Morgunblaðið - 13.01.2002, Side 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 13. JANÚAR 2002 39
um ýmsar fjáröflunarleiðir til fram-
kvæmda við uppbyggingu Hrafnistu,
m.a. um happdrætti og að hafa bíla
sem vinninga. Þar með var lagður
grunnur að Happdrætti DAS sem
nokkrum mánuðum síðar fékk laga-
lega stoð, á ótrúlega skömmum tíma.
Sjómenn og forystumenn þeirra með
miklum samtakamætti og góðum
skilningi ríkisstjórnar fundu hina
knýjandi þörf dvalarheimilis fyrir
aldraða sjómenn. Happdrætti DAS er
enn burðarás nýframkvæmda sem
hefur komið fjölmörgum öðrum en
sjómönnum á efri árum til góða.
Auðunn var einn af stofnendum
skipstjóra- og stýrimannafélagsins
Gróttu og var fulltrúi félagsins í
Sjómannadagsráði frá 1943 til 1956.
Auðunn naut þess vel að eyða síðustu
æviárum sínum á Hrafnistu í Hafn-
arfirði, þar sem afl hans hugmynda
sýndi sig í verki. Við hittumst oft þar
suðurfrá, hann var ávallt léttur í lund,
umræðan oftar en ekki um fortíðina
og hvernig sjómannasamtökin mættu
lengra fram stíga á sviði öldrunar-
mála þeim til hagsbóta og sjómanna-
stéttinni til sóma hér eftir sem hingað
til.
Auðunn var sæmdur heiðursmerki
Sjómannadagsins 1998.
Fyrir hönd stjórnar Sjómanna-
dagsráðs Reykjavíkur og Hafnar-
fjarðar færi ég þakkir fyrir góða sam-
fylgd Auðuns Hermannssonar með
sjómannasamtökunum og starfhans í
þeirra þágu og að málefnum aldraðra.
Guðmundur Hallvarðsson,
form. Sjómannadagsráðs.
Fallinn er í valinn Auðunn Her-
mannsson, fyrrv. forstj. Happdrættis
DAS, 91 árs að aldri. Hann kvaddi
þennan heim mánudaginn 7. janúar
s.l. saddur lífdaga. Auðuni kynntist ég
aðeins fyrir tíu árum er ég tók við
starfi forstjóra Happdrættis DAS.
Auðunn hafði miklar taugar til
happdrættisins enda átti hann stóran
þátt í því að koma því á laggirnar árið
1954. Sú saga er að mörgu leyti
merkileg því þar var grunnur lagður
að framtíðaruppbyggingu dvalar-
heimila aldraðra á vegum Sjómanna-
dagsráðsins í Reykjavík og Hafnar-
firði. Jafnframt fór stór hluti
hagnaðar Happdrættis DAS til upp-
byggingar dvalarheimila um land allt í
heil 25 ár. Það var Henry Hálfdán-
arson formaður Sjómannadagsráðs
sem fékk Auðun til starfa og fékk
Auðunn það í veganesti að reka happ-
drættið svo til á eigin ábyrgð. Þótti
mönnum þarna mikil áhætta tekin.
Svo vel tókst til að enn í dag, tæpri
hálfri öld síðar, er Happdrætti DAS
enn lífæð uppbyggingar dvalarheim-
ila á vegum Sjómannadagsráðs. Auð-
unn starfaði sem forstjóri frá byrjun
þar til hann var beðinn að taka við
rekstri Laugarásbíós árið 1962 sem
þá hafði starfað í eitt ár. Og enn var
Auðunn beðinn að taka við ábyrgðar-
starfi á vegum Sjómannadagsráðs er
hann var ráðinn forstjóri Hrafnistu í
Reykjavík árið 1966. Sagði hann starfi
sínu lausu 1972 og gerðist fasteigna-
sali og starfaði við það í mörg ár.
Auðunn var sæmdur heiðursmerki
Sjómannadagsins árið 1998 fyrir óeig-
ingjarnt starf í þágu samtakanna.
Auðunn var ávallt mikið snyrtimenni
og vel til hafður í klæðaburði og eins
og segir í einum texta um hann: „Auð-
unn var jafnan manna best til fara og
hefði fyrrum verið kallaður sundur-
gerðarmaður í klæðaburði.“ Jafn-
framt er honum lýst sem listilegum
sögumanni og maður hugkvæmur og
ráðsnjall.
Auðunn er sá síðasti sem kveður af
þeim frumkvöðlum sem lögðu grunn-
inn að uppbyggingu dvalarheimila
aldraðra sem þúsundir Íslendinga
hafa notið góðs af. Það framtak og sú
hugdirfska sem til þurfti ætti að vera
mönnum hvatning til áframhaldandi
verka. Happdrætti DAS stendur í
þakkarskuld við Auðun Hermannsson
og mun hans ávallt minnst fyrir djörf-
ung og þor. Ég sendi fjölskyldu hans
mínar innilegustu samúðarkveðjur og
kveðjur frá Happdrætti DAS. Hvíl í
friði.
Sigurður Ágúst Sigurðsson,
forstjóri Happdrættis DAS.
 Fleiri minningargreinar um Auð-
un Hermannsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.


 
  
           
          

  

  


    !  
  " 
      
      !  "
# $ %
   &' ($ )  ! 
#  %
% $ *! *!' %)
%  +! %
 
'
' *! # $ %) %(, %#$
✝ Harald Faabergfæddist í Bergen í
Noregi 8. janúar
1921. Hann lést á líkn-
ardeild Landspítalans
8. janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Harald, skipamiðlari í
Bergen og síðar í
Reykjavík, og Edith
Faaberg. Harald átti
einn albróður, Johan
Faaberg, búsettur í
Noregi, og hálfsystur
samfeðra, Östu Marie
Faaberg, búsett í
Reykjavík. Eiginkona Haralds var
Guðrún Guðmundsdóttir, f. 26.8.
1921, d. 23.4. 1973. Foreldrar
hennar voru Guðmundur Þórðar-
son frá Hól og Ingibjörg Ásta Filip-
usdóttir. Börn Haralds eru 1) Ingi-
björg Ásta Faaberg, kennari, f.
1949, kennari, maki Guðmundur
Benediktsson læknir. Börn þeirra
eru: a) Guðrún læknir í Árósum, f.
1970, maki Þorsteinn Þorsteinsson
hagfræðinemi. Dótt-
ir þeirra er Ingibjörg
Ásta, f. 1999. b) Kol-
beinn, nemi í H.Í., f.
1975, sambýliskona
María Gestsdóttir há-
skólanemi. c) Harald-
ur Hrafn, nemi á Bif-
röst, f. 1980. 2)
Áslaug Faaberg
sjúkraliði, f. 1952,
maki Ásgeir Jónsson
læknir. Sonur Ás-
laugar er Sveinn
Bjarnar Faaberg, f.
1986.
Harald ólst upp í umsjá föður
síns bæði í Noregi og á Íslandi.
Hann lauk prófi frá V.Í. og var á
stríðsárunum liðsmaður norska
hersins. Starfaði síðan við skrif-
stofustörf hér í Reykjavík þar til
hann lét af störfum vegna aldurs.
Útför Haralds fer fram frá Foss-
vogskapellu á morgun, mánudag-
inn 14. janúar, og hefst athöfnin
klukkan 15.
Harald Faaberg lést 8. janúar síð-
astliðinn á 81. afmælisdegi sínum.
Enginn ræður sínum upphafs- og
næturstað, og deiglan sem mótar
manninn og líf hans er oftlega marg-
brotin og ófyrirsjáanleg. Þannig var
að mörgu leyti lífshlaup Haralds.
Harald var fæddur í Noregi af
norsku foreldri en ólst upp jöfnum
höndum hér á Íslandi og í Noregi.
Engum duldist þó hið norska berg
sem Harald var brotinn af. Ná-
kvæmni, skipulag og trúmennska
var honum eðlislæg. Til Íslands sór
sig hins vegar stoltið og þráin til að
standa á eigin fótum.
Harald lauk prófi frá Verslunar-
skólanum í Reykjavík og hélt utan til
Englands til frekara náms um tví-
tugt. Þegar Heimsstyrjöldin síðari
skall á og Þjóðverjar hernámu Nor-
eg 1940, þurfti Harald að sjálfsögðu
ekki að hugsa sig tvisvar um og gekk
í norska herinn. Harald var stoltur af
þátttöku sinni í frelsisbaráttu Nor-
egs og Evrópu á þeim tíma, og skil-
aði hlutverki sínu þar með dæmi-
gerðri hreysti, sóma og þolgæði.
Fjölskylda hans var og er einnig
stolt af honum, því þessi ákvörðun
hans á sínum tíma var, eins og oftar á
lífsleiðinni, tekin í andstöðu við ráð
og skipanir annarra.
Eftir að stríðinu lauk settist Har-
ald að í Reykjavík, í Vesturbænum
að sjálfsögðu, og starfaði við skipa-
miðlun, hótelrekstur, hjá Eimskipa-
félagi Íslands þar sem hann var m.a.
skrifstofustjóri félagsins í Banda-
ríkjunum um tíma, og síðast hjá
ISAL, þar til hann lét af störfum fyr-
ir áratug. Í öllum sínum störfum var
Harald rómaður fyrir einstaka ná-
kvæmni, trúmennsku og óþrjótandi
þekkingu á öllu er laut að skipum og
