Morgunblaðið - 01.08.2001, Qupperneq 37

Morgunblaðið - 01.08.2001, Qupperneq 37
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. ÁGÚST 2001 37 Þessi tími hefur verið án nokkurs skugga og verður tómarúm sem Pálmi skilur eftir, en minningarnar munu ylja og létta söknuðinn. Megi Guð vera með ykkur öllum, Stella, og verða ykkur styrkur í djúpri sorg. Jóhanna og Björn. Sorg hefur ríkt í þjónustumiðstöð Ungmennafélags Íslands eftir óvænt fráfall Pálma Gíslasonar. Þegar Pálmi lét af störfum í Landsbanka Íslands í vor hóf hann þegar í stað að undirbúa verkefni sem ætlað var að efla íþróttir eldri ungmennafélaga. Þegar hann lést hafði það starf þegar borið mikinn árangur og bar glæsileg frammistaða eldri borgara á Landsmótinu á Egils- stöðum vott um það. Um leið og Pálmi hóf störf í þjón- ustumiðstöðinni áttuðum við, sem þar störfuðum, okkur á hversu mikill leiðtogi og stórmenni Pálmi var. Auk þess að vera hafsjór af fróðleik um hreyfinguna gat hann stjórnað af mikilli röggsemi og virðuleika án þess þó að taka fram fyrir hendur annarra. Hann var ávallt reiðubúinn að veita hjálparhönd þegar þess þurfti og sú hjálparhönd gerði oft gæfumuninn. Pálmi var glaðlyndur og fjörmikill og ótrúlegt að þar færi maður á sjötugsaldri. Við bárum mikla virðingu fyrir Pálma og störfum hans. Það er stórt skarð höggvið í raðir ungmenna- félaganna og það er ekki auðfyllt. Við vottum Stellu og fjölskyldu Pálma samúð okkar. Megi guð veita ykkur styrk á þessum erfiðu tímum. Blessuð sé minning Pálma. Starfsmenn þjónustu- miðstöðvar UMFÍ. Hann var vinur okkar, hann var mikilmenni, hann gerði svo margt til að gleðja aðra. Norrænt ungmennastarf hefur misst mikinn leiðtoga. Takk fyrir ánægjulegar samveru- stundir. Blessuð sé minning Pálma Gísla- sonar. Annette og Henning Brix, Hanne og Leif Mikkelsen, Danske Gymnastik og Idrætsforeninger, DGI. Andlát Pálma Gíslasonar er Syd- slesvigs danske Ungdomsforeninger mikil harmafregn. Hann, þessi stóri, sterki Íslendingur, er ekki lengur meðal okkar. Við hreinlega skiljum það ekki, en verðum samt að sætta okkur við það. Erfitt er að lýsa hversu mikið við höfum misst. Pálmi var vinur Suður-Slésvíkur – bæði innan UMFÍ og í norræna samstarfi NSU. Þar hefur hann tekið málstað okkar og stutt okkur í tilraunum okk- ar til að öðlast viðurkenningu sem sjálfstæð eining innan NSU. Gegn- um öll árin sem við höfum þekkt Pálma og Stellu hafa myndast vin- áttubönd sem ná miklu lengra en til samstarfsins og félagsstarfsins. Þess vegna skiljum við ekki að Pálmi sé ekki lengur hér á meðal okkar. Við munum aldrei aftur ræða málin, segja sögur, njóta lífsins og vinna saman. Það er svo óréttlátt og rúm- ast ekki í hugum okkar. Við hugsum til Stellu og fjölskyld- unnar á þessum erfiða tíma og getum ekkert annað gert en að bjóða fram hjálp okkar og stuðning, ef óskað er eftir því. Suður-Slésvík er slegin yfir andláti Pálma sem bar að allt of snemma. Við eigum eftir að geyma minninguna um Pálma í hjarta okkar. Hann var stór, sterkur, sanngjarn og ekki síst góður vinur. Blessuð sé minning Pálma. Sydslesvigs danske Ungdomsforeninger Anne Kæmper, formaður Uwe Prühs, stjórnarmaður í NSU Hans-Jørgen Kellner, skrifstofustjóri SdU. Óvænt fregn barst okkur snemma á sunnudagsmorgun 22. júlí sl., fregn sem erfitt var að skilja og enn erf- iðara hefur verið að meðtaka. Hvern- ig mátti það vera að Pálmi, jafnlífs- glaður og -hress, væri kallaður frá okkur svo óvænt. Við höfðum hitt hann helgina áður á Landsmóti UMFÍ á Egilsstöðum, í nýju hlut- verki, þar sem hann fór fyrir eldri ungmennafélögum í leik og starfi. Hann naut sín greinilega vel enda bú- inn að finna sér skemmtilegt verkefni að fást við. Það var gaman að sjá hann ganga rösklega inn á glæsileg- an völlinn á föstudagskvöldinu, í far- arbroddi eldri félaganna í skrúð- göngunni, þar sem hann bar Hvítbláinn með stolti. Pálmi hafði sannarlega gaman af því að vera þarna á meðal íþrótta- og forystu- fólks sambandanna og félaganna, á nýjum leikvanginum sem umvafinn er einhverju fallegasta umhverfi nokkurs íþróttasvæðis hérlendis. Að auki var veðrið á Héraði eins og best var á kosið. Við kynntumst Pálma og Stellu fyrir rúmum 20 árum þegar Lína hóf störf í útibúi Samvinnubanka Ís- lands, síðar Landsbanka Íslands, að Suðurlandsbraut 18. Þar ríkti Pálmi og hafði sér í fyrstu til fulltingis fjór- ar konur. Glaðværð og gleði ein- kenndi þennan vinnustað, sem tví- mælalaust skilaði sér í góðri og persónulegri þjónustu við viðskipta- vini bankans, enda stækkaði útibúið fljótt. Þó að oft væru álagið og vinnan mikil var ætíð stund til að spjalla og koma með hnyttin tilsvör sem auð- veldaði að vinna verkin sem fyrir lágu. Pálmi hafði gaman af að matbúa, oft óhefðbundna rétti og þá eftir sínu höfði, og þess fengum við og fleiri oft að njóta heima hjá þeim Pálma og Stellu. Þau kvöld eru geymd í perlu- safni minninganna. Undanfarin tvö sumur höfum við verið þeirrar gæfu aðnjótandi að heimsækja Pálma og Stellu á sælu- staðinn þeirra, og barna þeirra, við Ísafjarðardjúp. Þótt staldrað væri stutt við í báðum tilfellum voru sam- verustundirnar ánægjulegar og fljót- ar að líða. Á skömmum tíma galdraði Stella fram kaffihlaðborð og á meðan sagði Pálmi okkur frá því sem verið var að gera á jörðinni, og ætti eftir að gera, og leiddi okkur jafnframt um húsakynni. Í báðum tilfellum var kvaðst með heitstrengingum um að einhvern tíma yrði gist og þá elduð „almennileg máltíð“, eins og Pálmi sagði, væntanlega með „Irish coffee“ sem eftirrétt. Við gætum lengi rifjað upp skemmtileg augnablik og samveru- stundir frá liðum árum þar sem við nutum frásagnargáfu og kímni Pálma. Og stundum var kastað fram stökum af gefnum tilefnum. Það er ekki hægt að rifja það allt upp í þeim fáu orðum sem hér eru sett á blað, til þess þarf heila bók. Við viljum að leiðarlokum þakka góðum dreng og vini fyrir margvísleg samskipti og sýndan vinarhug þessi ár sem við höfum þekkst. Árin áttu að verða langtum fleiri. Elsku Stella, börn, tengdabörn og barnabörn, okkar innilegustu samúð- arkveðjur til ykkar allra. Megi sá sem öllu ræður veita ykkur styrk og vaka yfir ykkur og minningu góðs manns. Egilína Sigríður Guðgeirsdóttir, Eyjólfur Árni Rafnsson. Stella og Pálmi voru einstök hjón. Heimili þeirra var mikið höfðingja- setur. Það fengu þúsundir manna að reyna, jafnt ættingjar sem óskyldir, ferðamenn og íþróttamenn, innlendir og erlendir eða bara fólk í tilfallandi húsnæðisvanda. Þar fengu náms- menn húsaskjól, þeirra á meðal dæt- ur okkar tvær. Kræsingarnar sem fram voru bornar fyrir gesti og gangandi á Eikjuvogi voru engu líkar. Reyndar skipti ekki máli hvort staðurinn var Eikjuvogur, Kverkfjöll, Héðinsfjörð- ur, Núpstaðaskógur eða sjálft ætt- aróðalið í Heydal, alltaf voru Pálmi og Stella í hlutverki gestgjafans og nutu þess. Störf Pálma í þágu íþróttahreyf- ingarinnar eru ómetanleg. Undir hans þróttmiklu formennsku í UMFÍ var ótal veigamiklum framfaramál- um komið í höfn. Sem lítið dæmi var komið upp gistiaðstöðu fyrir íþrótta- fólk í skrifstofuhúsi UMFÍ, aðstöðu sem sárlega skorti í Reykjavík. Og hvað kostaði svo nóttin? – Auðvitað ekki neitt! Frábær maður er fallinn frá. Hans er sárt saknað. Minningin um hann er dýrgripur þúsunda manna, inn- lendra sem erlendra. Takk fyrir allt! Sýbilla, Grímur og dætur. Pálmi Gíslason tók sæti í stjórn Landssamtaka hjartasjúklinga sem nýr liðsmaður á síðasta landsþingi samtakanna. Pálmi sótti stjórnarfundi og lagði ávallt gott til mála, enda ljóst að hann hafði mikla reynslu og kunnáttu í félagsmálastarfi. Því miður hafa mál þróast á þann veg að sæti Pálma í okkar röðum verður nú autt um sinn og við sökn- um góðs félaga og nærveru hans. Við minnumst góðs drengs með þakklæti í huga fyrir þann tíma sem hann lagði hjartasjúklingum lið og sendum eiginkonu hans og aðstand- endum innilegar samúðarkveðjur. F.h. Landssamtaka hjartasjúk- linga, Vilhjálmur B. Vilhjálmsson. Pálmi hennar Stellu lést af slysför- um. Starfsfólk Hjallaskóla er harmi slegið og finnur til sárrar sorgar, söknuðar og samúðar. Við, sem störfum í Hjallaskóla, kynntumst því fljótlega að á bak við skólastjórann okkar stóð traustur og góður maður, Pálmi Gíslason. Maður sem stóð með Stellu í blíðu og stríðu, eiginmaður sem taldi ekki eftir sér að koma með jeppann þeirra í skólann á kvöldin því að hún þurfti að nota hann – fyrir skólann. Gestir í Hjalla- skóla, s.s. danskir kennaranemar og kennarar sem fylgdu dönskum pennavinum nemenda, gistu gjarnan á heimili þeirra Pálma og Stellu. Pálmi var hluti af lífinu í Hjallaskóla og aldrei voru hér gleðistundir að hann væri ekki þar á meðal – hrókur alls fagnaðar. Sá metnaður sem Pálmi lagði í að gera afmæli Stellu í vor eftirminni- legt og sem ánægjulegast fyrir hana var aðdáunarverður og er það okkur mikils virði að hafa fengið að taka þátt í því með honum. Það er um- hugsunarvert hve vel hann hugsaði um aðra, Stellu og fjölskyldu sína alla. Hann var sannur mannvinur. Oft höfum við líka notið gestrisni þeirra hjóna, bæði á heimili þeirra í Eikjuvogi og í sumarbústaðnum. Alltaf gat Pálmi, á sinn hæverska hátt, borið fram dýrindis veitingar. Þá gjarnan lax sem hann hafði veitt sjálfur eða annan þann rétt sem hon- um hugkvæmdist að reiða fram af sinni alkunnu snilld. En Pálmi var ekki bara listakokkur. Við sem urð- um þeirrar ánægju aðnjótandi að ferðast með honum, innanlands sem utan, kynntumst líka ferðaglöðum húmorista. Á ferðalögum erlendis var hann óborganlegur þegar hann var að kaupa föt á Stellu. Mörgum okkar er í fersku minni för hans með okkur til Kanada í byrjun sumars þar sem Pálmi lék á als oddi og reytti stöðugt af sér brandara. „Ég hef fengið kaupmáttinn aftur,“ sagði Pálmi eftir verslunarferð einn morg- uninn þegar hann hafði gert mikil og góð kaup. Hann bætti síðan við: „Ég er næst- um búinn að borga upp ferðina.“ Svona var Pálmi. Pálmi hefur lagt margt af mörkum á lífsleiðinni á ýmsum þeim vettvangi sem við kunnum lítil skil á en vitum að öðrum er dýrmætt. Pálmi ætlaði heldur ekki að sitja auðum höndum á efri árum. Með Stellu sinni átti hann jörð í Heydal við Ísafjarðardjúp. Við samglöddumst þeim mjög í þessu nýja landvinningastarfi sem þau voru að hefja, til viðbótar mannræktinni, skógrækt og laxeldi. Þetta nýja verk- efni sýndi áfram þann stuðning og samvinnu sem þau sýndu hvort öðru í lífi og starfi. En ekki fer allt eins og við viljum helst, lífið er ekki alltaf sanngjarnt eða skiljanlegt. Elsku Stella, enginn hefur staðið nær Pálma en þú. Þú færð það hlut- verk að halda áfram því verki sem þið voruð svo fær í, að leggja rækt við mannkærleikann og landið. Við biðj- um þann Guð sem huggar harm að styrkja þig og fjölskyldu þína. Minn- ingin um heilsteyptan og góðan mann lifir í