Morgunblaðið - 31.01.2003, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 FÖSTUDAGUR 31. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Arndís Þorvalds-dóttir fæddist í
Hafnarfirði 23. mars
1924. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Sóltúni fimmtudag-
inn 23. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Þor-
valdur Ásgeir Krist-
jánsson málarameist-
ari, f. 10.10. 1900, d.
9.3. 1976, og Eyvör
Guðmundsdóttir hús-
móðir, f. 27.7. 1904,
d. 21.4. 1990.
Arndís giftist
14.11. 1946 eftirlifandi eigin-
manni sínum Hauki Þ. Benedikts-
syni fv. framkvæmdastjóra, f. á
Ísafirði 29.2. 1924, sonur
hjónanna Benedikts Gabríels
Benediktssonar, f. 10.12. 1893, d.
4.1. 1954, og Sesselju Þorgríms-
dóttur, f. 9.6. 1889, d. 11.9. 1971.
Arndís og Haukur eignuðust fimm
börn, þau eru: 1) Erna, f. 26.8.
1947, maki Júlíus Hafstein, f.
6.3.1947. Þau eiga Birnu, f. 1972,
og Júlíus, f. 1976, og tvö barna-
börn. 2) Þorvaldur Ásgeir, f. 28.2.
1949, maki Kolbrún M. Haukdal
Jónsdóttir, f. 28.9. 1949. Þau eiga
Hafrúnu, f. 1969, Arndísi, f. 1972,
Karen, f. 1976, Jón Ásgeir, f. 1989,
og Lísu Margréti, f. 1990, og sex
barnabörn. 3) Benedikt, f. 5.10.
1954, maki Guðlaug
Sveinsdóttir, f. 1.6.
1952. Þau eiga
Svein, f. 1979, Hauk,
f. 1983, og Maríu
Bryndísi, f. 1989. 4)
Haukur Þór, f. 9.2.
1957, maki Ásta
Möller, f. 12.1. 1957.
Þau eiga Helgu
Láru, f. 1983, Hildi,
f. 1986, Ástu Sess-
elju, f. og d. 1991, og
Stein Hauk, f. 1992.
5) Hörður, f. 3.10.
1963, maki Jóna Jak-
obsdóttir, f. 29.11.
1950. Þau eiga Lilju, f. 1990, og
Egil Sölva, f. 1993.
Arndís og Haukur hófu búskap
á Ísafirði en fluttust fljótlega til
Reykjavíkur. Árið 1952 byggðu
þau hús við Breiðagerði númer 4
sem átti eftir að verða heimili
þeirra hátt í 50 ár. Hún sinnti
börnum og heimili á uppvaxtarár-
um barna sinna en á árinu 1978
hóf hún kaupmennsku og rak fyr-
irtækið Borgarljós ásamt Hauki
Þór syni sínum um 20 ára skeið.
Arndís og Haukur fluttust árið
1999 í Hæðargarð 29 en Arndís
bjó síðasta árið á hjúkrunarheim-
ilinu Sóltúni sökum heilsubrests.
Útför Arndísar verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Látin er í Reykjavík tengdamóðir
mín, Arndís Þorvaldsdóttir, fyrrver-
andi kaupmaður í Borgarljósum, á
sjötugasta og níunda aldursári. Arn-
dís, eða Adda eins og hún var oftast
kölluð, hafði átt við nokkur veikindi
að stríða undanfarin misseri og síð-
ustu vikurnar var ljóst að hverju
stefndi. Þó svo væri er það alltaf
jafnsárt þegar kallið kemur, og vinur
og samferðamaður í fjörutíu ár
hverfur yfir móðuna miklu.
Það var um miðjan sjöunda ára-
tuginn að ég fór að venja komur mín-
ar í Breiðagerði 4, þar sem Adda bjó
með eiginmanni sínum, Hauki Bene-
diktssyni, framkvæmdastjóra Borg-
arspítalans, og fimm börnum þeirra.
Fyrst voru þetta heimsóknir með
skólafélögum úr Verslunarskólanum
til dóttur þeirra hjóna, Ernu, en þeg-
ar fram liðu stundir og vinskapur
okkar Ernu varð nánari þá breyttist
vitanlega yfirbragð heimsóknanna.
Ég var strax boðinn velkominn á
þetta myndarlega og glaðværa heim-
ili og tekið með mikilli hlýju. Skap-
aðist fljótt sönn vinátta milli mín og
tilvonandi tengdaforeldra minna sem
varað hefur alla tíð síðan og aldrei
borið skugga á. Ég lærði það fljótt að
í þessari fjölskyldu var það Adda
sem stjórnaði mestu og var miðdepill
fjölskyldulífsins, sem hafði kraft og
dugnað til þess að láta allt ganga vel
fyrir sig á stóru heimili. Hið sama var
uppi á teningnum þegar fram liðu
stundir og fjölskyldan stækkaði með
tengdabörnum og síðar barnabörn-
um. Adda var allt í öllu þegar stór-
fjölskyldan kom saman og virtist
hafa endalaust þrek og tíma þótt erill
hversdagsins væri oft mikill. Hana
munaði ekki um að efna til veislu fyr-
ir fjölda manns með nánast engum
fyrirvara, eða taka að sér eitt eða
fleiri ömmubörn í lengri eða
skemmri tíma, hvað þá ef um það var
að ræða að skjótast vestur að Fróðá
á Snæfellsnesi í nokkurra daga ferð
með flokk af gestum með sér eða í
sumarbústaðinn í Grímsnesinu með
góðan hluta fjölskyldunnar til dvalar
í nokkra daga. Mitt í önnum við að
sinna sínu fólki stofnaði hún svo til
myndarlegs verslunarreksturs með
einum sona sinna, Hauki, en þar var
um að ræða verslunina Borgarljós.
Áður höfðu þau hjónin rekið verslun í
Búðargerðinu í nokkur ár. Á þessu
sviði var Adda sannarlega á heima-
velli þar sem kaupmennska var
henni í blóð borin. Oft undraðist
maður hve kraftur hennar og þrek
var mikið. Þannig var það einnig í
veikindum hennar. Þótt líkamlegt
þrek fjaraði út var andlegi kraftur-
inn óþrjótandi.
Arndís fæddist á fyrsta hluta síð-
ustu aldar þegar lífskjör þjóðarinnar
og lífsbarátta var með öðrum og erf-
iðari hætt en nú. Hún var tuttutu og
tveggja ára þegar hún giftist eftirlif-
andi eiginmanni sínum og þegar þau
hófu búskap var það af litlum efnum
eins og hjá mörgum á þeim árum.
Þetta átti eftir að breytast síðar
meir. Adda taldi þó alltaf að verald-
legur auður væri ekki mestu verð-
mæti lífsins, heldur ást, vinátta og
virðing sinna nánustu og annarra
samferðamanna. Og með viðhorfi
sínu og störfum ávann hún sér það
sem var henni mikilverðast. Hún
varð vinamörg og lét sér annt um vel-
ferð þeirra sem hún umgekkst. Þeg-
ar barnabörnin tóku að vaxa úr grasi
fylgdist hún með hverju fótmáli
þeirra. Henni stóð ekki á sama hvaða
skref ungviðið tók út í lífið. Ráð
hennar voru gefin af væntumþykju
og voru því vel þegin og óspör var
hún að rétta til afkomenda sinna það
sem hún taldi að gæti komið þeim til
góða. Yfir velferð fjölskyldunnar var
hún vakin og sofin. Það skipti hana
meginmáli að hópnum vegnaði vel og
hún hafði sannarlega ástæðu til
gleðjast yfir þeim árangri sem börn
hennar og fjölskyldur þeirra hafa
náð. Mikið jafnræði var þeim þeim
hjónum Öddu og Hauki. Lífshlaup og
lífsstarf þeirra var ein saga. Sam-
staða þeirra brást aldrei í þau tæp 60
ár sem þau voru gift. Þau voru glæsi-
leg hjón sem áttu gott líf saman og
gæfan var þeim hliðholl. Lífsgleði
þeirra og farsæld smitaði út frá sér
til afkomendanna og aldrei hef ég
kynnst fjölskyldu sem stendur eins
vel saman og þeirri sem ég var svo
lánsamur að tengjast fyrir tæpum
fjörutíu árum. Það voru og eru mín
mestu gæfuspor.
„Það syrtir að, er sumir kveðja,“
segir Davíð Stefánsson skáld í einu
ljóða sinna. Tengdafaðir minn og vin-
ur, Haukur Benediktsson, sér nú á
eftir lífsförunaut og besta vini. Miss-
ir hans er mikill og eru honum og
börnum þeirra hjóna sendar dýpstu
samúðarkveðjur. Að leiðarlokum eru
Arndísi færðar þakkir fyrir velgjörð
og vináttu í áratugi. Hennar er sárt
saknað.
Guð blessi minningu Arndísar
Þorvaldsdóttur.
Júlíus Hafstein.
Í dag kveðjum við einstaka kjarna-
konu, Arndísi Þorvaldsdóttur. Arn-
dís, tengdamóðir mín, var ein dug-
mesta kona sem ég hef kynnst. Hún
hafði yfir að ráða óþjótandi atorku til
leiks og starfa og vílaði fæst fyrir sér.
Þegar aðrir voru vegmóðir eftir ann-
ríki dagsins, eftir dagslangan göngu-
túr um götur borga eða golfvalla
heimsins eða aðrar athafnir sem
reyndu á líkams- og sálarþrek, átti
hún alltaf orku aukreitis til að upplifa
frekari ævintýri eða skapa ánægju-
auka fyrir sig og sína nánustu. Á síð-
ustu mánuðum þegar líkamsþrek
hennar fór hratt þverrandi af völdum
erfiðs sjúkdóms hef ég stundum hug-
leitt að í óeiginlegri merkingu hefði
ótrúlegur kraftur hennar gegnum
tíðina gengið svo á orkubrunninn að
hann var tæmdur þegar yfir lauk.
Hins vegar varð sálarþrekið ekki frá
henni tekið. Lífsgleðin og lífsviljinn
fylgdi henni allt fram á síðustu
stundir.
Tæpri viku áður en tengdamóðir
mín lést kom ég til hennar niður í
Sóltún, þar sem hún var að ræða við
djáknann sinn. Þegar djákninn
kvaddi spurði hún Arndísi hvort hún
mætti biðja fyrir henni. Hún svaraði
því játandi og bað hana um leið að
ARNDÍS
ÞORVALDSDÓTTIR
✝ Þórhildur Gunn-þórsdóttir fædd-
ist á Stóra-Steinsvaði
í N-Múlasýslu 12. jan-
úar 1919. Hún andað-
ist í Fellsenda í Dala-
sýslu 21. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Gunn-
þór Þórarinsson, f.
16. júlí 1896, d. 20. júlí
1983, og Vilborg
Jósefína Kristjáns-
dóttir, f. 11. ágúst
1896, d. 13. apríl
1969. Þórhildur var
næstelst 8 systkina. Systkini henn-
ar eru: Guðrún Katrín, f. 17. apríl
1917, d. 22. júní 1995; Þórmundur,
f. 21. maí 1920, d. 22. mars 1991;
Helga Jónína, f. 13. júní 1921, bú-
sett á Selfossi; Halldór Ágúst, f. 18.
ágúst 1922, búsettur í Reykjavík;
Gunnlaugur, f. 18. september 1923,
d. 26. apríl 1986; Svavar, f. 15. nóv-
ember 1926, búsettur á Egilsstöð-
um, og Gróa Stef-
anía, f. 21. september
1934, búsett á Borg-
arfirði eystri. Flutti
fjölskyldan að
Hreimsstöðum í
Hjaltastaðaþinghá
og bjó hún þar öll
æskuár Þórhildar.
Hún fór ung til
Reykjavíkur og
kynntist um 25 ára
aldur Sverri Jóns-
syni, f. 18. apríl 1912,
d. 17. desember 1982,
þau bjuggu saman
um hríð en slitu svo samvistir. Son-
ur þeirra er Jón Þórarinn, f. 24.
ágúst 1956, kvæntur Sigrúnu
Skúladóttur, f. 19. febrúar 1956, og
eiga þau tvö börn: Sverri, f. 30.
ágúst 1984, og Hildi Björk, f. 17.
mars 1989.
Útför Þórhildar verður gerð frá
Fossvogskirku í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar í örfáum orðum. Þessi
hlýja kona tók alltaf vel á móti okkur
þegar við komum og heimsóttum
hana. Andlit hennar ljómaði þegar
hún sá börnin okkar. Hún hafði svo
gaman af börnum. Eins er mér mjög
minnisstætt hve vel hún söng. Hún
hafði svo gaman af að syngja og söng
mjög fallega.
Elsku Þórhildur, þakka þér fyrir
allt sem þú gafst okkur og ég vona að
þjáningum þínum sé nú lokið.
Megi Guð vaka yfir þér elsku Þór-
hildur mín.
Sigrún Skúladóttir.
ÞÓRHILDUR
GUNNÞÓRSDÓTTIR
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
BJARNEY INGIBJÖRG ÓLAFSDÓTTIR,
Hlíf II,
Ísafirði,
verður jarðsungin frá Ísafjarðarkirkju laugar-
daginn 1. febrúar kl. 14.00.
Magni Ö. Guðmundsson, Svanhildur Þórðardóttir,
Anna Lóa Guðmundsdóttir, Gunnlaugur Einarsson,
Þórdís Guðmundsdóttir, Halldór Guðmundsson,
Sveinn Guðmundsson, Bergljót Ása Haraldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför elskulegs föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HARALDAR STEINGRÍMSSONAR
húsasmíðameistara,
Fífuseli 10,
Reykjavík.
Jóna Ólafsdóttir, Þorvaldur Kristjánsson,
Ástríður Haraldsdóttir,
Steingrímur Haraldsson, Þóra Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÖRUNDUR FINNBOGI ENGILBERTSSON
frá Súðavík,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði þriðjudaginn
28. janúar.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju mánu-
daginn 3. febrúar kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á Krabbameinsfélagið.
Brynja Jörundsdóttir, Birgir Úlfsson,
Guðmundur Jörundsson,
Atli Viðar Jörundsson,
Eiríkur Páll Jörundsson, Heiða Helena Viðarsdóttir,
afabörn og langafabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
SIGURÐAR JÓNS KRISTMUNDSSONAR,
Karlsbraut 2,
Dalvík.
Guð blessi ykkur öll.
Birna Sveinbjörnsdóttir,
Sigurlína Sigurðardóttir,
Vigdís Sigurðardóttir, Anton Harðarson,
Sigurður Sigurðsson, Sigríður Jóhannsdóttir,
Kristmundur Sigurðsson, Árný Hólm Stefánsdóttir,
Sylvía Sigurðardóttir, Sindri S. Stefánsson,
barnabörn og systkini hins látna.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
JENNÝ MAGNÚSDÓTTIR,
Tryggvagötu 7,
Selfossi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut miðviku-
daginn 29. janúar.
Ragnar Hermannsson,
Anna Ósk Ragnarsdóttir, Ingvar S. Garðarsson,
Sólveig Sjöfn Ragnarsdóttir, Sigurður Grétarsson,
Ragna Björk Kristjánsdóttir
og barnabörn.