Morgunblaðið - 30.06.2002, Side 50

FÓLK Í FRÉTTUM
50 SUNNUDAGUR 30. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Þ
AÐ hefur fastlega engin
kvikmyndastjarna verið
afskrifuð eins oft og
Hugh Grant. En alltaf
hefur hann snúið aftur.
Ekki að þessi 42 ára Lundúnabúi
hafi svo sem ætlað sér að verða eitt-
hvert númer. Hann ætlaði ekki einu
sinni að verða kvikmyndastjarna,
heldur rithöfundur og er með gráðu í
enskum bókmenntum frá Oxford-há-
skóla til þess að sanna það. En eins
og gengur þá slysaðist hann upp á
sviðið, fyrst til að fíflast með félögun-
um en síðan að leika í alvörunni, eftir
að komið hafði í ljós að hann reyndist
ágætlega liðtækur á fjölunum. Grant
steig fyrst framfyrir myndavélar er
honum voru falin hlutverk í sjón-
varpsþáttum um miðbik níunda ára-
tugarins og varð það til þess að
meistari búningadramans James
Ivory kom á hann auga og réð til að
leika aðalhlutverk samkynhneigðs
aðalsmanns í myndinni Maurice
1987. Upp frá því varð ekki aftur
snúið.
Fallvölt er frægðin
Stjarna hans skaust hátt á himin
1994 þegar hann heillaði bandaríska
fljóðið Andie McDowell og milljónir
annarra upp úr skónum með óör-
uggu, bældu og strákslegu fasi sínu í
Fjórum brúðkaupum og jarðarför.
En þegar allt virtist á uppleið hjá
nýjustu stjörnunni, bíómynd, sem
malaði gull, og með yndisfagra feg-
urðardís, fyrirsætu og leikkonu, upp
á arminn, kallaði hann yfir sig
stjörnuhrap svo harkalegt að eldri
menn mundu vart annað eins. Það
átti sér stað kvöld eitt í stórborg
vestan hafs er hann var gripinn glóð-
volgur þar sem hann sat undir stýri
og gerði sér „glaðan“ dag með guð-
dómlegri fröken Brown. Og þar með
var hann talinn af og bjarmi stjörn-
unnar dofnaði en slokknaði þó ekki
alveg því hann reyndi áfram án telj-
anlegs árangurs að leika rómantíska
sjarmörinn sem var alltaf í brúð-
kaupum og einni jarðarför.
En svo borguðu vinir hans skær-
ustu stjörnunni, Juliu Roberts, tvo
milljarða króna fyrir að falla í stafi
yfir óörugga, bælda en sjarmerandi
bókabúðareigandanum í Notting
Hill hverfi Lundúnaborgar og viti
menn, skyndilega var gleðikonan
guðdómlega gleymd og grafin og
Grant á ný mál málanna. En ekki
virtist hann hafa lært mikið af
reynslunni og hélt áfram að fara með
sömu rulluna; óöruggi Tjallinn giftir
sig inn í mafíuna (Mickey Blue
Eyes), óöruggi Tjallinn kennir óhefl-
uðum vitgrönnum New York-búum
að meta æðri listir (Small Time
Crooks) o.s.frv. Og fjöldinn virtist
vera að fá sig fullsaddan, meira að
segja hitt kynið.
Nú voru góð ráð dýr. Og björgunin
kom úr ólíklegustu átt, frá óöruggri,
bældri og stelpulegri Bridget Jones
og dagbókarbrotum hennar. Áður
hefði Grant verið rakinn valkostur í
hlutverk draumaprinsins, góða gæj-
ans, en undir kringumstæðunum var
vart hægt að hugsa sér snjallara
bragð en að fela honum fremur hlut-
verk durtsins, sjálfumglaða kvenna-
bósans sem fær ekki einu sinni stelp-
una í lokin! Grant greip gæsina
fegins hendi og naut sín svo að eftir
var tekið. Nú klóruðu menn sér í
hausnum og hugsuðu með sér;
„heyrðu mig, var ég ekki búinn að
ákveða að hann væri vemmilegur
gæi?“ Og Grant glotti út í annað.
Enn ruglar hann svo fólk í ríminu í
nýjustu mynd sinni, Sögu um dreng.
Þar fullkomnar hann umskiptin,
lokkarnir löngu og nærðu, sem hann
strauk svo ótt frá enninu á vand-
ræðalegum augnablikum, orðnir að
hvössum broddum, og persónan að
sama skapi orðin harðari, rétt eins
og hinn mjúki Charles væri mættur
aftur á svæðið í líki Wills, 8 árum síð-
ar, orðinn þreyttur á öllum þessum
brúðkaupum og jarðarförum, ein-
hleypur, beiskur og leiður á innan-
tómu lífinu.
Og þetta gerist þegar Grant er
sjálfur orðinn einhleypur á ný eftir
14 ára sambúð með Elizabeth Hur-
ley, sem nýverið eignaðist barn með
öðrum manni, auðkýfingnum Steve
Bing eða Bing Laden eins og Grant
ku kalla hann. Og þannig er hann
víst eftir allt saman, lúmskur húm-
oristi, kaldhæðinn kauði, algjör gaur
– karlmaður í bókstaflegri merk-
ingu. Hann nýtur piparsveinalífsins
enn og hugsar um kynlíf á 10 sek-
úndna fresti, að eigin sögn eins og
allir aðrir karlmenn. Og honum er
fjandans sama um hvað fólki finnst
um hann, þar með talið hvað fólk var
að hugsa þegar hann var gripinn
með götugyðjunni guðdómlegu.
Hugh Grant er líka hispurslaus,
nokkuð sem er að koma fyrst núna í
ljós, þegar blaðamenn eru loksins
farnir að spyrja hann réttu spurn-
inganna. Og þá hefur komið í ljós allt
annar Grant.
Sofandi?
„Ísland, einmitt. Ég hef heyrt að
það sé heillandi staður,“ segir kunn-
ugleg röddin í hinu símtólinu, óþægi-
lega kunnugleg. Og rennur upp fyrir
blaðamanni hvers vegna kollegar
hans hafa átt til að ruglast á honum
og Tjallanum kurteisa.
„Þetta er spennandi, mitt fyrsta
íslenska viðtal!“ og virðist í alvöru
bara nokkuð spenntur.
„Mér er sagt að þetta sé besti
staður í heimi. Vinir mínir hafa farið
þangað og halda ekki vatni.“
– Þá verðurðu að sannreyna hvort
það sé rétt?
„Rétt (hér notaði Grant meira að
segja hið mjög svo kurteisislega
„quite“, rétt eins og sönnum bresk-
um séntilmanni sæmir) – þú þarft að
bjóða mér.“
– Já, því ekki það.
Blaðamaður brosir út í annað er
hann hugsar út í hvernig Grant
myndi bregðast við í alvöru fengi
hann allt í einu formlegt boð frá sér.
– Hvernig kanntu við þennan
hluta starfsins, að þurfa að veita
hvert viðtalið á fætur öðru til að
kynna myndir þínar?
„Það veltur á ýmsu. Ef í því felst
að verða boðið til heillandi Evrópu-
borga á borð við París og Róm eða
framandi staða eins og Reykjavíkur
þá er það mjög skemmtilegt. En
þetta getur samt verið verulega
þreytandi. Ég er t.d. búinn að veita
svo mörg viðtöl í tengslum við um-
rædda mynd (Sögu um strák) að ég
gæti veitt þau sofandi.“
Upplífgandi staðhæfing það!
– En þetta hlýtur samt að velta
svolítið á myndinni sem þú ert að
fylgja eftir?
„Vissulega, ef fólki líkar myndin
þá er auðveldara að tala um hana. Og
ég hef lent í hinu, skal ég segja þér,
þegar fólki hefur fundist viðkomandi
mynd léleg og það var algjör pína.“
– Skiptir ekki líka töluverðu máli
hvað þér finnst um myndina?
„Jú,“ svarar Grant, fremur stuttur
í spuna, eins og hann reyndar var allt
liðlanga viðtalið, kannski vegna þess
að hann var sofandi – hver veit?
Hugh var Will
– Viðvíkjandi Sögu um strák. Nick
Hornby sagði að þú hefðir mjög
snemma fengið áhuga á bókinni, og
að leika hlutverk Wills, piparsveins-
ins ráðvillta.
„Já, framleiðslufyrirtæki mitt og
Elizabeth (Simian Films) fékk hand-
ritið sent áður en bókin kom út og ég
féll strax fyrir því og vildi kaupa. Ég
varð því miður of seinn til því fyr-
irtæki Roberts De Niro hafði þá þeg-
ar gripið það. Ég er mikill unnandi
verka Hornbys, aðallega vegna þess
að hann skrifar um lífið mitt. Það lýs-
ir enginn eins skemmtilega og ljóslif-
andi hvernig það er að vera Lund-
únabúi og þá sérstaklega karlmaður
í Lundúnum. Og lífi mínu svipar
mjög til lífs Wills – sérstaklega fyrir
tíma Fjögurra brúðkaupa... þegar ég
hafði miklu meiri frítíma.“
– Þannig að þú hefur fundið þig
mjög vel í þessu hlutverki Wills?
„Já, mjög svo. Hann er reyndar
svolítið ýkt útgáfa af því hvernig ég
var en samt átti ég mjög auðvelt með
að setja mig í hans spor. Ég var lengi
atvinnulaus og þá eyddi ég deginum
eins og Will, í að hanga og gera ekki
neitt, því fæstir vina minna voru í
sömu aðstöðu. Þá átti ég til að breyta
iðjuleysinu í einskonar listgrein eins
og Will gerir; að skipuleggja daginn
frá kortéri til kortérs og njóta hinna
fáránlegustu hluta út í ystu æsar,
eins og að dunda mér í snóker, glápa
á síðdegissjónvarp. Það höfðaði til
mín að slíkur lífsstíll yrði loksins
settur á stall.“
– Hefurðu viðlíka áhugamál og
Hornby, fótbolti og tónlist og ertu
eins ástríðufullur í þeirra garð?
„Látum oss sjá... Ég hef vissulega
átt til að verða heltekinn af fótbolta.
En það kemur í bylgjum, er með
boltann á heilanum í fimm ár og kæri
mig kollóttan önnur fimm ár. Tónlist
hefur hinsvegar aldrei gripið mig
neitt sérstaklega sterkum tökum og
viðhorf mitt til hennar er eiginlega
svolítið skrítið. Mér er meinilla við of
mikinn hávaða.“
– Hefurðu fylgst með HM í fót-
bolta?
„Já, á meðan Englendingar voru
enn með og mjög svo.“
– Þú hlýtur að eiga þér eftirlætis
félagslið, er það ekki?
„Jú, ég hef alltaf verið Fulham-
maður.“
– Og ferðu reglulega á leiki?
„Já.“
– Þú ert piparsveinn eins og stend-
ur líkt og Will og hefur sagst njóta
þess.
„Já, ég geri það svo sannarlega
eins og stendur en það mun örugg-
lega breytast von bráðar, það er eðli
mannsins að vilja um síðir festa ráð
sitt.
En ég átti mjög auðvelt með að
setja mig í stellingar piparsveinsins
Wills og beita öllum þessum hræði-
legum brögðum sem karlmenn gera í
þeim sporum. Mér þótti rosalega
gaman að leika það.“
Enginn hr. góður
– Nick Hornby sagðist sérstak-
lega spenntur fyrir að þú lékir Will
eftir að hafa séð þig leika fautann í
Dagbók Bridget Jones. Hefurðu
fundið fyrir þessu, að viðhorf fólks til
þín hafi breyst eftir þessar tvær
myndir?
„Já, upp að vissu marki. En mér
finnst það býsna óréttlátt því ég hef
trúlega leikið fleiri vondar persónur
en góðar. Hlutirnir æxluðust einfald-
lega þannig að myndirnar þar sem
ég lék góðu persónurnar urðu vin-
sælar og þá fór fólk að halda að ég
gerði ekki annað.“
– Varðandi ímynd þína. Ertu með-
vitaður um hana, að fólk hafi sterkar
skoðanir á þér?
„Já, ég átta mig á að fjölmiðlar
hafa í gegnum árin tekið sér það
bessaleyfi að draga upp ákveðnar
mynd af mér og ég verð alltaf jafn-
pirraður út í þá mynd að ég sé ein-
hver hr. góður.“
– Ertu það sem sagt ekki?
„Nei, auðvitað ekki,“ svarar Grant
jafnpirraður, „það er bara einhver
persóna sem ég leik í bíómyndum!
Mér hefur alltaf fundist ákveðin van-
virðing í því fólgin að fólk skuli virki-
lega halda að ég sé persónan sem ég
leik. Það skyldi þó ekki vera að ég
hafi verið að leika.“
– Reyndist það ekkert skaðlegt
fyrir blessaða ímyndina að þú steigst
þín fyrstu skref á hvíta tjaldinu í
hlutverki homma?
„Ekki svo. Ég hugsaði eiginlega
aldrei út í það þá því þegar maður
berst fyrir því að fá vinnu sem leikari
þá kærir maður sig kollóttan um
hvað maður leikur.“
– Þú kærir þig þá kollóttan um
hvaða hugmynd fólk hefur um þig?
„Já, eiginlega. En sjálfsagt snertir
það mann eitthvað. Ég veit að flestir
hafa loksins áttað sig á að ég er ekki
þessi maður í Fjórum brúðkaupum...
og Notting Hill og ég er því feginn.
Enda hefur mér aldrei fundist það
neitt sérstaklega áhugaverður
náungi, hvorki heillandi né sexí. Ég
geri líka orðið í því að taka öðruvísi
hlutverk til þess að halda mig fjarri
honum.“
Leiðinlegt að leika
– Þú talar um breytingar, en þú
virðist samt hafa haldið þig við grín-
myndir upp á síðkastið. Er það vís-
vitandi ákvörðun?
„Já, það er bara meira vit í því.
Það geta margir leikið dramahlut-
verk betur en ég. Mér finnst gam-
anleikur vera mín hilla, tímasetning
brandara og þannig.“
– Hvað varðar framtíðina, þú virð-
ist vera með tvær myndir í handrað-
anum, Two Weeks Notice á móti
Söndru Bullock og Love Actually,
þar sem þú munt leika breska for-
sætisráðherrann?
„Fyrrnefnda er tilbúin, mynd í
anda gömlu Hepburn og Tracy-
myndanna, þar sem við Sandra náð-
um vel saman en það er ekki frá-
gengið með síðarnefndu en líklegt þó
að úr verði.“
– Þú hefur sagt að þú sért ekkert
sérlega hrifinn af starfi þínu.
„Já, þetta er í raun hundleiðinlegt
starf, að leika í kvikmynd þýðir
endalausa bið. Þetta gengur fárán-
lega hægt fyrir sig, þrátt fyrir allar
tækninýjungar. Maður kemst
kannski yfir tvær blaðsíður á dag og
restin fer í að bíða, sem er grautfúlt.“
– Ertu óþolinmóður að eðlisfari?
„Það verða allir óþolinmóðir af því
að taka þátt í kvikmyndagerð. Þegar
ég leyfi vinum mínum að koma með á
tökustað gefast þeir vanalega upp
eftir hálftíma, þeir eru við það að
falla í yfirlið úr leiðindum.“
– Þannig að þú íhugar að snúa þér
að öðrum verkum?
„Draumurinn er að hætta að leika
og fara að sinna því sem ég ætlaði að
gera í upphafi, skrifa. Ég byrjaði ein-
hvern tímann á handriti og mig lang-
ar að klára það.“
– Þú ætlaðir þér þá kannski ekki
að leika svona lengi?
„Hárrétt, þetta átti að vera í þrjú
ár en nú eru þau orðin nítján.“
Og með þeim orðum lauk samtal-
inu við Hugh Grant, allt annan Grant
en var í huga blaðamanns er viðtalið
hófst, allt annan Grant.
Allt annar Grant
Það hafa allir skoðun á honum. Annaðhvort er hann einstakur
gamanleikari og sjarmör í sérflokki eða ergilega einhæfur og óþol-
andi rola. En Skarphéðinn Guðmundsson komst að því er hann
átti samtal við Hugh Grant í vikunni að þessum vinsælasta leikara
Breta er alveg nákvæmlega sama hvað fólki finnst um hann.
Líkt og Will í Sögu um strák naut Grant lífs iðjuleysingjans út í ystu æsar.
Hugh Grant hefur hlotið einróma lof fyrir frammistöðu sína í kvikmyndinni Saga um strák
skarpi@mbl.is