Morgunblaðið - 10.10.2002, Side 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. OKTÓBER 2002 47
✝ Hrefna Ásgeirs-dóttir Lang-Jen-
sen var fædd í Borg-
arnesi 20. júlí 1912.
Hún lést á Friðriks-
berg hospital að
morgni miðvikudags-
ins 3. október. Móðir
hennar var Arndís Ás-
geirsdóttir. Hrefna
fluttist til Reykjavík-
ur barn að aldri og bjó
þar með móður sinni
til ársins 1939. Hún
starfaði á yngri árum
í Reykjavíkur apóteki.
Hinn 8. júlí 1939 giftist Hrefna
ungum lyfjafræðingi, Erling Lang-
Jensen, f. í Dan-
mörku 11. ágúst
1911, d. 3. júní 1976.
Hún starfaði um ára-
bil með manni sínum
við rekstur apótek-
anna í Ruds Vedby,
Höng og Görlev á
Sjálandi. Börn þeirra
eru Birgitt, f. 22.
febrúar 1941, Tor-
stein, f. 8. september
1945, og Leif, f. 20.
júlí 1947.
Útför Hrefnu
verður gerð frá
Mariendals kirkju á Friðriksbergi í
dag og hefst athöfnin klukkan 11.
Langri vegferð elskulegrar frænku
minnar Hrefnu Lang-Jensen er lokið.
Hún kvaddi þennan heim að morgni
miðvikudagsins 3. október, þá 90 ára
að aldri.
Hrefna var fædd í Borgarnesi 20.
júlí 1912 en flutti barn að aldri með
móður sinni til Reykjavíkur. Hrefna
var alin upp við mikið ástríki Arndís-
ar móður sinnar og var alla tíð mjög
kært með þeim mæðgum. Sem ung
stúlka vann Hrefna í Reykjavík-
urapóteki. Þar kynntist hún ungum
lyfjafræðingi, Erling Lang-Jensen,
sem kom hér til að vinna eftir nýaf-
staðin próf í Danmörku. Þau felldu
hugi saman og varð úr að Hrefna
flutti til Danmerkur með Erling, þeg-
ar hann sneri heim til Danmerkur.
Ekki fóru þau ein því Dísa móðir
Hrefnu fluttist með þeim og bjó hjá
þeim alla tíð síðan, eða þar til hún lést.
Þau bjuggu fyrstu árin í Kaupmanna-
höfn og þar fæddust þeim börnin
þrjú, fyrst Birgitt, þá Torstein og svo
Leif.
Fjölskyldan var mjög samheldin og
var gott að sækja þau heim. Þó að á
þeim árunum væri íbúðin þeirra ekki
stór var alltaf rúm fyrir gesti og
ósjaldan sofið í hverju skoti. Hrefna
og Erling tóku vel á móti öllum Ís-
lendingum sem lögðu leið sína til
Danmerkur, hvort sem það var
frændfólk, vinir eða vinir vina. Á
heimilinu var gjarnan töluð íslenska,
bæði var að amman bjó jú hjá þeim og
einnig það að Erling talaði einkar
góða íslensku og að því búa börnin
þeirra enn. Víst er að ekki var það
Hrefnu alltaf létt að búa fjarri landinu
sínu Íslandi, sem hún elskaði svo
mjög. Oft var heimþráin sár og henni
eins og öðrum voru stríðsárin ekki
alltaf auðveld. En það var ekki í lund-
erni Hrefnu að gefast upp. Hún var
mikil kappkona, hafði stundað íþróttir
og fimleika frá unga aldri og tókst á
við lífið í þeim anda.
Fyrsta minning mín um Hrefnu
tengist sumri og sól. Það var árið
1951, 20. júlí og verið að halda upp á
fjögurra ára afmælið mitt. Í afmælið
kom gullfalleg kona með manninn
sinn og þrjú börn. Þar var komin
Hrefna frænka frá Danmörku, í
fyrstu heimsókn sína til Íslands eftir
að stríðinu lauk.
Með þeim kom framandi blær ann-
arra landa inn í hugarheim lítillar
stúlku. Þau komu með leikföng sem
ég hafði ekki séð áður, töluðu af og til
annað tungumál og ég fann að þau
voru miklir aufúsugestir hjá pabba og
mömmu, sem höfðu bæði dvalið í
Danmörku á árum áður. Sumarið leið
og þau héldu til síns heima, en alltaf
fékk ég kveðju frá Hrefnu á afmælinu
mínu og á ég sum kortin ennþá.
Seinna þegar ég giftist og fylgdi
manni mínum til Danmerkur til náms
endurnýjuðust kynni okkar Hrefnu.
Þá voru Hrefna og Erling flutt til
Ruds Vedby þar sem Erling veitti
apóteki forstöðu. Þau áttu yndislegt
heimili, í gömlu fallegu húsi með
stórum garði sem mér fannst ævin-
týri líkastur. Alls lags ávaxtatré, berj-
arunnar, grænmeti, jarðarber og svo
mætti lengi telja. Þar var líka gest-
kvæmt. Hrefna og Erling höfðu gam-
an af því að ferðast og fóru víða. Þau
hjónin voru svo samhent að unun var
að sjá, enda töluðum við alltaf um
Hrefnu og Erling í sömu andrá. En
svo dró ský fyrir sólu, Erling veiktist
og barðist hann við krabbamein í
u.þ.b. ár. Hann naut umhyggju og að-
stoðar Hrefnu sinnar þar til yfir lauk.
Erling lést 3. júní 1976. Hrefna tókst
á við það að búa sér heimili á ný. Hún
flutti úr apótekarahúsinu í Ruds
Vedby til Höng, og bjó þar í nær tíu
ár. Á þessum árum áttum við, ég og
börnin mín, margar góðar stundir
með Hrefnu. Við Hrefna höfðum
misst mennina okkar á svipuðum
tíma og var það mér ómetanlegt að
eiga athvarf hjá henni með börnin
mín þegar við þráðum sól og sumar.
Við urðum nánar vinkonur og þótt
aldursmunur væri 35 ár fann ég aldr-
ei fyrir því. Mér er minnisstætt að
einhvern tíma sögðu börnin mín eftir
eina heimsóknina til hennar: „Hún
Hrefna er ótrúlega ung amma, hún
getur klifrað í trjám, hjólað með
manni og spilað badminton.“ Þá var
Hrefna að nálgast sjötugt!
Fyrir u.þ.b. 17 árum flutti Hrefna
sig til Kaupmannahafnar, til að vera
nær börnum sínum og barnabörnum.
Hún hélt heimili til hins síðasta, fór út
að ganga og þótt sjónin og heyrnin
væru farin að bila var hún alltaf með á
nótunum. Vel gefin og skarpskyggn
kona allt til enda. Hún fylgdist með
þjóðmálum, íþróttum og yfirleitt öllu
sem var áhugavert. Hún skemmti sér
við það að láta mig segja sér nýjustu
„sletturnar“ í íslensku og fannst gam-
an að heyra hvernig ungdómurinn
tjáir sig. Þegar við töluðum saman
endaði samtalið alltaf á fyrirheiti um
að hittast sem fyrst og geta spjallað
lengi saman.
Þegar ég heyrði í Hrefnu í síðasta
sinn aðeins fjórum dögum áður en
hún veiktist sagði hún að venju: „Ó,
hvað mig langar að hitta þig og tala og
tala.“ Ég svaraði að vonandi yrði það
fljótlega. En þá sagði hún: „Auður
mín, nú er ég orðin mjög þreytt göm-
ul kona.“ Með þessi orð hennar í huga
get ég ekki annað en glaðst hennar
vegna yfir að hafa fengið hvíldina og í
trausti þess að nú hafi hún fundið Er-
ling sinn og Dísu móður sína þakka ég
henni ævilanga vináttu og óska henni
góðrar ferðar til nýrra heimkynna.
Ég flyt kveðju frá Dídí móður
minni, börnunum mínum Hadda og
Auði Gyðu og þeirra fjöldskyldum.
Börnum Hrefnu, tengdabörnum og
barnabörnum vottum við Karl samúð
okkar.
Auður Helga Hafsteinsdóttir.
Það hefur ávallt verið eitt mesta
ævintýri hvers unglings á Íslandi að
fara til útlanda.
Fimmtán ára fékk ég að fara mína
fyrstu ferð til Hrefnu í Danmörku.
Hrefna var önnur af tveimur bestu
vinkonum móður minnar. Þessi vin-
átta entist ævilangt í orðsins fyllstu
merkingu. Móðir mín Halldóra Guð-
mundsdóttir, Laufey Einarsdóttir og
Hrefna urðu óaðskiljanlegar vinkon-
ur strax á unglingsárum og sú vinátta
entist þrátt fyrir að lönd og heims-
styrjöld skildu þær að, langtímun
saman. Ungar fóru þær ótroðnar
slóðir svo sem á Ólympíuleikana í
Berlín 1936, ferð sem var svo ævin-
týraleg að hún féll þeim aldrei úr
minni og þær þreyttust ekki á að
minnast og miðla til annarra.
Hrefna vann sem afgreiðslustúlka í
Reykjavíkurapóteki, og þar varð hún
ástfangin af dönskum lyfjafræðingi,
Erling Lang-Jensen. Þau giftu sig í
Þingvallakirkju 8. júlí 1939 og saman
fluttu þau til Danmerkur ásamt móð-
ur Hrefnu.
Fyrsta heimili þeirra var á Amager
í Kaupmannahöfn, síðar í Ruds
Vedby. Heimili þeirra stóð ávallt opið
fyrir Íslendingum og þeir eru ófáir
námsmennirnir og ferðalangar að
heiman sem hafa þar átt húsaskjól.
Hrefna og Erling eignuðust þrjú
börn, Birgit húsmóður í Kaupmanna-
höfn, Torstein yfirlækni í Óðinsvéum
og Leif lyfjafræðing og framkvæmda-
stjóra í Kaupmannahöfn. Barnabörn-
in eru sjö talsins.
Eftir lát Erlings bjó Hrefna í Hönk
og á Fredriksberg í Kaupmannahöfn.
Hún hélt heimili alla tíð þrátt fyrir há-
an aldur. Gestrisnin, hlýhugurinn og
elskusemin var sú sama allt til enda.
Nú að leiðarlokum leita minning-
arnar á og aldrei verður fullþakkað
fyrir stundirnar sem ég og síðar fjöl-
skylda mín áttum hjá þér og þínum.
Einnig eru ógleymanlegar heimsókn-
ir ykkar vinkvennana til okkar á
Seyðisfirði þegar þú heimsóttir gamla
landið.
Einkum þakka ég stundirnar sem
við áttum saman síðastliðið sumar. Þú
varst nú ein eftir af vinkonunum og
þess fullviss að sá aðskilnaður sem
dauðinn er væri ekki meiri en þegar
Laufey bjó í Tékkóslavíu, Dóra á
Eskifirði og þú í Danmörku. Þið
munduð aftur ná saman eins og alltaf
áður.
Megir þú eiga góða heimkomu,
blessuð sé minning þín
Björg Sigurðardóttir Blöndal.
HREFNA
LANG-JENSEN
Látin er ein besta og
tryggasta vinkona okk-
ar hjóna Sigrún Sig-
urðardóttir á Nýja-Sjá-
landi. Kynni okkar
hófust fyrir 30 árum þegar Sigrún
bað um leyfi til að fá dóttur okkar
Maríu lánaða sem barnapíu aðeins
ellefu ára gamla til að passa Sylvíu
dóttur þeirra hjóna Magnúsar
Magnússonar þegar þau fóru til
Bandaríkjanna. Allt frá þessum degi
hefur Sigrún verið eins og ein af fjöl-
skyldu okkar. Eftir að þau Sigrún og
Magnús slitu samvistum bjó Sigrún
með Sveini Eiríkssyni slökkviliðs-
stjóra þangað til hann lést árið 1986.
Þær skemmtilegu samverustundir
sem við hjónin áttum með þeim eru
ógleymanlegar.
Að koma til Sigrúnar á meðan hún
var hér í Njarðvík var ólýsanlegt, því
oft var margt um manninn á hennar
heimili. Sigrún var mikið jólabarn og
hún byrjaði alltaf snemma að föndra
fyrir jólin og voru það alltaf mjög fal-
SIGRÚN MARÍA
SIGURÐARDÓTTIR
ARASON
✝ Sigrún MaríaSigurðardóttir
Arason fæddist í
Reykjavík 28. janúar
1943. Hún andaðist á
Nýja-Sjálandi 13.
september síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju 27.
september.
legir munir og ekki
stóð á henni að drífa
aðra með sér. Eins var
það á vorin þegar hún
fór í blómin, þá var hún
í essinu sínu. Það er
erfitt að sætta sig við
að það verður aldrei
áframhald á þessu því
þessa elskulegu vin-
konu vantar, en við
geymum minningarn-
ar.
Sigrún fór með Jó-
hannesi Arasyni, seinni
manni sínum, til Nýja-
Sjálands fyrir tíu árum
og síðustu þrjú árin hafði Sigrún ver-
ið þar. Sylvía dóttir hennar er þar
búsett ásamt eiginmanni sínum og
tveim sonum.
Svo að segja daglegt samband var
á milli okkar meðan hún dvaldi hér í
Njarðvík. Rétt fyrir áramótin sagð-
ist hún vera eitthvað slöpp, sagði að
þetta hlyti að ganga fljótt yfir. En
það var alvarlegra en hún hélt því í
marsmánuði greindist hún með
krabbamein í lungum á mjög háu
stigi, sem ekki var hægt að komast
fyrir.
Guð blessi minningu þína elsku
Sigrún. Við sendum Jóhannesi,
Matthildi og Sylvíu og öðrum að-
standendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Elsa Dóra Gestsdóttir og
Jóhann Líndal.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
við Nýbýlaveg, Kópavogi
Elsku hjartans móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐNÝ MAGNÚSDÓTTIR,
Bergstaðastræti 65,
sem lést miðvikudaginn 2. október, verður
jarðsungin frá Hallgrímskirkju föstudaginn
11. október kl. 13.30.
Magnús Guðjónsson, Svanheiður Ingimundardóttir,
Steingrímur Guðjónsson, Katrín Guðmannsdóttir,
Sigríður Guðjónsdóttir, Sigurður Harðarson,
Ingólfur Sv. Guðjónsson, Jónína E. Hauksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir okkar,
tengdafaðir, tengdasonur, afi og bróðir,
KRISTJÁN ALBERTSSON,
Jófríðarstaðavegi 10,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans föstudaginn
4. október.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju föstu-
daginn 11. október kl. 15.00.
Þóra Bjarnveig Jónsdóttir,
Albert J. Kristjánsson, Guðlaug K. Guðlaugsdóttir,
Þorsteinn Ingi Kristjánsson, Hrönn Guðríður Hálfdánardóttir,
Albert Víðir Kristjánsson, Guðný Nanna Þórsdóttir,
Berglind Ósk Kristjánsdóttir, Jóhannes Guðni Jónsson,
Jón Dagur Kristjánsson,
María Þorsteinsdóttir,
barnabörn og systkini hins látna.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og bróðir,
KJARTAN ÞÓRIR ELÍASSON,
Suðurbraut 8,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósefsspítala í Hafnarfirði föstudaginn
4. október. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýju.
Hulda Hafnfjörð,
Sigurður Kjartansson, Jenný Jónsdóttir,
Arndís Kjartansdóttir, Ásgrímur Guðmundsson,
Kristófer Þ. Kjartansson,
systkini og barnabörn.
Okkar ástkæra
AÐALHEIÐUR ESTER GUÐMUNDSDÓTTIR,
Dalbraut 23,
Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness að morgni þriðju-
dagsins 8. október.
Útför hennar fer fram frá Akraneskirkju þriðju-
daginn 15. október kl. 14.00.
Ragnar Leósson,
Fríða Ragnarsdóttir, Ásgeir R. Guðmundsson,
Kristín Ragnarsdóttir,
Ragna Ragnarsdóttir, Helgi Guðnason,
Birna Ragnarsdóttir, Kristinn Eiríksson,
Leó Ragnarsson, Halldóra S. Gylfadóttir
og fjölskyldur.