siglingum. Harald vildi hins vegar
engum lúta, sem er allt annað en trú-
mennska og var aldrei til samninga
um það sem hann taldi réttlætismál
eða grundvallaratriði.
Harald kvæntist árið 1949 Guð-
rúnu Guðmundssdóttur Faaberg,
glæsilegri sómakonu og eignuðust
þau tvær dætur, Ingibjörgu Ástu og
Áslaugu. Harald kom upp sínu heim-
ili og íbúð eins og viðtekið er, oft við
fremur lítil efni og á „norska“ vísu;
„fyrst áttu fyrir hlutunum og síðan
eignastu þá“, sem kom nú mörgun
sennilega fremur sérkennilega fyrir
sjónir á tímum verðbólgu og gróða-
sjónarmiða. Það sem fjölskylduna
vantaði í efnum var bætt með vellíð-
an þess sem á það sem hann á og eins
óháður öðrum og unnt er.
Guðrún lést langt fyrir aldur fram
árið 1973 og einsemdin og hljóður
harmur voru Harald stundum þung,
en þungamiðjan í daglegu lífi var sú
litla fjölskylda sem hann átti og unni
framar öllu.
Harld var maður sérlundaður, ná-
kvæmur og að sumu leyti óbifanleg-
ur, en án formfestu og algjörlega
laus við yfirborðsmennsku. Góð
greind og hæfileikar komu fram með
þeirri hógværð sem honum var eig-
inleg. Þau hafa verið forréttindi að
sitja við sagnabanka hans, nema af
honum, stússa í veiði og útiveru sem
hann hafði yndi af og njóta skemmti-
legheita og kímni hans. Aldrei varð
okkur sundurorða á 30 ára viðkynn-
ingu og tengslum, enda virti hann
skoðanir og ákvarðanir annarra á
sama hátt og hann ætlaðist til þess
að sínar skoðanir og ákvarðanir
væru virtar. Sá sem ekur seglum eft-
ir eigin höfði má vitaskuld búast við
mótbyr eða í besta falli tómlæti ann-
arra, en ég hygg reyndar að Harald
hafi kært sig kollóttan.
Fegurð himinsins eða hringl þjóð-
lífsins breytist ekki við fráfall ein-
mana ekkils, því sporin sem hann
markaði voru fyrst og fremst per-
sónuleg, en í stærra samhengi eru
það þó þeir einstaklingar sem af
heiðarleika og festu hafa skilað sínu
dagsverki sem eru hinir raunveru-
legu hornsteinar þjóðfélagsins.
Enginn ræður sínum næturstað
eða stund. Harald lauk sinni vegferð
þegar nóg var komið. Honum auðn-
aðist að sjá sína kærustu ástvini um
hátíðirnar langt leiddur af erfiðum
sjúkdómi. Seiglan og óbifanleikinn
höfðu eina ferðina enn skilað honum
því sem hann vildi og hann gat stolt-
ur og eins sáttur og hægt er, lagst til
hinstu hvíldar.
Góður drengur er genginn en góð
minning lifir.
Guðmundur Benediktsson.
HARALD
FAABERG
 

 



  

   

                
      !!"

 #$%  !&'

!( )   !!"*

  


  
 
 
 

    


 

 


     
  


     
 
  !
" #"    # $% 

"
" #" 
     $% 
&'
() 
" $%  *$ *+$ $#" 
%!'$,-'# 

 

 
  
    
 





 


   
 
 
   
 

 !"##" $ $#
% 
   &
 &
 

 '
  
 

 
 (

    !"

#
 
$%!"
 & ! 
!! 
%'
( 

$%!"


) #
! !"

$%%  ' "!! 
 *
"(!#
! !"
 

 ' "!! 
  #
! !"
  *


$%'  ' "!! 
+
+
+*
 

 ! " "
,
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
www.utfararstofa.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður, í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Kistur
Krossar
Duftker
Gestabók
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu milli landa
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri