Morgunblaðið - 13.01.2002, Blaðsíða 28

LISTIR
28 SUNNUDAGUR 13. JANÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Innlausnarverð:
8.858.873 kr.
1.771.775 kr.
177.177 kr.
17.718 kr.
1. flokkur 1991:
Innlausnardagur 15. janúar 2002.
Nafnverð:
1.000.000 kr.
100.000 kr.
10.000 kr.
Innlausnarverð:
2.771.043 kr.
277.1047 kr.
27.710 kr.
3. flokkur 1991: Nafnverð:
1.000.000 kr.
500.000 kr.
100.000 kr.
10.000 kr.
Innlausnarverð:
2.465.694 kr.
1.232.847 kr.
246.569 kr.
24.657 kr.
1. flokkur 1992: Nafnverð:
5.000.000 kr.
1.000.000 kr.
100.000 kr.
10.000 kr.
Innlausnarverð:
12.142.575 kr.
2.428.515 kr.
242.851 kr.
24.285 kr.
2. flokkur 1992: Nafnverð:
5.000.000 kr.
1.000.000 kr.
100.000 kr.
10.000 kr.
1. flokkur 1993:
Innlausnarverð:
11.952.015 kr.
2.390.403 kr.
239.040 kr.
23.904 kr.
Nafnverð:
5.000.000 kr.
1.000.000 kr.
100.000 kr.
10.000 kr.
3. flokkur 1993:
Innlausnarverð:
11.007.185 kr.
2.201.437 kr.
220.144 kr.
22.014 kr.
Nafnverð:
5.000.000 kr.
1.000.000 kr.
100.000 kr.
10.000 kr.
1. flokkur 1994:
Innlausnarverð:
9.706.311 kr.
1.941.262 kr.
194.126 kr.
19.413 kr.
Nafnverð:
5.000.000 kr.
1.000.000 kr.
100.000 kr.
10.000 kr.
1. flokkur 1995:
Innlausnarverð:
9.396.255 kr.
1.879.251 kr.
187.925 kr.
18.793 kr.
Nafnverð:
5.000.000 kr.
1.000.000 kr.
100.000 kr.
10.000 kr.
Innlausnarverð:
1.664.603 kr.
166.460 kr.
16.646 kr.
1. 2. og 3. flokkur 1996: Nafnverð:
1.000.000 kr.
100.000 kr.
10.000 kr.
Innlausnarverð
húsbréfa
Innlausn húsbréfa fer fram hjá Íbúðalánasjóði, í bönkum,
sparisjóðum og verðbréfafyrirtækjum og liggja þar einnig
frammi upplýsingar um útdregin húsbréf.
Húsbréf
Í SALNUM í Kópavogi var mikið
um að vera í suddanum á fimmtu-
dag. Tónlistarmenn við æfingar all-
an daginn milli þess sem smiðir
hömuðust við að ljúka stækkun tón-
leikasviðsins fyrir tónleika Ashk-
enazys og Kammersveitar Reykja-
víkur síðar í mánuðinum. Kammer-
hópur Salarins var að ljúka æfingu
fyrir tónleika sína á morgun, og þau
Sigrún Eðvaldsdóttir fiðluleikari,
Nína Margrét Grímsdóttir píanó-
leikari og Atli Heimir Sveinsson
tónskáld gáfu sér tíma til að setjast
niður stundarkorn með blaðamanni.
Hvers konar tónleikar verða
þetta Nína Margrét?
„Við ætlum að spila rússneska
kammertónlist, eftir þrjú tónskáld,
Tsjaíkovskíj, Rakhmaninov og
Sjostakovitsj. Ég held að verkin
gefi ágæta mynd af rússnesku róm-
antíkinni, og Sjostakovitsj stendur
svo auðvitað fyrir yngri stefnur í
tónlist. Við Sigrún spilum verk eftir
Tsjaíkovskíj sem heitir Souvenir
d’un lien cher, eða Minningar um
kæran dvalarstað. Þetta eru þrjú
stykki, Meditation, Scherzo og Mel-
odie – og ekta rússnesk virtúósa-
rómantík. Ert’ ekki sammála því
Sigrún?“ „Jú, þetta er rosalega
rómantískt og fallegt, og hittir
mann í hjartastað.“
„Þá leikum við Tríó élégiaque nr.
1 í g-moll eftir Rakhmaninov. Hann
samdi þetta verk 1892, og var þá við
það að ljúka námi við konservatoríið
í Moskvu, en verkið ber þess merki
að hann var mikill píanisti. Hann
lék sjálfur á píanóið þegar verkið
var frumflutt; – þetta er eðalverk,
styttra en seinna tríóið hans. Þetta
er æskuverk, og kannski var hann
að æfa sig að semja fyrir þessa
hljóðfærasamsetningu.“ „Verkið er
bara í einum kafla,“ segir Sigrún,
„og búið fyrr en varir.“
„Þetta er harmljóð, en ekkert svo
sorglegt,“ segir Nína Margrét, en
Sigrún áréttar að það sé þó tals-
verður tregi í verkinu, – tregafullur
undirtónn.
„Þriðja verkið er víólusónata eftir
Sjostakovitsj; – gaman hvað verið
er að flytja mörg einleiksverk fyrir
víólu þessa dagana; – Hindemith
hjá Sinfó, Hafliða Hallgríms hjá
Kammersveitinni og þetta hjá okk-
ur; – en það er síðasta fullkláraða
verk Sjostakovitsj. Hann samdi það
1975, en ég held að Atli geti sagt
þér miklu meira frá því.“
Atli, hvað segir þú um þetta síð-
asta verk Sjostakovitsj?
„Hann semur nokkur verk undir
lokin og breytir svolítið um stíl; –
þessi verk eru eins og hann sé að
kveðja heiminn; stór strengjakvart-
ett, sá fimmtándi, þetta, og mögnuð
sönglög og fleira sem ég kann ekki
að nefna. En það eru þrjú, fjögur
kammerverk sem hann skrifar und-
ir lokin, og þau eru öll sama marki
brennd; eins og kveðja til heimsins
og kannski einhver sú fallegasta
músík sem hann samdi, ekki síst
þessi sónata. Þetta var spilað út um
allt, og það var okkar Ingvar Jón-
asson sem var með þeim fyrstu í
vesturheimi til að spila verkið. Eftir
dauða Sjostakovitsj var hann ekki
mikið spilaður í Sovétríkjunum út af
umdeildri ævisögu, þar sem hann
gerði upp við kerfið, en bókin heitir
Vitnisburður og var mikið seld. Ég
veit ekki hvort verkið hefur heyrst
hér áður, ég þori ekki að fullyrða
það, en ég hef þekkt þetta verk frá
því ég kynntist af tilviljun þessum
verkum þegar ég var í Sovétríkj-
unum á þessum tíma. Þá hitti ég
fólk sem var alveg inní þessu.
Fimmtándi kvartettinn, sá seinasti,
var fluttur hér strax árið 1980 og
var fyrsta verkið á Myrkum mús-
íkdögum sem ég stofnaði.“
En hvað ætlar þú að segja í fyr-
irlestri þínum á undan tónleikun-
um?
„Það er nú ekki merkilegur fyr-
irlestur, – bara spjall. Ég ætla að
tala svolítið um rússneska músík.
Þeir líta dálítið öðruvísi á músík;
þetta er öðruvísi hefð en okkar; –
ég er ekki að segja að hún sé betri
eða verri, en hún er alla vega öðru
vísi. Enda skulum við ekki gleyma
því að Moskva er ekkert krumma-
skuð, eins og ýmsir gætu haldið
sem bara lesa Morgunblaðið. Þetta
er heimsborg. Þeir hafa sína eigin
tónlistarhefð sem er svolítið ólík
okkar. Tónlist þar virðist hafa öðru
vísi hlutverk og höfðar mismunandi
til fólks, en er kannski einna líkust
tónlist okkar á Norðurlöndunum.
Þetta er tilfinningalist, og ekki eins
handverkslega saman sett og list
meginlandsins, og klassísk stefna
meginlandsins. Ég ætla segja svolít-
ið frá því hvernig ég hef upplifað
þetta og þau kúltúrsjokk sem ég hef
orðið fyrir. Þegar maður kemur til
Moskvu þá eru hlutföllin í heim-
inum dálítið öðru vísi en við erum
vön.“
Rússneska fiðlan, Sigrún, hvað
geturðu sagt um hana?
„Tsjaíkovskíj samdi náttúrlega
æðislega fyrir fiðlu. Það þekkja allir
fiðlukonsertinn hans. Það er gaman
fyrir mig að minnast þess að árið
1994 tók ég þátt í Tsjaíkovskíj-
keppninni, og þar var skylda að
spila einmitt þessi þrjú verk, þannig
að þetta vekur minningar. Ég man
sérstaklega eftir því þegar ég var
að spila, hvað Rússneskir áheyr-
endur eru sérstakir. Það eru engir
eins og þeir, því þeir hlusta svo
djúpt, og með sálinni. Það er mikið
mál fyrir þá hvernig þessi tónlist er
túlkuð. Maður ímyndar sér bara á
tónleikunum að maður sé staddur
þar og þá kemur þetta allt saman.“
„Það er með þessa rússnesku mús-
ík,“ segir Atli, „að maður verður
bara að fíla hana í botn.“
Þau sem leika með þeim Sigrúnu
og Nínu Margréti eru Bryndís
Halla Gylfadóttir sellóleikari og
Peter Máté sem leika með Sigrúnu í
tríóinu, og Helga Þórarinsdóttir
víóluleikari sem leikur með Peter
Máté í sónötu Sjostakovitsj.
Eins og endranær á tónleikum
Kammerhóps Salarins, verður veit-
ingahúsakynning í lok tónleikanna,
og nú er komið að Sigga Hall og
Óðinsvéum að sjá um hana. Hvort
það verður rauðrófusúpa og blinis í
anda rússnesks þema dagsins er
ekki komið á hreint, en rétt er að
ítreka að spjall Atla Heimis í Saln-
um á morgun hefst klukkan 16.30,
tónleikarnir kl. 17 og kynning Sigga
Hall kl. 18.
„Tónlist sem hittir
mann í hjartastað“
Morgunblaðið/Kristinn
Kammerhópur Salarins og Atli Heimir Sveinsson tónskáld. Nína Mar-
grét Grímsdóttir, Sigrún Eðvaldsdóttir, Helga Þórarinsdóttir, Atli
Heimir og Peter Máté. Á myndina vantar Bryndísi Höllu Gylfadóttur.
Kammerhópur Salarins