Morgunblaðið - 07.12.2002, Blaðsíða 55

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. DESEMBER 2002 55
ungur að iðka íþróttir og kom fljótt að
starfi íþróttahreyfingarinnar. Var um
margra ára skeið einn af burðarásum
í handknattleiknum hér í Eyjum,
bæði innan vallar sem utan. Hann var
framkvæmdastjóri íþróttafélagsins
Þórs um árabil, sat í stjórn knatt-
spyrnudeildar ÍBV og gegndi marg-
víslegum trúnaðarstörfum fyrir HSÍ
svo fátt eitt sé talið. Íþróttahreyfingin
sér á bak góðum félaga og vill þakka
samfylgdina. Við biðjum góðan Guð
að styrkja eiginkonu og börn hans og
aðra vini og ættingja á þessari sorg-
arstund. Minningin um góðan félaga
mun lifa.
Þór Vilhjálmsson, formaður
ÍBV-héraðssambands,
Óskar Freyr Brynjarsson,
formaður ÍBV-íþróttafélags.
Fallinn er í valinn einn af okkar
bestu félögum. Það var mikil harma-
fregn að frétta það á sunnudaginn að
Þór Valtýsson væri látinn.
Þór var mikill áhugamaður um
íþróttir og lék sjálfur lengi hand-
knattleik með Íþróttafélaginu Þór í
Vestmannaeyjum. Eftir það stjórnaði
hann af sínum alkunna myndarskap í
mörg ár heldri manna liði ÍBV í hand-
knattleik og sýndi snilldartilþrif þar
sem annars staðar. Þór sýndi stuðn-
ing sinn oft í verki. Þór rak ásamt
mági sínum, Tómasi Jóhannessyni,
glæsilega byggingavöruverslun í
Vestmannaeyjum. ÍBV-handkatt-
leiksráð karla stendur fyrir atvinnu-
og þjónustusýningu í Vestmannaeyj-
um annað hvert ár og Þór lét þar sitt
ekki eftir liggja og kynnti fyrirtæki
þeirra af miklum myndarskap og
styrkti félagið sitt um leið.
Þór var mættur á alla leiki meist-
araflokks karla í handknattleik síð-
ustu ár enda stjórnaði hann þar tíma-
vörslunni af mikilli samviskusemi
sem einkenndi hann. Með öruggum
höndum stýrði hann hverjum leiknum
af öðrum, allt til enda.
En nú er leiktíminn úti hjá Þór.
Bjallan hefur glumið, leiknum er lok-
ið. Það er mikið skarð fyrir skildi og
leiktíminn var alltof stuttur. Við hjá
ÍBV-handknattleiksráði karla þökk-
um fyrir þær samvistir og þá ánægju
sem höfum notið með Þór. Við viljum
votta fjölskyldu hans okkar dýpstu
samúð og biðjum góðan Guð um að
standa þeim nálægt.
ÍBV-handknattleiksráð karla.
Hann Þór í Húsey er farinn í ferð-
ina löngu en hann var kenndur við
byggingarvöruverslunina Húsey í
Vestmannaeyjum.
Þegar maður hugsar um það að
hann skuli vera farinn í ferðalagið
sem við öll endum á að fara er það
mikið áfall. Mér finnst svo stutt síðan
ég talaði við hann og við ætluðum að
reyna að hittast.
Ég kynntist Valtý Þór Valtýssyni
þegar ég starfaði hjá Húsasmiðjunni
og hann keypti byggingarvöruversl-
un í Vestmannaeyjum. Þegar Þór tók
til hendinni þá var ekkert hikað við
hlutina. Við ræddum mikið saman
þegar hann var að byrja með versl-
unina um hvað ætti að bjóða upp á.
Þór vildi nefnilega geta þjónað sínum
kúnnum vel og var ekki að skafa af því
ef honum fannst að honum væri ekki
nægilega vel sinnt til þess að geta
þjónað sínum. Hann hafði brennandi
áhuga á þessu verkefni og var virki-
lega gaman að fylgjast með því.