hjarta okkar. Starfsfólk Hjallaskóla. Með fáeinum orðum vill stjórn og starfsfólk Íslenskrar getspár kveðja Pálma Gíslason. Pálmi kom að stofn- un Íslenskrar getspár sem formaður UMFÍ og vann alla tíð af áhuga að framgangi fyrirtækisins. Getspá fékk einnig að njóta krafta hans sem varastjórnarmanns og stjórnar- manns um margra ára skeið. Þar kom færni og reynsla Pálma í félags- mála- og stjórnunarstörfum félaginu að góðu gagni. Hann skoðaði öll mál af yfirvegun og vandvirkni en þó var aldrei langt í léttleikann sem Pálmi átti ríkulega af. Minnisstæðar eru einnig samkomur innan fyrirtækisins þegar Pálmi var fenginn til að sjá um skemmtiatriði, eins og honum var einum lagið. Að leiðarlokum vill Ís- lensk getspá þakka Pálma fyrir ánægjulegt samstarf, vináttu og vel- vild í garð fyrirtækisins og starfs- manna. Persónulega vil ég þakka Pálma fyrir áralanga vináttu og sam- starf á vettvangi ungmennafélags- hreyfingarinnar sem aldrei bar skugga á. Við sendum Stellu og fjölskyldunni okkar dýpstu samúðarkveðjur og biðjum Guð að styrkja þau í sorg þeirra. F.h. stjórnar og starfsfólks Ís- lenskrar getspár, Sigurbjörn Gunnarsson. Sýndarsigur eyðileggingar og dauða er í raun og veru upphaf að nýjum og varanlegum sigri. Þetta kennir náttúra landsins okkur, svo óblíð og eyðandi sem hún þó oft er. Þetta er reynsla alls jarðnesks lífs – um þetta sannfærumst við æ betur, eftir því sem við lifum lengur og reynum meira. Í skóla lífsins reynum við að það eru ekki aðeins sár foldar sem gróa, heldur og öll önnur sár. Hversu hörð sem hretin eru, hversu eyðandi sem skriðuföll lífsins verða, hversu djúp sár sem við hljótum, grær allt. Hver er vill og trúir á mátt hins lifandi getur því tekið undir með höfundi áramótasálmsins og sagt: Guði sé lof, því grædd urðu sár, Guði sé lof því að dögg urðu tár, allt breyttist í blessun um síðir. Pálmi Gíslason, vinur og sam- starfsmaður minn er látinn. Enginn átti á því von, að hann félli frá svo fljótt. Ævi hans var starfstími. Hann var maður sístarfandi, vildi engu eyða, engu spilla, heldur þvert á móti græða, efla og reisa við. Pálmi vann ávallt af trú og dyggð meira en venju- legt er og í dagfari öllu var hinn ljúfi vinur og félagi hollur til samfylgdar. Hann var ræktunarmaður lýðs og lands mestalla ævina og starfaði lengi fyrir Ungmennafélag Íslands og var formaður þess í 14 ár. Hann sat í stjórn Ungmennafélags Vestur- hlíðar í Reykjavík en þar unnum við saman við að rækta landið og það besta í hverjum einstaklingi. Þrasta- skógurinn var hans hugðarefni sem hann vildi allt fyrir gera og sýna þar fordæmi UMFÍ í ræktun lands. Pálmi náði þeim árangri nú á síðasta Landsmóti Ungmennafélaganna að vinna fyrstu verðlaun fyrir félag sitt, það var í keppni eldri ungmenna- félaga (50 ára og eldri). Ævi Pálma varð ekki eins löng og við höfðum vænst. Við hefðum vonast til þess, að þessi starfsfúsi maður hefði fengið að dvelja hér lengur við starf til gleði og blessunar fyrir alla, ekki síst ástvini hans. En svo átti ekki að verða. Honum hefur verið kippt burtu og eiginkona, börn, barnabörn og fjölmargir vinir sakna hans nú og minnast hans með hrærð- um og viðkvæmum huga. Í fljótu bragði hefur dauði góðs manns og göfugs þau áhrif á okkur flest sem skaðvaldur lífsins hrósi sigri – og lífið sé sigrað. Jafnvel þó við höfum áður verið sannfærð um hið gagnstæða. Þegar við missum ástvini okkar óvænt, þá hefur fallið fram skriða eyðingarinnar en það sár grær aftur og meira en það. Hinn látni er horf- inn okkur sýn – en framundan blasir við honum ný veröld starfs og afreka. Látum því ekki hugfallast þótt hinn mikli eyðandi dauði hafi höggvið nærri okkur, sært okkur djúpum sár- um. Við erum nú farin að þekkja þær, þessar skriður sem eyða grónum hlíðum – og að því er virðist breyta lífi í dauða. Við vitum nú að lífið held- ur áfram að vaxa. Við vitum af reynslu kynslóðanna, af reynslu okk- ar og fyrst og fremst þó af lífi Jesú Krists að lífið á þá fyrst framtíð er dauðinn hefur endurleyst það frá tíma til eilífðar. Öllum ástvinum Pálma eru sendar hugheilar samúðarkveðjur. Guð blessi minningu Pálma Gíslasonar. Fyrir hönd Ungmennafélagsins Vesturhlíðar Einar Kristján Jónsson. Við andlát Pálma Gíslasonar leitar hugurinn til baka um langan veg. Á haustdögum 1943 hóf Reykja- skóli í Hrútafirði starfsemi sína eftir að hafa legið niðri um þriggja ára skeið. Um sextíu nemendur víðs veg- ar að af landinu hófu nám á þessum stað. Og ekki má gleyma kennurum og öðru starfsliði. Ráðskona skólans var ráðin hún Helga Einarsdóttir, þá 28 ára að aldri. Með sér hafði hún son sinn, Pálma, 5 ára gamlan, þekkileg- an snáða, hrokkinhærðan og rauð- hærðan. Hann man ég vel og vænt- anlega þeir, sem þá voru heimilismenn á Reykjaskóla. Ekki var Helga lengur en þennan vetur ráðskona á Reykjum, en sonurinn, sem hún átti með Gísla Pálmasyni frá Bergsstöðum og nýlega var þá látinn, fylgdi henni og óx upp til manndóms og menningar. Hann varð maður myndarlegur á velli og sópaði að honum hvar sem hann fór. En ekki aðeins það. Hann valdist til ábyrgðarstarfa. Var lengi formaður ungmennafélaganna og varð á þeim vettvangi þjóðkunnur maður. Pálmi gegndi lengi störfum banka- útibússtjóra, bæði í Samvinnubanka og Landsbanka. Var hann rétt ný- lega búinn að láta þar af störfum vegna aldurs, þótt hann yrði raunar ekki nema 63 ára. Síðast sá ég og ræddi við Pálma fyrir rúmum tveimur árum, í sex- tugsafmæli Sigurðar Geirdals, bæj- arstjóra í Kópavogi. Hann var þar stjórnandi mannfagnaðar, sem sam- fagnaði bæjarstjóranum með sextíu árin. Ekki var það neitt að undra, að Pálmi skyldi þarna valinn til að stjórna fjölmennum mannfagnaði. Sigurður bæjarstjóri og hann lengi samherjar í ungmennafélagshreyf- ingunni. Sigurður framkvæmda- stjóri. Margir munu minnast Pálma Gíslasonar við leiðarlokin. Ég kveð þar ljúfan mann. Þjóðin öll á honum þökk að gjalda. Með samúðarkveðjum til ástvina Pálma Gíslasonar. Auðunn Bragi Sveinsson. Einn mesti máttarstólpi Ung- mennafélagshreyfingarinnar, Pálmi Gíslason, fyrrverandi formaður UMFÍ, er fallinn frá. Hann gekk í heimafélagið sitt UMF Hvöt á Blönduósi þrettán ára gamall. Pálmi varð fljótt mikill ung- mennafélagi. Hann æfði frjálsar og keppti m.a. á Landsmótinu á Laug- um 1961. Þegar hann flutti suður varð hann fljótt virkur innan frjáls- íþróttadeildar Breiðabliks. Þar lét hann til sín taka bæði sem keppandi og forystumaður, enda komu stjórn- unarhæfileikarnir fljótt í ljós. Síðustu áratugi hefur hann setið nær samfellt í stjórnum ungmennafélagshreyfing- arinnar. Stjórn Breiðabliks, stjórn UMSK, stjórn UMF Vesturhlíðar, stjórn norrænu ungmennasamtak- anna NSU og loks í stjórn UMFÍ í 20 ár, þar af sem formaður í 14 ár. Innan UMSK starfaði hann lengi og var um skeið framkvæmdastjóri þess. Hann tók gjarnan þátt í undirbún- ingi fyrir landsmót og studdi sam- bandið með ráðum og dáð. Það reyndist okkur forystumönnunum sem síðar komu ómetanlegt að hafa traustan, reglusaman og skipulagðan mann eins og Pálma til að leita til þegar með þurfti. Þá var Pálmi mjög glöggur og skemmtilegur félagi jafnt Sjá næstu síðu

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.