Morgunblaðið - 13.10.2002, Qupperneq 44

44 SUNNUDAGUR 13. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Haustið 1964 hóf ég
kennslu við Njarðvík-
urskóla. Við skólann
störfuðu þá, auk skóla-
stjóra Sigurbjörns Ketilssonar, átta
fastráðnir kennarar, tveir stunda-
kennarar og húsvörður. Við vorum
því 12 sem hófum störf við skólann
þetta haust. Enginn úr þessum hópi
starfar þar lengur. Sumir eru horfn-
ir yfir móðuna miklu og núna síðast
tvær kennslukonur með nokkurra
vikna millibili, önnur er Kristjana
Mooney en hin Sigríður Ingibjörns-
dóttir sem hér verður minnst. Þegar
ég hóf störf við skólann hafði Sigríð-
ur kennt þar í 17 ár sem almennur
kennari en árið eftir varð hún yf-
irkennari eða aðstoðarskólastjóri
eins og það nefnist núna og sem slík
starfaði hún við skólann þar til hún
lét af störfum vegna aldurs. Hafði
hún þá kennt við skólann samfellt í
kringum hálfa öld.
Kennsluskylda yfirkennara á
þessum árum var lítið minni en al-
mennra kennara og hafði Sigríður
því í ærnu að snúast. Sem yfirkenn-
ari var hún ákaflega þægileg og
leysti hvers manns vanda vel og
greiðlega.
Sigríður var afburðakennari, því
verður ekki á móti mælt. Um það
geta samkennarar hennar og nem-
endur til margra ára borið vitni. Ef
maður hitti fyrrverandi nemendur
hennar á förnum vegi var ávallt
spurt um Sigríði og síðan bætt við:
„Mikið rosalega lærði maður mikið
hjá henni. Það hvarflaði ekki að
manni að svíkjast um.“
Mjög oft tók ég við nemendum frá
henni sem komu upp í unglinga-
deildirnar og ég held að ég halli ekki
á nokkurn mann þótt ég segi að
nemendur hennar báru ávallt af öðr-
um hvað snerti kunnáttu, aga,
SIGRÍÐUR INGI-
BJÖRNSDÓTTIR
✝ Sigríður Ingi-björnsdóttir
fæddist á Flanka-
stöðum í Sandgerði
17. júní 1926. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
4. október síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá Út-
skálakirkju 11. októ-
ber.
vinnusemi og ástund-
un.
Sigríður var greind
kona og úrræðagóð,
hrókur alls fagnaðar á
góðum stundum, fynd-
in og skemmtileg en
gat verið snögg upp
lagið þegar sá gállinn
var á henni og var þá
fljót að koma fyrir sig
orði. „Það á ekki að
láta nemendur vaða yf-
ir sig á skítugum skón-
um,“ var oft viðkvæði
hennar þegar henni
fannst nemendur gera
sér of dælt við kennara.
Að leiðarlokum vil ég þakka henni
margra ára samstarf sem aldrei féll
skuggi á. Systkinum hennar og öðr-
um aðstandendum votta ég samúð
mína.
Blessuð sé minning Sigríðar Ingi-
björnsdóttur.
Erlingur Steinsson.
Ég man þær systur aldrei öðru-
vísi en sem eitt. Skrönglast um á
Landrovernum sem margir þekkja.
Áttu báðar alltaf flotta bíla, en ef á
bjátaði var þessi déskotans Land-
rover alltaf til staðar. Það var vita
vonlaust að ætla að fá frí í tíma
vegna veðurs þegar þær áttu í hlut.
Önnur kenndi við Gerðaskóla og hin
við Njarðvíkurskóla í um og yfir
fimmtíu ár. Síðasta sumar rifust þær
heiftarlega en á góðlátlegan hátt um
hvor hefði kennt einni dóttur minni
meira eða minna, þar sem hún hefði
hlotið kennsluna hjá Halldóru en
verðlaunin í skólanum hjá Siggu í
Njarðvík. Minnti það mig um margt
á rifrildi fyrri tíma, þegar Sigur-
björn Ketilsson, fyrrum skólastjóri í
Njarðvík og afi minn Björn Finn-
bogason, þá oddviti í Garðinum, tók-
ust á. Eitt er þó víst að hennar verð-
ur örugglega minnst um ókomin ár
meðal fyrrum nemenda sinna, það
er grunnur komandi kynslóða.
Halldóra mín, ég og fjölskylda
mín óskum þess að sem lengst meg-
um við njóta þess sem þið hafið fært
Suðurnesjamönnum í fang og ekki
hvað síst mér og minni fjölskyldu.
Kær kveðja,
Björn Finnbogason.
✝ Hallmar Thom-sen fæddist á
Siglufirði 7. maí
1932. Hann lést á
líknardeild Landspít-
alans 8. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Tomas Thomsen, f. á
Skarfanesi í Sandey í
Færeyjum, og Anna
Kristín Halldórsdótt-
ir Thomsen, f. á Vé-
mundarstöðum við
Ólafsfjörð. Hallmar
var elstur systkina
sinna en þau eru: 1)
Elna, látin, 2) Elna, gift Leifi
Sveinbjörnssyni, 3) Tomas Enok,
kvæntur Sesselju Halldórsdóttur,
4) Magnea, gift Guðmundi Jóni
Sveinssyni, og 5) Svala Sigríður,
gift Hreiðari Þóri Skarphéðins-
syni.
Hallmar kvæntist árið 1959
Kristínu Sigurðardóttur, f. 15.
júní 1936, d. 1. september 1997.
Börn þeirra eru: 1) Guðríður Mar-
grét, f. 22. maí 1961, gift Martini
Conrad. Börn þeirra eru: Kristín,
f. 1988, Stefán, f.
1990, Anna, f. 1993,
og Júlía, f. 2000. 2)
Berglind, f. 19. apríl
1963. Synir hennar
og Reimars Haf-
steins Kjartanssonar
eru: Hallmar, f.
1984, Óskar, f. 1988,
og Davíð, f. 1991. 3)
Sigurður Tómas, f.
20. júlí 1966, unn-
usta hans er Sigríð-
ur Soffía Ólafsdótt-
ir. Synir þeirra eru
Steinar, f. 1995, og
Hilmir, f. 2001. Dótt-
ir Hallmars frá fyrri sambúð er
Jakobína Elísabet, f. 24. sept
1953, gift Níelsi Friðfinnssyni.
Börn þeirra eru: Hallgrímur Óð-
inn, f. 1969, Friðfinnur, f. 1971,
Guðbjörg Jóhanna, f. 1974, Birna
Björk, f. 1976, og Margrét Eyrún,
f. 1979. Barnabarnabörn Hall-
mars er tíu talsins.
Útför Hallmars verður gerð frá
Ólafsvíkurkirkju á morgun,
mánudaginn 14. október, og hefst
athöfnin klukkan 15.
Í lífinu kynnist maður sífellt fólki
sem hefur áhrif á mann, hvert á sinn
hátt, sumir meira en aðrir og enn
aðrir á sérstakan hátt. Hann Hall-
mar tengdafaðir minn var einn af
þeim sem höfðu sérstök áhrif á mig,
hann var mér svo miklu meira en
tengdafaðir. Ég hef þekkt hann í
tæp 10 ár en samt sem áður virðist
það svo miklu lengri tími. Í rauninni
finnst mér hann alltaf hafa verið
partur af lífi mínu og er ástæðan lík-
lega sú hvað hann hefur reynst mér
vel og kennt mér margt. Hann bar
minn hag ávallt fyrir brjósti og lét
sig varða hvernig mér leið. Hann var
alltaf til staðar og það var aldrei
neitt mál hjá honum. Hann hafði ein-
stakt lag á að finna út hvað gladdi
mig og gerði allt til þess. Hann tók
mér sem einu af börnunum sínum og
það er mér mikils virði. Hann kenndi
mér að þrátt fyrir mótlæti í lífinu
þýðir ekki að gefast upp heldur á að-
gleðjast yfir smáu hlutunum, hlakka
til og meta það sem skiptir máli í líf-
inu.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa átt
samleið með Hallmari og að synir
okkar Sigga fengu að kynnast hon-
um. Ég veit að ég á eftir að sakna
hans mikið, mér þótti afar vænt um
hann. Að ganga í gegnum súrt og
sætt með honum og tengdamóður
minni heitinni hefur þroskað mig og
styrkt og þau munu alltaf eiga sér-
stakan stað í hjarta mínu.
Hvíl í friði elsku Hallmar minn,
þín tengdadóttir og vinur
Sigríður Soffía
Ólafsdóttir.
Okkur langar að minnast hans
Hallmars eða Habba eins og hann
var alltaf kallaður. Nú er langri bar-
áttu lokið við erfið veikindi. Í minn-
ingunni kemur margt upp í hugann.
Alltaf var gott að koma til Stínu og
Habba í Lindarholtið í Ólafsvík, en
þar bjuggu þau lengst af. Oft var
okkur fjölskyldunni boðið í mat til
Habba og Stínu, á ferðum okkar til
Ólafsvíkur, en þau voru bæði mjög
lagin við matargerð. Hugulsemi og
gjafmildi Habba var mikil, til dæmis
minnumst við margra fisksendinga
sem við fengum frá honum að vest-
an.
Það var mikill missir fyrir Habba
þegar Stína lést. Hann stóð eins og
klettur við hlið Stínu í erfiðum veik-
indum hennar, þrátt fyrir að hann
væri sjálfur veikur.
Síðustu árin bjó Habbi í þjón-
ustuíbúð aldraðra við Dalbraut og
var hann mjög ánægður með veru
sína þar. Habbi var félagslyndur og
hafði hann eignast marga góða vini á
Dalbraut. Alltaf var Habbi jákvæður
og bjartsýnn þó svo hann væri illa
haldinn af sínum sjúkdómi.
Um leið og við þökkum Hallmari
samleið og vináttu færum við Guð-
ríði, Berglindi, Sigga, Bínu og fjöl-
skyldum þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frá.
(V. Briem.)
Haukur, Kristín, Brynja,
Klara og Íris Hrund.