Þór var algjör perla og vildi öllum
vel. Hann hélt kynningu fyrir iðnað-
armenn á hverju ári því hann vildi að
iðnaðarmenn í Vestmannaeyjum
fengju þekkinguna til sín en þyrftu
ekki að sækja hana upp á land. Á
þessum kynningum var alltaf mikið
fjör og eftir eina kynninguna var farið
í rútuferð um Vestmannaeyjar. Þór
var leiðsögumaður og hann þekkti að
sjálfsögðu allt og sagði margar sög-
urnar og ekki var dregið úr hlutunum.
Eftir að ég hætti hjá Húsasmiðjunni
héldum við sambandi og var alltaf
gaman að heyra í Þór. Ég man eftir
því þegar ég var staddur í fríi austur í
Fljótshlíð og við höfðum samband, þá
sagði Þór: „Blessaður drífðu þig nú
niður á Bakkaflugvöll og komdu með
fjölskylduna, þú tekur bílinn minn
þegar þú kemur og verður í dag.“
Svona var Þór, það var allt svo einfalt
og ekkert hik.
Það var stundum sem við sendum
tölvupóst okkar á milli og svörin sem
maður fékk frá honum voru alltaf
hressileg og það fylgdu alltaf ein-
hverjir brandarar. Að Þór skuli vera
farinn finnst mér ótrúlegt en Lísa og
börnin eiga allan minn stuðning og ég
samhryggist ykkur innilega en það
eru engin orð sem eru til sem koma í
staðinn fyrir Þór.
Helgi Kristófersson.
Við mættum tímanlega á þjóðhátíð-
ina í ár og það urðu fagnaðarfundir í
Búhamrinum þegar við vorum búin
að koma fellihýsinu okkar fyrir á lóð-
inni númer 68, því nágrannar okkar
til margra ára, „Þór á móti“ og hans
fjölskylda, tóku okkur fagnandi. Ekki
voru lakari móttökurnar frá Kollu
systur hans, sem nú býr í gamla „hús-
inu okkar“.
Veðrið var alveg dásamlegt og Þór
sýndi okkur stoltur verðlaunagarðinn
þeirra, og sáum við að þar voru mörg
handtök að baki.
Undir kvöldmat á föstudeginum,
þegar veðrið var ekki alveg eins
dásamlegt og dagana á undan, kom
Aron litli til okkar og sagði: „Viljið þið
koma í heimsókn til Kollu og hlusta á
pabba minn spila á gítar!!“. Ég sagði
við Jennu að ég léti nú svona tilboð
ekki renna mér úr greipum og við fór-
um í heimsókn í „húsið okkar“.
Þar var Þór Valla með gítarinn sinn
og sagði okkur að hann hefði verið í
gítarnámi og nú ætlaði hann að
„debutera“ á þjóðhátíð, en nú færi
fram létt æfing hjá honum. Við nutum
þess í góðra vina hópi að hlusta á Þór
spila nokkur lög og þar sem hann
fékk góðar undirtektir sagðist hann
ætla að láta slag standa og fara í Dal-
inn með gítarinn.
Þessa góðu minningamynd munum
við Jenna eiga um okkar góða vin og
granna, en margt kemur upp í hug-
ann nú á kveðjustund.
Kæru Ingunn, Valur, Erna og Ar-
on. Við biðjum Guð að vernda ykkur í
ykkar miklu sorg.
Jenna og Ágúst Karlsson.
Fréttin um andlát Þórs vinar okkar
kom eins og þruma úr heiðskíru lofti.
Þór byrjaði mjög ungur að starfa með
okkur í hljómsveitarinni Logum í
Vestmannaeyjum og var fljótur að
vinna hug okkar strákanna, með
vasklegri framgöngu, góðu skipulagi
og dugnaði. Hann var á sautjánda ári
þegar hann fór með hljómsveitinni til
Spánar sem „yfirrótari“, eins og við
kölluðum það. Þór varð fljótlega sjötti
Loginn og skipaði ætíð heiðurssess
meðal okkar hinna.
Á þessum árum myndaðist órjúf-
anleg vinátta milli hans og okkar allra
og þegar litið er um öxl er margs að
minnast og væri hægt að rita margar
bækur um öll þau ævintýri.
Þór hikaði ekki við að skamma okk-
ur og segja okkur til syndanna ef við
áttum það skilið og tókum við ætíð
mark á orðum hans, enda hafði hann
mikinn metnað fyrir okkar hönd og
lagði hart að sér og sá oft til þess að
halda uppi heiðri sveitarinnar ekki
síður en við hinir. Hann kunni líka að
hrósa okkur þegar við stóðum okkur
vel. Það þykir kannski undarlegt að
yngsti maðurinn skuli segja hinum
fyrir verkum, en það gerði hann oft.
Hann var mjög næmur fyrir því sem
við vorum að gera, hvort sem um var
að ræða tónlistina eða annað sem laut
að viðskiptaháttum tónlistarmanna á
þessum tíma.
Við félagarnir horfum með sárum
söknuði á eftir þessum góða vini okk-
ar og félaga og erum þakklátir fyrir
hafa notið vináttu hans og félagskap-
ar gegnum árin.
Um leið og við kveðjum kæran vin
og samstarfsmann til margra ára,
vottum við Ingunni Lísu eiginkonu
hans, börnum og fjölskyldu okkar
dýpstu samúð.
Vinir og félagar
í hljómsveitinni Logum.
Drengskaparmaður og glæsi-
menni, vinur vina sinna og vandlátur í
skoðunum í lífsins leik. Hann var al-
vörugefinn að upplagi að hætti Snæj-
aranna, en himinfley léttleikans voru
aldrei langt undan, sérstök gaman-
semi, svolítið snörp og jarðbundin í
ljósi þess að það er tilgangur með öllu.
Manni er þó fyrirmunað að skilja hver
tilgangurinn kunni að vera að hrifsa
burtu ungan fjölskyldu- og athafna-
mann, kasta ólagi yfir samfélagið og
særa hjörtun sem á bak við búa. Þeim
tilgangi er aðeins hægt að afneita, en
eftir stendur staðreyndin köld og
óhagganleg og eina haldreipið er
minningin og máttur Guðs til þess já-
kvæða í orði og athöfnum.
Þór Valtýsson var svipmikill dugn-
aðarforkur eins og öll hans ætt. Ef rit-
að væri um Þór meðal fornmanna
hefði pistillinn byrjað á því að hann
væri norrænn maður, hávaxinn, ljós
yfirlitum, sviphreinn svo til fríðleiks
teldist, harðskeyttur og fylginn sér,
hreinskiptinn og mildur þó, glæsi-
menni.
Eins og náttúran sjálf tapar takti í
svikalogninu, verður maður aflvana á
augabragði við svo váleg tíðindi, þeg-
ar vinur og samferðamaður er dæmd-
ur úr leik í blóma lífsins, maður sem
markaði spor, maður sem var liðs-
maður þess jákvæða í samfélagi okk-
ar, maður sem miklar vonir voru
bundnar við, eiginmaður, faðir og vin-
ur. Allt verður svo ráðalaust og hé-
gómlegt í kjölfar þessa þunga höggs.
Það er engin tilviljun að það er tal-
að um Snæjara, Valtýr Snæbjörns-
son, faðir Þórs, markaði línuna, eld-
hugi með dugnað sem hópur manna
hefði getað verið sæmdur af í leik og
starfi, en þannig er þessi ætt, hver
einstaklingur margra manna maki
þegar á reynir og eitthvað sérstakt er
tekið fyrir. Þór var kappsfullur og
hreinskiptinn, stundum hvass eins og
vindsveipirnir við Heimaklett í suð-
austan spretti, en hans aðalsmerki
var stórt hjarta með góðum anda,
hlýtt og fullt af vinarþeli handan við
hversdagsgrámann. Þór lagði kapp á
að hafa hlutina í réttri röð. Hann hafði
metnaðarfullt verklag og svo brosið
bjarta þegar brugðið var á leik. Það
efldi vangaveltuna um lífsgleðina að
sjá hann hlaupa um Heimaey. Það fór
honum svo vel að spretta úr spori í
kapp við síbreytilega náttúrna. Hann
var á heimavelli.
En enginn ræður för. Stóri hnút-
urinn var hnýttur þegar enginn átti
sér ills von. Því getum við ekki breytt
að valt er veraldargengið og ósjaldan
virðist ekkert til sem heitir sanngirni.
En í minningunni um bjartan svip og
bjartar þrár Þórs Valtýssonar er fjár-
sjóður sem hjálpar. Megi góður Guð
vernda eiginkonu og börn, vini og
vandamenn, velja þeim spor og sýn í
ljósi þess að alltaf er hægt að finna
gloppur á himninum þótt allt virðist
dimmt og þröngt. Það er sú birta sem
minnir á Þór, drengskaparmanninn
og glæsimennið.
Árni Johnsen.
Eiginmaður minn, faðir okkar, afi og langafi,
MAGNÚS SNÆBJÖRNSSON,
Arnarsíðu 2g,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu Akureyri sunnu-
daginn 1. desember.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
miðvikudaginn 11. desember kl. 13.30.
Aðalheiður Þorleifsdóttir,
Svanborg S. Magnúsdóttir,
Hugrún M. Magnúsdóttir,
Snæbjörn Magnússon,
afa- og langafabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓNAS JÓNASSON,
Stóragerði 29,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fimmtudaginn
5. desember.
Jóhanna Björnsdóttir,
Jónas Jónasson, Bára Sigfúsdóttir,
Björn Jónasson,
Arnfríður Jónasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
JÓNHEIÐUR NÍELSDÓTTIR,
Njálsgötu 1,
andaðist á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund
fimmtudaginn 5. desember sl.
Útförin verður auglýst síðar.
Hafliði Þ. Jónsson,
Hrönn I. Hafliðadóttir, Ísólfur Þ. Pálmason,
Erla S. Hafliðadóttir,
Jónína H. Hafliðadóttir, Jón Eiríksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐBJÖRG JÓHANNESDÓTTIR,
Birkivöllum 5,
Selfossi,
lést á Ljósheimum, Selfossi, mánudaginn
2. desember.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku maðurinn minn, faðir, tengdafaðir og afi,
ELLERT JÓN JÓNSSON,
Fífuseli 11,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 5. desember.
Þórdís Hlöðversdóttir,
Hlöðver Ellertsson, Helga Guðmundsdóttir,
Hrefna og Þórdís Hlöðversdætur.
Bróðir okkar,
KRISTJÁN SIGURÐUR GUNNLAUGSSON
fyrrverandi bóndi,
Miðfelli 1,
Hrunamannahreppi,
lést á Ljósheimum, Selfossi, fimmtudaginn
5. desember.
Skúli, Magnús, Karl og Emil Gunnlaugssynir
og fjölskyldur þeirra.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐLAUGUR GUÐMUNDSSON
kaupmaður,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju mánu-
daginn 9. desember kl. 13.30.
Kristín Þorsteinsdóttir,
Margrét Guðlaugsdóttir, Friðgeir Björnsson,
Sigrún Guðlaugsdóttir, Gunnlaugur Gunnarsson,
Guðmunda Hrönn Guðlaugsdóttir,
Kristín, Guðlaug og Hulda Margrét.