Morgunblaðið - 23.11.2001, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 FÖSTUDAGUR 23. NÓVEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jón Elías Eyj-ólfsson fæddist í
Reykjavík 21. ágúst
1916. Hann lést á
Hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ 17. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Eyjólfur Sig-
urðsson, f. 2. nóvem-
ber 1879, d. 14. októ-
ber 1940, og Guðrún
Gísladóttir, f. 16. júlí
1880, d. 31. júlí 1971.
Systkini Jóns eru
Gíslína Ragnheiður,
f. 28. júní 1904, d. 5.
júní 1925, og Sigurður, f. 21. maí
1911. Hinn 11. nóvember 1939
kvæntist Jón Kristínu F. Jóhann-
esdóttur, f. 15. mars 1918. For-
eldrar hennar voru hjónin Jó-
hannes Þórðarson, f. 2. nóvember
1872, d. 16. desember 1956, og
Sigríður Þórðardóttir, f. 19. sept.
1886, d. 2. mars 1953. Jón og
Kristín eiga tvö börn: 1) Jóhannes,
kaupmaður í Bónus, f. 31. ágúst
1940, kvæntist Ásu Karen Ás-
geirsdóttur, f. 3. desember 1942,
þau slitu samvistum, börn þeirra
eru: Kristín, f. 9. mars 1963, gift
Jóni Garðari Ögmundssyni og
eiga þau tvær dætur; og Jón Ás-
geir, f. 28. janúar
1968, kvæntist Lindu
Stefánsdóttur og
eiga þau þrjú börn,
þau slitu samvistum.
2) Ragnheiður Ester,
ritari hjá P. Sam-
úelssyni hf., f. 18.
janúar 1947, gift
Einari Vilhjálms-
syni, f. 5. mars 1947.
Synir þeirra eru: Jón
Þór, f. 25. janúar
1970, í sambúð með
Ellý Ármannsdóttur
og eiga þau tvo syni;
Eyjólfur, f. 25. jan-
úar 1970, í sambúð með Jónu Ein-
arsdóttur; og Vilhjálmur, f. 12.
desember 1980, unnusta hans er
Ester Sif Harðardóttur.
Jón vann alla sína starfsævi, 55
ár, hjá Sláturfélagi Suðurlands.
Byrjaði 15 ára gamall sem sendill
og 19 ára varð hann verslunar-
stjóri í Matarbúðinni á Laugavegi
og seinna í Matardeildinni í Hafn-
arstræti. 1967 varð hann svo yf-
irverslunarstjóri verslana Slátur-
félagsins og gegndi því starfi þar
til hann veiktist 1985.
Útför Jóns Elíasar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Þegar ég kveð tengdaföður minn,
Jón Elías Eyjólfsson, skjótast fram í
hugann margar og góðar minningar
um mætan mann. Sú elsta er frá
þeirri stundu þegar fundum okkur
bar saman vetrarkvöld eitt á Kópa-
vogsbraut 8 þegar við Ester vorum
að draga okkur saman snemma á sjö-
unda áratugnum.
Jón var þá nokkru yngri en ég er
sjálfur núna. Mér fannst hann í
fyrstu vera í vörn gagnvart þessum
gutta, hann setti í brýrnar og horfði á
mig rannsakandi augum, strák á 17.
ári, en fljótlega fann ég að hann var
að reyna þolrifin í mér. Jón var léttur
og kátur í raun, gleðinnar maður í
besta skilningi þeirra orða.
Milli okkar þróaðist hlý og traust
vinátta sem varði alla tíð. Sama er að
segja um Kristínu tengdamóður
mína. Þau tóku mig strax inn í fjöl-
skylduna og voru okkur unga parinu
hlýjar og góðar manneskjur alla tíð.
Fyrstu þrjú búskaparárin okkar
Esterar reyndi á þessa vináttu, því
við fengum til umráða kjallara-
íbúðina á Kópavogsbrautinni. Þar
fæddust okkar fyrstu börn, tvíbur-
arnir Jón Þór og Eyjólfur, tíu árum
síðar fæddist þriðji sonurinn Vil-
hjálmur og voru þeir allir augastein-
ar afa og ömmu. Fljótt kynntist ég
hjálpfýsi og greiðvikni Jóns, sem
hann var annálaður fyrir, jafnt sem
verslunarstjóri í vinsælli SS-verslun
sem og meðal vina og kunningja. Jón
var vinmargur maður og til hans leit-
uðu margir og áttu hauk í horni þar
sem hann var.
Þegar Jón kom heim eftir langan
vinnudag birtist önnur hlið á honum,
honum var í blóð borin umhyggja
fyrir fjölskyldu sinni og umhverfi.
Hann sat sjaldan auðum höndum.
Hann fór í gallabuxur og skellti sér
út í garðvinnuna. Eða að hann tók
hamar í hönd og dyttaði að, lagaði og
bætti.
Við hjónin nutum góðs af hand-
lagni Jóns og tilsögn. Það var sama
hvaða verk átti að vinna, hann gaf
góðu ráðin. Jón flísalagði, múraði,
smíðaði, málaði og veggfóðraði og
var í rauninni ígildi byggingameist-
ara. Og ekki var hann að sjá eftir tím-
anum sem hann eyddi í okkur ungu
hjónin.
Hann hafði gaman af að ferðast og
þau hjónin ferðuðust víða bæði inn-
anlands og erlendis á meðan heilsa
hans leyfði.
Ógleymanleg verður mér ferðin
sem við fórum saman um óbyggðir
landsins á 8. áratugnum í jeppa sem
Jón eignaðist og fékk mikla ást á
strax við fyrstu sýn. Þetta var glæsi-
legur Blazer-jeppi sem reyndist hon-
um vel. Þessi haustferð um Sprengi-
sand og Kjöl í kompaníi við tengda-
pabba, Sigurð bróður hans og
Jóhannes mág minn var ógleymanleg
lífsreynsla í hópi afar skemmtilegra
ferðafélaga. Á betra varð ekki kosið.
Upp úr þessu var Þverhausafélag-
ið stofnað og það félag hefur ekki
verið lagt niður enn sem komið er.
Jón var búinn að búa sig vel undir
fallegt og notalegt ævikvöld. Það var
því sárt að fylgjast með því hvernig
veikindi herjuðu á þennan gjörvilega
og vel gerða mann. Gegn vágestinum
fannst engin vörn. Þrjú síðustu árin
dvaldi Jón í hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ við gott atlæti.
Fjölskyldan þakkar starfsfólki þar
fyrir frábæra umönnun.
Að leiðarlokum vil ég kveðja góðan
vin og staðfastan félaga, tengdaföður
minn Jón Elías Eyjólfsson. Það var
mér ungum mikið lán að kynnast
slíkum manni og fá að vera undir
hans verndarvæng. Hann var mér
lærifaðir og verndari. Hann mun
aldrei gleymast. Ég bið góðan guð að
varðveita og styrkja Kristínu, sem
saknar eiginmanns og góðs vinar eft-
ir langa vegferð, ennfremur alla af-
komendur tengdaforeldra minna.
Einar Vilhjálmsson.
Þegar ég læt hugann reika og
hugsa til Jóns tengdaföður míns til
tæpra fjörutíu ára þá er margs að
minnast. Heimili hans og Kristínar í
Kópavogi, þar sem ég kynntist þeim
fyrst, bar húsráðendum glöggt vitni,
snyrtimennska og dugnaður í fyrir-
rúmi.
Jón var mikill áhugamaður um
garðrækt allt lék í höndunum á hon-
um og með tímanum varð garðurinn
þeirra mikill sælureitur. Ekki má
gleyma fjölmörgum samverustund-
um í sumarbústað fjölskyldunnar í
Kjósinni þar sem Jón naut sín vel í
vinnugallanum úti í náttúrunni, dytt-
aði að og ræktaði skóg. Þar fann
hann sína gleði innan um barnabörn-
in sín. Jón var ákaflega hlýr og góður
maður, glettinn og spaugsamur, stál-
minnugur og fróður en erfið veikindi
síðari ára settu sitt mark á hann.
Elsku Kristín mín, ég bið góðan
Guð að styrkja þig og fjölskylduna,
Jóni þakka ég vináttu og tryggð sem
aldrei bar skugga á. Blessuð sé minn-
ing hans.
Ása Karen Ásgeirsdóttir.
Elsku afi, nú hefurðu loksins feng-
ið hvíld eftir margra ára veikindi.
Þegar ég lít til baka koma margar
minningar um þig upp í hugann. Frá
fæðingu til sex ára aldurs bjó ég í
kjallaranum hjá ykkur ömmu á
Kópavogsbrautinni. Ég var ekki
gömul þegar ég fór að fikra mig upp
stigann á efri hæðina til ykkar. Þar
sem mér var ávallt tekið opnum örm-
um. Þegar við fluttum af Kópavogs-
brautinni var það toppurinn á tilver-
unni að koma í heimsókn til ömmu og
afa og fá að gista enda varst þú barn-
góður og tilbúinn að taka þátt í leikn-
um, alveg eins og afar eiga að vera.
Þú varst þúsundþjalasmiður og
allt lék í höndunum á þér hvort sem
það var við smíðar eða garðyrkju.
Þakka þér, afi minn, fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an.
Kristín.
Jæja afi, þá er þetta líf búið og
annað líf tekið við.
Við viljum kveðja þig með nokkr-
um línum um góðu tímana sem rifjast
upp á þessari stundu.
Við munum svo vel þegar þú mætt-
ir í afmælin okkar og tókst myndir á
upptökuvélina þína og sýndir teikni-
myndir við mikinn fögnuð við-
staddra. Ekki sakaði heldur þegar þú
sýndir myndirnar aftur á bak.
Okkur er einnig í fersku minni
bolludagarnir fjölmörgu þegar við
biðum spenntir eftir að þú kæmir
með bollur. Þá tilheyrði að hella upp
á kaffi áður en þú birtist.
Svo eru líka ógleymanleg jólin
þegar Villi fæddist þá fórst þú með
okkur bræðrum að kaupa jólagjafir
handa mömmu og pabba. Við borg-
uðum með okkar peningum sem við
höfðum safnað lengi vel, en þér
fannst alveg ómögulegt að við værum
með tóm veski eftir innkaupin þannig
að þú laumaðir peningum í veskin
okkar.
Sumarið 1983 heimsóttir þú, ásamt
ömmu, okkur í sumarfríinu er við
vorum í Danmörku. Þá var Villi að-
eins þriggja ára.
Við fórum saman í Tívolí og
skemmtum okkur vel saman í
rússibananum og fórum strax á eftir
honum í orminn ógurlega.
Já, þú gerðir svo mikið til að vera
með okkur. Þú keyptir þér meira að
segja gönguskíði til að hitta okkur í
Bláfjöllum.
Við viljum þakka þér fyrir allar
góðu stundirnar sem við upplifðum
með þér afi á okkar unglingsárum,
samverustundirnar í Kjósinni og öll
jólin þegar fjölskyldan kom saman.
Elsku amma, mamma og Jóhann-
es, megi guð styrkja ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Jón Þór, Eyjólfur
og Vilhjálmur.
Á nýliðinni öld urðu miklar fram-
farir í framleiðslu og dreifingu mat-
væla á Íslandi. Nýjar og fullkomnari
vinnslustöðvar fyrir kjöt og fisk og
ýmsa iðnaðarframleiðslu úr hráefn-
um landbúnaðar og sjávarútvegs
voru reistar. Nýir tímar og búsetu-
breytingar landsmanna kölluðu á
endurbætur í smásöludreifingu
framleiðsluvaranna. Búvörufram-
leiðendur stofnuðu Sláturfélag Suð-
urlands árið 1907 og árið eftir opnaði
fyrirtækið sína fyrstu verzlun, sem
fékk heitið Matardeildin í Hafnar-
stæti. Þessa verzlun rak SS í um 80
ár, og réðust þar til starfa menn, sem
kunnu vel til verka.
Sautján árum eftir stofnun SS
urðu nokkur kaflaskipti í sögu félags-
ins, þegar faðir undirritaðs, Helgi
Bergs, var ráðinn forstjóri félagsins,
en hann hafði að loknu verzlunar-
námi árið 1909 hafið störf í Matar-
deildinni í Hafnarstræti og síðar
gegnt ýmsum störfum innan fyrir-
tækisins. Það var mikið happ, að
ýmsir samstarfsmenn hans voru af-
burða verzlunarmenn, sem núlifandi
fólk af eldri kynslóðinni minnist með
þakklæti fyrir trausta og góða þjón-
ustu. Í þeim hópi minnist ég sérstak-
lega þeirra Guðna Árnasonar,
bræðranna Dagbjartar og Lárusar
Lýðssona, Þorvaldar Guðmundsson-
ar, sem síðar var kenndur við Síld og
fisk og Jóns Eyjólfssonar, sem við
kveðjum í dag. Allir þessir menn
voru, sumir mjög lengi, verzlunar-
stjórar í verslunum SS.
Milli föður míns og Jóns Eyjólfs-
sonar ríkti jafnan mikil vinátta og
traust og helgaði Jón Eyjólfsson SS
krafta sína alla starfsævina sem ber
að þakka að leiðarlokum. Hann hóf
störfin sem unglingur í einni af versl-
unum SS, á Laugavegi 42, varð verzl-
unarstjóri hjá félaginu, síðast í
stærstu verslun fyrirtækisins í Hafn-
arstæti 5. Þegar verzlanir félagsins
voru orðnar tíu og sumar með þeim
stærstu í matvæladreifingu í smásölu
á höfuðborgarsvæðinu, var þörf á að
skipaður yrði yfirverzlunarstjóri til
þess að stjórna þeim og samræma
rekstur þeirra. Þótti Jón Eyjólfsson
sjálfsagður til þess vandasama starfs
og rækti hann það með miklum ágæt-
um, þar til hann lauk ævistarfi sínu.
SS-búðirnar voru frá upphafi aðilar
að Félagi kjötverslana, þar sem þær
unnu með kaupmönnum að framför-
um og öðrum hagsmunum þessarar
verzlunargreinar. Þó stundum væri
samkeppnin hörð milli verzlana, var
jafnan samvinna og gott samstarf
með Sláturfélaginu og flestum kaup-
mönnum og kusu þeir jafnan í stjórn
samtaka sinna menn úr hópi verzl-
unarstjóra SS-búðanna. Þannig
starfaði Jón Eyjólfsson í áratugi með
kaupmönnum og naut mikilla vin-
sælda innan þeirra raða.
Undirritaður var í ársbyrjun 1957,
aðeins 29 ára gamall, ráðinn forstjóri
SS af stjórninni undir forustu þess
mæta manns Péturs Ottesen, alþing-
ismanns, sem var stjórnarformaður
SS árin 1948–1968. Þegar ég tók við
starfinu á svo ungum aldri reyndist
mér það mikil gæfa, að þá voru enn
starfandi hjá fyrirtækinu nokkrir af
þeim afburða verzlunarmönnum,
sem nefndir voru hér að framan
ásamt mörgum fleiri góðum mönn-
um, sem bætzt höfðu í hópinn. Þar
var fremstur meðal jafninga í hópi
verzlunarstjóranna Jón Eyjólfsson.
Ég á því láni að fagna að hafa unnið
með mjög mörgum afburða mönnum,
en með traustari, heiðarlegri og sam-
viskusamari manni en Jóni Eyjólfs-
syni hef ég ekki starfað.
Þegar Jón Eyjólfsson lauk ævi-
starfi sínu hjá SS á miðjum níunda
áratugnum, var öllum ljóst í hve mik-
illi þakkarskuld eigendur félagsins
stóðu við þann aldna öðling. Þessi
þakkarskuld varð aldrei greidd, en
það vildi fyrirtækið, sem þá var undir
forustu Gísla Andéssonar, bónda á
Hálsi í Kjós, leitast við að gera með
því að ákveðið var, að fyrirtækið
greiddi Jón Eyjólfssyni og honum til
heiðurs nokkurn viðbótarlífeyri við
lág eftirlaun til æviloka, eins og hann
átti margfalt skilið.
Það voru Jóni Eyjólfssyni og
mörgum öðrum mikil vonbrigði, þeg-
ar eftirmenn okkar í störfum tóku þá
heimskulegu ákvörðun fyrir þrettán
árum að loka öllum SS-búðunum og
láta frá Sláturfélaginu húseignir
þeirra, sem hann hafði átt svo drjúg-
an þátt í að byggja upp. Markaðs-
hlutdeild SS-búðanna í matvæla-
dreifingu í smásölu á höfuðborgar-
svæðinu var þá orðin tuttugu og
fimm af hundraði og margra millj-
arða virði, ef áfram hefði verið rétt á
haldið. Með þessu sleit hins vegar
fyrirtækið þeim persónulegu tengsl-
um, sem það og verzlunarmenn þess
höfðu beint við neytendurna. Þessi
tengsl hafa þó haldist á öðrum vett-
vangi m.a. með því, að Jóhannes, sem
tekið hafði við sem yfirverslunar-
stjóri SS af föður sínum, stofnaði
Bónus-verslanirnar til hagsbóta fyrir
neytendur, eins og frægt er orðið,
eftir að ákvörðunin um lokun SS-
búðanna var tekin og Jóhannes lát-
inn hætta störfum hjá SS.
Skömmu eftir starfslok Jóns Eyj-
ólfssonar sem yfirverslunarstjóra
SS, fór að bera á heilsubresti hans.
Hefur hann síðan átt við mikil veik-
indi að stríða og annaðist Kristín,
eiginkona hans, hann af ást og ein-
stakri umhyggju mörg fyrstu árin, en
síðan dvaldist hann lengst af í hjúkr-
unarheimilinu Skógarbæ þar sem
hann lést um miðjan dag 17. þessa
mánaðar. Við Gyða og samstarfs-
menn á fyrri árum þökkum frábært
samstarf og vináttu við hinn látna
heiðursmann og vottum Kristínu,
eiginkonu hans, og allri fjölskyldunni
innilega samúð.
Jón H. Bergs.
JÓN ELÍAS
EYJÓLFSSON
✝ Gunnar SölviSigurðsson
fæddist á Hvamms-
tanga 5. apríl 1934.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Akraness 14.
nóvember. Foreldr-
ar hans voru Sigurð-
ur Emil Jónsson, f.
27.5. 1912, d. 3.12.
1972, og Björnlaug
Marta Albertsdóttir,
f. 11.3. 1906, d. 24.2.
1986. Systur Gunn-
ars eru 1) Björg, gift
Stefáni Þórhallssyni
og eiga þau tvö
börn. 2) Helena Svanlaug, gift
Ragnari Árnasyni og eiga þau
þrjú börn.
Árið 1957 kvæntist Gunnar
Bryndísi Maggý Sigurðardóttur,
f. 28.12. 1939. Börn þeirra eru:
Sigurður Ingi; Valgerður Marta,
gift Benedikt Emil Jóhannssyni.
Börn þeirra eru a) Eva Björk,
hennar sonur er
Bjarki Karel Krist-
jánsson, b) Gunnar
Örn, c) Lilja Rut.
Gunnar Sölvi og
Bryndís Maggý slitu
samvistum 1990.
Sambýliskona
Gunnars síðustu ár-
in var Guðrún
Kjartansdóttir, f.
10.5. 1938.
Gunnar bjó á
Hvammstanga fram
til 1972. Þá flutti
fjölskyldan til
Reykjavíkur. Síð-
ustu níu árin bjó hann í Akrakoti
í Innri-Akraneshreppi.
Gunnar vann sem bílstjóri
lengst af ævinni, fyrst hjá KVH
og síðar hjá Einari J. Skúlasyni
og svo ýmsum verktökum.
Útför Gunnars fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku Gunni. Hjartans þakkir
fyrir allt sem þú gafst mér þegar
ég var lítil en þú, stóri bróðir, hafð-
ir mig oft með þér í leik og starfi.
Þitt veikindastríð var orðið nógu
langt, en samt er ég að farast úr
eigingirni. Þú áttir að mínu mati að
fá að minnsta kosti tíu góð ár í við-
bót með okkur svo við gætum hist
oftar og farið saman í fleiri ferðir,
öll systkinin (og Glætufélagarnir).
Ég bið um styrk fyrir Guðrúnu
sambýliskonu þína og fjölskyldu
alla.
Minningin um elskulegan bróður
lifir.
Þín systir,
Helena Svanlaug.
GUNNAR SÖLVI
SIGURÐSSON
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284