Það er með sérstökum hlýhug
sem ég nú kveð hann móðurbróður
minn Hallmar Thomsen. Minning-
arnar sem einnig eru órjúfanlega
tengdar konu hans Kristínu Sigurð-
ardóttur sem lést 1997, streyma
fram. Heimili þeirra hjóna stóð okk-
ur systkinabörnum þeirra beggja ei-
líflega opið. Þar var vel tekið á móti
börnum og unglingum og alltaf tími
til að ræða málin. Te og ristað brauð
bragðaðist öðruvísi þar en annars
staðar og yfir morgunverðarborðinu
hjá þeim var sérstakur sjarmi.
Habbi frændi minn var sérstakur
á sinn hátt. Hann talaði hátt og mik-
ið og af honum gustaði. Það sem
stendur þó hæst í minningunni um
hann er hversu barngóður hann var
og hjartahlýr. Habbi laðaði að sér
hvert barn. Úr æsku minni man ég
að hann gerði sér far um að gleðja
litlu systkinabörnin sín. Minnistæð
er mér gjöf sem hann færði mér
ungri að árum þegar hann kom heim
frá Danmörku með frystibíl en það
var forláta dúkkurúm. Þá eru mér
minnistæðar ferðirnar í þessum
merka frystibíl norður í landi. Þegar
ég og Andrés frændi minn, systur-
sonur Habba, fengum að koma með
að keyra á milli bæja og selja fisk.
Að launum fyrir félagsskapinn feng-
um við þetta líka sérstaka útlenska
súkkulaði sem ég kem aldrei til með
að gleyma bragðinu af.
Um tíma fluttust Stína og Habbi
til Reykjavíkur. Þar stóð heimili
þeirra mér opið jafnt sem áður. Ég
var í framhaldsskóla á þessum árum
og bjó skammt frá. Það var yndis-
legt að eiga þar athvarf, manni
fannst maður vera nær heimilinu
fyrir vestan. Habbi og Stína gerðu
sér far um að fylgjast vel með því
sem maður var að bardúsa þessi ár
og hjálpaði Stína mér stundum við
að dressa mig upp fyrir árshátíðir og
slíkt og hannaði og saumaði með mér
flíkur. Þá var nú oft gaman.
Síðustu ár voru Habba erfið. Veik-
indi og fráfall konu hans komu ofan á
hans eigin veikindi sem áttu eftir að
verða langvarandi. Börn hans og
barnabörn voru honum þó huggun
harmi gegn og voru hans líf og yndi.
Það var afskaplega stoltur afi sem
sýndi manni teiknaðar myndir eftir
barnabörnin eða ljósmyndir af þeim
sem hann hafði um alla veggi hvar
sem hann átti aðsetur hverju sinni.
Habbi frændi hefur verið leystur
úr viðjum veikindanna. Eftir sitja
börnin hans og fjölskyldur þeirra í
sárri sorg. Ég bið góðan Guð að gefa
þeim styrk svo og öðrum aðstand-
endum og vinum. Blessuð sé minn-
ing Habba frænda míns,
Elva Jóhanna.
HALLMAR
THOMSEN
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Hjartans þakkir færum við öllum, sem auðsýndu okkur og fjölskyldu
okkar samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HJARTAR JÓNSSONAR
kaupmanns,
Haukanesi 18,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deildar 6B á Landspítalanum í
Fossvogi fyrir kærleiksríka umönnun og hlýju. Læknum, sem önnuðust
hann og studdu lengi og vel, færum við alúðarþakkir.
Fjölskylda Hjartar hefur ákveðið að andvirði þakkarkorta verði gefið til
Styrktarsjóðs krabbameinssjúkra barna.
Guð blessi ykkur öll.
Þórleif Sigurðardóttir,
Jón Hjartarson, María Júlía Sigurðardóttir,
Sigurður Hjartarson, Edda Sigríður Sigfúsdóttir,
Gunnar Hjartarson, Sigríður Baldursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför bróður okkar, upp-
eldisbróður og mágs,
BJÖRNS GISSURARSONAR
fyrrv. bónda í Drangshlíð,
síðast til heimilis í Vallartröð 7,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
öldrunardeildar á Landspítlanum Fossvogi fyrir góða umönnun.
Sigríður Gissurardóttir,
Guðrún Gissurardóttir,
Ása Gissurardóttir, Guðmundur Guðjónsson,
Kristinn Skæringsson, Þorbjörg Jóhannesdóttir.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
JENNÝAR LIND (Lillu) ÁRNADÓTTUR,
Vallarbarði 3,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki
gjörgæsludeildar og hjartadeildar Landspítala við Hringbraut.
Þorleifur Jónsson,
Jón Þorleifsson, Sigrún Pálsdóttir,
Gunnar Árni Þorleifsson, Theódóra Sif Pétursdóttir,
Sigurður Unnar Þorleifsson, Ingibjörg Aðalsteinsdóttir,
Kolbrún Þorleifsdóttir, Harrý Samúel Herlufsen,
Símon Þorleifsson, Dorthe Møller Thorleifsson,
Harpa Þorleifsdóttir, Gestur Már Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR