Morgunblaðið - 31.08.2001, Síða 47

BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. ÁGÚST 2001 47
NÚNA um liðna helgi lagði ég leið
mína upp í Borgarfjörð. Ég ók svo-
kallaða „Uxahryggjaleið“, þ.e.a.s. um
Þingvöll, upp hjá Meyjarsæti, yfir
Tröllháls, beygði svo inn á Uxahryggi
við Kaldadalsafleggjara og svo niður í
Lundarreykjadal.
Tilefni þessa bréfkorns míns er að í
báða enda þessarar leiðar hafa verið
sett upp skilti þar sem tilkynnt er um
lokun leiðarinnar hluta laugardagsins
1. september næstkomandi vegna
rallkeppni.
Þessi vegur hefur til fjölda ára ver-
ið lítið annað en „ruðningur“ og oft lítt
skemmtilegur yfirferðar. En nú bar
svo við, á síðasta ári, að gerðar voru
verulegar lagfæringar á umræddri
leið. Og var, ef ég man rétt, eytt í veg-
inn tæpum 40 milljónum! Þessar
vegabætur voru að mínu mati full-
komlaga tímabærar því talsverð um-
ferð er um þessa leið á sumrin. Og
sjálfur fer ég hana nokkuð oft á
hverju ári.
Þessi leið hefur til margra ára verið
vinsæl „rallleið“ enda vegurinn verið
grófur, hlykkjóttur og allur hinn
versti yfirferðar. Og því lítill skaði af
slíkum keppnum.
Allt síðastliðið sumar var þessi leið
dýrðleg að aka, vegurinn nánast
rennisléttur og mjúkur yfirferðar.
Enda búið að byggja hann, að stórum
hluta, upp að nýju og bera ofan í hann
allan „harpað“ efni.
En Adam var ekki lengi í Paradís!
Strax síðasta sumar var fyrsta „rall-
inu“ hleypt á veginn. Ég ók þessa leið
tveimur vikum fyrir „rallið“ og svo
viku eftir það.
Og það verður að segjast eins og
það er að það tjón sem þetta eina rall
hafði valdið var eiginlega ólýsanlegt.
Nýi og fíni ofaníburðurinn, sem lagð-
ur hafði verið á allan veginn fyrr um
sumarið, hafði sópast af veginum á
stórum köflum í „tonnavís“.
Um fátt annað hefur verið rætt og
ritað síðustu vikur en sóun og/eða
misnotkun á almannafé. Um þetta
hefur mest verið rætt í tengslum við
ákveðna menn eða ákveðnar fram-
kvæmdir á vegum opinberra aðila. En
einnig hafa atburðir síðustu vikna
vakið upp almenna umræðu um með-
ferð á almannafé.
Þær leiðir sem eru mönnum tiltæk-
ar til þess að sóa fé skattborgaranna
eru að sjálfsögðu ótalmargar og það
er meira að segja ekki nauðsynlegt að
brjóta lög til þess.
Það er augljóslega ekki ólöglegt að
heimila „rall“ á viðkvæmum vegi sem
nýbúið er að eyða tugum milljóna í að
laga, en það er í mínum huga ekkert
annað en gróf sóun á almmannafé!
Ég vil því skora á þá sem hafa með
málið að gera, sem eru að sjálfsögðu
Vegagerðin og sýslumenn þeirra um-
dæma sem vegurinn fer um, að koma
í veg fyrir frekari eyðileggingu á um-
ræddri leið með því að heimila ekki
fyrirhugaða keppni á þessari leið.
ÞRÖSTUR SVERRISSON,
Herjólfsgötu 16,
220 Hafnarfjörður.
Sóun á almannafé?
Frá Þresti Sverrissyni:
MIG langar til að leggja nokkur orð í
belg í umfjöllunina um sterk verkja-
lyf. Mér finnst umræðan afar einhliða
og neikvæð og minnir mig mest á það
sem ég hef séð á Discovery eða lesið á
Netinu. Það er sums staðar orðið
þannig í Bandaríkjunum að fólk þorir
varla að eiga asperín heima hjá sér.
Það er munur á því að vilja vera í
vímu og því að losna við illbærilegan
sársauka. Er til eitthvað verkjastill-
andi eða vímugefandi lyf sem fíklar
reyna ekki að sprauta í sig eða nota á
annan hátt en læknar ætlast til? Eiga
allir aðrir, sárþjáðir og jafnvel deyj-
andi, að líða fyrir þessa (Guði sé lof
tiltölulega) fáu einstaklinga sem mis-
nota allt?
Ég skrifa þetta undir fullu nafni
því ég skammast mín ekkert fyrir að
hafa notað morfin, sem mér var gefið
undir stjórn ágætislæknis, sérlærð-
um í verkjameðferð, vegna mjög
sársaukafulls sjúkdóms sem nú hefur
tekist að vinna á a.m.k. í bili. Ég við-
urkenni að það tók mig eina til tvær
vikur að losna við óþægindi, sem
fylgdu þegar ég hætti alveg að taka
lyfið, en ég væri annaðhvort undir
grænni torfu eða á lokaðri geðdeild ef
ég hefði ekki átt þess kost að komast í
meðhöndlun hjá verkjateymi Land-
spítala – háskólasjúkrahúss við
Hringbraut og vil ég þá fyrstan nefna
þann ágæta mann Sigurð Árnason
krabbameinslækni og hans yndislega
samstarfsfólk. Ég var í 15 ár í algjöru
víti verkja og vanlíðunar og myndi
ekki vilja óska versta óvini mínum (ég
á nú vonandi enga óvini!) að ganga í
gegnum það sem ég varð að þola.
Sjálf held ég að fólk óttist sársauka
meira en dauða undir lokin og mér
finnst skelfileg tilhugsun fyrir fár-
veika og þjáða ef hætt verður að
flytja inn, framleiða eða nota lyf sem
virkilega gera gagn og þolast vel.
Munum að neytendur morfíns eru
fæstir fíklar.
SIGRÍÐUR GUNNARSDÓTTIR,
Hraunbæ 17, 110 Reykjavík.
Sárþjáðir
sjúklingar eða
morfínistar
Frá Sigríði Gunnarsdóttur: