Morgunblaðið - 20.04.2002, Qupperneq 34

LISTIR
34 LAUGARDAGUR 20. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
KRISTÍN Þorkelsdóttir opnar í dag
sýningu á nýjum vatnslitaverkum í
aðalsal og kaffistofu Hafnarborgar.
Sýningin nefnist Flæði og er náttúr-
an kveikjan að myndum Kristínar
líkt og oft áður. Verkin eru unnin
með kunnuglega staði fyrir sjónum,
s.s. Esju, Þingvelli og Lakagíga en
Kristín málar landslagsmyndir sín-
ar undantekningalítið á ferðalög-
um. „Ég mála undir berum himni
þegar veður leyfir og hef komið
mér upp nokkurs konar ferða-
vinnustofu í bílnum. Ég nærist á
þessum ferðum, finn sterkar fyrir
lífsneistanum þessa daga sem ég er
að mála,“ segir Kristín. Vatnslitir
eru sá efniviður og aðferð við mynd-
sköpun sem á hug og hjarta Krist-
ínar. „Mér hefur alltaf fundist
vatnsliturinn vera mín leið til að
takast á við landslagið, sem ég
skynja í raun sem myndverk sem er
stöðugt að breytast vegna ut-
anaðkomandi áhrifa, einkum birt-
unnar. Mitt sjónarhorn er auðvitað
líka breytilegt, og þegar ég byrja að
mála ákveðið mótíf vil ég leggja út í
óvissuna og taka áhættu. Vinnslu-
ferlið og hreyfing mótífsins gagn-
vart ljósgjafanum á meðan ég mála
skapar ákveðið pláss fyrir hið
óvænta.“
Á sýningunni eru hátt í sextíu
myndverk, sem Kristín hefur unnið
á síðustu þremur árum. „Verkin
hafa þróast á þessum tíma. Ég vinn
nú meira með áhrifin af fyrirmynd-
inni, fremur en að elta hana uppi þó
svo að ég hafi gaman af því líka. Það
má kannski segja að verkin á sýn-
ingunni fari á milli þessara póla, þó
svo að ég sé tvímælalaust á leiðinni
út í meiri abstraksjón. Þá hef ég
verið mjög upptekin af vetrarbirt-
unni, og eru margar myndanna mál-
aðar um vetur eða vor. Ég hef litið
talsvert til náttúrunnar í kringum
Reykjavík, og þeirrar ómetanlegu
nærveru sem Esjan veitir. Kistufell-
ið í Esjunni er til dæmis mótíf sem
hefur kallað á mig ár eftir ár, en ég
vanrækt þar til í vetur. Ég mála
fjallið alltaf síðla dags, því þá er Esj-
an fallegust,“ segir Kristín.
Á sýningunni er að finna fimm
rósamyndir, sem Kristín hefur unn-
ið beint inn í hinn sérstæða boga-
vegg í aðalsal Hafnarborgar. „Það
mætti kannski lýsa verkinu sem
nokkurs konar innsetningu í rýmið.
Rósirnar mynda eitt verk sem
áhorfandinn sér ekki allt samtímis
og nýtur þess á sama hátt og hann
skoðar blómagarð eða les ljóðabók.
Enda heitir verkið Rósaljóð. En
maður verður virkilega að taka á
sig rögg til þess að mála rósir, því
það er svo sterklega greypt inní
mann að svoleiðis geri maður bara
ekki. Ég byrjaði að yfirvinna þessa
fælni fyrir nokkrum árum þegar ég
fékk oft rósir frá rósabóndanum í
Dalsskarði. Fljótlega fann ég hjá
mér þörf til þess að stúdera rósirnar
í málverki og fara þannig í læri hjá
skaparanum.“
Kristín Þorkelsdóttir hefur hald-
ið fjölmargar einkasýningar með
vatnslitaverkum og tekið þátt í sam-
sýningum Akvarell Ísland. Hún hef-
ur einnig verið virk á sviði graf-
ískrar hönnunar. Á síðari árum
segist hún hafa gerst æ ákveðnari
við að skapa sér tíma til að mála, og
leitað sífellt nýrra, ögrandi við-
fangsefna.
Opnun sýningarinnar Flæði verð-
ur sem fyrr segir kl. 15 og mun Sig-
rún Hjálmtýsdóttir syngja þar við
píanóleik Önnu Guðnýjar Guð-
mundsdóttur.
Litbrigði landsins
Morgunblaðið/Ásdís
Kristín Þorkelsdóttir myndlistarmaður við verkið Rósaljóð á sýningunni í Hafnarborg.
Tvær myndlistarsýningar, Flæði og Hring-
brot, verða opnaðar í Hafnarborg, menn-
ingar- og listastofnun Hafnarfjarðar, í dag
kl. 15. Heiða Jóhannsdóttir leit þar inn og
fann vatnslitaverk og leirskúlptúra.
BJARNI Sigurðsson opnar á
neðri hæðinni í Hafnarborg
sína fyrstu myndlistarsýn-
ingu hér á landi. Hann fæst
við leirlist en býr í Árósum í
Danmörku þar sem hann rek-
ur verkstæði ásamt fleiri
listamönnum. Sýninguna
nefnir Bjarni Hringbrot en
þar er að finna leirskúlptúra
sem allir eru byggðir á hring-
forminu. Bjarni segir formið
fyrst og fremst mynda grunn
fyrir þær áferðartilraunir
sem hann hefur einbeitt sér
að í leirvinnslunni. „Ég hef
verið að gera tilraunir með
glerungamyndanir á yfir-
borði leirsins. Þannig skapa
ég tiltölulega hreint form í
steinleir og húða með þunnu
lagi af mýkri leir. Þegar kem-
ur að glerjuninni fær verkið
hins vegar á sig endanlega
mynd. Ég hef t.d. leikið mér
að því að egna saman ólíkum
gerðum glerunga sem eiga
ekki saman og láta þá „takast
á“ í ofninum. Oft gerist eitt-
hvað mjög óvænt í þessari
vinnsluaðferð, og er misjafnt
hversu mikla stjórn ég hef á
ferlinu.“
Bjarni hefur í gegnum árin
þróað fleiri hundruð gerðir
glerunga og má glöggt sjá
þess merki í verkunum, sem
minna oft á íslenska náttúru í
hrjúfleika sínum og litbrigð-
um.
Sum verkanna eru brennd
allt að fjórum sinnum að sögn
Bjarna, stundum með þangi
og ösku til að ná fram nátt-
úrulegri áferð. Með því að
nota fleiri lög af glerungum
leitast hann jafnframt við að
endurspegla litasamspil ís-
lensks landslags, sem Bjarni
segir hafa mikil áhrif á sköp-
un sína. „Ég heillast af gróf-
leika og litbrigðum landsins,
og óendanlegum birtingar-
myndum þeirra. Sama er að
segja um leirinn, sem getur
tekið á sig óendanlega marg-
ar myndir í ólíkri meðhöndl-
un,“ segir Bjarni að lokum.
Landslag í leir
Bjarni Sigurðsson gerir tilraunir með
glerunga í leirverkum sínum. heida@mbl.is
Morgunblaðið/Ásdís