Morgunblaðið - 11.04.2003, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 11.04.2003, Blaðsíða 28
LISTIR 28 FÖSTUDAGUR 11. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ LEIKSMIÐJAN Lab Loki frum- sýnir í dag kl. 17 barnaleiksýn- inguna „Baulaðu nú“ í Nýlendunni, leiklistagalleríi Lab Loka á Ný- lendugötu 15a. Sýningin er byggð á hugmynd Steinunnar Knútsdóttur leikstjóra og unnin í spuna og sam- vinnu við leikkonurnar Láru Sveinsdóttur og Kristjönu Skúla- dóttur. Nína Magnúsdóttir sér um útlitshönnun. „Markmiðið með þessari sýningu er að reyna að ná til barna á aldrinum 3ja–8 ára og kveikja áhuga þeirra á listum í víð- um skilningi. Börn eru ekki fasta- gestir á listasöfnum en með sýning- unni viljum við hjálpa börnunum að byrja að lesa myndverk og opna sig fyrir þeim,“ segir Steinunn. „Leik- listin er að mörgu leyti aðgengi- legra listform og kunnuglegra börnum en myndlist á söfnum og því góð aðferð að kynna listasöfn fyrir þeim á þennan hátt,“ segir Steinunn ennfremur en útgangs- punktur vinnunnar hefur að hennar sögn verið í ímyndunarleikjum barna og tengir sköpunargáfu þeirra við myndlistina. Söguþráðurinn er á þá leið að hreingerningakonan Kristín Jós- efína Páls kemur daglega á lista- safnið þar sem Móna Lísa hangir í rammanum sínum með brosið dul- úðarfulla innanum listaverk af mörgum toga. Kristín Jósefína er skrautleg í meira lagi og syngur óp- eru og veltir vöngum yfir listinni og lífinu. Lífsgleði hennar vekur hlut- ina í kring til lífsins og fyrr en varir er Móna stokkin út úr rammanum og á milli þeirra Kristínar Jósefínu opnast heimur fantasíu þar sem allt í umhverfinu lifnar við og hlutir, myndir og hljóð taka á sig nýja mynd. Hreingerningavagn kerl- ingar verður uppspretta sögunnar um Búkollu þar sem gúmmíhanski breytist í spena og síðar Búkollu, skúringamoppur standa fyrir hár- brúska á tröllum, ramminn utan um Mónu verður vettvangur dúkku- leikhúss og verkin í kring sem inn- blástur. Þær Móna Lísa og Kristín Jósefína segja svo börnunum sög- una af Búkollu þar sem skúr- ingavagninn gegnir lykilhlutverki. Að lokinni sögunni þegar Móna þarf að hverfa aftur inn í rammann til að sinna sínu hlutverki, tekur Kristín Jósefína eftir því að vagn- inn hennar hefur tekið umbreyt- ingum, á honum trónir Búkolla og drengurinn með steingerðum skessunum í bakgrunni. „Þetta hlýtur að vera orðið listaverk,“ hugsar Kristín Jósefína. Hún tekur því af sér nafnspjaldið og skilur það eftir á vagninum og stillir honum upp við hlið hinna listaverkanna. Titill hins nýja listaverks er „Bú- kolla eftir Kristínu Jósefínu Páls.“ Sýningin tekur u.þ.b. 45 mín. í flutningi. „Hugmyndin er að reyna sýna þessa sýningu á sem flestum söfn- um á höfuðborgarsvæðinu og bjóða leikskólum og fyrstu bekkjum grunnskóla í leikhúsferð í „hverf- issafnið“ sitt. Við hefjum sýningar á Listasafni Reykjavíkur Kjarvals- stöðum þar sem sýningar hefjast á 2. í páskum. Við munum sýna þar um helgar í apríl og út maí og síðan er hugmyndin að fara á milli safn- anna á höfuðborgarsvæðinu,“ segir Steinunn Knútsdóttir leikstjóri að lokum. Morgunblaðið/Golli Leikkonurnar Lára Sveinsdóttir og Kristjana Skúladóttir. Baulaðu nú, Búkolla mín FARSAR eru vandmeðfarnir og útheimta nákvæmni í uppsetningu, hraða og tækni í leik. Persónusköp- unin verður þó að eiga samhljóm í veruleikanum svo persónurnar verði ekki að innantómum fígúrum. Í leikskrá með leikritinu Ef ég væri gullfiskur segir svo um efnið: „... fjallar um ríkan gæludýrasala sem ætlar að stinga af um dimma nótt með digran sjóð og nýja kær- ustu, en óvænt heimsókn sonar hans og lauslætisdrósar setur óvænt strik í reikninginn. Ekki skánar það þegar hin börnin og tengdabörnin birtast eitt af öðru í ýmsum erindum.“ Ef ég væri gullfiskur er merkt leikrit í íslenskri flóru þótt ekki sé nema fyrir það eitt að þar hefur ís- lenskur höfundur sett saman farsa með ágætum árangri. Kunnátta Árna Ibsens í gerð misskilnings- fléttu og hrókeringar með persón- urnar í einu rými er aðdáunarverð og saknar undirritaður þess eins að hafa enn ekki séð þessum íslenska farsa gerð viðunandi skil á leiksviði. Texti Árna er bráðfyndinn á köflum og kjarni verksins felst í þeirri ósk aðalpersónunnar Binna, að ef hann væri gullfiskur væri hann svo minn- islaus að hann teldi sig vera að hitta eiginkonuna í fyrsta skipti í hvert sinn er hann rækist á hana. Þar með væri öll þörf fyrir fjöl- breytni í kvennamálum úr sögunni. Efni þessa farsa eins og svo margra annarra er semsagt framhjáhald. Sýning UMF. Stafholtstungna er brennd því marki að leikendur ráða ekki fyllilega við verkefnið. Kostir sýningarinnar eru þeir að persón- urnar verða að mörgu leyti trúverð- ugar, en talsvert skortir á leikkunn- áttuna og fjölbreytni í tækni til að úr verði sú samfellda og stígandi skemmtun sem ætlast verður til. Mest mæðir á Ásgeiri Ásgeirs- syni í hlutverki Binna. Hann heldur uppi góðum hraða en flaskar á fjöl- breytni í raddbeitingu og reyndar er það sammerkt öllum leikendum að leika á sömu nótum frá upphafi til enda; nokkuð skortir á áræðið til að gæða persónurnar fleiri litum en einum og springa þannig út í kóm- ískum leik. Valgerður Björnsdóttir sýndi þó talsvert áræði í túlkun sinni á hinni lauslátu Öldu og sló hvergi af þegar leikurinn fór að æsast. Þá sópaði talsvert að þeim Unni Ágústsdóttur og Bryndísi Haralds- dóttur í hlutverkum eiginkvenn- anna Kollu og Stínu og Guðjón Kjartansson átti skemmtilega takta sem hinn húslegi Eyvi. Gullfiskar í vandræðum LEIKLIST Leikdeild Umf. Stafholtstungna Eftir Árna Ibsen. Leikstjóri Þórunn Pálsdóttir. Varmalandi, 27. mars 2003 EF ÉG VÆRI GULLFISKUR Hávar Sigurjónsson KARLAKÓRINN Fóstbræður, undir stjórn Árna Harðarsonar hef- ur lokið vorverkunum með tónleik- um fyrir styrktarmeðlimi. Tónleikar kórsins á miðvikudag í síðustui viku í Langholtskirkju hófust á skemmti- legri útsetningu kórstjórans á ís- lenska þjóðlaginu Það var barn í dalnum sem datt oní gat. Hljómur kórsins er sérlega glæsilegur og naut sín sérstaklega í kórverkinu Huldur, eftir Þórarin Jónsson, sem er stórt og viðamikið verk, er var einstaklega vel mótað af kórstjór- anum. Næsta verkefni er einnig eft- ir Þórarin, smálagið Verndi þig englar, og var það mjög fallega flutt. Í hinu frábæra sönglagi Heimi, eftir Sigvalda Kaldalóns, söng Stefán H. Stefánsson einsöng og þar fer sannarlega efnilegur söngvari, sem á eftir að láta til sín heyra. Eftir undirritaðan flutti kórinn lagið Ragnar pokamann, við texta eftir Jónas Árnason. Einsöng í lag- inu söng Þorsteinn Guðnason og bæði hann og kórinn undir stjórn Árna Harðarsonar skiluðu laginu með miklum „bravúr“. Það sem lifði til hlés, voru flutt amerísk lög, tvö þjóðlög Shenandoah og Deep River, tvö lög eftir Rodgers, Some En- chanted Evening og Bali Hai en í fyrra laginu söng Stefán H. Stef- ánsson einsöng en Skúli Möller í því seinna og lauk þessum þætti með Ol’ man River, eftir Kern, sem Grétar Samúelsson flutti ásamt kórnum. Amerísku lögin eru öll gamlir vinir og var flutningurinn í heild góður. Eftir hlé flutti kórinn tvö færeysk þjóðlög í sérlega góðri raddsetningu eftir Bjarna Restorff. Fyrra lagið, sálmurinn Jeg vil mig Herren love, hófst á fallega mótuðum einsöng Stefáns H. Stefánssonar en seinna lagið var meistaralega vel gerð út- setning á kvæðalaginu Regin smið- ur, sem kórinn flutti af glæsibrag, Næstu lög voru Kung Liljekonvalje, eftir Wikander og Domaredansen eftir Otto Olson, er bæði voru vel flutt. Lokaviðfangsefni tónleikanna voru tveir þættir úr Friðþjófssögu frækna, eftir Max Bruch, við kvæði Tegnérs en ljóðflokkur hans naut mikilla vinsælda hér fyrr á árum, í þýðingu Matthíasar Jochumssonar. Stefán H. Stefánsson hóf sönginn ásamt þremur félögum en hlutverk Friðþjófs söng Þorsteinn Guðnason ágætlega, þó að þetta söngatriði lægi á lægra tónsviði en Þorsteinn hefur venjulega kynnt sig á. Kór- þátturinn er nokkuð viðamikill, sér- staklega í seinni þættinum og þar naut sín mikill og þéttur hljómur kórsins. Karlakórinn Fóstbræður er sér- lega vel skipaður söngmönnum og hljómur kórsins þéttur og glæsileg- ur, er sérstaklega naut sín í Huldur Þórarins Jónssonar, Ragnari poka- manni, báðum færeysku lögunum, sérstaklega þó í kvæðalaginu um Regin smið og í lokaþætti söngdráp- unnar um Friðþjóf frækna, sem var sérlega áhrifamikil í flutningi kórs- ins undir stjórn Árna Harðarsonar. Þéttur og glæsilegur hljómur TÓNLIST Langholtskirkja Flutt voru íslensk, amerísk, og norræn kórverk. Einsöngvarar voru Sturla Er- lendsson, Stefán Helgi Stefánsson, Þor- steinn Guðnason, Smári Sigurðsson, Skúli Möller, Grétar Samúelsson og Reynir Þormar Þórisson. Píanóleikari: Steinunn Birna Ragnarsdóttir. Stjórn- andi: Árni Harðarson. Miðvikudagurinn 2. apríl, 2003. KÓRTÓNLEIKAR Jón Ásgeirsson SAMKÓR Kópavogs er myndar- legur hópur áhugafólks sem safnast saman einu sinni í viku til að þjóna sönggyðjunni sjálfum sér og öðrum til ánægju. Kórinn söng fyrst hið vel þekkta lag Autum Leaves, síðan Little things mean a lot eftir E. Lindeman og Lífið hún sá í ljóma þeim eftir Inga T. Lárusson í út- setningu Magnúsar Ingimarssonar. Kórinn var frekar óöruggur og hik- andi í byrjun en náði sér svo betur á strik. Lag Inga T. var vel flutt. Næsta syrpa kórsins byrjaði á fal- lega fluttri bæn, Guð Drottinn blessi og varðveiti þig eftir P.C. Lutkin. Kvennaraddir kórsins sungu mjög fallega Lift thine eyes úr óratoríunni Elia eftir Mendels- sohn og var það eina lag kórsins sem var sungið án undirleiks. Negrasálminn Go down Moses söng kórinn af mikilli innlifun og lék sér að öllum styrkleikaskalanum, syrp- an endaði svo á breska brúðar- sálmnum O father all creating við lag söngstjórans. Lagið er í gosp- elstíl, líflegt og fjörugt og mjög vel flutt. Síðasta innskot kórsins hófst með madrigalanum Sing we and chant it eftir Tomas Morley, þarna hefði kórinn mátt vera svolítið skarpari í áherslunum til að lífga þetta skemmtilega lag. Drauma- landið var næst og hér sungið við lag eftir Julian. Lagið er sungið einraddað með millispili sem endar á fjórrödduðu innskoti á „A“, lagið síðan endurtekið og endar í röddum og einskonar söngleikjastíl sem deila má um hvort hæfi textanum, en laglínan sjálf er ágæt. Á eftir þessu kom síðan syrpa úr West Side Story, sem var mjög vel sung- in sem og aukalag kórsins, írska þjóðlagið Danny Boy. Kórinn hljómar vel, misjafnlega þó, en átti oft mjög góða spretti undir öruggri stjórn Julian. Jónas Sen lék með kórnum af miklu öryggi og smekk- vísi og var undirleikurinn í góðu hlutfalli við sönginn. Julian lék sjálfur undir lögin sín tvö. Samkórinn bauð til sín tveimur gestum. Fyrst kom Kleifarkvartett- inn skipaður Valgerði Jónsdóttur, Hörpu Þorvaldsdóttur, Haraldi Guðmundssyni og Þorvaldi Þor- valdssyni. Kvartettinn var stofnað- ur sl. haust og kom hér fram í fyrsta sinn opinberlega. Æskuverk Jóns Nordal, Smávinir fagrir, var smekklega sungið, Sálmurinn Ave verum corpus í tónsetningu Moz- arts er alls ekki hugsaður til kvart- ettsöngs, til þess er hann allt of vandmeðfarinn. Þetta var sísta lag kvertettsins