sólveig Rún, f. 17.9.
2000; Steina Guðrún, f. 11.8. 1968,
gift Steingrími Pétri Baldvins-
syni, f. 3.7. 1958, börn þeirra Bald-
vin Páll, f. 8.10.
1995, og Sandra Rós
f. 27.10. 1997; Val-
týr, f. 28.12. 1973,
giftur Kolbrúnu
Elsu Jónasdóttir, f.
14.3. 1973, börn
þeirra eru Gísli, f.
11.2. 1997, og Símon
Freyr, f. 7.8. 1999,
barnsmóðir Emma
Olsen, fyrir átti Kol-
brún Ágúst Inga
Kristjánsson f. 13.10.
1992, faðir Kristján
Ágúst Kristjánsson.
Gísli ólst upp í Bol-
ungarvík fyrstu árin. Hann lauk
II. stigs vélstjóraprófi frá Vél-
skóla Íslands á Akureyri 1971.
Gísli var 2. vélstjóri á Ásgeiri
Torfasyni ÍS 1968–69, 1. vélstjóri
á Torfa Halldórrssyni ÍS 1971–74,
1. vélstjóri á Vísi ÍS 1974–76 og 2.
vélstjóri á Gylli ÍS 1976–81. Gísli
var Baader-maður hjá Hjálmi hf.
1981–93 og vélstjóri hjá Kambi hf.
frá 1994. Gísli hefur búið á Flat-
eyri frá 1968. Hann hefur gegnt
trúnaðarstörfum hjá Íþróttafélag-
inu Gretti og Kíwanisklúbbnum
Þorfinni.
Útför Gísla fer fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Jæja afi minn.
Ég kom til þín og ömmu tveim
dögum áður. Við ætluðum að gera
svo mikið saman. Ég veit ekki hvað
ég á að segja og ég trúi þessu ekki
enn.
Það var svo ótrúlegt að við fórum í
bíltúr klukkan ellefu og þú heilsaðir
öllum sem við sáum. Eftir matinn
spurði ég þig hvort ég mætti fara í
tölvuna, þú sagðir já og hjálpaðir
mér og við hlógum og hlógum. Svo
kallaði amma upp og þú svaraðir
ekki.
Þá kallaði hún aftur og þú labbaðir
til hennar og sagðir að þér væri svo
illt í brjóstinu og svitnaðir svo mikið.
Hún sagði þér að leggjast í rúmið og
strauk þér um kinnina. Þú sagðir að
þér væri illt alls staðar en það mætti
ekki vorkenna þér.
Amma sendi mig niður að ná í
Gullu sem vinnur með henni og ég
gerði það. Hún kom upp og við ætl-
uðum að skutla þér yfir á Ísafjörð og
hún fer og nær í töskuna sína. Á
meðan ferð þú inn á klósett og kúg-
ast. Þá segir amma Gullu að hringja
á sjúkrabíl en þú harðneitar því.
Amma réttir þér handklæði og þú
tekur í vaskinn og dettur niður, og
þá er þetta búið.
Þú sagðir okkur sögur, en við
söknum þín. Grátum kvöldin fögur,
þetta er bænin mín.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Mamma, pabbi og Sólveig Rún
biðja að heilsa, elsku afi. Takk fyrir
allt og sjáumst aftur, góða ferð.
Þín alltaf,
Alla Rún.
Jæja pabbi, þá er komið að því
sem ég ekki vil gera, að kveðja þig.
En pabbi, þú kenndir mér það að
aldrei geyma neitt til morguns sem
þarf að gera í dag. Þú gerðir mig að
sterkum manni og þú gerðir mig eins
og ég er í dag.
Ég veit að við eigum eftir að hitt-
ast aftur pabbi, en tíminn er svo
lengi að líða þegar þú ert farinn og
lífið svo innantómt án þín.
En ég veit að lífið verður að halda
áfram, því það hefði verið þín ósk.
Þó er eins og yfir svífi
enn og hljóti að minna á þig
þættirnir úr þínu lífi,
þeir, sem kærast glöddu mig.
Alla þína kæru kosti
kveð ég nú við dauðans hlið,
man, er lífsins leikur brosti
ljúfast okkur báðum við.
(Steinn Steinarr.)
Þú varst og ert minn besti vinur,
sumu verður aldrei breytt.
Þinn sonur
Valtýr.
Elsku tengdapabbi. Ég fékk ekki
tækifæri til að kalla þig það lengi,
þar sem ég hafði aðeins verið
tengdadóttir þín í fimm vikur þegar
þú lagðir af stað í ferðina löngu. Ég
hugsa til þess að á laugardaginn
væri komið eitt ár síðan við hittumst
fyrst, mér finnst vera lengra síðan
þar sem það hefur svo mikið gerst á
þessu ári. Fjölskyldan hefur bæði
hlegið og grátið saman, saman
kvöddum við pabba þinn og bróður
en fögnuðum líka nýju lífi þegar Sól-
veig Rún fæddist. Ég mun alltaf
muna hvað mér var vel tekið í fjöl-
skyldunni og frá degi eitt fannst mér
eins og hún væri mín. Valtýr sagðist
hafa verið svo ánægður að fá tengda-
dóttur sem gat talað um sjávarút-
veg, enda í fyrsta skiptið sem þú
komst heim til okkar eftir að Valtýr
flutti inn til mín töluðum við um laus-
frysti sem Kambur ætlaði að kaupa.
Ég gat hlegið með þér og strítt, en
þú gleymdir aldrei stríðninni og þeg-
ar tækifæri gafst skaustu til baka
þannig að maður gleymir aldrei, né
heldur tárunum sem voru felld þeg-
ar Valtýr sagði þér frá barninu sem
ég ber undir belti. Alla sagði mér að
þú hefðir verið búinn að skipuleggja
ferð til Reykjavíkur þegar það
myndi fæðast. Þú stríddir mér þegar
ég sagði að mér fyndist ég vera að
springa því kúlan væri orðin svo
stór, – að kúlan þín væri miklu
stærri og þú værir búinn að ganga
með miklu lengur en ég! Að þessu
hlógum við. Þú sagðir líka að þú
hefðir ekki getað horft á mig í kirkj-
unni á brúðkaupsdaginn okkar Val-
týs því ég hefði brosað svo mikið. Þú
sagðir að þú hefðir farið að hlæja ef
þú hefðir horft á mig og það vildirðu
ekki gera fyrir framan altarið.
Hvað það var gaman á jólunum
hjá okkur. Við sátum inni í stofu og
spiluðum manna, Valtýr var farinn
að fagna sigri í fyrsta skipti á ævinni,
en þú náðir að vinna á síðasta
spilinu, – brosið sem kom á varir þín-
ar þegar þú náðir að vinna strákinn.
Við hlógum öll þegar Valtýr fullyrti
að þú hlytir að svindla því þú ynnir
alltaf. Saman hlæjum við ekki aftur
en hláturinn mun hljóma innra með
okkur. Ég er þakklát fyrir þann tíma
sem við áttum þó saman og ég veit
að við munum hittast aftur.
Þín tengdadóttir
Kolbrún Elsa.
Mig hlýtur að vera að dreyma og
bíð eftir að vakna. Ég get alls ekki
sætt mig við að fá þær fréttir að Gísli
bróðir minn sé farinn. Það sem á
okkur hefur dunið á síðastliðnum 11
mánuðum er eitthvað sem maður
sættir sig engan veginn við. Elsku
mamma, það er mikið á þig lagt.
Við vorum stór systkinahópur, þá
voru gerð alls konar prakkarastrik
ekki öllum til jafnmikillar gleði. Allt
sem þú gast fengið mig til að gera
með þér, stelast á hestbak, þó sér-
staklega þegar þú varst búinn að rífa
þrennar buxur sama daginn og var
skömmtun á efni í föt í þá daga,
mamma var orðin ansi reið, þá hvísl-
aðir þú að mér; Bára, farð þú yfir
núna og auðvitað gerði ég það og reif
buxurnar mínar, eða þegar þér datt í
hug að bjóða mér á skíðasleða, ég sat
á og þú ýttir, þá kom allt í einu vök,
þú stökkst af sleðanum og lést mig
bara gossa út í, það varð mér til
bjargar að það var fólk þarna sem
bjargaði mér. Þú fékkst mig til að
gera prakkarastrikin með þér og
þegar gekk alveg fram af mér þá
sagði ég bara; bölvað kvikindi ertu,
Gísli minn, svo var haldið áfram allt-
af fyrirgaf maður allt saman.
Gísli var stríðinn mjög og þá var
stundum nóg að segja tvö orð við
mig og þá var hann búinn að ná til-
gangi sínum og ná mér upp, þá kom
þetta bros út í annað sem einkenndi
Gísla. Þá rifjast líka upp þegar safn-
að var í brennu fyrir áramótin, Gísli
var alltaf kosinn brennustjóri. Þá
voru dívanar og dót geymt í kjall-
aranum heima svo því yrði ekki stol-
ið. Það var eins gott að mamma og
pabbi vissu ekki um olíuna sem
geymd var þarna líka, þetta var
Gísli. Ég leit alltaf upp til Gísla því
það sem honum datt í hug var alltaf
eitthvað skemmtilegt, hvort það var
að binda mig við staur í indjána- eða
kúrekaleik og gleyma að losa mig,
því hann þóttist hafa gleymt mér
þegar ég var búin að vera bundin
ansi lengi, þá kom brosið út í annað.
Við rifjuðum oft upp prakkarastrikin
og hlógum mikið, ég veit ekki hvort
fullorðna fólkið hafi hlegið jafnmikið.
Þegar Gísli hitti Öllu kom hann
stoltur og sýndi okkur konuefnið
sitt. Eftir að þau giftust fluttust þau
á Flateyri og hafa búið þar síðan. Við
hittumst sjaldnar en sambandið var í
gegnum símann.
Elsku mamma, Alla, Sigrún,
Steina, Valtýr, makar og afabörn við
verðum að reyna að halda áfram.
Gísli minn, ég sakna þín.
Þín systir,
Bára.
Síminn hringir. Mér er sagt að
hann Gísli bróðir minn sé dáinn. Nei,
nei, nei, ég trúi því ekki. Fyrst pabbi
og síðan Benni bróðir okkar, og núna
þú, allir á ellefu mánuðum. Við sem
eftir sitjum hugsum af hverju og
hvers vegna. Elsku bróðir, minning-
arnar hrannast upp í huga mér. Öll
skemmtilegu símtölin okkar, alltaf
stutt í hláturinn hjá þér, þú á Flat-
eyri og ég í Reykjavík. Og núna síð-
ast í vor þegar þið Alla voruð á Beni-
dorm. Elsku mamma, Alla, Sigrún,
Steina, Valtýr og fjölskyldur, inni-
legustu samúðarkveðjur til ykkar
allra frá mér og fjölskyldu minni.
Kæri bróðir, mikið á ég eftir að
sakna þín og trausta og hlýja faðm-
lagsins sem ég fékk alltaf þegar við
hittumst. Hafðu þökk fyrir allt, kæri
bróðir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Þín systir
Rósa.
Það þyrmdi yfir mig þegar mér
var tilkynnt að Gísli bróðir væri lát-
inn í blóma lífsins. Það er því þungt
fyrir hjartanu þegar ég sest niður að
setja á blað fáein orð um þennan
bróður minn sem fallinn er frá á
besta aldri og án nokkurs fyrirboða.
Það er skarð fyrir skildi þar sem
Gísli var, næstelstur í systkinahópn-
um og stoð og stytta ef á þurfti að
halda. Það verða því þung spor að
feta og allsendis ótímabær að fylgja
honum til grafar nú í dag. En ekki er
spurt að stað og stund þegar svona
stendur á og enginn veit sína ævina
fyrr en öll er.
Það sem einkenndi þann góða
dreng sem Gísli hafði að geyma var
létt lund og græskulaus stríðni sem
gat gengið út á ystu mörk þegar svo
bar við. Ekkert þótti Gísla skemmti-
legra en að ná manni aðeins upp á
tærnar og hlæja svo að öllu saman
þegar honum þótti nóg komið. Gísli
átti miklu lífsláni að fagna, var vin-
margur og virkur í hvers kyns
félagsstarfi. Hann átti yndislega
fjölskyldu sem stóð þétt saman. Ég
man það enn þótt langt sé síðan er
Gísli kynnti Öllu sína fyrir okkur á
æskuheimilinu í Skipasundi. Þarna
skein í gegn þetta glettnislega bros
sem við hin kölluðum grobbsvipinn
hans Gísla. Þetta voru svipbrigði
sem Gísli átti svo erfitt með að leyna,
ef hann reyndi það þá nokkurn tím-
ann, og svo einkennandi fyrir lífs-
viðhorf hans, enda var hann einn
þeirra öfundsverðu er hafa þetta ,,ég
get allt-viðhorf“. Ekki er nóg með að
þau yrðu hjón þau Gísli og Alla, held-
ur voru þau mestu mátar og vinir
alla tíð. Óhætt er að segja að þau hafi
verið nánast eitt í öllu sem þau gerðu
og sögðu. Það er varla að maður
muni eftir Gísla án Öllu og öfugt.
Það verður því þungbært fyrir
elskulega mágkonu mína að kveðja
þennan vin sinn og ævifélaga sem
hefur verið óaðskiljanlegur hluti lífs
hennar allt frá unglingsárunum.
Börnin þeirra þrjú, sem eru tengd
föður sínum svo sterkum böndum,
sjá þarna á eftir klettinum í tilver-
unni. Það er þó með ólíkindum hve
sterk þau hafa verið í þeim áföllum
sem á hafa dunið.
Ekki má þó gleyma því að gleði-
stundirnar hafa verið svo margar.
Það var einstakt að heimsækja Gísla
og Öllu á heimili þeirra vestur á
Flateyri. Konunglegar móttökur og
ekkert annað kom til greina þegar
gesti bar þar að garði. Jafnvel þótt
maður slæddist við öllum að óvörum,
þá kom ekki annað til greina hjá
þeim hjónum en að tjalda öllu er til
var. Á slíkum stundum var Gísli í
essinu sínu og til í hvað sem var.
En það er komið að kveðjustund,
ástkær bróðir og sannur drengskap-
armaður verður kvaddur hinstu
kveðju í dag. Minningin um Gísla
mun lifa áfram í börnunum hans,
svipmóti þeirra og fasi. Góður
drengur er farinn þangað sem við öll
munum hittast að lokum og við sem
þekktum hann getum yljað okkur við
fallegar endurminningarnar sem
hafa einkennt allt hans líf.
Elsku Alla, Sigrún, Steina, Valtýr,
tengdabörn og barnabörn, megi Guð
styrkja ykkur í því sem framundan
er. Elsku mamma, enn er sótt í
ungahópinn þinn og verði Guð þér sú
stoð er þú þarfnast svo mjög þessi
þungbæru misseri. Takk fyrir sam-
verustundirnar elsku Gísli minn og
umfram allt fyrir það að vera sá stóri
bróðir sem þú hefur reynst í gegnum
tíðina.
Óskar.
Elsku mágur minn, Gísli Valtýs-
son, er dáinn, hann var mér ekki
bara mágur heldur sem besti bróðir.
Það er svo sárt að hugsa það að þú
sért farinn frá okkur, Gísli, en innst
inni veit ég að þú fylgist með okkur.
Við erum samt rík að hafa fengið að
kynnast þér, við eigum svo margar
góðar minningar sem hjálpa okkur á
þessari sorgarstundu. Það er erfitt
að segja bara Alla, því alltaf var tal-
að um Öllu og Gísla saman, þið voruð
svo samtaka í öllu sem þið gerðuð,
studduð alltaf svo vel við bakið á
hvort öðru. Það er stutt á milli gleði
og sorgar, við Pétur áttum með ykk-
ur góða kvöldstund áður en þið fóruð
út í vor og svo aftur eftir að þið kom-
uð heim, þá hittumst við heima hjá
Steinu og Pétri í Mosfellsbæ, við
höfðum um svo margt að spjalla að
tíminn flaug frá okkur, síðan var
Brúðkaupið hjá Valtý og Kollu 9.
júní, þar var mikil gleði og stoltur
faðir sem stóð við hlið sonar síns í
kirkjunni. Þar voruð þið Alla glæsi-
leg eins og alltaf, þú í ísl. búningnum
og Alla í upplut. Helgina eftir fóruð
þið Alla, Adda og Bergmann norður
á Skagaströnd í rjúpu til Ástu og
Bimbó, Jóhanna og Valur mættu
líka, óvænt komu María og Beggi og
ég undirituð, það var heldur betur
glatt á hjalla hjá okkur, við mars-
eruðum niður í Kántríbæ og
skemmtum okkur fram á nótt. Fyrr
um kvöldið sátum við systurnar sex
saman og makar saman nema þú,
Gísli, þú sast hjá okkur systrunum
og þar rifjuðum við upp þegar þú
komst fyrst vestur með Öllu, þá
komst þú með rjúpur með þér og
dáumst við enn að því þegar mamma
eldaði þær fyrir þig en rjúpur voru
hvorki borðaðar þá né síðar á þeirra
heimili en þú borðaðir þær einn fram
yfir nýár. Það var mikið hlegið og
mikið gaman, ég er svo þakklát fyrir
þessar góðu minningar sem við átt-
um saman síðasta mánuðinn, og allar
hinar góðu stundirnar bæði í Kiw-
anisklúbbnum Þorfinni á Flateyri og
bara allt sem við brölluðum saman.
Hafðu þökk fyrir allt og allt kæri
Gísli.
Elsku Alla, Sigrún, Steina, Valtýr,
GÍSLI
VALTÝSSON
EIGI minningargrein að birtast
á útfarardegi (eða í sunnudags-
blaði ef útför er á mánudegi), er
skilafrestur sem hér segir: Í
sunnudags- og þriðjudagsblað
þarf grein að berast fyrir hádegi
á föstudag. Í miðvikudags-,
fimmtudags-, föstudags- og
laugardagsblað þarf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrir birtingar-
dag. Berist grein eftir að skila-
frestur er útrunninn eða eftir að
útför hefur farið fram, er ekki
unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur þurft að fresta
birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna skila-
frests.
Skilafrestur
minningargreina