Morgunblaðið - 20.04.2002, Page 52

Morgunblaðið - 20.04.2002, Page 52
MINNINGAR 52 LAUGARDAGUR 20. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Guðrún Héðins-dóttir fæddist á Húsavík 20. janúar 1925. Hún lést á Heil- brigðisstofnun Þing- eyinga 14. apríl síð- astliðinn. Foreldrar hennar voru Helga Jónsdóttir og Héðinn Maríusson, Húsavík. Guðrún var þriðja elst af níu systkinum. Hinn 27.12. 1945 giftist Guðrún eftir- lifandi eiginmanni sínum, Kristjáni Gunnari frá Akur- eyri, f. 25.9. 1924. Hann er sonur hjónanna Óskars Þórðar Jónsson- ar og Guðnýjar Vilmundardóttur, Akureyri. Börn Guðrúnar og Kristjáns Gunnars eru: 1) Guðný Helga, f. 1.3. 1947, maki Svavar Cesar Kristmundsson, f. 2.8. 1947, börn þeirra: a) Guðrún Kristín, maki Ragnar Björn Hjaltested. Börn þeirra eru Svavar Cesar, Stefán Bjarni, Sverrir Páll. b) Birgitta Bjarney, maki Geir Ívarsson. Barn þeirra Kristný Ósk. c) Kristján Breiðfjörð, sambýlis- kona Sólveig Anna Þorvaldsdóttir. 2) Þórunn Ósk, f. 30.3. 1956, maki Hermann Benediktsson, f. 16.12. 1953. Börn þeirra: a) Benedikt, sambýliskona Signa Valgeirsdóttir, dóttir hennar Embla Rán. b) Alexander. 3) Óskar Þórður, f. 9.2. 1962, maki Ásrún Árnadóttir, f. 18.5. 1963. Börn þeirra: a) Jóna Birna, sam- býlismaður Björgvin Sigurðsson. b) Kristrún Ýr. c) Kristján Gunnar. Útför Guðrúnar Héðinsdóttur fer fram frá Húsavíkurkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Í Spámanninum segir: „Þegar þú ert sorgmæddur skaltu sjá að þú grætur vegna þess sem áður var gleði þín.“ Nú þegar móðir okkar, Guðrún Héðinsdóttir, verður lögð til hinstu hvílu veita þessi orð okkur huggun. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, Ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta, Þá sælt er að vita af því þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sig.) Kveðja. Börnin. Elsku Gunna mín. Skjótt skipast veður í lofti og við sem ætluðum að gera svo margt fyrir þig í sumar. Elskulegri tengdamóður var ekki hægt að hugsa sér. Fjölskyldan og heimilið var Gunnu allt og ekki leið sá dagur að hún vitjaði ekki um okk- ur til þess að fullvissa sig um að allir væru frískir og liði vel. Á afmælum kom amma Gunna, eins og við köll- uðum hana, ávallt færandi hendi með hina rómuðu rjómatertu sína sem öllum þótti ómissandi og enginn kunni að gera eins og hún. Engu skipti þótt bættust við meðlimir í fjölskylduna og afmælum og öðrum fagnaðarefnum fjölgaði, aldrei brást að tertan góða skilaði sér á veislu- borðið. Amma Gunna skildi engan útundan, en þannig var henni rétt lýst. Hún hugsaði alltaf fyrst um aðra. Smáfuglarnir, sem veittu henni svo mikla gleði, fóru heldur ekki var- hluta af einstöku hjartalagi hennar. Þeir fengu líka sitt brauð framreitt af kærleika. Ég kom ung að árum inn í tengda- fjölskylduna og er óhætt að segja að mér hafi verið tekið opnum örmum. Mér er minnisstætt að í samtölum okkar í milli talaði Gunna ævinlega um „pabba minn“ þegar tengdaföður minn bar á góma, enda kom hún ávallt fram við mig sem væri ég eitt barna þeirra hjóna. Ég á elsku Gunnu minni svo ótalmargt að þakka. Með hlýju sinni kenndi hún mér sitthvað um lífið, vonina, trúna og kærleikann. Nú er hún farin á vit foreldra sinna sem henni þótti svo vænt um. Hjartað er fullt af sorg en í fyllingu tímans munu fallegar minn- ingar leysa sáran söknuðinn af hólmi. Í bljúgri bæn og þökk til þín sem þekkir mig og verkin mín. Ég leita þín, Guð leiddu mig og lýstu mér um ævistig. Ég reika oft á rangri leið sú rétta virðist aldrei greið. Ég geri margt, sem miður fer og man svo sjaldan eftir þér. Sú ein er bæn í brjósti mér ég betur kunni þjóna þér. Því veit mér feta veginn þinn að verðir þú æ Drottinn minn. (Pétur Þórarinsson.) Kveðja. Tengdadóttir. Góð frænka hefur kvatt. Fyrir nokkru var vitað að hverju stefndi og mætti hún örlögum sínum með ró í nærveru sinna nánustu. Guðrún Héðinsdóttir var föður- systir okkar. Hún var þriðja barn foreldra sinna, Helgu Jónsdóttur og Héðins Maríussonar, í röð níu systk- ina, þriggja systra og sex bræðra. Hún er sú sem fyrst fellur frá úr systkinahópnum. Hún ólst upp í Héðinshúsi, nú Túngötu 12, á Húsa- vík þar sem jafnan var margt um manninn og mörg verkin þurfti að vinna. Okkur skilst að þá þegar hafi dugnaður og kraftur einkennt frænku okkar og ekki síst hjálpsemi og liðlegheit sem áttu eftir að fylgja henni áfram. Fyrstu minningar okkar tengdar frænku, sem við kölluðum alltaf Gunnu, eru frá Húsavík þegar við vorum börn í sumarfríi með foreldr- um okkar. Pabbi lagði metnað sinn í að við kynntumst átthögum hans og skyld- mennum. Í minningunni voru þetta ævintýraferðir. Okkur fannst við eiga frændur og frænkur í öðru hverju húsi. Ánægjan mikil að leika í fjörunni, í heyskap eða fá að fara á skak með afa. Fara í búðir með ömmu og Gunnu og fá eitt- hvert góðgæti í eldhúsinu í Héðins- húsi. Heyra brakið í stiganum sem enn er ekki horfið. Hlusta á afa og frændurna ræða um veðrið og aflann. Fá glænýjan fiskinn með hamsatólg, óhrært skyr með rjóma, óbarinn harðfisk sem ekki átti sér neinn líka og tók langan tíma að mýkja í munninum. Allar götur síðan bragðast ákveðinn matur best á Húsavík. Oft vorum við fyrir norðan í ágúst til að tína ber, það gat þá þýtt að eitt okkar héldi upp á afmælisdaginn sinn þar. Það þótti hið besta mál því Gunna frænka sá til þess að gefa við- komandi barni þá stærstu afmælis- veislu sem hugsast gat. Þau afmæli áttu síðan alltaf eftir að standa upp úr í huga barnsins. Starfsvettvangur Gunnu var heimilið. Þar undi hún sér best og réð ríkjum með þvílíkum myndar- brag að orð fór af. Eftirlifandi eig- inmaður hennar er Kristján Gunnar Óskarsson. Þau eignuðust þrjú börn. Barnabörnin eru átta og langömmu- börnin eru fimm. Þau voru hennar stolt og yndi. Gunna og Kristján voru mjög sam- heldin hjón. Þau ferðuðust mikið á bíl um Norður- og Austurland að leita steina. Gunna tók virkan þátt í þessu stærsta áhugamáli Kristjáns. Margar fjallgöngur farnar og rogast með þunga steina niður hlíðarnar. Enginn eftirsóttur steinn svo þungur að ekki tækist að koma honum alla leið í skúrinn hjá Stjána, setja hann í steinsögina, slípa og síðan njóta þeirrar fegurðar sem hann hafði að bera. Steinasafnið á Fossvöllum 6 er án efa eitt allra besta og verðmæt- asta einkasteinasafn á Íslandi. Heill heimur út af fyrir sig. Það er ekki sjálfgefið að frænd- semi eflist með árunum. Að henni þarf að hlúa og huga. Þetta vissi Gunna og kenndi okkur. Hún sáði líf- vænlegum fræjum í okkar garð sem náðu að skjóta traustum rótum. Úr varð sterk og traust vinátta sem hef- ur verið okkur systkinunum svo mik- ils virði. Þegar makar komu inn í myndina og síðar börn okkar var þeim sýnd sama hlýja og ástúð. Ekki hefur okkur fundist við al- mennilega komin til Húsavíkur fyrr en við höfum heilsað upp á Gunnu og Kristján á Fossvöllum 6 og heyrt þau bjóða okkur velkomin í bæinn. Börn- in tala um pönnuköku- eða ævintýra- húsið en það þótti þeim viðeigandi nöfn á húsi þeirra. Slíkar voru veit- ingarnar sem reiddar voru fram í hvert skipti, veisluborðið svignaði undan kræsingunum og skipti ekki máli hvort bankað var upp á um helgi eða á virkum degi. Ef einhver sýnir tilburði í þessa átt í ættinni er jafnan talað um að hafa Húsavíkurgenið í sér. Gunna naut þess að taka vel á móti gestum sínum og gestirnir nutu þess að þiggja veitingar hennar. Aldrei fórum við tómhent frá henni því alltaf fengum við góða stærð af brúntertu að taka með í Héðinshús. Þótt við vissum að töluverð vinna lægi að baki þessum bakstri hefði það verið okkur þvert um geð að af- þakka þessa einstöku tertu frá frænku. Eflaust á hver húsmóðir á Húsavík sína leyniuppskrift að brún- tertu en við fullyrðum að fremst meðal jafninga hafi brúntertan hennar Gunnu verið. Um kvöldið var síðan sest að snæðingi, hver fékk sína brúntertusneið með kaldri mjólk. Þvílíkt bragð! „Nú erum við komin til Húsavíkur.“ Gunna skildi þetta svo vel. Gunna var frænka með stóru F-i sem bar hag allrar stórfjölskyldunn- ar fyrir brjósti. Það sem einkenndi hana var gjafmildi, hlýja, frændsemi og ræktarsemi. Hún gaf af rausn, góðum hug og væntumþykju. Sem merki um ræktarsemi hennar var að fá símhringingu frá henni á afmæl- isdegi gegnum öll árin. Á tímum hraða og flýtis þar sem flestir virðast hafa nóg með sig og sína væri þetta mörgum til eftirbreytni. Hún var líka stolt af því að frumburður bróður síns (föður okkar) ætti sama afmæl- isdag og hún sjálf. Fleiri hafa fengið að njóta mann- gæsku Gunnu en mannfólkið í gegn- um tíðina. Gunna var þekkt fyrir um- hyggju við fuglana, þar komu þeir ekki að tómum kofunum. Fengu í svanginn reglulega nokkrum sinnum á dag. Mátti jafnan sjá fleiri tugi anda og mikinn fjölda smáfugla í garðinum þeirra eða á leið þangað. Að launum hlaut hún tryggð þeirra og söng. Fjölskyldan var svo lánsöm að eignast Héðinshús fyrir rúmum ára- tug. Það hefur reynst ómetanlegt að eiga fastan samastað á Húsavík og óhætt er að segja að dvöl á sumrin þar sé betri en nokkur utanlands- ferð. Á þennan hátt hafa börn okkar náð að kynnast lífinu á Húsavík að mörgu leyti á hliðstæðan hátt og við gerðum. Þar átti Gunna stóran hlut að máli. Gömlu og mannlausu húsinu þarf að fylgjast með, sérstaklega yfir vetur- inn. Það gerðu þau hjónin óumbeðin frá upphafi af mikilli alúð og ósér- hlífni. Það verður tómlegra að koma til Húsavíkur héðan í frá. Enginn kem- ur í stað Gunnu. Hún var einstök í huga okkar og verður það áfram. Ástvinir syrgja og sakna mikils. Við vottum Kristjáni, Guðnýju, Þór- unni, Óskari og fjölskyldum þeirra okkar dýpstu samúð. Hugur okkar er hjá þeim. Guð blessi minningu yndislegrar frænku. Hafi hún þökk fyrir allt og allt. Guðmundur, Helga, Ólöf, Héðinn og fjölskyldur. Elsku amma, við eigum þér svo mikið að þakka. Við vitum ekki hvað skal segja, æðri máttarvöld sigruðu eftir stutta en hetjulega baráttu. Þú vildir allt fyrir alla gera og varst besti og mesti gestgjafi í manna minnum. Margs er að minnast og orð verða fátækleg andspænis kostum þínum. Úr bernsku okkar eigum við margar góðar minningar um ömmu okkar. Elsku amma, við vitum að þú vakir yfir okkur og passar upp á okkur öll. Megi ljúf minning um einstaka konu sem er okkur svo kær lifa með okkur. Megi góður Guð gæta sálu hennar. Elsku afi, við vitum að þinn missir er mikill og Guð mun styrkja þig. Ömmubörn. Elsku amma mín. Sá sem öllu ræð- ur getur svo sannarlega verið ósann- gjarn. Þú varst elskulegust allra og áttir svo sannarlega ekki skilið að enda lífið svona lasin og kvalin. Það á svo sem enginn en sérstaklega ekki þú. Amma mín var elskulegust allra, yndislegasta manneskja sem ég hef kynnst. Það eru ekki til nógu sterk og falleg orð til að lýsa henni ömmu minni. Allir sem hana þekktu eru til vitnis um það hversu yndislegur per- sónuleiki hún var. Ef englar eru til í þessu jarðneska lífi þá var hún amma mín svo sannarlega engill með stóru E. Alltaf hugsaði hún um aðra og setti sig í síðasta sæti. Hún mátti ekkert aumt sjá. Er nema von að maður sé reiður úr í almættið þegar svona yndisleg kona fær ekki sína hinstu ósk uppfyllta? Hún var sú að lifa vorið og sumarið, sjá allt lifna við á ný eftir veturinn. Í staðinn deyr hún rúmum tveimur mánuðum eftir greiningu og kvaldist eftir því. Við sem ætluðum að nota tímann svo vel sem við fjölskyldan ættum eftir með þér en fengum svo engan tíma. Er skrítið að trúin minnki? Amma og afi á Fossvöllum voru kletturinn í tilverunni og fjölskyld- unni. Þangað komu margir, fjöl- skylda, vinir og ég tala ekki um allar endurnar sem komu á hverjum degi. 50-100 stk. til að fá sér brauðbita. Þau eru ófá brauðin sem fara á dag. Auðvitað vissi ég að þau yrðu ekki ei- líf en samt hélt ég að við fengjum miklu meiri tíma með þeim saman en svo var ekki. Samt má ekki gleyma að þakka fyrir þann tíma og bara yf- irleitt að vera afkomandi þeirra. Takk. Hún Guðrún Héðinsdóttir var sko engin venjuleg kona. Margar vinkon- ur mínar í barnaskóla öfunduðu mig af ömmu minni og vildu oft fara með mér á Fossvellina, stundum stungu þær upp á því að fyrra bragði. Sumar kölluðu hana ömmu Gunnu. Ekki skemmdi fyrir að venjulegur kaffi- tími þar var eins og stórveisla hjá öðrum. Þótt margir gestir kæmu óvænt þá gat hún alltaf galdrað fram veislu að sínum hætti. Það fer enginn í hennar spor hvað mat varðar. Amma var mikil keppniskona en það var greinilega ekki nóg í hennar baráttu við veikindin. Hún var gömul handboltakempa og mikil áhuga- manneskja um íþóttir, sérstaklega enska boltann. Við héldum hvor upp á sitt liðið í enska boltanum, hún var Liverpool-aðdáandi. Nú verður amma að fylgjast með frá öðrum stað hvort hennar lið nái loksins eftir mörg ár að verða enskur meistari. Ég þakka fyrir þau forréttindi að hafa átt heima á sama stað og amma allt mitt líf. Minningarnar skjótast upp hver á eftir annarri þessa dag- ana. Sláturgerðin þar sem við krakk- arnir fengum að taka fullan þátt, laufabrauðsgerðin sem var alltaf heima hjá ömmu og afa. Allar sög- urnar sem þú sagðir okkur, þær eru óteljandi. Ekki má gleyma galdra- húfunni góðu sem þú notaðir óspart þegar ég var lítil, en samt urðum við alltaf að fara að versla fyrst í Hruna- búð og galdra svo þegar heim kæmi, ótrúleg minning, amma mín kunni að galdra. Allar lautarferðirnar með ykkur afa, þær voru frábærar, og grillferðirnar upp að Botnsvatni. Ekki síst þegar ég flutti til afa og ömmu níu ára þegar litli bróðir fæddist. Var ég þar í nokkurn tíma þar sem mamma fór á Akranes því hin amma mín ætlaði að taka á móti barninu. Þvílík veisla hvern einasta dag. Ég sé mikið eftir að hafa ekki átt hana Kristnýju mína miklu fyrr fyrst amma fékk ekki lengri tíma en þetta með okkur. En þessi tæpu tvö ár eru dýrmæt. Amma lét óspart í ljós ánægju sína með Kristnýju og notaði sterk og falleg orð um hana svo aðrir heyrðu að ég fór oft hjá mér. En svona var amma, gladdist með fjöl- skyldu sinni í einu og öllu. Ég man þegar amma kom á fæðingardeildina til okkar Kristnýjar í júní 2000. Þá strax talaði hún um hvað hún hlakk- aði til jólanna en þau urðu nú bara tvenn. Elsku amma, takk fyrir allt, ég get aldrei þakkað þér nóg fyrir að vera svona stór hluti af hjarta mínu. Þar geymi ég nú allar minningarnar um þig. Ég mun elska þig að eilífu. Takk. Takk. Elsku afi, missir þinn er mikill þar sem þið amma voruð svo samrýnd. Við munum öll hjálpast að. Elskulega amma, njóttu eilíflega Guði hjá, umbunar þess, er við hlutum, ávallt þinni hendi frá; þú varst okkar ungu hjörtum, eins og þegar sólin hlý, vorblómin með vorsins geislum vefur sumarfegurð í. Hjartkær amma, far í friði, föðurlandið himneskt á, þúsundfaldar þakkir hljóttu þínum litlu vinum frá. Vertu sæl um allar aldir, alvaldshendi falin ver; inn á landið unaðsbjarta, englar Drottins fylgi þér. (Höf. ók.) Birgitta Bjarney. Elsku besta amma mín, ég á þér svo mikið að þakka. Kallið þitt fékkstu síðastliðinn sunnudag. Þú tókst tíðindum um al- varleg veikindi þín með æðruleysi og bugaðist aldrei. Þó að ég vissi að þessi tími myndi koma þá bjóst ég ekki við þessu svona fljótt. Það er margt sem kemur upp þegar maður leitar eftir minningum um þig, og eitt eiga þær sameiginlegt, það er að þær eru allar ljúfar og góðar. Þriggja ára gömul gerðist ég ráðs- kona hjá ömmu, gott var að vera þar, því amma var ekki útivinnandi, ör- yggið og hlýjan sem hún veitti mér var mér ómetanleg. Þegar ömmu er minnst kemst maður ekki hjá því að tala um mat, en maturinn hennar og kökur og það sem hún gerði með höndunum gæti hæglega fyllt góða matreiðslubók, enda voru margir með mikla matarást á ömmu ofan á aðra ást, en hver og einn á sína minn- ingu um það því amma var besti og mesti gestgjafi. Ekki er hægt að gleyma þeim stundum þegar tekið var slátur á haustin eða laufabrauð fjölskyldunn- ar Fossvöllum 6. Var sama hvar ég var um jólin, í Noregi eða Bandaríkj- unum, alltaf fékk ég laufabrauðið þó að það væri í misgóðu ástandi eftir ferðalagið frá Húsavík. Jólasmákök- urnar fékk ég alltaf sendar, nokkrar tegundir fyrir jólin, „bara svona smá smakk,“ sagði amma alltaf og ég lá á þeim eins og ormur á gulli. Allt var best hjá ömmu. Nestis- ferðirnar með ömmu og afa voru ófá- ar, þurfti bara að finna næstu laut og þar var breitt úr teppi og nestið snætt sem var vel útilátið, og ekki var verra að hafa berjalyng þar nærri því amma naut þess að vera úti í náttúrunni, oft við að tína ber eða steina með afa. Að hafa fengið að alast upp í nálægð við ömmu og afa er ómetanlegt. Þau gerðu aldrei neitt upp á milli okkar krakkanna, svo öll- um leið vel í návist þeirra og fundu fyrir miklum kærleika. Amma kunni ýmislegt fyrir sér og GUÐRÚN HÉÐINSDÓTTIR

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.