og tónstaðan frekar óörugg. Þau náðu sér síðan aftur á strik í lagi Friðriks Jónssonar, Við gengum tvö og besta lagið var síðan Moon River eftir H.H. Manciny, sem aukalag sungu þau fallega Ó, undur lífs eftir Jakob Hallgrímsson. Kvartettinn er skipaður góðum og fallegum röddum, en hver og einn þarf að hlusta betur á félaga sína til að ná góðu jafnvægi sem var alls ekki í lagi og getur það hafa stafað af sviðsskjálfta og stendur örugg- lega til bóta. Seinni gesturinn var Raddbandið, sem er hópur 10 karla, sérlega góður og samstilltur hópur. Fyrst sungu þeir Dýravísur Jóns Leifs, síðan Sprengisand Kaldalóns í bráðsmellinni útsetningu Einars Ralf og velska þjóðlagið The Ash Grove og enska sjómannasönginn What shall we do with the drunken sailor. Sem aukalag sungu þeir norska þjóðlagið Siggi var úti eða Påls fuge, þriggja radda fúgu í út- setningu Sigvald Tveit. Öll lögin voru mjög vel flutt undir öruggri stjórn Sigrúnar. Lífið hún sá í ljóma þeim TÓNLIST Hjallakirkja Samkór Kópavogs, stjórnandi Julian Hewlett, undirleikari Jónas Sen, Radd- bandafélag Reykjavíkur, stjórnandi Sig- rún Grendal og Kleifakvartettinn. Laug- ardagurinn 29. mars 2003 kl. 16. KÓRSÖNGUR Jón Ólafur Sigurðsson RICHARD Wagner-félagið hefur undanfarin ár boðið íslenskum tón- listarmönnum að vera styrkþegar á Wagner-hátíðinni í Bayreuth sem hefst í lok júlí. Styrkurinn felst m.a. í því að sjá 3–4 óperusýningar auk margs konar annarrar fyrirgreiðslu. Styrkþegi að þessu sinni er Davíð Ólafsson bassasöngvari, sem nýverið var fastráðinn við Íslensku óperuna, og mun hann m.a. sjá allan Niflunga- hringinn á sumri komanda. Styrk- þegar hafa m.a. verið Bjarni Thor Kristinsson, Tómas Tómasson, Jónas Guðmundsson, Árni Heimir Ingólfs- son og Anna M. Magnúsdóttir. Wagner-hátíðin í Bayreuth hefur löngum verið Mekka fyrir aðdáendur Richards Wagners um allan heim. Hátíðin hefst í lok júlí ár hvert og næstu fimm vikurnar streyma píla- grímar úr öllum heimshornum á há- tíðina. Óperuhúsið – Festspielhaus – tekur tæplega 2.000 manns í sæti og á hverju kvöldi er sýnd einhver ópera Wagners. Oftast er á hátíðinni boðið upp á allan Niflungahringinn, sem er fjórar óperur, og þrjár aðrar Wagn- er-óperur. Sjötta hvert ár er hátíðin Hringlaus og eru þá sýndar 5–6 af öðrum óperum Wagners, allt frá Hol- lendingnum fljúgandi til Parsifals. Kristinn Sigmundsson og Guðjón Óskarsson í Parsifal Richard Wagner-félagið hefur ver- ið starfrækt hér síðan 1995 og eru fé- lagar um 170 talsins. Í dag fara 38 fé- lagsmenn utan til Parísar til að sjá uppfærslu á Parsifal í Bastillu- óperunni á pálmasunnudag. Í tveim af aðalhlutverkunum eru bassa- söngvararnir Kristinn Sigmundsson (Gurnemanz) og Guðjón Óskarsson (Titurel). Parsifal, síðasta ópera Wagners, er tengd páskahátíðinni með trúarlegu inntaki sínu og er gjarnan sett upp um páskana. Reyndar var hún frum- flutt í Bayreuth 1882. Wagner sjálfur lagði blátt bann við því að óperan yrði sýnd annar staðar en í Bayreuth. Fyrstir til að brjóta það bann, eftir að 30 ár voru liðin frá láti tónskáldsins voru Bandaríkjamenn, sem hafa ávallt haft Wagner í miklum metum. Þeir frumsýndu óperuna í Metro- politan-óperunni 24. desember 1903. Nú er hún sýnd úti um allt. Að lokinni sýningu í París munu ís- lensku söngvararnir þiggja boð hóps- ins og snæða allir saman kvöldverð í „Bláu lestinni“ (Train Bleu). Daginn eftir sér hópurinn aðra óp- erusýningu, Eugene Onegin, einnig í Bastilluóperunni. Morgunblaðið/Halldór Kolbeins Davíð Ólafsson, styrkþegi Richard Wagner-félagsins, ásamt formanni félagsins, Selmu Guðmundsdóttur. Wagner-félagið styrkir Davíð Ólafsson
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.