Morgunblaðið - 31.01.2003, Blaðsíða 39

biðja einnig fyrir börnunum sínum.
Fjölskyldan var henni alltaf efst í
huga.
Arndís og Haukur eignuðust fimm
börn, sem öllum hefur vegnað vel,
enda með gott veganesti úr foreldra-
húsum. Með Hauki syni sínum og
eiginmanni mínum, keypti hún fyr-
irtækið Borgarljós á árinu 1978, sem
þau ráku saman um árabil. Þá var
yngsta barnið, Hörður, kominn á
legg og hana langaði til að láta gaml-
an draum rætast. Hún hafði áhuga á
að takast aftur á við verslunarrekst-
ur, en hún hafði rekið litla búð í Búð-
argerði um nokkurra ára skeið þegar
börnin voru ung. Arndísi var kaup-
mennska í blóð borin og fékk hún at-
hafnaþrá og sköpunargleði sinni út-
rás í versluninni og innkaupaferðum
tengdum henni. Jafnframt gerði
reksturinn þeim hjónum kleift að
fara til langferða erlendis og náðu
þau að ferðast til nær allra heimsálfa,
ýmist ein eða með vinum sínum Dídó
og Finnbirni.
Arndís og Haukur áttu gott líf
saman. Þau studdu hvort annað í
þeim verkefnum sem þau hvort um
sig tóku sér fyrir hendur og bæði
náðu árangri í störfum sínum. Það
var jafnræði með þeim í lífi og starfi.
Fjölskyldan var þeirra líf og yndi.
Aldrei leið Arndísi betur en þegar
fjölskyldan var saman komin á heim-
ili þeirra, eða á Fróðá á Snæfellsnesi,
sem þau áttu hlutdeild í um árabil
eða í sumarbústaðnum í Vaðnesi. Þá
var slegið upp veislu, stórveislu að
hætti hússins. Ekkert tilefni var svo
lítið að það verðskuldaði ekki að
haldið væri upp á það. Fyrirhöfnin
var aldrei neitt mál.
Síðasta árið dvaldist Arndís á
hjúkrunarheimilinu Sóltúni við sér-
staklega góðan aðbúnað. Þar naut
hún einstaks viðmóts, umönnunar og
hlýju starfsfólks, sem við þökkum
innilega fyrir. Fjölskyldan sinnti
henni vel og naut þess að koma til
hennar. Hún mætti okkur ætíð með
blik í auga og glaðværðin var aldrei
langt undan þrátt fyrir erfið veikindi.
Ég vil sérstaklega nefna hve mikla
ánægju og stuðning heimsóknir Guð-
mundar mágs og Jónu svilkonu
hennar veittu þeim hjónum í veikind-
unum. Þau voru þeim sannir félagar
sem byggðist á ævilangri tryggð og
vináttu.
Blessuð sé minning einstakrar
konu. Megi Guð varðveita hana um
alla tíð.
Ásta Möller.
Í dag er Arndís kvödd hinstu
kveðju. Frá því að ég kynntist Herði
syni hennar og Breiðagerðisfjöl-
skyldunni á ég ótal minningar um
tengdamóður mína og þær minning-
ar eru allar svo góðar að hvergi ber
skugga á. Allt frá fyrstu kynnum í
heimsókn til þeirra hjóna, Öddu og
Hauks, að Fróðá um 17. júníleytið
fyrir um 15 árum, boð sem var ár-
visst tilhlökkunarefni, skynjaði ég
strax velvild og hlýju í minn garð.
Eftir að börnin okkar Harðar fædd-
ust og stækkuðu áttu þau sér trygg-
an aðdáanda, ömmu sína, sem nú er
sárt saknað. Heimsóknir í sumarbú-
staðinn Hraunprýði eru eftirminni-
legar. Hvergi voru steikurnar betri
en hjá þeim Öddu og Hauki. Eftir
matinn var spilað á spil og spjallað
fram eftir kvöldi. Frásagnir af ferða-
lögum þeirra til fjarlægra landa voru
hafsjór af fróðleik og skemmtilegum
atvikum. Það voru greinilega engar
hvíldarferðir sem þau hjón völdu sér,
heldur mikil ferðalög og krefjandi
dagskrá.
Hún Adda var afar drífandi og
framtakssöm, hún virtist aldrei vera
þreytt, jafnvel eftir langan vinnudag
eða erilsama vinnuviku var hún ekki
fyrr komin heim en hún var farin að
sinna fjölskyldu eða vinum, búin að
skipuleggja matarboð eða annan at-
burð. Það iðaði allt af lífi og fjöri hvar
sem hún fór. Ég minnist hennar Arn-
dísar með virðingu og þakklæti fyrir
að hafa átt hana að sem tengdamóð-
ur.
Jóna Jakobsdóttir.
Amma okkar Arndís Þorvalds-
dóttir, eða amma í Breiðagerði, er
látin og í dag munum við kveðja með
þakklæti og hlýju.
Amma var mikil athafnakona og í
minningunni fannst okkur aldrei
neitt skrítið þótt hún væri á fullu í
einhverju, hún hafði alltaf nóg fyrir
stafni. Stjórnaði heimili með Hauki
afa, rak fyrirtæki með einum sona
sinna og bauð öllum í mat að loknum
löngum vinnudegi með engum fyrir-
vara, ömmu óx fátt í augum.
Þegar við lítum til baka þá skynj-
um við hverskonar kjarnakona hún
amma var. Heimili þeirra ömmu og
afa í Breiðagerði 4 var einskonar
hornsteinn þessarar fjölskyldu, þar
voru allir velkomnir, hvort sem það
var skyr og rjómi í hádeginu eða
stórveislur á hátíðum eða bara veisla
að hætti ömmu.
Eftir að þau hjónin höfðu komið
öllum sínum börnum úr hreiðrinu, þá
tók við næsti kafli í lífi ömmu. Í stað
þess að fara nú að slaka á og njóta
þess að eiga mann sem gat séð fyrir
þeim báðum, þá stofnaði hún fyrir-
tækið Borgarljós með Hauki syni
sínum, og tóku nú við miklir anna-
tímar í lífi hennar. Virtist rekstur
eiga vel við hana þar sem fyrirtækið
óx og dafnaði og amma vann hörðum
höndum svo lengi sem heilsa og orka
leyfði.
Í dag erum við sorgbitin og döpur
þegar við horfum á bak ömmu, en
fyrr en varir mun sorgin víkja fyrir
minningunni um ömmuna, húsmóð-
urina, minningunni um athafna-
konuna, bjartsýniskonuna, minning-
unni um manneskjuna sem við getum
tekið okkur til fyrirmyndar og byggt
okkur upp í anda hennar til að verða
nýtir og virkir þjóðfélagsþegnar.
Blessuð sé minning hennar.
Guð blessi Hauk afa og allt okkar
fólk.
Arndís, Hafrún og Karen.
Það er svo skrítið að allt í einu sé
amma farin, ég hef alltaf átt hana að
og alltaf getað leitað til hennar um
hvað sem er, hvenær sem er. Þegar
mamma hringdi í mig til Danmerkur
og sagði mér að hún væri farin tók
það mig smátíma að átta mig á því,
og þó svo að ég héldi að ég væri
reiðubúinn þessum fréttum, þá var
ég það ekki. Og núna síðustu daga
hef ég verið að hugsa til baka og þá
get ég ekki annað en brosað í gegn-
um tárin. Öll þau skipti sem ég borð-
aði hjá henni og afa hádegismat í
Breiðagerðinu, öll þau skipti sem ég
horfði á fótbolta með afa og hvað hún
hló að öskrunum í mér þegar einhver
skoraði mark. Einnig þótti mér svo
frábært þegar amma gaf mér gömlu
bókina um Pétur og úlfinn um þar
síðustu jól, þessa bók las amma fyrir
mig margoft þegar ég svaf hjá þeim
þegar ég var yngri. Ég átti svo góðar
stundir með henni og ég mun sakna
hennar mikið. Og síðan fæddist son-
ur minn hann Júlían auðvitað 23.
mars, á afmælisdaginn hennar. Og
eftir að ég varð pabbi og fór að hugsa
um lítið barn fannst mér svo vænt
um að hugsa til þess að amma mín
hefði hugsað um mig fyrstu vikurnar
í lífi mínu út af veikindum móður
minnar.
Ég efast ekkert um það að amma
situr núna í svítunni í himnaríki og
vakir yfir okkur öllum, ég á eftir að
sakna hennar alveg óskaplega mikið
og ég mun alltaf eiga það að sem hún
sagði mér og kenndi.
Elsku afi og öll fjölskylda, ég votta
ykkur öllum mína innilegustu samúð.
Júlíus Hafstein yngri.
Englarnir komu og breyttu lang-
ömmu Öddu í engil og hún flaug með
þeim til himna, nú getur hún fylgst
með stóru fjölskyldunni sinni frá
himnum, öllum á Íslandi, Birnu
frænku í London og mér langömm-
ustráknum, pabba og mömmu í Dan-
mörku. Hún er orðin verndarengill-
inn okkar og nú líður henni vel.
Það var mjög sérstakt samband
milli pabba míns og langömmu Öddu
og þau voru miklir vinir.
Ég fæddist að morgni 23. mars
2001, á afmælisdegi langömmu
Öddu, og mikið var pabbi minn glað-
ur þegar hann hringdi í ömmu sína til
þess að óska henni til hamingju með
afmælið og tilkynna henni að hún
hefði eignast lítinn langömmustrák í
afmælisgjöf, ég hef án efa verið
hennar besta afmælisgjöf og mikið
þótti pabba vænt um að ég ætti sama
afmælisdag og langamma.
Mamma og pabbi ætla að hjálpa
mér að kveikja á kerti fyrir lang-
ömmu Öddu á afmælisdegi okkar í
framtíðinni og pabbi mun halda
áfram að segja mér sögur og sýna
mér myndir af langömmu. En partur
af langömmu mun lifa áfram í ömmu
Ernu því pabbi segir að þær séu af-
skaplega líkar og segi alveg sömu
hlutina.
Farvel langamma mín og mundu
að þriðja kertið sem mun loga á
næsta afmælisdegi okkar er kertið
þitt.
Þinn langömmustrákur
Júlían Hafstein.
Þar sem jökulinn ber við loft
hættir landið að vera jarðneskt
en jörðin fær hlutdeild í himninum
þar búa ekki framar neinar sorgir
og þessvegna er gleðin ekki nauðsynleg
þar ríkir fegurðin ein
ofar hverri kröfu.
(Halldór Laxness.)
Kæra svilkona, þá ert þú lögð af
stað í þína hinstu för. Þú ferðaðist
um öll heimsins höf og lönd, keyrðir
um þvera og endilanga Evrópu,
flaugst til Asíu, Ameríku, Suður-Am-
eríku og skoðaðir heiminn; stundum
var ég með þér og stundum ekki.
Kveðja senn ár
og ókomnir dagar
að mér víkja,
er ekkert betra
en eiga vini
sem aldrei svíkja.
(Höf. ók.)
Ég sakna þín og kveð þig með
sömu orðum og áður.
Góða ferð, Guð gæti þín.
Jóna.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. JANÚAR 2003 39
Minningarkort
Minningar- og
styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l.
Þ
ó
rh
.
1
2
7
0
.9
7
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför mannsins míns og
fóstra,
VALDIMARS ÞÓRARINSSONAR
frá Húsatúni,
Haukadal,
Dýrafirði.
Unnur Hjörleifsdóttir,
Hafsteinn Aðalsteinsson
og fjölskylda.
Ástkæri eiginmaður minn,
GUÐNI HALLDÓRSSON
fv. heilbrigðisfulltrúi,
Kirkjubraut 52,
Akranesi,
andaðist á Sjúkrahúsi Akraness fimmtudaginn
30. janúar.
Lilja Guðrún Pétursdóttir.
Kæri afi.
Okkur langar til að
þakka þér fyrir þær
stundir sem við áttum
saman. Við heimsótt-
um þig svo oft upp á
Hlíð þegar þú varst fluttur þangað
og iðulega var Tópas með í ferðinni.
Þér fannst gott að fá smá gott í
munninn og ekki var ánægjan minni
hjá okkur.
Elsku amma, nú er hann afi hjá
guði og þótt við söknum hans eins og
þú vitum við að nú líður honum vel.
Guð veri með þér og öllum hinum
sem hann átti að. Kveðja,
Elín Helga, Ásdís Jóna, Hall-
dór Níels og Andrés Már.
Elsku afi okkar, nú þegar þú hef-
ur kvatt þennan heim, langar okkur
til að minnast þín með nokkrum orð-
um.
Þegar við vorum krakkar fannst
okkur alltaf jafn gaman að koma til
þín og ömmu, heim í Vallholt. Þið
tókuð alltaf vel á móti okkur með ný-
bökuðu sætabrauði og mjólkurglasi.
Þá voru ekki ófá skiptin sem þú
reyttir af þér brandarana. Alltaf var
hægt að hlæja að þeim, þótt þeir
væruekki allir jafn trúlegir. Því þú
áttir til að krydda hlutina svolítið og
jafnvel stundum einum of. Samt gat
maður hlegið og glott út í annað.
Það er líka mjög eftirminnilegt að
sjá hvað þér þótti rosalega vænt um
hvítu fínu löduna þína. Hún var allt-
af eins og ný. Það mátti aldrei sjást
rykkorn á henni og alls ekki fluga.
Um leið og það sást fluga, það var þá
fluga sem þú sást en enginn annar,
var vasaklúturinn dreginn upp úr
rassvasanum og flugan þurrkuð
burt. Svo eru það bílferðirnar með
þér, sem er alls ekki hægt að
gleyma. Þú varst ekki vanur að
geysast á fullri ferð, þú varst vanur
að fara aldrei yfir 30, í minningunni
keyrðir þú alltaf að minnsta kosti
VALDEMAR
HALLDÓRSSON
✝ Valdemar Hall-dórsson fæddist
á Akureyri 29. jan-
úar 1921. Hann lést á
dvalarheimilinu Hlíð
á Akureyri 17. jan-
úar síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Glerárkirkju 29.
janúar.
mjög hægt. Svo blótað-
ir þú öllum öðrum öku-
mönnum fyrir hvað
þeir óku hratt, þú tal-
aðir alltaf um að karl-
arnir væru að flýta sér
heim, því konurnar
biðu óþolinmóðar
heima eftir þeim.
Eftir að við fluttum
til Reykjavíkur hitt-
umst við ekki eins oft.
En við gleymum því
aldrei þegar þú og
amma komu suður,
keyrandi á lödunni,
fyrir um 12 árum. Við
systurnar vorum á leið í bíó, og á
leiðinni sáum við hvíta lödu sem við
könnuðumst við. Það undarlega við
hana var að bíllinn kom akandi á
móti umferð. Gat það verið að þarna
væru amma og afi á ferð? Já, þarna
komuð þið, og rötuðuð varla heim til
okkar. Þar sem við hittum ykkur var
ekki nema mínútu fjarlægð frá
heimili okkar. Þannig að þið voruð á
réttri leið. Við vorum það tímanlega
á ferð fyrir bíóið að við gátum vísað
ykkur leiðina heim til okkar og fór-
um síðan í bíó. Það er ótrúlegt hvað
þetta var mikil tilviljun að við skyld-
um hittast þarna.
Í hvert skipti sem við höfum kom-
ið til Akureyrar, eftir að við fluttum,
var alltaf fyrst komið í heimsókn til
ykkar ömmu. Og aldrei vantaði
kræsingarnar.
Elsku afi, nú kveðjum við þig með
söknuði og geymum minningarnar
um þig í hjarta okkar.
Þú ert nú kvaddur í dag á áttatíu
og tveggja ára afmælisdegi þínum.
Við vitum að pabbi tekur vel á móti
þér, með afmælistertu og syngur
fyrir þig afmælissönginn. Nú getið
þið fylgst saman með því sem við hin
erum að gera.
Elsku afi, hvíl þú í friði.
Við biðjum góðan guð að styrkja
þig og blessa, elsku amma, á þessum
erfiðu tímum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín barnabörn,
Guðrún Valdís og Helga Kristín.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.