Morgunblaðið - 13.10.2002, Qupperneq 24

24 SUNNUDAGUR 13. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
ROYAL Festival Hall er einnhelsti tónleikastaður Lundúna,
stendur á bökkum Themsár. Hann
er skemmtilegri þegar farið er að
dimma, líkt og svo margt í Lund-
únum, þegar salurinn er skoðaður
um miðjan dag er hann slitinn og
snjáður. Þegar hér er komið sögu,
skömmu eftir hádegi tónleikadag-
inn 1. október, eru menn rétt byrj-
aðir að setja upp tæki og tól, en þeir
Sigur Rósarbræður hafa verið í
Englandi í nokkra daga að æfa og
leggja síðustu hönd á myndefni sem
fylgja mun tónleikunum, en það
skiptir þá miklu og sívaxandi máli
að hljóð og mynd falli saman. Þeir
eru greinilega spenntir fyrir kvöld-
inu, en hafa svo mikið að gera að
varla er tími til að hugsa um annað
en núið, tengja græjur, stilla tól,
skipa málum á sviðinu og raða upp
hljóðfærum og búnaði svo gott sé
að spila, menn þurfi ekki að vera að
endasendast um sviðið; Georg
stendur hugsi og spilar síðan á
ósýnilegt píanó, færir sig um set og
spilar enn, en situr nú líka á ósýni-
legum stól, lítur upp og sér að það
er verið að horfa á hann, brosir að
öllu saman og heldur áfram að
spila, nú með ýktari tilburðum.
Það er að mörgu að hyggja, hvar
eiga stelpurnar í Anima að sitja,
trommurnar mega ekki vera á palli,
teppin verða að vera á réttum stað
og svo má telja. Undirbúningur fer
úr skorðum um stund er Kjartan
uppgötvar pípuorgel mikið sem er í
salnum og um tíma hljómar stefið
úr Samskeytum svo sterkt að eng-
inn getur unnið, menn bara hlusta.
Um kvöldið er Royal Festival
Hall ekki lengur miðaldra og
þreytuleg, rökkrið ljær öllu hlýlega
ævintýralegan blæ og ekki sést
lengur að tímabært er að skipta um
áklæði og teppi; svei mér þá ef sæt-
in eru ekki þægilegri en fyrr um
daginn, eða kannski er bara gott að
setjast niður eftir langan dag.
Í tónleikaferðinni að þessu sinni
er nýr hljóðmaður sem hefur meðal
annars unnið með Portishead.
Hann ætlar að blanda sér í það sem
fram fer, skjóta inn hljóðum ófor-
varandis, tengja saman lög og und-
irstrika stemmningu. Hann fer ekki
vel af stað, í það minnsta eru inn-
gangshljóðin sem hann velur að
fyrsta lagi tónleikanna, Vöku, sem
er/verður líka fyrsta lag vænt-
anlegrar plötu, og heitir þar Lag 1,
lítt spennandi óhljóð – hvar er
Bibbi? Það kemur þó ekki að sök
þegar Vaka byrjar, geysifallegt lag,
sem heitir í höfuðið á dóttur Orra,
með hægri stígandi þar sem Jónsi
leikur sér með hljóðsmala sem hann
hefur matað á eigin rödd. Þegar
komið er inn í lagið kemur þó í ljós
að hann hefur ekki stillt öllu nógu
vel upp, því þráðurinn slitnar ör-
skotsstund á meðan hann stekkur á
milli hljóðnema og hljóðsmala.
Í öðru laginu, Fyrsta, ber enn
meira á hljóðsmalanum, draugaleg-
ar raddir bera það uppi framan af
en snúast síðan í englasöng studdar
af naumhyggjulegum takti og
strengjum. Líka annað lag á diskn-
um og sem stendur uppáhaldslag, en
það er ekkert að marka, það breytist
að segja við hverja hlustum. Bara ef
hann væri að segja eitthvað, stendur
maður sig að því að hugsa þegar
raddirnar stíga til himins. Flutn-
ingur á því er að því leyti frábrugð-
inn plötugerð þess að á það vantar
upphafsstefið, stuttbylgjubrak, sem
er synd því það passar einmitt svo
vel við stemmningu lagsins, útsend-
ing utan úr geimnum.
Á disknum títtnefnda renna ann-
að lag og það þriðja saman, enda
Allt annað er þögn
ÞÓ TÓNLIST Sigur Rósar falliekki beinlínis að því semmenn kalla vinsældapopphefur hún náð meiri vinsæld-
um og víðtækari en dæmi eru um
seinni ár, hér á landi eða erlendis.
Gott dæmi um það hér á landi er að
síðasta plata hljómsveitarinnar er á
góðri leið með að verða mest selda
plata allra tíma hér á landi, en hvað
varðar vinsældir erlendis má nefna
að Kronos-kvartettinn, einn helsti
strengjakvartett heims, hefur leitað
eftir því að eiga við hljómsveitina
samstarf, Merce Cunningham, sá
virti og áhrifamikli dansahöfundur,
vill endilega semja dansverk við tón-
list hljómsveitarinnar, og fyrir stuttu
var hér statt breska tónskáldið Gavin
Bryars, sem rétt er að telja með
helstu tónskáldum Breta nú um
stundir, og óskaði sérstaklega eftir
því við meðlimi sveitarinnar að fá að
semja með henni tónverk.
Söngur án orða
Nýja Sigur Rósar-platan kemur út
28. október næstkomandi og er tals-
vert frábrugðin fyrri verkum hljóm-
sveitarinnar; rannsóknarverkefni út-
af fyrir sig hve tónlist hennar hefur
breyst mikið á hverri plötu. Ef eitt-
hvað var að athuga við síðustu skífu,
Ágætis byrjun, þá var hún full
skreytt, og mikið fínerí, en á nýju
plötunni, sem heitir ( ), hringur, brot-
inn hringur eða innan sviga, eftir því
hver segir frá, er tónlistin mun hnit-
miðaðri og beinskeyttari en um leið
viðkvæmnislegri á köflum. Það er svo
í takt við annað að lögin á plötunni
heita ekkert, eru bara lög númer 1–8.
Þeir sem fylgst hafa með hljómsveit-
inni þekkja þau þó býsna vel, enda
hafa þau heyrst á tónleikum síðasta
árið, Vaka, Fyrsta, Samskeyti,
Njósnavélin, Álafoss, E-Bow, Dauða-
lagið og Popplagið. Hljómar óneitan-
lega betur (hlýlegar) en 1, 2, 3, 4, 5, 6,
7 og 8, eða hvað? Hringnum er svo
lokað þegar í ljós kemur að á plötunni
heyrast engin orð, eða í það minnsta
orð sem ekki er gott að skilja því eng-
ir textar eru í lögunum, röddin er eins
hljóðfæri – söngur án orða.
Jón Þór Birgisson, gítarleikari og
(Fjórir
innhverfir
gæjar)
Eftir tvær vikur kemur út um heim allan þriðja
breiðskífa Sigur Rósar og víst er að hennar er beð-
ið með mikilli eftirvæntingu. Árni Matthíasson tók
Jón Þór Birgisson, söngvara hljómsveitarinnar og
gítarleikara, tali og sótti fyrstu tónleikana í heims-
reisu Sigur Rósar sem hófst 1. október sl.
Strákarnir bregða á leik í hljóðverinu, skiptast á hljóðfærum til tilbreytingar.