Morgunblaðið - 23.11.2001, Blaðsíða 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. NÓVEMBER 2001 49
✝ Sigríður Jónas-dóttir fæddist á
Lindargötu 8,
Reykjavík, 18. sept-
ember 1916. Hún lést
á Elli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund, 14.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Jónas P.
Magnússon, bók-
bindari í Reykjavík,
og Guðbjörg Gísla-
dóttir frá Viðborði á
Mýrum. Sigríður var
elst sjö systkina. Þau
eru Hólmfríður, Jón,
d. 1918, Karl, Birgir, Ragnar, d.
1958, og Páll.
Sigríður giftist árið 1936 Guð-
laugi Bjarnasyni húsgagnabólstr-
ara, f. 15.10. 1910, d. 22.2. 1963.
Þau slitu samvistum. Synir þeirra
eru Jónas Páll, f.
27.1. 1939, og Bragi
Munan, f. 27.9. 1940.
Árið 1945 hóf Sigríð-
ur búskap á Nýbýla-
vegi 40 í Kópavogi
með Ágústi Kjart-
anssyni verkamanni,
f. 30.8. 1911, d.
27.11. 1995. Synir
þeirra eru Hilmar, f.
21.7. 1942, Leó Svan-
ur, f. 6.9. 1945, og
Ágúst Örvar, f. 20.8.
1951.
Árið 1965 fluttist
Sigríður til Reykja-
víkur og bjó þar alla tíð og stund-
aði ýmis störf. Síðastliðin tvö ár
dvaldi hún á Grund.
Útför Sigríðar fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Við kveðjum ömmu okkar, sem er
borin til grafar í dag, með miklum
söknuði. Amma mín, þegar við vorum
lítil og áttum heima í Skerjafirðinum
vorum við svo heppin að þú bjóst þá
hjá okkur. Þú varst alltaf tilbúin að
segja okkur sögur eða sýna okkur
eitthvað sniðugt og þegar mamma og
pabbi fóru eitthvað þá þurftum við
ekki að hafa áhyggjur því þú varst
hjá okkur.
Þegar við fluttum til Ólafsfjarðar
þá varstu svo langt í burtu frá okkur
en þú vílaðir ekki fyrir þér að koma
að heimsækja okkur norður þegar þú
gast. Svo þegar við þurftum að fara í
skóla í bænum þá fengum við að
dvelja hjá þér langtímum saman og
við höfðum það svo gott hjá þér og þú
hafðir mikla ánægju af því að hafa
okkur hjá þér. Þú varst alltaf að prufa
einhverja nýja grænmetisrétti sem
voru svo góðir og maður lærði mikið
af því að borða jurtafæði. Svo þegar
kom að vítamínum og hollustu varstu
á heimavelli og hafðir gaman af því að
fræða mann um það. Þú valdir aðeins
það besta og ferskasta þegar kom að
matarinnkaupum og fylgdist vel með
dagsetningum. Þú varst svo dugleg í
höndunum, alltaf að sauma heilu kjól-
ana og pilsin og heklaðir og prjónaðir
af mikilli list, og það voru ófá skiptin
sem við systurnar fengum að fara í
fataskápinn og máta heilu dressin þín
og skartið og héldum tískusýningar
sem vöktu mikla kátínu hjá þér. Þú
varst líka mikið fyrir tónlist og spil-
aðir mikið á píanóið þitt, hugljúfar
melódíur.
Og í seinni tíð þegar við þurftum að
koma í bæinn og versla á Laugaveg-
inum þá áttirðu heima í miðbænum
og þá var alltaf gott að koma við hjá
þér í kaffi og spjall.
Já, það var alltaf gaman að koma til
þín, amma mín. Svo góð og hlýleg
eins og þú varst, alltaf tilbúin að
hlusta á vandamál okkar og gleðjast
með okkur þegar vel gekk.
Guð geymi þig, elsku amma mín,
og varðveiti.
Minningin lifir.
Dagný, Dalrós, Bjarni,
Jónas og Sigríður Agnes.
Þá eik í stormi hrynur háa
hamra því beltin skýra frá
en þá er fjólan fellur bláa
fallið það enginn heyra má.
(Bj. Thor.)
