Morgunblaðið - 22.10.2002, Blaðsíða 15

Morgunblaðið - 22.10.2002, Blaðsíða 15
ELDSVOÐINN Á LAUGAVEGI MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. OKTÓBER 2002 15 GRÍÐARLEGA erfiðar aðstæður mættu slökkviliðsmönnum í stór- brunanum á Laugavegi aðfaranótt sunnudags og er ljóst að slökkvi- liðsmenn unnu mikið þrekvirki í baráttunni við eldinn. „Þarna var stórbruni og mikill eldur þegar slökkvilið mætti á staðinn. Húsa- skipan var erfið, húsin voru sam- byggð og bakhús fyrir aftan. Vett- vangurinn var erfiður, t.d. mikil vegalengd frá Grettisgötunni þar sem barist var við eldinn og frá norðurhlið húsanna við Laugaveg. Það þurfti gott skipulag til að sam- ræma aðgerðir báðum megin við húsin, en okkur finnst það hafa gengið mjög vel,“ segir Birgir Finnsson, framkvæmdastjóri út- kallssviðs hjá Slökkviliði höf- uðborgarsvæðisins sem stjórnaði aðgerðum á vettvangi. Til að kom- ast inn í eitt bakhúsanna þurfti t.d. að fara inn í húsið frá Laugaveg- inum upp á aðra hæð og þaðan inn í viðbygginguna. „Menn lögðu á sig mikla vinnu og voru í mikilli hættu. Þeir þurftu að hörfa aftur og aftur, við náðum t.d. ekki að sækja inn í verslunina Misty [Laugavegi 40a] og sprauta nema í stutta stund í einu. Síðan þurftu menn að bakka út því hitinn var óbærilegur.“ Sama hefði verið uppi á teningnum í verslunum við Laugaveg 40, þar sem Gleraugna- verslunin Sjáðu og Verslunin henn- ar voru á jarðhæð, aldrei hefði eig- inlega verið möguleiki á að sækja inn norðanmegin frá þar sem svo mikill eldur hefði geisað í bakhús- unum. Ófögur aðkoma Aðkoman var ekki fögur þegar blaðamaður Morgunblaðsins kom á vettvang aðfaranótt sunnudagsins. Eldtungur teygðu sig út um gluggana og svartan reykjarmökk lagði frá húsunum við Laugaveg 40 og 40a. Sírenur vældu og út um búðarglugga verslunarinnar Misty kom reykkafari hlaupandi og féll niður á hnén á gangstéttinni norð- an megin við Laugaveg sem var umflotin ökkladjúpu vatni. Hann reif af sér hjálminn, greip andann á lofti og kallaði „þetta gengur ekki!“. Gufuna lagði frá reykkaf- aranum, en norðanstrekkingur og kalsaveður var aðfaranótt sunnu- dagsins. Blaðamanni varð starsýnt á giftingarhring á hendi reykkaf- arans. Þetta eru hugaðir menn, þeir leggja sjálfa sig í hættu til að reyna að bjarga eignum og stundum lífi og limum annars fólks, meðan fjöl- skyldur þeirra bíða þeirra heima. Alls voru 70–80 slökkviliðsmenn á vettvangi og stóðu sumir vaktina í tólf klukkutíma. Enda var í nógu að snúast, menn höfðu vart undan við að hlaða reykköfunarkúta, útvega rafhlöður fyrir talstöðvar, flytja slökkviliðsmenn á milli, fyrir utan við þá sem börðust við sjálfan eld- inn. „Fljótlega þurfti að skipta út mönnum sem voru mjög þrekaðir og blautir. Um leið og þeir komu út aftur varð þeim skítkalt. Menn eru nokkuð þrekaðir eftir helgina, ein- hverjir eru með einhverja kvef- lumbru eftir þetta,“ segir Birgir. Alla nóttina fóru reykkafarar reglulega inn á neðstu hæðirnar við Laugavegi 40a, þar sem tekist hafði að ráða niðurlögum eldsins, til að slökkva í glóðum. Á meðan logaði glatt í risinu á efstu hæð þar sem þakið hafði verið rofið til að komast betur að eldinum og til að koma í veg fyrir að eldurinn læsti sig í hús- ið við hliðina, númer 