Morgunblaðið - 26.07.2001, Blaðsíða 49

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. JÚLÍ 2001 49
CHITOSAN
ÞÓ að pönkið hafi alltaf lifað góðu lífi
í Bretlandi er hið svokallaða harð-
kjarnarokk, sem á ættir að rekja til
pönksins, tiltölulega nýtt afl þar í
landi. Það komst fyrst almennilega á
legg fyrir um fimm árum, líkt og
reyndar á Íslandi. Harðkjarnarokk-
ið er nefnilega bandarískt að upp-
runa og hefur verið með gróskumeiri
rokkafbrigðum þarlendis í rúman
áratug, þar sem í forvígi fara útgáfur
eins og Victory og Relapse og hljóm-
sveitir eins og Earth Crisis, Sick of it
All og Snapcase.
Orka í báðar áttir
Stampin’ Ground var stofnuð árið
1995 og hefur henni, svo og breskum
harðkjarnaheimi, vaxið ásmegin síð-
an með hverju árinu. Sveitin spilar
svokallað þungkjarnarokk, og
reyndar nánast hreint þungarokk.
„Við erum ekki mjög melódískir
og tökum engin áhrif frá tilfinninga-
rokkinu (e. emo-core),“ segir Ian, er
hann lýsir tónlist sveitarinnar.
„Þetta er frekar ofsafengin og ágeng
tónlist og okkar metnaður liggur í
því að gera betur með hverri plötu.
Næsta plata verður því að verða
geysiþétt og hörð!“
Ian segir meðlimi hlusta á allar
tegundir rokks, þó sveitin sem slík
hafi valið að leika þessa stefnu.
„Það er nokkuð merkilegt hvernig
þetta hefur þróast landfræðilega,
með tilliti til áherslna,“ útskýrir Ian
og segir frá því hvernig harðkjarna-
menningin í Bretlandi er uppbyggð.
„Tilfinningarokksveitirnar gera að-
allega út fyrir norðan; koma frá bæj-
um eins og Bradford, Leeds og
Manchester. Fyrir sunnan ræður
hins vegar þungkjarnastíllinn rík-
um. Þrátt fyrir þetta eru engar
illdeilur þarna á milli. Þessi heimur
er enn það lítill að þegar við spilum
þá koma þungarokkarar, pönkarar,
þungkjarnarokkarar, tilfinninga-
rokkarar, „beinbrýndir“ krakkar og
bara hreinir og beinir rokkarar til að
sjá okkur. Þetta er góð og heilnæm
blanda“
Aðspurður segir Ian að ánægjan
sem felst í því að spila keyri sveitina
áfram. „Samskiptin á milli hljóm-
sveitar og áhorfenda eru mjög náin
og gagnvirk. Áhorfendur eru uppi á
sviði og við erum úti í sal. Orkan
flæðir í báðar áttir.“
Endar ná þó ekki saman með
hljómsveitarstarfinu einu saman.
„Þetta getur verið strembið,“ við-
urkennir Ian. „Menn eiga það oft til
að hringja sig inn veika (kímir). En
grínlaust þá sýna yfirmennirnir
þessu mikinn skilning. Þeir vita hvað
við gerum og styðja okkur upp að
vissu marki.“
Draumurinn er þó eðlilega að eiga
kost á því að lifa af því sem sveitin
hefur mestan áhuga á að gera.
„Nýjasta platan okkar (Carved
From Empty Words) kom út í
Bandaríkjunum á dögunum og hefur
verið að fá fína dóma,“ segir Ian.
„Það væri auðvitað frábært ef við
myndum ná að vekja athygli þar og
ná einhverjum vinsældum. Ég held
að allir vilji starfa við það sem þeir
hafa gaman af fremur en að fara í
einhverja leiðindavinnu. Þannig að
ef tækifærið gæfist myndum við
grípa það.“
Snýst um hópinn,
ekki einstaklinginn
Ian segir Stampin’ Ground ekki
vera pólitíska sveit. „Ég er græn-
metisæta og drekk hvorki né reyki.
Ætli það mætti ekki segja að ég sé
„beinbrýndur“ (e. „straight edge“).
En ég er sá eini í sveitinn sem hlíti
þessu. Eðlilega erum við mikið á
móti rasisma, kven- og hommafyr-
irlitingu. Ég held þó að maður þurfi
ekki að vera mjög pólitískur til að
vera á móti þessum hlutum. Að vera
skynsamur er nægilegt skilyrði.
Meginboðskapur sveitarinnar er
umburðarlyndi: að vera með opinn
huga og deila lífinu með öðru fólki
sem kann þó að vera þér ósammála.
Því þótt fólk sé ósammála þarf það
ekki endilega að þýða að í gangi séu
illdeilur og úlfúð. Innan hljómsveit-
arinnar eru t.d. mörg og mismun-
andi sjónarmið en okkur kemur
engu að síður dável saman. Við
virðum hver annan.“
Harðkjarnamenningin í Bretlandi
býr yfir öflugu netkerfi vina og
kunningja að sögn Ians. „Það eru
vinir út um allt. Hvar sem við spilum
fáum við alltaf fría gistingu heima
hjá einhverjum. Og ef það koma upp
einhver vandamál, t.d. með græjur,
er því alltaf reddað.“
Ian er afar athafnasamur maður.
Fyrir utan það að vera fjölskyldu-
faðir, í fullu starfi og ferðast vítt og
breitt með Stampin’ Ground rekur
hann útgáfufyrirtæki og skrifar í tvö
tónlistarblöð, Terrorizer og Record
Collector.
Fyrra blaðið er fagtímarit öfg-
arokkarans en seinna blaðið er eins
konar sérrit safnarans, uppfullt af
sagnfræðilegum greinum um alls
kyns dægurtónlist.
„Ég tóndæmi endur- og safnút-
gáfur á pönktónlist fyrir Record Col-
lector. Ég var að klára stóra grein
um Vice Squad [breskar pönkhetjur
frá níunda áratugnum]. Það eru nú
bara þrír mánuðir síðan ég byrjaði
að skrifa fyrir Record Collector. Ég
skrifa aðallega í Terrorizer.“
Útgáfufyrirtæki Ians heitir
Blackfish Records.
„Ég gef út plötur með breskum
harðkjarnaböndum,“ útskýrir hann.
„Ég stofnaði útgáfuna vegna þess að
við í Stampin’ Ground höfðum spilað
með fjöldanum öllum af mjög fram-
bærilegum sveitum en útgáfufyrir-
tækin voru hins vegar af skornari
skammti. Það er mjög gefandi að sjá
að sveit sem þú spilaðir einhverju
sinni með er búinn að gefa út plötu
og er farin sjálf í túr sem aðalsveit.
Mér finnst gott að vita til þess að
maður reyni að gefa eitthvað til
baka. Flestir bara taka, taka og
taka. Það er virðingarvert að leggja
eitthvað af mörkum þótt það sé ekki
nema að syngja með á tónleikum.
Um leið og þú gerir eitthvað slíkt
ertu farinn að gefa eitthvað til baka.
Þessi heimur snýst um hópinn, ekki
einstaklinga.“
Tónleikarnir fara fram í félags-
miðstöðinni Tónabæ í Safamýri og
hefjast þeir stundvíslega kl. 20.00
með leik íslensku sveitarinnar I
Adapt og leggja forsvarsmenn tón-
leikanna áherslu á fólk skilji orðið
„stundvíslega“ bókstaflega. Einnig
leika Snafu og Klink. Miðaverð er
kr. 1000 og aldurstakmark er
ekkert.
Umburðarlyndi
umfram allt
Stampin’ Ground: Ian er annar frá vinstri.
Harðkjarnasveitin Stampin’ Ground
Stampin’ Ground er líkast til stærsta harð-
kjarnaband Bretlands um þessar mundir og
dvelur að eigin sögn mikið til í í lausu lofti á
tónleikum, þvílíkur er ofsinn og ástríðan.
Arnar Eggert Thoroddsen ræddi við
bassaleikara sveitarinnar, Ian Glasper.
arnart@mbl.is
leikur í Tónabæ á morgun