Morgunblaðið - 19.11.2002, Side 48

48 ÞRIÐJUDAGUR 19. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
EVRÓPUBANDALAGIÐ, það er
ofarlega í huga mér, mér finnst að
það megi ekki bíða eftir því að fiski-
stofnarnir hrynji og við höfum ekk-
ert að semja um við Efnahagsbanda-
lagið annað en auðn en hvað er
Ísland annað en auðn hér í norðri?
Náttúran er að vísu stórkostleg en
hver nennir að koma til Íslands á ok-
urprís þegar menn geta skoðað Alp-
ana og alla stórkostlegu náttúru
Evrópu, menn nenna ekki að eyða
stórfé í að rölta um 18. aldar miðbæ
og kaupa bjór fyrir margfalt meira
fé en það kostar það heima hjá sér.
Ég þykist skynja að meðsveiflan
sem við höfum haft sé að þverra
vegna fjarlægðar og okurverðs á öllu
sem menn hafa áhuga á að eignast.
Nei, menn verða að átta sig á því að
við lifum í heimi sem kostar að lifa í
og það hafa ekki allir efni á því að
sóa í þann munað að skoða auðnir Ís-
lands.
Við verðum að átta okkur á að al-
þjóðasamfelagið lýtur lögmálum
markaðarins, við höfum verið
heppnir Íslendingar að geta gert það
sem gert hefur verið.
Evrópubandalagið er nauðsyn-
legt, já bara lífsnauðsynlegt fyrir Ís-
land, við erum smáeyja í hinu ysta
norðri, en þegar peningar fara að
verða æ dýrari fyrir allan þorra
fólks, sýnist mér að gerast aðili að
alþjóðasamfélagi verða æ mikilvæg-
ara enn fyrr. Við lifum á breytinga-
tímum og við höfum ekkert meira að
bjóða en aðrar þjóðir.
Við verðum að átta okkur á að
markaðstækifærin liggja í alþjóða-
samfélagi en ekki þorski.
BJARNI ÞÓR ÞORVALDSSON,
myndlistamaðurinn THOR,
Asparfelli 12.
Evrópubandalagið
Frá Bjarna Þór Þorvaldssyni:
JÁ, það er sárt að vera rassskelltur,
sérstaklega af þrjátíu og fimm ára
unglingi að „sunnan“. En þú ert
ódæll svo ég verð víst að taka þig á
hné mér, aftur.
Við skulum taka bréfið þitt sem þú
kallar væntanlega svarbréf lið fyrir
lið.
„Sannleikanum er hver sárreiðast-
ur“. Það er gott að þú viðurkennir
það.
„Móðgandi ummæli mín um öku-
tæki hans“. Ég bara kann ekki að
móðgast fyrir annarra hönd og alls
ekki ef það eru dauðir hlutir. Yrðir þú
móðgaður ef ég gerði grín að trakt-
ornum þínum? Það væri barnalegt.
Allt typpastærðargrín klárum við
flest í barnaskóla og því segi ég ekki
meira um það annað en að dekkin á
mínum blöðrujeppa eru minni en á
dráttarvélinni þinni.
Næst talar þú um að kannast ekki
við þín viðhorf í minni endursögn og
segist hafa teflt fram rökum og stað-
reyndum.
Nú vitna ég beint í þig: „En síðasta
áratug eftir að stofninn hrundi hef ég
ekki haft geð í mér til að elta síðustu
rjúpuna í dalnum enda nógur annar
vargur um það“, samt ca. sjö línum
áður segir þú: „Átta sáust og náðust í
sjö skotum og meira var ekki drepið
af mér á síðasta hausti“. Þú semsagt
drapst allar þær rjúpur sem sáust og
neitar því samt að þú sért vargur.
Getur þú alls ekki skilið að ofveiði er
þér og þínum líkum að kenna en
EKKI sportveiðimönnum sem kunna
sér hóf og eru ekki að þessu til að
græða! Vísindamenn (sem fólk tekur
sem betur fer ennþá mark á) hafa
hingað til ekki kallað það rök að ein-
um bónda „finnist“ eitthvað. Nei, það
þarf meira til.
Já, ég, „eggið“, get svo sannarlega
kennt hænunni heilmikið um skotfimi
ef hún kann ekki annað en skjóta á
sitjandi fugl.
Ég get alveg notað annað orð en
magnveiðimaður ef þú vilt. Nokkur
sem mér koma strax í hug eru: of-
veiðimaður, minkur, náttúruníðing-
ur, óábyrgur o.fl. o.fl. Veldu bara. Og
áfram heldur þú: „Og í hvorum
flokknum, „magn“ eða „sport“,
skyldu þeir nú vera sem teknir hafa
verið við rjúpnaveiðar á sexhjólum,
skjóta kýr og kálfa í staðinn fyrir
hreintarfa og langar til að skjóta mik-
ið „magn“ af hrossagaukum?“ Sex-
hjól eru bönnuð við veiðar og þeir
sem nota þau í slíkt eru lögbrjótar og
eru ekki dæmigerðir veiðimenn frem-
ur en ökuníðingar dæmigerðir öku-
menn.
Þegar þú byrjar að skjóta ein-
göngu karra þá getur þú haft skoðun
á því hvort kynið menn eigi að veiða í
hinum og þessum stofnum.
Enginn getur né hefur uppi áætl-
anir um að skjóta mikið „magn“ af
hrossagauk, það er einfaldlega ekki
hægt og vitna ég þar í rit frá löndum
þar sem mikið meira er af þeim fugli.
Í gæsaveiðinni fer Skotvís fremst í
flokki að hvetja til aðgátar og hófsemi
enda þótt fuglafræðingar séu ekki
með áhyggjur. Grágæs fer örlítið
fækkandi og heiðagæsinni fjölgandi
og er í MJÖG góðu standi. Ekki þarf
því að hafa áhyggjur af þeim eins og
rjúpunni. Það hef ég eftir þessum
sömu fuglafræðingum að svartfugla-
stofninn skipti milljónum og því get-
um við sportveiðimenn engin skörð
hoggið í þann stofn.
Öfund segir þú. Já, ég öfunda fólk
sem hefur áratugum saman lifað á
okkur skattgreiðendum í formi
styrkja og niðurgreiðslna og þarf
ekkert að gera annað en væla nóg um
fátækt og hungurmörk til að fá sam-
úð hjá fólki sem ekki veit betur. Eða
nei annars, ég held reyndar að ég öf-
undi þig ekki, Indriði. Þú ert frægur,
já, en ekki fyrir það að vera góður
veiðimaður.
Sýndu nú manndóm og biddu af-
sökunar fyrir þinn þátt í hruni
rjúpnastofnsins svo ég þurfi nú ekki
að taka þig aftur á „hné mér“. Með
fyrirfram þökk og virðingu fyrir heið-
arlegum veiðimönnum.
Til þín Indriði: Ég hlæ að þér.
ÖRN JOHNSON,
Háaleitisbraut 105.
Til Indriða á Skjald-
fönn – lokaorð
Frá Erni Johnsen: