Morgunblaðið - 13.07.2002, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. JÚLÍ 2002 37
✝ Anna Ólafsdóttirfæddist í Keldu-
dal í Dyrhólahreppi í
Mýrdalnum 21. maí
1909. Hún lést á dval-
arheimilinu Kumb-
aravogi mánudaginn
8. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ólafur Bjarna-
son og Guðrún Dag-
björnsdóttir. Hún var
ein af sex systkinum.
Hin voru; Dagbjört,
Bjarngerður, Sigur-
lín, Gunnar og
Bjarni. Þau eru öll
látin.
Hinn 1. júlí 1940 giftist Anna
Einari Sigurðssyni, f. 2. júní 1897,
d. 20. mars 1980. Fluttu þau að
Austurkoti í Hraun-
gerðishreppi árið
1940 þar sem hún
var húsfreyja í sex-
tíu ár. Synir þeirra
eru Sigurður, f. 4.
júní 1939, kvæntur
Ástu Ólafsdóttur, f.
8. janúar 1939, og
Ólafur Gunnar, f. 27.
desember 1941.
Fósturdóttir þeirra
er Lára Kristjáns-
dóttir, f. 27. október
1945, gift Grétari
Geirssyni, f. 31.
október 1939.
Útför Önnu verður gerð frá
Hraungerðiskirkju í Hraungerð-
ishreppi í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku mamma. Nú hafa leiðir skil-
ist um tíma og þú sofnað þínum síð-
asta blundi þar sem kallið þitt kom
aðeins smástundu eftir að við Grétar
heimsóttum þig við heimkomu okkar
af landsmóti.
Við fráfall elskulegrar móður er
margs að minnast. Þú sóttir mig þeg-
ar ég var þriggja ára til Reykjavíkur
á barnaheimilið Vesturborg og við
fórum í fína áætlunarbílnum hans
Jóns í Túni austur í sveitina þína að
Austurkoti í Hraungerðishreppi.
Einar maður þinn og synirnir Óli og
Siggi komu gangandi niður á þjóð-
veg að sækja okkur. Ég man eftir að
ég grenjaði heil ósköp þegar ég sá þá
en það stóð ekki lengi og breyttist
fljótt við þeirra góðu hlýju og mót-
tökur og betri pabba og bræður hefði
ég ekki getað óskað mér. Í Austur-
koti ólst ég upp við mikið ástríki til
14 ára aldurs eins og eitt af börnum
þessara góðu fósturforeldra. Eftir
fermingu fór ég að vinna utan heim-
ilis okkar eins og títt var um ung-
linga á þessum árum, en öllum frí-
stundum varði ég til að komast í
heimsóknir til þín þar sem við áttum
svo vel saman og hlýhugur þinn var
mér svo kær og mikilsverður. Þú
varst sívinnandi, ýmist hin hefð-
bundnu eldhússtörf eða hverskonar
handavinnu og prjónaskap, og á upp-
vaxtarárum mínum fylgdi ég þér eft-
ir má heita hvert fótmál því þú sagðir
mér til við allt sem þurfti að læra og
gera. Þú varst einnig mjög trúuð
kona og kenndir mér snemma að
biðja bæna og læra sálma og einnig
sagðirðu mér mikið af fallegum sög-
um og ævintýrum. Ekki efa ég að oft
hefur reynt á þolinmæði þína þegar
þú sast við að kenna mér prjónaskap
og hverskonar saum.
Það sem einkenndi mjög öll þín
vinnubrögð var vandvirkni og röð og
regla á öllum hlutum.
Ég minnist svo ótal margs og þá
ekki síst kirkjuferðanna okkar að
Hraungerðiskirkju, en þangað geng-
um við að heiman og svo var skipt
um föt bak við fjárhúsin í Hraun-
gerði áður en gengið var til kirkju.
Eftir að ég fór að heiman frá Aust-
urkoti fylgdistu alltaf með mér og við
vorum ávallt í sambandi hvor við
aðra. Eftir að ég fór að búa í Áshól
var það fastur liður hjá þér að koma
vikulega í heimsókn og athuga
hvernig búskapurinn gengi og hvort
ekki væri allt í lagi og þá var ósjald-
an komið með eitthvað með sér úr
bakarofninum í Austurkoti sem allt-
af bragðaðist svo dásamlega. Þá
minnist ég þess líka að oft komstu
með peysur og sokka á Grétar og
börnin sem þú varst svo dugleg að
prjóna og sast við öllum frístundum.
Þú vildir alltaf vera að gleðja aðra.
Vinnueðli þitt hélst til hins síðasta og
eftir að þú fórst á Kumbaravog fyrir
hálfu öðru ári hélstu áfram að sauma
púða sem þú svo gafst öllum í fjöl-
skyldu minni á síðustu jólum. Börnin
okkar Grétars eignuðust bestu
ömmu í heimi og mér er óhætt að
fullyrða að þau voru þér afar hjart-
kær og sama er að segja um lang-
ömmubörnin þín. Á hverjum
fimmtudegi hittumst við á Kumbara-
vogi. Var sá dagur réttilega nefndur
mömmudagur og þurfti mikið að
vera að veðri svo að sú áætlun stæð-
ist ekki, því ég vissi líka af reynslu
minni að regla þyrfti að vera á öllum
hlutum.
Elsku mamma, ég sakna þín sárt
og geymi í hjarta mínu fagrar minn-
ingar um þig. Hafðu þökk fyrir allt
sem þú gerðir fyrir mig og mína. Guð
og góðir englar geymi þig.
Þín dóttir og tengdasonur,
Lára og Grétar.
Elsku amma mín, nú er komið að
kveðjustund. Það er svo skrýtið að
hugsa til þess að sjá þig aldrei meir.
En yndislegar minningar um allar
okkar stundir saman munu lifa í
mínu hjarta. Þú varst yndisleg
amma, hjartahlý og gjafmild og áttir
stóran þátt í uppvexti mínum. Minn-
ingarnar eru margar. Það var svo
gaman að koma upp í Austurkot og
vera hjá ykkur afa, Sigga og Óla. Ég
veit að ég var oft óþekktarormur við
þig en þolinmæði þín var ótrúleg
þegar þú varst að kenna mér að
prjóna, elda þykkan og góðan hafra-
graut eða leyfðir mér að hjálpa þér
að snúa við kleinunum. Þá náði ég
ekki upp fyrir borðbrúnina. Að reka
kindurnar á fjall er eitt af því
skemmtilegasta sem ég upplifði sem
krakki og þú varst frá á fæti eins og
fjallageit. Í árlegum berjaferðum
sem allir í Austurkotinu og Áshól
fjölmenntu saman í er margs að
minnast. Þá má ekki gleyma að
minnast á allar góðgerðirnar sem þú
hafðir gaman af að bjóða gestum og
gangandi. Hver man ekki eftir setn-
ingu sem þessari: „Fáið ykkur
meira, þið verðið að borða aðeins
meira.“ Þá lét ég ekki mitt eftir
liggja ef ég komst í flatkökurnar þín-
ar sem voru þær bestu í heimi. Minn-
isstætt er mér þegar þú komst til
mín til Bolungarvíkur sumarið 1984
og fórst í þitt fyrsta og eina skipti í
flugvél, þá orðin 75 ára. Þetta er sú
lengsta ferð sem þú fórst í að mér
vitandi. Svo léstu hafa þig út í að fara
í siglingu í Ísafjarðardjúpi á lítilli
trillu. Þá varstu nú ekki viss hvort þú
kæmist lifandi úr þeirri háskaför.
Það var aðdáunarvert hversu dugleg
þú varst að mæta í allar afmælis-
veislurnar hjá langömmustrákunum
þínum fjórum og allar áramótagleð-
irnar sem við Beggi héldum. Gjaf-
irnar þínar hafa alltaf hlýjað köldum
táslum og fingrum og útsaumuðu
púðarnir og myndirnar glatt augað
og munu gera það um ókomna tíð.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðar kraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson)
Takk fyrir allt, elsku amma og
langamma. Við munum sakna þín.
Þín nafna
Anna, Guðbergur, Grétar
Guðbergur, Jóhann Ingi,
Þengill og Benjamín Hugi.
Elsku amma, það er ótrúlegt að
hugsa til þess að þú sért dáin, farin
yfir í annan heim, þú sem alltaf hefur
verið til staðar og verið mikilvæg
manneskja í tilveru okkar. Það er
óþægileg hugsun og þín er sárt sakn-
að. Amma mín, ég minnist þín með
þakklæti og hlýhug og minning þín
er björt í huga mínum og hjarta. Þótt
þú værir orðin 93 ára og búin að lifa
næstum heila öld varstu ávallt ung í
anda og lumaðir oft á góðum húmor
eins og þegar þú fórst í heimsókn
vestur á Bolungarvík. Þá sagðir þú
að þetta hefði þér nú aldrei dottið í
hug að þú kæmist skýjum ofar í
þessu lífi og þegar við hittumst ekki
fyrir löngu síðan sagðir þú að nú
værir þú orðin þreytt og þér leiddist
á elliheimilinu. Þú vildir fara að kom-
ast í annan heim svo ef þú birtist á
fjósglugganum hjá frænda mínum
nú eitthvert kvöldið þá mætti hann
ekki verða hræddur og svo pírðir þú
augun og skellihlóst.
Amma var trúuð kona og ræddum
við oft og veltum fyrir okkur hvað
tæki við eftir þetta líf. Amma var
ekki hávaxin kona en í mínum huga
var hún mjög stór kona, mikill dýra-
vinur með fallegt hjarta og yndisleg-
ar hendur, alltaf að prjóna peysur,
vettlinga og sokka. Þó að þú værir
orðin 93 ára og komin á elliheimili þá
varstu samt alltaf að prjóna á okkur
sokka og skó svo okkur væri ekki
kalt á táslunum. Ófá eru listaverkin
sem þú hefur saumað bæði myndir
og púðar og þó að þú lægir á spítala
handleggs- og mjaðmarbrotin þá
varstu alltaf að sauma út og prjóna.
Amma, ég sakna þín.
Kveðja.
Brynja.
Elsku amma, þær eru ófáar stund-
irnar sem við höfum átt saman síð-
ustu þrjátíu árin. Fyrstu minningar-
brotin eru frá þeim tíma þegar ég
dvaldi hjá ykkur í Austurkoti þriggja
ára þegar mamma var á sjúkrahús-
inu eftir slysið. Þá var ég fljót að
finna það út í hvaða skáp súkku-
laðikexið var geymt og gekk það
undir nafninu rellukex upp frá því.
Við minntumst reglulega á kex-
brandarann og nammikassann sem
var geymdur inni í búri. Þú hafðir
alltaf jafn gaman af að lýsa því þegar
ég bað þig um að koma með mér inn í
búr. Þar benti ég á nammikassann
og spurði hvort þú vildir ekki bjóða
mér. Og auðvitað fékk ég alltaf mola.
Þú varst dugleg að hafa okkur systur
í eftirdragi við bústörfin og eldhús-
verkin þrátt fyrir að vakna helst
klukkutíma á undan áætlun svo þér
yrði eitthvað úr verki þegar við kom-
um gagngert uppeftir í þeim hugleið-
ingum að við værum að koma til að
hjálpa til því alltaf léstu það líta
þannig út. Þegar veður var leiðinlegt
var svo jólakortaskúffan og stytturn-
ar í hillunni, sem ég mátti leika mér
að, aðaláhugaefnið.
Árlegur viðburður var að fara með
þegar kindurnar voru reknar á fjall.
Þá var stoppað í Árnesi og keyptur ís
á bakaleið. Þegar fjallmenn voru síð-
an að reka af fjalli var það föst venja
að fara með ykkur Óla að taka á móti
Sigga og öllum hinum fjallmönnun-
um í Skarði með grjónagraut og
pönnukökum. Daginn eftir voru síð-
an Skeiðaréttir. Trúlegast fékk ég
eins og allir aðrir fjölskyldumeðlimir
nýja lopasokka, vettlinga og stund-
um peysu áður en haldið var af stað í
réttir. Ef þú áttir tíma aflögu frá
daglegum störfum varstu annað
hvort að prjóna eða sauma og liggja
ógrynni af handavinnu eftir þig.
Elsku amma, þú varst alltaf til stað-
ar ef ég þurfti á þér að halda. Þú
varst dugleg að hrósa og hvetja. Við
áttum yndislegar stundir og þær síð-
ustu aðeins örfáum dögum áður en
þú sofnaðir.
Nú lífsins stund er liðin
og lögst ertu til hvílu
inn um himna hliðin
þú heldur þína leið
Ljós þitt skein og dó svo út
eftir stundu alltof skamma
en þú ávallt lifir
í hjörtum okkar amma
(H. B.)
Takk fyrir allt, amma mín.
Elín.
Elsku langamma, ég vildi að ég
hefði getað talað betur við þig, sagt
meir. Ég lét mömmu tala fyrir mig,
mín orð til þín og náði ekki nógu
góðu sambandi við þig. Allt sem þú
gerðir fyrir okkur gerðir þú frá
hjarta þínu. Hjarta þitt var hlýtt ut-
an sem innan. Hjartað var fullt af
ástúð, umhyggju, hugulsemi og
mörgu fleira sem mundi fylla út
mörg blöð. Ég er viss um að það voru
margir englar að gæta hennar þegar
hún lifði. En nú hvílir hún í friði á
hvítu englaskýi og verndar aðra eins
og aðrir vernduðu hana. En því mið-
ur varð hún að láta svefninn langa
ráða og lét sig dreyma vel. Hana
dreymdi að einhver andi kæmi og
setti á hana silkihvíta vængi og hún
flaug í draumi upp til skýja og leið
vel. Þannig fór hún til Guðs og situr
nú og horfir niður og fer svo á skýið
sitt og hjálpar þeim sem hjálpa þarf.
Hjartans kveðjur.
Alexandra.
ANNA
ÓLAFSDÓTTIR
1 
&


(  )(
) '      
 





   

  5> 34"

3 :1 
  1%
(-9)(
 2 /
@&1% -) $$# 5 ;"#9 & 
-2'! -) $$# "# A9 
'!$%-) $$#
-  -) $$# >1 ) & 
--) $$#  
& & 
2  2! & 2  2  2! /
1 
&
  ' ( 
 ' 
)'  
 


 
   

  
*  "
>3.
0@@3+"

3 /
 
 &
   

 # )*
 3 
)
 
)  


-+
  '  $# + -) $& 
2& '  $# ) & 
'!$%+ $# : B 2& & 
-) $+ &  "# % 
) $ $#
+& @   7 -) $+ $&
   & 2  2  2! /
4
 &
  ' ( 
 ' 
)'  
 
 
 
   
 +

 
 
> 34 6
2# $ 
& )*
- 977/
/
 
&
  
 
 
5 ,  5  

+*
   
 2 %$# +;  "#9 & 
- %&   /
 $#

 1 %& 
; 
#) $#
 2 - $#
    2  2! & 2  2  2! /
6 *
  
   +

 
 
 

* 
.
 6
 2 C
  -
  )   '  !$
 
) 

 


&
  !7!##$
8
 
 
 '    &
  &    '   ) 
+    

 9   
 
 +( 
 +
:2;  
/,

4 



!!$! $" <#$$$$
 :$$"7. <:$2=
5    $#
&  - - $ $/
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.