Látin er systir mín nýlega orðin 85
ára. Í mínum huga Sigga systir. Ég
hugsa til baka og minnist okkar ungu
ára. Sigga alltaf stóra systir, skjól
mitt og skjöldur. Þó var aðeins ár á
milli okkar. Sigga var mikill náms- og
lestrarhestur, alltaf efst í sínum bekk
í barnaskóla. Síðar í Kvennaskóla
Reykjavíkur fékk hún viðurkenningu
fyrir góðan námsárangur. Hún las
alla tíð mikið, alveg fram á seinustu
ár. Systir mín lærði ung að leika á
orgel, fyrst hjá Bjargeyju Pálsdóttur
á Skólavörðustíg og síðar hjá Hönnu
Guðjónsdóttur, kunnum píanóleik-
ara. Systir mín bjó að því alla ævi sem
hún hafði lært. Seinna eignaðist hún
píanó. Seinustu árin átti hún hljóm-
borð. Alltaf voru nóturnar hennar við
höndina og gripið í að spila alveg þar
til hún vistaðist á Grund vegna
heilsubrests fyrir u.þ.b. tveimur ár-
um. Systir mín giftist ung og eign-
aðist fimm syni. Allir eru bræðurnir
sérstaklega vandaðir menn og dreng-
ir góðir. Þeir eru kvæntir góðum kon-
um og eiga efnileg vel menntuð börn
sem hafa stofnað fjölskyldu nema
næstelsti bróðirinn sem hefur átt við
heilsuleysi að stríða frá unga aldri.
Þessi stóra fjölskylda er mjög sam-
heldin. Miðbæjarstúlkan flutti í
Kópavoginn og var það erfitt á þeim
árum og oft þröngt í búi en dreng-
irnir uxu úr grasi. Tímarnir breyttust
og konur fóru að vinna úti og aftur lá
leiðin í miðbæinn. Systir mín var við-
kvæm, hreinskilin og stolt og ekki
allra. En hún var vinur sem hægt var
að treysta. Hún kunni ekki að sýnast.
Að leiðarlokum, hvíldu í friði elsku
systir. Seinna munum við sitja saman
eins og forðum, þú að spila, ég að
syngja. Í hjarta mínu býr söknuður
og þakklæti fyrir svo ótalmargt sem
við áttum sameiginlegt frá okkar
löngu liðnu ungu dögum. Guð geymi
þig í ljósinu.
Ég hef vorfugls vængi borið
vængjum lyft á mér ég finn
eitt sinn kemur aftur vorið
upp ég svíf í himininn.
Og þótt augun tárum fyllist
upp ég vængjum lyfti þá
aftur mun ég, ég þó villist
æskugleði horfna sjá.
(Höf. ók.)
Ykkur frændum mínum og fjöl-
skyldum ykkar sendi ég innilegar
samúðarkveðjur og bið ykkur bless-
unar á ókomnum árum.
Hólmfríður Jónasdóttir.
SIGRÍÐUR
JÓNASDÓTTIR
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Nauðsynlegt er,
að símanúmer höfundar/send-
anda fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög.
Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi.
Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina
MORGUNBLAÐINU hefur borist
eftirfarandi yfirlýsing Auðar Ein-
arsdóttur, dóttur Einars heitins
Sigurðssonar útgerðarmanns, og
eiginmanns hennar, Árna B. Erl-
ingssonar, sem höfðu fengið sam-
þykki systkina Auðar um að flytja
inn í húsnæðið sem Kvennaat-
hvarfið keypti af St. Jósepssystr-
um. Fyrirsögn er blaðsins en milli-
fyrirsagnir eru þeirra:
Brigðir
St. Jósepssystra
Málavextir eru þeir að í nóv-
ember í fyrra keypti Kvennaat-
hvarfið hús miðsvæðis í borginni
af St. Jósepssystrum, sem fluttust
af landi brott skömmu síðar. Hús-
ið höfðu systurnar keypt af erf-
ingjum Einars Sigurðssonar út-
gerðarmanns fyrir u.þ.b. tveimur
áratugum, með þeirri kvöð að þeir
síðarnefndu ættu forkaupsrétt að
húseigninni yrði hún seld aftur.
Þetta ákvæði kaupsamnings og
þinglýsts afsals brutu St. Jóseps-
systur þegar þær seldu Kvenna-
athvarfinu húsið. Nokkrum dög-
um eftir undirritun kaupsamnings
Kvennaathvarfsins og St. Jóseps-
systra komust forkaupsréttarhaf-
ar á snoðir um samninginn og
kröfðust réttar síns, þ.e.a.s. að
forkaupsréttarákvæði þinglýsts
afsals yrði virt, nýlegur kaup-
samningur ógiltur og erfingjar
Einars Sigurðssonar fengju húsið
keypt.
Mörgum til mikillar furðu sneru
St. Jósepssystur og Kvennaat-
hvarfið bökum saman og tilkynntu
að þau myndu reyna í sameiningu
að verjast kröfum erfingjanna. Á
þessum tímapunkti er ljóst að tjón
hefði orðið hverfandi ef gengið
hefði verið að sanngjörnum kröfum
stefnenda. Stjórn Kvennaathvarfs-
ins valdi aðra leið, sennilega sam-
kvæmt ráðleggingu lögmanns síns,
Jóns Steinars Gunnlaugssonar.
Þóknanlegur kaupandi
Þegar umleitanir erfingja Einars
Sigurðssonar, um að fá forkaups-
réttinn viðurkenndan, báru engan
árangur stefndu þeir St. Jóseps-
systrum til að standa við gefið lof-
orð og Kvennaathvarfinu til að
þola ógildingu nýgerðs kaupsamn-
ings um áðurnefnt hús. Vörn
stefndu byggðist annars vegar á að
um gleymsku forsvarsmanns St.
Jósepssystra hefði verið að ræða,
ekki hefðu komið fram upplýsingar
um forkaupsréttinn á veðbókar-
vottorði auk þess sem kaupandinn,
þ.e. Kvennaathvarfið, væri þeim
sérstaklega þóknanlegur! Samt
sem áður viðurkenndi forsvars-
maður St. Jósepssystra að hafa
haft gamla afsalið undir höndum.
Hins vegar héldu forsvarsmenn
Kvennaathvarfsins því fram að
þeim hefði verið ókunnugt um
þetta samningsatriði milli erfingja
Einars Sigurðssonar og St. Jós-
epssystra, auk þess sem þeim yrði
bakað óverðskuldað tjón ef kaup-
samningur þeirra yrði ógiltur.
Stefnendur töldu einfaldlega að St.
Jósepssystrum bæri að standa við
samning um forkaupsrétt og ef
Kvennaathvarfið yrði fyrir tjóni af
þeim sökum bæru St. Jósepssyst-
ur, og eftir atvikum fasteignasala
sú er um söluna sá, skaðabóta-
ábyrgð.
Um þátt fasteignasalans
Fyrir héraðsdómi báru nokkrir
menn vitni, þ.ám. þeir Sverrir
Kristinsson og Guðmundur Sigur-
jónsson frá fasteignasölunni
Eignamiðluninni. Sverrir greindi
frá því að hann teldi víst að við
gerð kaupsamnings milli St. Jós-
epssystra og Kvennaathvarfsins
hefði legið fyrir eldra afsal Ein-
arsbarna til St. Jósepssystra, þar
sem forkaupsréttar væri getið. Að
öðru leyti var framburður Sverris
með þeim ólíkindum að eftir að
hann yfirgaf vitnastúku bað lög-
maður Kvennaathvarfsins um að
litið yrði fram hjá vitnisburði hans.
Hitt vitnið frá fasteignasölunni,
Guðmundur Sigurjónsson, sem
flestir þekkja fyrir skarpskyggni
við skákborðið og ótrúlegt minni,
enda einn af fáum stórmeisturum
skáklistarinnar í heiminum, sagðist
sjálfur hafa útbúið kaupsamning-
inn milli St. Jósepssystra og
Kvennaathvarfsins en ekki muna
hvort umrætt afsal hefði legið fyr-
ir. Má þó nærri geta hvort hann
hefur ekki reynt að átta sig á hlut-
unum þegar málið kom upp nokkr-
um dögum eftir að hann gerði um-
ræddan samning.
Kvennaathvarfið hefur
starfsemi í húsinu
Forkaupsréttarhafar höfðuðu
þegar mál til staðfestingar kaup-
rétti sínum er þeir fréttu af sölunni
til Kvennaathvarfsins, aðeins
nokkrum dögum eftir gerð samn-
ingsins. Þeir kröfðust lögbanns á
afhendingu hússins til Kvennaat-
hvarfsins, sem ekki fékkst staðfest.
Kvennaathvarfið hóf síðan starf-
semi í húsinu meðan málaferlin
stóðu yfir, þrátt fyrir að lögmanni
þeirra, Jóni Steinari Gunnlaugs-
syni, hljóti að hafa verið það ljóst
frá upphafi að til þess gæti komið
að málið tapaðist.
Verður þetta að teljast vafasöm
ráðstöfun, bæði vegna vandræða
við að flytja starfsemi snögglega
úr húsi þar sem varla var búið að
koma henni almennilega fyrir og
ekki síður vegna óþæginda sem
næstu íbúar kynnu að verða fyrir
ef þeir ynnu málið. Er þetta reynd-
ar komið á daginn.
Dómur Hæstaréttar
Eftir að hafa tapað málinu í und-
irrétti unnu erfingjar Einars Sig-
urðssonar málið í Hæstarétti. Var
þar reyndar sett sérstaklega ofan í
við fasteignasöluna fyrir óvönduð
vinnubrögð. St. Jósepssystur voru
dæmdar til að selja og afsala stefn-
endum húsinu. Töfðu nú systurnar
málið í nokkrar vikur en eftir að
stefnendur höfðu greitt húsið og
fengið afsal fyrir því eru þeir í
vandræðum með að fá Kvennaat-
hvarfið til þess að flytja út.
Nú eru liðnir meira en tveir
mánuðir frá dómi Hæstaréttar og
ekkert fararsnið sést enn á
Kvennaathvarfinu. Það situr því
sem fastast í húsi sem það á ekkert
í, í fullkominni óþökk eigendanna.
Þeir hafa því ekki annað úrræði en
að höfða útburðarmál, væntanlega
á kostnað Kvennaathvarfsins.
Hvað vakir fyrir stjórn
Kvennaathvarfsins?
Nú hefur frést að Kvennaat-
hvarfið hafi keypt annað hús, sem
það fær ekki afhent fyrr en eftir
hálft ár. Stefnir stjórn Kvenna-
athvarfsins að því að sitja sem
fastast á húsinu þangað til? Eins
og staðan er nú eftir dóm Hæsta-
réttar, og eftir að stefnendur hafa
greitt húsið að fullu, er ljóst að
Kvennaathvarfið er að baka fólki
óverðskuldað tjón, fólki sem sam-
kvæmt dómi Hæstaréttar hafði all-
an rétt til hússins, barðist gegn því
að Kvennaathvarfið flytti í húsið og
hefur rekið málið allan tímann með
það í huga að fá húsið sem fyrst
aftur.
Getur stjórn Kvennaathvarfsins
réttlætt þvílíkan yfirgang? Ætlar
stjórn Kvennaathvarfsins enn að
ota samtökunum í kostnaðarsöm
málaferli til þess eins að geta setið
sem hústökufólk í húsinu í nokkrar
vikur?“
Húsið selt með for-
kaupsréttarákvæði
Yfirlýsing Auðar Einarsdóttur og Árna B. Erlingssonar
ÞRÍR karlmenn á tvítugs- og þrí-
tugsaldri voru í Héraðsdómi Reykja-
víkur í gær dæmdir í fimmtán, tutt-
ugu og þriggja mánaða fangelsi hver
fyrir ýmis brot, m.a. fyrir innbrot í
fyrirtæki og stofnanir í Reykjavík á
þessu ári þar sem þeir stálu tölvum,
símum, geislaspilurum og fleiri hlut-
um fyrir samtals að verðmæti rúm-
lega ellefu milljónir króna. Mennirn-
ir játuðu allir fyrir dómi brot sín og
hafa munirnir sem þeir stálu flestir
komist til skila.
Í dómnum kemur fram að þeir
tveir sem hlutu þyngri dómana hafi í
félagi átt aðild að fleiri innbrotum en
hinn þriðji sem hlaut þriggja mánaða
fangelsisdóm. Af fimmtán mánaða
fangelsisvistinni eru tólf mánuðir
skilorðsbundnir og af 20 mánaða
fangelsisvistinni eru 17 mánuðir skil-
orðsbundnir. Sá sem hlaut þriggja
mánaða fangelsisdóm fær refsingu
frestað í 2 ár frá birtingu dómsins og
fellur hún niður haldi hann almennt
skilorð á þeim tíma.
Dæmdir fyrir að
stela hlutum að verð-
mæti 11 millj. kr
MIKILL hiti og reykur myndaðist í
stöðvarhúsi Vatnsfellsvirkjunar, við
suðurenda Þórisvatns, um hádegis-
bil í gær þegar verið var að prufu-
keyra aðra vél virkjunarinnar sem
setja átti í fulla keyrslu á mánudag.
Um tíu manns voru í húsinu þegar
atvikið átti sér stað en engan þeirra
sakaði. Að sögn Björns A. Harðar-
sonar, staðarverkfræðings hjá
Landsvirkjun, varð bilun í stýrikerfi
vélarinnar sem olli því að bremsurn-
ar voru á þegar vélin var prufukeyrð.
„Þetta eru stórir og miklir
bremsuborðar sem spændust upp og
mikill reykur og hiti skapaðist út af
þessu,“ sagði Björn í samtali við
Morgunblaðið í gærkvöld. „Stöðvar-
húsið fylltist af reyk og menn urðu
að slökkva á öllu og yfirgefa húsið á
meðan á þessu stóð,“ sagði hann enn-
fremur. Kveðst hann ekki á þessari
stundu geta metið fjárhagslegt tjón
vegna þessa en ljóst sé að fresta
þurfi því að „vélin fari í fulla fram-
leiðslu“. Fyrirhugað var, áður en bil-
unin varð, að það yrði á mánudag. Að
sögn Björns er verið að kanna
skemmdirnar en mikið sót er yfir
öllu í stöðvarhúsinu.
Stöðvarhúsið
fylltist af reyk
Vélarbilun í Vatnsfellsvirkjun