Morgunblaðið - 13.01.2002, Blaðsíða 24

Morgunblaðið - 13.01.2002, Blaðsíða 24
24 SUNNUDAGUR 13. JANÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ ÁRNI sneri heim rétt fyrirjólin og er sestur í sinngamla stól í Íslands-banka en segist hafaþurft að banka í sig öðru hvoru til að átta sig á að hann væri í raun kominn heim. Óraunveruleika- tilfinninguna segir hann hafa verið enn sterkari vegna þess hve heim- arnir tveir sem hann fór á milli eru gjörólíkir. Árni starfaði einkum í sjö löndum, Eystrasaltsríkjunum þremur og í Albaníu, Búlgaríu, Póllandi og Júgó- slavíu. „Það sem kom mér mest á óvart var að enn skuli vera svona mikil fátækt í löndum í miðri Evrópu. Sumstaðar eru aðstæður þannig að það er eins og komið sé hundrað ár aftur í tímann.“ Það hafði lengi blundað með Árna sá áhugi að fara og starfa sem sendi- fulltrúi hjá Rauða krossinum. Fyrir þekkti hann til starfsemi Rauða krossins því hann hefur starfað fyrir félagið í sjálfboðavinnu síðan 1984. Fyrst í Reykjavíkurdeild Rauða krossins og síðan tók hann við starfi gjaldkera í stjórn Rauða kross Ís- lands árið 1987 og gegndi því til 1994. Þá varð hann stjórnarmaður í Ís- lenskum söfnunarkössum sem Rauði krossinn rekur. Starfaði sem fjármálaráðgjafi Það sem gerði það að verkum að hann tók af skarið og sótti um sendi- fulltrúastarfið var að það sköpuðust þær aðstæður innan fjölskyldu hans að honum fannst hann geta farið. Tvö elstu börnin voru að fara að heiman til náms. Eiginkona hans, Sjöfn Ósk- arsdóttir, var hætt launavinnu og far- in að stunda nám við Kennaraháskóla Íslands og gat því dvalið með honum ytra um tíma. Árni kom þá að tali við yfirmann sinn, Val Valsson, bankastjóra Ís- landsbanka, og fór þess á leit við hann að fá launalaust leyfi í eitt ár. Þótti Vali það sjálfsagt mál. Að sögn Árna er venjan sú að það er alþjóðadeild Rauða krossins sem ákveður hvert á land menn eru send- ir og ræðst það af þeim verkefnum sem liggja fyrir hverju sinni. Árni hefði því eins getað verið sendur til Asíu eða Afríku en hann fór til Búda- pest í Ungverjalandi til að starfa þar sem fjármálaráðgjafi við svæðisskrif- stofu Rauða krossins. Þjónar skrif- stofan hluta Mið-Evrópu sem er gamla austurblokkin og Eystrasalts- löndin. Þetta eru fimmtán ríki sem ná frá Eistlandi í norðri og niður til Alb- aníu í suðri. Hlutverk starfsmanna á svæðisskrifstofunni er að þjóna lönd- unum við að byggja upp starfsemi Rauða krossins innan frá, en í sum- um landanna var hún nánast engin. Fólst starf sendifulltrúanna einkum í að veita ráðgjöf á fjármálasviðinu og við stjórnun og stefnumótun, sjá um fræðslu á heilsugæslusviði og við al- mannavarnir. „Ég var mjög ánægður að fá að starfa í Evrópu. Mér finnst hún standa mér nær og á því auðveldara með að setja mig í spor íbúanna,“ segir hann þegar hann er spurður hvort hann hafi verið ánægður með að fá að gegna starfinu í Evrópu eða hvort hann hefði viljað fara á meira framandi slóðir. Erfitt að breyta til Þótt Árni hafi verið ánægður með staðsetninguna segir hann að það hafi verið mjög erfið ákvörðun að fara utan. „Eftir því sem maður eld- ist er erfiðara að breyta til. Svo er það óvissan, ég vissi ekkert hvað ég var að fara út í. En þegar ég var bú- inn að taka ákvörðun um að fara var þetta ekkert mál.“ Hann segir að viðbrögðin við ákvörðuninni hafi verið mjög mis- jöfn. „Að brjóta upp líf sitt á þennan hátt er kannski ekki það sem menn í viðskiptaheiminum gera að öllu jöfnu. Sumum fannst framtakið alveg frábært. Aðrir horfðu á mig og héldu að ég væri orðinn ruglaður. Enn aðr- ir töldu að ég væri að yfirgefa Ís- landsbanka og kæmi þangað ekki aft- ur til starfa en það stóð aldrei til af minni hálfu. Fjölskyldan tók vel í þetta ævintýri. Reyndar fór ég einn utan í fyrstu en eiginkona mín og tíu ára sonur komu til mín nokkrum mánuðum síðar.“ Hvað ætli hafi kveikt áhuga hans á starfsemi Rauða krossins í upphafi? Þetta segir hann samviskuspurn- ingu. „Ætli það séu ekki þessi mann- úðargildi, sem Rauði krossinn stend- ur fyrir, sem höfða til mín. En ég þekkti ágætan mann sem var í stjórn Rauða krossins, Björn Friðfinnsson ráðuneytisstjóra, sem sagði mér frá starfseminni er ég vann með honum í Stjórnunarfélagi Íslands. Spurði ég hann eitt sinn hvort einhver not væru fyrir mig þar.“ Skömmu síðar fékk Árni símtal og var boðið að starfa með Rauða krossinum. Hann segist líka hafa í gegnum þetta starf kynnst allt annarri hlið á samfélaginu og annars konar fólki en í viðskiptalífinu. Flest sé það af heil- brigðis -og félagsmálasviðinu. „Fólk- ið er mjög gefandi og hefur önnur lífsviðhorf en þeir sem tilheyra þeim heimi sem ég hef viðurværi mitt af. Það víkkar sjóndeildarhringinn að starfa með þessu fólki,“ segir hann. Rauði liturinn í kross- inum fór í taugarnar á þeim Starfi Árna sem sendifulltrúi fylgdu töluverð ferðalög og þurfti hann oft að dveljast vikulangt eða lengur í hverju þeirra landa sem hann þjónaði. Starf hans fólst einkum í því að greiða úr fjárhagsvandræð- um sem Rauðakrossskrifstofurnar í viðkomandi löndum áttu við að etja. Skilgreina vandann, þ.e. af hverju einstaka Rauðakrossskrifstofur voru komnar í þrot fjárhagslega, hverjir væru hugsanlega tilbúnir að hjálpa þeim út úr fjárhagserfiðleikunum og síðast en ekki síst leiðbeina um mögulegar leiðir til tekjuöflunar. Einnig aðstoðaði hann þau félög, sem voru tilbúin til þess að nútíma- væða fjármálastarfsemi sína, við að kaupa hugbúnað, tölvuvæða bók- haldið, vinna að áætlanagerð og gera skýrslur. „Að breyta starfsemi félag- anna á þennan hátt er liður í því að gera félögin trúverðugri gagnvart al- menningi,“ segir hann. „Fólk gefur ekki peninga til starfsemi Rauða krossins í þessum löndum ef það treystir því ekki að þeir fari í það sem upphaflega var ætlað.“ Hann skýrir þetta nánar og segir að meðan sum landanna hafi verið enn undir valdi Sovétríkjanna hafi Rauði krossinn verið hluti af stjórn- kerfinu og gamlir kommissarar í stjórn. „Þetta eyðilagði ímynd Rauða krossins í augum almennings og eru félögin í þeim löndum sem þannig var ástatt um ennþá að glíma við ímynd- arvanda. „Meira að segja er rauði lit- urinn í Rauða kross merkinu vanda- mál því fólki þolir ekki rauða litinn.“ Mikill og alvarlegur heilsu- farsvandi í löndunum Árni segir að árangursríkt upp- byggingarstarf standi og falli með því að gott fólk veljist til starfa fyrir Rauða krossinn. „Félagið er eftir- sóttur vinnustaður vegna þess að það býður upp á alþjóðlegt starfsum- hverfi. Það getur því valið úr góðu fólki. Einnig er auðvelt að fá sjálf- boðaliða til starfa í þeim löndum sem ég starfaði í vegna atvinnuleysis í löndunum, fólkið fær þá alla vega kaffi og meðlæti.“ Starfsmenn á skrifstofum Rauða krossins í löndunum sjö, segir Árni vera að glíma við allt önnur vandamál en við hérna heima. Aðstæður séu erfiðar og krefjist vinnan mikillar þolinmæði. „Það ríkir mikil fátækt í löndunum og henni fylgir geigvæn- legur heilsufarsvandi auk þess sem heilsugæslan er í molum. Alnæmi er víða útbreitt og berklar eru landlæg- ir. Rauði krossinn vinnur að því að hefta útbreiðslu alnæmis með því að beita sér fyrir fræðslu um forvarnir í skólum. Þá hefur félagið almanna- varnir á sinni könnu, blóðsöfnun og skyndihjálparkennslu sem eru hefð- bundin verkefni félagsins.“ Skilur ekki hvernig fólk getur lifað af launum sínum Fólkið í suðurhluta Evrópu, í Alb- aníu, Búlgaríu og Júgóslavíu, segir hann móttækilegast fyrir þeim um- bótum sem Rauði krossinn er að beita sér fyrir. „Þar er líka mun létt- ara yfir fólkinu en þeim sem búa til Lít veröldina nú öðrum augum Árni Gunnarsson, útibús- stjóri Íslandsbanka við Lækjargötu, fékk ársleyfi frá störfum til að sinna verk- efnum erlendis á vegum Rauða krossins. Nú er hann kominn til sinna fyrri starfa eftir ævintýralega reynslu. Hildur Einarsdóttir ræddi við hann um sendifulltrúa- starfið. Morgunblaðið/Kristinn Árni Gunnarsson á skrifstofu sinni í Íslandsbanka við Lækjargötu. Ljósmynd/Árni Gunnarsson Í Tírana, höfuðborg Albaníu, er hreinlæti víða ábótavant og þar er lítil sem engin sorphirða. Drykkjarvatnið er víða sótt í litla krana úti á götu.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.