42. Vatni var sprautað í gríð og erg yfir logana. „Það var mjög kalt og hvasst, þarna þurftu menn að standa í nepj- unni tímunum saman þannig að það reyndi mjög á okkar lið. Mikill raki var í loftinu og voru menn blautir í fæturna. Að mínu mati var þarna unnið frábært starf, bæði af hálfu lögreglu og slökkviliðs. Það slasast enginn og það hefði svo sannarlega getað orðið meiri bruni en varð. Það var sannarlega vel að verki staðið, að ná þessum tökum sem þarna var gert við mjög erfiðar að- stæður,“ segir Geir Jón Þórisson yf- irlögregluþjónn. „Að sjálfsögðu hvílir þetta á manni“ Ljóst er að það er ekki einfalt verk að stjórna björgunar- aðgerðum á vettvangi sem þessum, þar sem í mörg horn er að líta. Gæti maður því vel ímyndað sér að lang- an tíma tæki að vinna úr svo erfiðu verkefni og aðstæðum sem þarna mættu slökkviliðsmönnum. „Þetta er náttúrlega erfitt, þarna erum við búnir að vera í sambandi við fólk sem er að missa allar sínar eigur. Það væri eitthvað skrýtið ef maður gengi á brott og velti ekki vöngum yfir hvernig þessu fólki liði og hvernig það sé að horfa upp á húsið sitt brenna,“ segir Birgir. „Að sjálfsögðu hvílir þetta á manni. Maður veltir þessu mikið fyrir sér og hefur fullan skilning á þessari umræðu um að fólki hafi ekki verið sinnt nægjanlega vel eft- ir að út var komið og er miður,“ segir Birgir, en gagnrýnt hefur verið að ekki hafi verið boðið upp á áfallahjálp fyrir íbúa húsanna sem brunnu. Hann segir að slökkviliðið vilji endilega taka á þessu máli. Baráttan við eldinn geti líka lagst þungt á slökkviliðsmenn. „Þú sérð myndir á veggjum og persónulega muni, íbúð sem fólk á og er búið að koma sér upp. Svo stendur þú og ert að reyna að verja þessa íbúð, en getur það ekki. Auð- vitað er það erfitt og mönnum finnst eins og þeim hafi pínumistek- ist. Að standa inni í íbúð og hálftíma síðar hefur hún orðið eldinum að bráð. Það væri eitthvað skrýtið ef það tæki ekki á menn.“ Hann segir að eftir að verki lýkur fari slökkviliðsmennirnir saman í gufu og ræði málin áður en þeir haldi heim á leið. Slökkviliðsmenn lendi aftur á móti alltaf af og til í reynslu af þessu tagi og menn myndi vissan skráp, sem geri það að verkum að þeir komist í gegnum þetta. „Slökkviliðsmenn eru líka sjúkraflutningamenn og við lendum í atburðum þar sem fólk deyr í slys- um og förum á staði þar sem menn eru barðir í spað. Það að enginn skyldi látast þarna er náttúrlega fagnaðarefni. Ég segi ekki að mað- ur fái martraðir, en auðvitað veltir maður þessu fyrir sér. Við erum sáttir við það að við náðum að verja tvö hús, við erum ánægðir með það. Það er alltaf leiðinlegt að horfa upp á hluti brenna upp í loft og maður stendur með öll þessi tæki og þetta lið varnarlaus gagnvart því. Það var sama hvernig við reyndum, jafnvel þó að við hefðum komið allir strax í upphafi, má alveg spyrja sig hvaða árangri við hefðum náð. Þeg- ar eldvarnir eru ekki til að hjálpa okkur er staða okkar takmörkuð.“ Slökkviliðsmenn mættu gríðarlega erfiðum aðstæðum á Laugavegi Ökkla- djúpt vatn og nístings- kuldi Morgunblaðið/Júlíus Alls börðust milli 70 og 80 slökkviliðsmenn við eldinn aðfaranótt sunnudags við mjög erfiðar aðstæður. nina@mbl.is
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.