Morgunblaðið - 13.12.2001, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 FIMMTUDAGUR 13. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Þórður Sigurðs-son fæddist 25.
ágúst 1906 á Mark-
eyri í Skötufirði.
Hann lést á Hrafnistu
í Hafnarfirði 5. des.
síðastliðinn. For-
eldrar Þórðar voru
Evlalía Guðmunds-
dóttir, f. í Heydal í
Mjóafirði 12. des.
1878, d. í Bolungar-
vík 23. des. 1968, og
Sigurður Borgar
Þórðarson, f. í Hest-
fjarðarkoti í Hest-
firði 31. des. 1877, d.
17. maí 1916. Systkini Þórðar
voru Guðrún, f. 16. maí 1901, Sig-
urgeir Guðmundur, f. 22. júlí
1902, Sigurður, f. 12. jan. 1904,
Þórarinn, f. 7. sept. 1908, Sigurð-
ur Hannes, f. 23. okt. 1901, Sig-
urborg, f. 25. apríl 1915, Sigurður
Borgar Elías, f. 13. sept. 1916, og
Björg, f. 29. nóv. 1919. Þau eru öll
látin. Hinn 2. nóv. 1935 kvæntist
Þórður Salóme Halldórsdóttur, f.
í Bolungarvík 4. júní 1915, d. 10.
nóv. 1991. Börn þeirra: 1) Hjördís
Olga, f. 11. júní 1936, maki Geir
Baldursson. 2) Sig-
urður Borgar, f. 6.
júlí 1937, maki Ásta
Ákadóttir. 3) Gerðar
Óli, f. 20. apríl 1940,
maki Gyðríður Elín
Óladóttir. 4) Gunnar
Trausti, f. 9. sept.
1941. 5) Sæþór Mild-
inberg, f. 16. nóv.
1942, maki Marta
Margrét Haralds-
dóttir. 6) Halldór
Guttormur, f. 5 des.
1943, maki Mikkal-
ína Arí Pálmadóttir.
7) Jón Hafþór, f. 5.
apríl 1945, d. 1. mars 1967, maki
Petrea Kristín Emanúelsdóttir. 8)
Sesselja Guðrún, f. 1. okt. 1946,
maki Magnús Þorgilsson. 9)
Stúlka, f. des. 1947, d. jan. 1948.
10) Sigurborg Elva, f. 7. des 1950,
maki Örnólfur Grétar Hálfdánar-
son. 11) Kristín Silla, f. 13. ágúst
1956, maki Jón Sigurður Jóhann-
esson. Afkomendur Þórðar og
Salóme eru nú 101.
Útför Þórðar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Nú er eg orðinn þreyttur
og ellin þyngir spor.
Hve orðinn er eg breyttur,
og óðum dvínar þor,–
það skyggir, vinur, skjótt!
að kumli köldu geng eg,
úr kroppnum dregur þrótt.
(Guðm. Guðm.)
Elskulegur faðir minn hefur kvatt
þetta líf, eflaust hvíldinni feginn, sátt-
ur við Guð og menn.
Hann pabbi minn var af þeirri kyn-
slóð sem ólst upp við harða lífsbar-
áttu og lítil þægindi.Líf hans var síð-
ur en svo dans á rósum, en hann átti
nóg af gleði sem hann miðlaði ríku-
lega til okkar hinna.
Ég bar takmarkalausa virðingu
fyrir föður mínum og ég man að sem
barni fannst mér pabbi minn geta
allt. Ég man að sem lítil stúlka fór ég
með pabba á litlum báti inn að Eyri í
Seyðisfirði, ég hrópaði af sjóhræðslu
þegar við vorum rétt komin út að
Arnarnesi, en fékkst þó aldrei til að
viðurkenna það fyrir pabba. Hann
lagði mikið á sig til að vera okkur
börnunum sínum félagi og góður vin-
ur. Hann kenndi okkur það sem á
þurfti að halda út í lífið og meira að
segja tók hann okkur í danskennslu.
Mér þótti það síðar skondið þegar ég
var komin nær fimmtugu og nýtti
mér þessa danskunnáttu til að dansa
við Sigurgeir föðurbróður minn, þá á
tíræðisaldri á skemmtun fyrir aldr-
aða í Bolungarvík, þegar hann leit
snöggt á mig og sagði: Þú dansar
bara andskoti vel miðað við aldur.
Pabba þótti alltaf ofurvænt um
Ísafjarðardjúp og þegar hann fór
með barnabörnin í bíltúra þá þótti
honum bráðnauðsynlegt að uppfræða
ungviðið um staðhætti og sögur úr
djúpinu og komu þau jafnan fróðari
heim.
Fyrir nokkrum árum bauðst mér
að kaupa húsið sem pabbi byggði og
bjó í í Súðavík. Fyrir tveimur árum
rættist svo sú ósk pabba að koma og
skoða gamla húsið sitt. Það var
ómæld ánægja að sjá gamla manninn
ganga um og pikka með stafnum sín-
um í veggi og gólf, og miðstöðvarket-
ilinn þurfti hann að skoða sérstaklega
vel. Þann dag skein gleðin úr augum
hans og hann upplifði á þessu augna-
bliki löngu liðna tíma. Þegar litið er
yfir farinn veg finnast mér það for-
réttindi að hafa átt svo yndislega að
sem foreldrar mínir voru mér og fyrir
það ber mér að þakka nú þegar faðir
minn kveður. Ég vil líka þakka hon-
um allt sem hann var mér og minni
fjölskyldu.
Það eru dýrmætar minningar sem
að við eigum um pabba og þær verða
vel varðveittar.
Starfsfólk Hrafnistu í Hafnarfirði
fær mínar bestu þakkir fyrir góða
umönnun föður míns og Silla „litla“
systir mín og Jón maðurinn hennar
eiga að öllum öðrum ólöstuðum heið-
ur skilið fyrir allan þann hlýhug og þá
umhyggju sem þau sýndu foreldrum
mínum þegar aldurinn færðist yfir og
heilsan brást.
Elsku pabbi minn, ég veit að
mamma og Nonni taka á móti þér í
nýjum heimkynnum með blómum og
hver veit nema það verði boðið upp á
sherrystaup.Við sjáumst, pabbi. Guð
gefi að þú sofir rótt.
Þín dóttir,
Sesselja.
Elsku afi, nú ertu farinn og minn-
ingarnar herja á hugann. Ég veit að
amma hefur tekið vel á móti þér eins
og þú trúðir svo staðfastlega. Ég var
svo oft hjá ykkur sem barn og alltaf
var mér vel tekið. Amma var einstök.
Hún var góð, listræn, trúuð og blíð.
Þú hefðir ekki getað fengið betri
konu, sem ól þér ellefu börn og hafði
svo einstakt lag á að sjá til þess að
alltaf væri nóg til handa öllum þótt
þröngt væri í búi. Ég man eftir eld-
húsinu á Aðalgötu 12 í Súðavík þar
sem við vorum að borða ýsu með
vestfirskum hnoðmör, þú áhyggju-
fullur og pirraður út af veðrinu, hvort
þú kæmist á sjó eða ekki, en amma
jafn æðrulaus og ævinlega. Og það
var yndislegt að fá að kúra í holunni
þinni hjá ömmu þegar þú varst úti á
sjó, hún kenndi mér bænirnar, kær-
leikann og allt gott sem hægt er að
gefa litlu barni. Mér er minnisstætt
eftir slysið þegar Svanur fórst, þú
varst hjá okkur í Hafnarfirði og varst
að leita þér lækninga, alltaf var líf og
fjör þar sem þú varst. Þú fórst og
spilaðir félagsvist og eitt sinn þegar
þú vannst gafstu mér vinning, skál
sem var í svo miklu uppáhaldi að ekk-
ert annað kom til greina þegar ég
fékk mér skyr eða graut í mörg ár.
Og svo var það dansinn, ekki má
gleyma honum, þú kenndir mér að
dansa Þórshafnarskottís svo listilega
og þegar þú varst að taka þig til og
fórst út að dansa man ég eftir glæsi-
legum herramanni með „Old Spice“
og öllu tilheyrandi. Alls staðar þar
sem þú komst varstu hrókur alls
fagnaðar.
Hér verða ekki raktar allar þær
minningar sem tengdar eru ykkur
ömmu, né lífshlaupi ykkar. En eitt er
víst, ég þakka ykkur, elsku amma
mín og afi, fyrir ykkar góða innlegg í
mitt líf og annarra. Blessuð sé minn-
ing ykkar.
Gyða Hrönn Gerðarsdóttir.
Í dag verður jarðsettur í kirkju-
garðinum í Hafnarfirði tengdafaðir
minn, Þórður Sigurðsson, fyrrver-
andi skipstjóri frá Súðavík.
Þórður lést þriðjudaginn 5. desem-
ber, á nítugasta og sjötta aldursári.
Hann hafði lagst í rúmið daginn áður
og varð því banalegan ekki löng, rétt
eins og hann hafði alltaf vonað.
Kynni mín af Tóta, og konu hans
Salóme eða Sölu, eins og hún var
venjulega kölluð, hófust fyrir alvöru,
þegar ég kynntist yngstu dóttur
þeirra, Sillu, fyrir tæpum 28 árum.
Ég hafði, í þessu tiltölulega litla
samfélagi sem var við Ísafjarðardjúp,
heyrt talað um Tóta og var hann þá
venjulega kallaður Tóti fiskimaður.
Viðurnefnið fékk hann, geri ég ráð
fyrir, vegna þess að hann stundaði
sjómennsku frá blautu barnsbeini,
fram yfir sextugt.
Þegar hér var komið sögu var Tóti
hættur á sjónum og kominn í land og
sá, ásamt Sölu, um mötuneyti Frosta
hf. í Súðavík; hann var sem sagt, að
eigin áliti, farinn að taka lífinu með
ró. Var þetta þó ærin vinna og oft var
vinnutíminn langur en bæði voru þau
vön löngum vinnudögum eftir að hafa
barist við að koma stórum barnahópi
til manns.
Eftir að við Silla kynntumst vorum
við mikið á heimili Tóta og Sölu, einn-
ig byrjuðum við okkar búskap í Súða-
vík og var mikill samgangur við þau.
Oft var glatt á hjalla á heimili
þeirra enda voru þau bæði félagslynd
og höfðu gaman af að umgangast fólk
og skemmta sér í góðra vina hópi.
Eftir að við Silla fluttum suður,
ásamt Örnu Sif, dóttur okkar, komu
þau oft á ári í heimsókn til okkar og
dvöldu um lengri eða skemmri tíma.
Þau áttu marga ættingja og vini fyrir
sunnan og höfðu nóg að gera við að
heimsækja þá.
Nokkrum árum eftir að við fluttum
ákváðu Tóti og Sala að selja húsið
sem þau höfðu byggt sér í Súðavík og
sækja um íbúð á Hrafnistu í Hafn-
arfirði.
Þangað fluttu þau svo 1982 og
bjuggu þar til dauðadags.
Oft fórum við í heimsóknir með
börnin okkar Örnu og Jóa til þeirra,
og einnig komu þau oft til okkar. Á
Hrafnistu var margt fólk sem þau
þekktu og þar á meðal voru Stína,
systir Sölu, og maður hennar Brynj-
ólfur, eða Binni.
Það var virkilega gaman að fylgj-
ast með hvað þetta fólk naut lífsins og
hafði gaman af öllu. Ekki var síst
gaman að fylgjast með bíladellunni
sem heltók kallana, á gamals aldri.
Öll umönnum á Hrafnistu var til fyr-
irmyndar enda sagði Tóti oft við mig
að það væri sko vel hugsað um fólkið
hérna á hælinu; hér væri gott að vera.
Smám saman fækkaði vinum og
ættingjum sem voru á svipuðu reki
og síðust dó Sala í nóvember 1991.
Eftir það fannst mér oft að Tóti væri
bara að bíða.
Hugurinn var alltaf fyrir vestan,
heima, eins og hann sagði alltaf.
Þangað fór hann á hverju ári, á með-
an hann gat, en undir lokin var nokk-
uð um liðið síðan hann hafði farið.
Hann var samt alltaf á leiðinni vestur
og þá varð hann að komast í Seyð-
isfjörðinn. Stundum sagði hann:
„Ætli ég fari nokkuð fyrr en ég get
flogið sjálfur?“
Hann talaði oft um uppvaxtarárin í
Fætinum og sagði okkur sögur frá
þeim tíma. Honum var mjög minn-
isstæður frostaveturinn mikli 1918 og
hann talaði oft um kuldann þá. Fólkið
svaf með húfur og vettlinga, aðeins
eldhúsið á bænum var kynt og hægt
var að fara á hestasleðum út allt
Djúp.
Einnig sagði hann mér oft sögur af
ÞÓRÐUR
SIGURÐSSON
✝ Guðjón HögniPálsson fæddist í
Vestmannaeyjum 13.
des. 1925. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 15. nóvem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðný Regína Stef-
ánsdóttir Long, f. 5.
des. 1905, d. 24. júlí
1986, og Páll Þórðar-
son, f. 30. okt. 1903,
d. 19. maí. 1992. Al-
bróðir Guðjóns var
Páll Hörður Pálsson,
f. 17. jan. 1931, d. 7.
maí 1990. Systkini hans sammæðra
eru Laufey Steindórsdóttir, f. 24.
nóv. 1937, Bára Steindórsdóttir, f.
7. des. 1938 og Einar Steindórsson,
f. 1.des. 1943. Fyrri kona Guðjóns
var Al-Dora Patterson. Þau skildu.
Seinni kona hans var Sigríður
Ósk, f. 6. júlí 1978, dóttir hennar er
Hekla Bjarnadóttir, f. 6. sept. 1997,
og Ingimar Atli, f. 29. nóv. 1980. 3)
Vilhjálmur Jón, f. 24 apríl 1959.
Hans maður er Guðmundur Aðal-
steinn Þorvarðarson, f. 29. sept.
1960. Dóttir Vilhjálms er Lovísa
Lilja, f. 12. feb. 1982, hennar mað-
ur er Abraham Olusegun Fayomi,
f. 12 okt. 1968. 4) Páll, f. 15. des.
1962.
Guðjón fluttist ungur til Stokks-
eyrar með móður sinni og bróður
en var ungur sendur í fóstur í Fló-
ann. Hann fór til sjós 15 ára gamall
og fór fljótlega í millilandasigling-
ar sem báru hann um heimshöfin
og hafði hann viðdvöl í Noregi en
lengst var hann þó við strendur
Ameríku í strandsiglingum. Hann
gekk í herinn og gifti sig en kom
um síðir aftur til Íslands þar sem
hann vann við ýmis störf, mest í
tengslum við Reykjavíkur- og
Keflavíkurflugvöll. Síðar vann
hann lengi hjá Breiðholti hf. Síð-
ustu árin vann hann ýmis verslun-
arstörf.
Útför Guðjóns fór fram í kyrr-
þey.
Jónsdóttir, f. 15. maí
1922, d. 21. júlí 2000.
Foreldrar hennar
voru Jón Kr. Jónsson,
f. 24. ágúst 1896, d.
1969, og Vilhelmína
Sigríður Kristjáns-
dóttir, f. 22. júní 1900,
d. 1995. Barn Sigríðar
frá fyrra hjónabandi
er Sigrún Jóna Jóns-
dóttir, f .11. des. 1946.
Faðir hennar var Jón
Daníelsson, f. 7. apríl
1920, d. 7. mars 1947.
Eiginmaður Sigrúnar
Jónu er Steen Nielssen
f. 20. okt. 1949, hann á tvær dætur,
þau búa í Danmörku. Börn Guðjóns
og Sigríðar eru: 1) Stefán Þórður,
f. 15. sept. 1955, búsettur í Noregi.
2) Ása Hildur, f. 26. okt. 1957, mað-
ur hennar er Örn Sigurðsson, f. 11.
maí 1951, börn þeirra eru Sigrún
Við viljum minnast örfáum orðum
tengdaföður okkar Guðjóns Högna
sem lést hinn 15. nóv. eftir stutt en
erfið veikindi. Tengsl okkar við Guð-
jón eru mislöng en báðir höfum við
nú misst góðan vin sem reyndist
okkur einstaklega vel. Guðjóns er nú
sárt saknað af fjölskyldunni.
Eiginleikum og manngerð Guð-
jóns er best lýst með trygglyndi
hans við Sigríði tengdamömmu sem
veiktist alvarlega 1994 og eyddi síð-
ustu árunum sínum á Hjúkrunar-
heimilinu Eir. Við sögðum stundum
að hægt væri að stilla klukkuna eftir
Guðjóni því á slaginu 14.20 lagði
hann af stað í heimsókn upp á Eir
með súkkulaðistykki. Sýndi hann
þannig í verki ást sína og virðingu
fyrir henni. Þegar Guðjón sjálfur
veiktist alvarlega sumarið 2000 og
var á sjúkrahúsi í hálfan mánuð var
eins og Sigríður skynjaði að eitthvað
væri að. Á þessum stutta tíma hrak-
aði henni mjög, lífsneistinn slokkn-
aði og hún andaðist 21. júlí sama ár.
Viðbrögð Guðjóns við andláti konu
sinnar og veikindum sínum lýsa ein-
staklega kjörkuðum og æðrulausum
manni.
Örn og fjölskylda hans ferðuðust
vítt og breytt um landið ásamt Guð-
jóni og Sigríði. Sigrún Ósk og Ingi-
mar Atli sakna nú sárt afa síns sem
fræddi þau um land og þjóð og miðl-
aði þannig til þeirra ást sinni á föð-
urlandinu. Hekla litla, dóttir Sigrún-
ar Óskar og Bjarna, var augasteinn
langafa. Um það vitna þúsundir ljós-
mynda af henni sem yrðu að hreyfi-
myndum væru þær settar saman.
Guðjón var mikill dellukarl. Tylli-
dagar og ferðalög fjölskyldunnar
fóru í kvikmyndatökur. Síðar fór
þetta allt yfir á myndbandsspólur
sem öll fjölskyldan fékk afrit af. Eitt
afreka Guðjóns síðustu ár var að
skanna og skrá gamlar ljósmyndir af
fjölskyldunni og eru þetta ómetan-
legar heimildir sem hann færði okk-
ur öllum á tölvutæku formi. Eins og
sést á þessu var eitt af síðustu
áhugamálum hans tölvur. Var hann
alltaf með nýjasta útbúnaðinn í þeim
efnum. Aðeins nokkrum vikum fyrir
andlát sitt keypti Guðjón 33“ sjón-
varp sem nota má sem tölvuskjá og
var hann þá um leið farinn að huga
að endurnýjun tölvubúnaðar síns.
„Eldri“ tækin gengu að sjálfsögðu til
fjölskyldunnar. Minning Guðjóns lif-
ir með okkur.
Örn og Guðmundur.
Þegar ég kom fyrst í heimsókn á
Bræðraborgarstíg 19, árið 1977, sem
unnusti dóttur Guðjóns, Ásu Hildar,
þá er mér minnisstætt hve vel þau
tóku á móti mér, aldrei fann ég ann-
að en hlýju og vináttu sem entist all-
an þann tíma sem okkur auðnaðist
að lifa saman.
Ég vil að endingu þakka þér fyrir
öll árin sem við ferðuðumst saman
um landið. Þú hringdir kannski á
fimmtudagskvöld og spurðir hvort
við værum ekki til í að fara í útilegu
um helgina, og það var lagt af stað
með tjaldvagninn og ekið eitthvert
út í bláinn. Stundum fóru Sigrún og
Ingimar ein með þeim, það var alltaf
gaman að fara með afa og ömmu.
Guð hefur nú aftur sameinað Guð-
jón og Sigríði og veit ég að þau fylgj-
ast með okkur öllum. Guð blessi ykk-
ur bæði.
Örn Sigurðsson.
Kæri Guðjón, jarðnesku lífi þínu
er lokið – eftir situr djúpur söknuð-
ur, en um leið góðar minningar og
mörg bros.
Ég þakka þér fyrir hönd Villa,
Lovísu Lilju og Abrahams góðar
stundir saman.
Ég þakka þér stuðning þinn í
verki við málstað okkar samkyn-
hneigðra. Það var mjög gaman að
upplifa með þér Gay Pridegönguna í
sumar. Þú mættir leðurklæddur og
gekkst niður á Ingólfstorg með okk-
ur. Stoltur af fjölskyldu þinni. Ég
þakka þér skemmtilegar stundir á
Jómfrúnni ásamt foreldrum mínum
og vinum. Að leiðarlokum þakka ég
þér góða samfylgd og bið almættið
um að blessa minningu ykkar Sigríð-
ar.
Guðmundur Aðalsteinn
Þorvarðarson.
Elsku afi. Mig langar að kveðja
ykkur ömmu með örfáum orðum,
sem samt verða örugglega of fá til að
lýsa því hversu frábær þið voruð
bæði. Ég man hvað ég átti góðar
stundir með ykkur. Þegar við vorum
saman í tjaldvagninum út um allt
land og sá sem sá Reykjavík fyrst
fékk tíkall þegar við komum heim.
Ég man að einu sinni átti ég afmæli í
einu af þessum ferðalögum okkar, ég
held að það hafi verið 6 ára afmælið
mitt og það hafi verið í Skaftafelli.
Ég man það svo vel að ég fékk að
velja hvað við myndum borða, pulsur
og grænan frostpinna í eftirmat.
Takk fyrir að hafa verið svona dug-
leg að taka mig með í ferðalögin ykk-
ar um landið, það er ómetanleg lífs-
reynsla.
Elsku afi, það er líka alveg ótrú-
lega sérstakt að hafa átt afa sem var
svona nútímalegur, með tölvudell-
una þína, þess er ég fullviss að ég
hefði ekki eins mikinn áhuga tölvum
og ég hef ef þín hefði ekki notið við.
Allar þær stundir sem þú eyddir við
að sýna mér hvaða tölvuleiki þú
varst að fá fyrir okkur barnabörnin.
Og amma, ég man svo vel eftir öllum
jólabösurunum sem ég fékk að fara á
með þér hjá húsmæðrafélaginu og ég
og fleiri ömmustelpur fengum að
GUÐJÓN HÖGNI
PÁLSSON