Morgunblaðið - 11.04.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FÖSTUDAGUR 11. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ HólmfríðurHólmgeirsdóttir
fæddist á Grund í
Eyjafirði 3. nóvem-
ber 1926. Hún lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 3.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Valgerð-
ur Magnúsdóttir hús-
freyja, f. 16. júlí
1891, d. 13. október
1949, og Hólmgeir
Þorsteinsson bóndi
og fræðimaður, f. 3.
desember 1884, d.
27. september 1973. Systur Hólm-
fríðar: Guðrún Margrét, f. 2. nóv-
ember 1915, d. 1983, Steingerður,
f. 14. mars 1920, og Kristjana, f. 29.
október 1924.
Hólmfríður giftist Níelsi Krüg-
er, f. 26. júní 1926, skipasmið frá
Skálum á Langanesi, 23. apríl
1953. Foreldrar hans voru
Konkordía Jóhannesdóttir og Har-
aldur Krüger. Börn Hólmfríðar: 1)
syni, Jai og Owen, búsett í Ástr-
alíu. b) Níels Hólm, f. 10. janúar
1976, kvæntur Bonnie Bigler, bú-
sett í Bandaríkjunum. c) Magnús
Múli, f. 31. maí 1987. 3) Haraldur, f.
11. júní 1958, búsettur á Akureyri,
maki: Bryndís Benjamínsdóttir, f.
5. apríl 1959. Börn Haraldar: a)
Þorsteinn Ingi, f. 23. febrúar 1977.
b) Daney Björk, f. 3. apríl 1981, gift
Guðna Gunnarssyni, f. 11. ágúst
1972. c) Harpa, f. 24. september
1984. d) Arnar, f. 4. febrúar 1990.
4) Þorsteinn, f. 1. september 1960,
búsettur á Húsavík, kvæntur Guð-
rúnu Heiðu Kristjánsdóttur, f. 13.
janúar 1968. Börn: a) Katrín Þóra,
f. 27. apríl 1988. b) Helena Rán, f.
26. júní 1995. c) Nikulás Þór, f. 14.
ágúst 2000.
Hólmfríður fluttist þriggja ára
að Hrafnagili en var búsett á Ak-
ureyri frá 1938. Eftir gagnfræða-
próf starfaði hún í Hljóðfærahús-
inu og síðan í ýmsum matvöru-
verslunum KEA, m.a. sem
deildarstjóri. Með húsmóðurstörf-
um og barnauppeldi vann hún
hlutastörf í vefnaðarvörudeild
KEA og síðustu árin sem heilsan
leyfði vann hún í Bókabúð Jónasar.
Útför Hólmfríðar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Auður Stefánsdóttir
(Sörenssonar frá
Húsavík), f. 28. mars
1946, búsett á Akur-
eyri, maki 1: Sæmund-
ur Guðvinsson, f. 6.
júní 1945. Þau skildu.
Börn: a) Stefán Þór, f.
8. september 1962,
kvæntur Björgu Sig-
urvinsdóttur og eiga
þau tvö börn, Auði og
Sindra. b) Valur, f. 3.
febrúar 1968, í sam-
búð með Hafdísi G.
Pálsdóttur og eiga
þau tvö börn, Andra
Yrkil og Snædísi Ylvu. Maki 2:
Herbert B. Jónsson, f. 13. desem-
ber 1936. Barn þeirra er Hermann,
f. 4. maí 1975, kvæntur Freygerði
Sigursveinsdóttur og eiga þau eitt
barn, Hönnu Karin. 2) Kristjana, f.
17. febrúar 1954, búsett í Stokk-
hólmi, maki: Sigurður Pálmi Rand-
versson, f. 5. ágúst 1953. Börn: a)
Rannveig, f. 10. desember 1971,
gift Peter Kocyan og eiga þau tvo
Kleinurnar voru afbragð, vöffl-
urnar sömuleiðis svo ekki sé minnst
á lummurnar. Ég naut þess að
bragða á slíku góðgæti hjá ömmu og
lét hana óspart heyra það. Eitt sinn
leit hún kankvís á mig og sagði að ég
gæti hrósað henni fyrir baksturinn
þegar ég skrifaði minningargrein
um hana. Taldi ég það af og frá,
einkum vegna þess að ekki yrði nein
þörf fyrir minningargrein um hana
næstu árin auk þess sem mér þætti
heldur snautlegt að minnast hennar
fyrir svo hversdagsleg verk. Þetta
var fyrir um það bil einu ári.
Það er alkunna að ömmur baka,
prjóna, lesa og spjalla og hjá þeim
finna afkomendurnir hlýju og skjól.
Má vera að þetta sé hversdagslegt
en mætti allt eins kalla kraftaverk.
Á hlykkjóttum hraðbrautum nú-
tímans er ekki sjálfgefið að finna
slíkt skjól, slíka kærleiksuppsprettu.
Mitt er lánið að hafa notið kærleik-
ans í ríkum mæli, bæði verið heim-
ilisfastur og tíður gestur hjá ömmu
og afa í Byggðavegi undanfarna
fjóra áratugi. Fyrir allt það góða at-
læti get ég seint fullþakkað.
Nú má vera að amma hafi verið að
gera að gamni sínu þegar hún talaði
um væntanlega minningargrein.
Hún varð ekki höll úr heimi þótt
sjúkdómar væru sífellt að gera
henni skráveifu og taka sinn toll af
líkamlegu þreki. Lífsgleðin og vilj-
inn fleyttu henni lengra en nokkur
raunvísindi geta skýrt, enda hrista
læknar höfuðið þegar rifjaðar eru
upp allar bráðainnlagnirnar og
banalegurnar undangengin ár. Allt-
af sneri amma á læknavísindin og
fór heim aftur, furðanlega rólfær.
Ekki þó núna. Kallið er komið. Hún
hefur fengið annað heimili.
Hún Hólmfríður amma mín var
glöð og gamansöm, snarpgreind,
fróð og vel lesin. Hún var tilfinn-
ingarík, kvik og ör og í henni bjó
ótrúlegur kraftur. Hún var mikil fé-
lagsvera og hrókur alls fagnaðar.
Lengi væri hægt lýsa kostum henn-
ar og rifja upp yndislegar minningar
en það gerir maður með sjálfum sér
og sínum nánustu á sorgarstundu.
Jafnframt getur maður glaðst yfir
því að hún skyldi þó fá að lifa þetta
lengi. Það er kraftarverk miðað við
það sem á undan hafði gengið.
Amma fékk að kynnast nýjum
barnabörnum og barnabarnabörn-
um og umvefja þau ást og hlýju.
Fyrir það var hún afar þakklát. Og
það var dýrmætt fyrir þau að fá að
kynnast ömmu, njóta alúðar hennar
og gleði og alls þess sem hún gaf af
sér. Þetta eru ómetanlegar minning-
ar.
Ég kveð ömmu með þakklæti og
virðingu. Megi hún hvíla í friði.
Stefán Þór.
Þegar ég kom í heiminn fyrir tutt-
ugu árum afrekaði ég að vera fyrsta
barn foreldra minna, fyrsta ömmu-
barnið og gera Hólmfríði Hólm-
geirsdóttur að langömmu. Fyrstu
níu ár ævi minnar var ég áfram
einkabarn og sem gerði það að verk-
um að ég kynntist langömmu minni
betur en flestir sem eru svo heppnir
að fá að eiga langömmur og -afa.
Venjulega kallaði ég langömmu
bara ömmu, því að sum barnabörnin
eru á mínum aldri og yngri.
Langamma var jafn mikil amma mín
og hinna barnabarnanna. Minnis-
stæðar eru mér þær ferðir sem við
Harpa fórum í Byggðaveginn til að
heimsækja ömmu og afa. Lang-
ömmu þótti gaman að fá heimsóknir
og okkur þótti gaman að koma.
Langamma var alltaf miðpunktur
athyglinnar þar sem hún kom, hún
hafði gaman af því að segja frá og
lag á því að koma með skemmtilegar
frásagnir. Ég veit satt að segja ekki
hvernig fjölskylduboðin eiga eftir að
verða hér eftir, það er ekki hægt að
fylla upp í það skarð sem hún skildi
eftir. Því miður var langamma ekki
heil heilsu og síðustu ár þurfti hún
oft að leggjast inn á sjúkrahús. Það
hlýtur að hafa verið erfið raun fyrir
svo félagslynda manneskju en hún
gafst aldrei upp. Þegar ég heimsótti
hana á sjúkrahúsið í janúar sagði
hún mér að læknirinn hefði sagt að
hún hefði fleiri líf en kötturinn. Og
það hafði hún svo sannarlega og því
var svo erfitt að trúa því að hún væri
dáin.
Fyrir nokkrum árum tók ég viðtal
við langömmu um æsku hennar fyrir
skólaverkefni. Hún sagði mér frá
ýmsu og það skein í gegn að hún var
mikill prakkari, dugleg og gáfuð.
Sumt af því sem hún sagði kom mér
á óvart því það minnti mig á sjálfa
mig. Ég hafði mjög gaman af þessu
og var með skemmtilegasta viðtalið
af öllum í bekknum. Það kom mér
ekki á óvart því það eru ekki margir
sem geta sagt að þeim finnist
langamma sín skemmtileg.
Það er erfitt að trúa því að hér eft-
ir komi engin langamma á móti mér
þegar ég kem í Byggðaveg. Ég
beygði mig niður um þá 25 cm sem
skildu okkur að og hún faðmaði mig
og bauð mig velkomna svo hlýjan og
væntumþykjan streymdu á móti
mér. Við sem þekktum ömmu höfum
öll misst mikið. Ég hugga mig við
það að amma þjáist ekki lengur. Ég
hefði viljað fá að hafa hana hjá mér
miklu lengur en ég er þakklát fyrir
þau tuttugu ár sem ég þekkti hana
og allar minningarnar sem ég á.
Þitt langömmubarn
Auður.
Hún var Hólla frænka. Við héld-
um að ekkert gæti bugað hana. Hún
var ótrúleg. Lífsgleði hennar var
einstök.
Yngsta dóttir Valgerðar og Hólm-
geirs frá Hrafnagili hefur kvatt. Við
gleðjumst yfir að þrautum hennar er
lokið, en við munum sakna hennar.
Þegar náinn ættingi kveður lítur
maður gjarnan yfir farinn veg.
Systurnar frá Hrafnagili, mæður
okkar, glæsilegar, greindar, einstak-
ar eiginkonur og mæður, aldar upp á
myndarbýlinu Hrafnagili í Eyjafirði,
af þeim hjónum, Valgerði Magnús-
dóttur og Hólmgeiri Þorsteinssyni.
Þegar afi og amma brugðu búi
fluttist fjölskyldan til Akureyrar í
nýreist hús að Munkaþverárstræti
23.
Í þessu húsi fjölskyldunnar ól-
umst við upp fyrstu árin okkar. Þeg-
ar börnunum fjölgaði byggðu þrjár
þeirra sér hús í nágrenninu, svo ná-
lægt að sá á milli. Samgangur heim-
ilanna var mikill enda systurnar
mjög samrýndar og hittust nær dag-
lega. Við þessi nánu fjölskyldutengsl
ólumst við upp, sem systkini.
Minnumst við með ánægju af-
mæla, jólaboða, áramóta, ferða í
sumarbústaðinn á Hrafnagili og
allra annarra samverustunda.
Tvær þeirra hafa kvatt, elsta syst-
irin, Guðrún, lést fyrir 20 árum.
Hólmfríður, sem við kveðjum nú,
var glaðleg og snaggaraleg kona.
Hún hafði einkar gaman af því að
umgangast fólk, mjög skrafhreifin
og ófeimin, svo stundum þótti fjöl-
skyldunni nóg um.
Á seinni árum átti hún oft við
veikindi að stríða og nokkrum sinn-
um var henni vart hugað líf, en alltaf
reis hún upp full af krafti og gleði yf-
ir því lífi sem Guð hafði gefið henni.
Að lokum varð hún að láta undan
og í faðmi dætra sinna sofnaði hún.
Elsku Níels, Auður, Kristjana,
Haraldur, Þorsteinn og fjölskyldur,
þið voruð fjársjóður Hóllu frænku.
Hún var hreykin af ykkur. Barna-
börnin og litlu barnabarnabörnin
voru augasteinar hennar. Þið gáfuð
henni svo mikið, þess vegna var lífið
svona dásamlegt og alltaf tilhlökkun
fyrir nýjum degi.
Við samhryggjumst ykkur og
einnig systrunum, Steingerði og
Kristíönu.
Sjáumst síðar, Hólla frænka.
Þínar systradætur,
Valgerður Elín, Gerður,
Þórhildur, Þorgerður og
Valgerður.
Ég kveð Hólmfríði Hólmgeirs-
dóttur, fyrrverandi tengdamóður
mína, með virðingu og þökk. Frá því
við Auður dóttir hennar fórum að
draga okkur saman á unglingsaldri
var Hólmfríður okkur stoð og stytta
sem og sonum okkar eftir að þeir
fæddust. Sama má segja um Níels
eiginmann hennar. Eftir að hjóna-
bandi okkar Auðar lauk og ég flutti
suður strjáluðust fundir okkar
Hólmfríðar, en alltaf þegar við hitt-
umst lagði frá henni sömu hlýjuna.
Hólmfríður var kona lágvaxin en létt
á fæti og kvik í hreyfingum, glaðleg
og ræðin, vel heima á mörgum svið-
um og hafði yndi af mannlegum
samskiptum. Mér fannst hún lík
Hólmgeiri föður sínum í útliti og
háttum. Hólmfríður varð fyrir
heilsubresti fyrir einum og hálfum
áratug eða svo og átti oft í erfiðu
veikindastríði. Hún reis uppúr
hverri banalegunni á fætur annarri
og segir það sína sögu um þann
dugnað og þá seiglu sem einkenndi
hana. En öll lútum við í lægra haldi
fyrir dauðanum að lokum. Það er
bjart yfir minningu Hólmfríðar
Hólmgeirsdóttur. Öllum aðstand-
endum hennar sendi ég innilegar
samúðarkveðjur.
Sæmundur Guðvinsson.
HÓLMFRÍÐUR
HÓLMGEIRSDÓTTIR
Móðir okkar,
KRISTBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Ysta-Felli,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga
Húsavík sunnudaginn 6. apríl, verður jarðsung-
in frá Þóroddsstaðarkirkju laugardaginn
12. apríl kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
börnin.
Ástkær eiginkona, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
MARGRÉT EGGERTSDÓTTIR
söngkona,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju mánu-
daginn 14. apríl kl. 13.30.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð, en þeim,
sem vilja minnast hennar, er bent á Minning-
arsjóð Söngskólans í Reykjavík: 101-05-265646, kt. 570474-0739 eða í
síma 552 7366.
Páll Þorsteinsson,
Einar Ólafur Pálsson, Katrín Guðjónsdóttir,
Eggert Pálsson, Salvör Nordal
Valur Pálsson. Laura Marie Stephenson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar,
SIGURGEIR GÍSLASON,
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði,
sem lést á St. Jósefsspítalanum í Hafnarfirði
miðvikudaginn 9. apríl, verður jarðsunginn frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði þriðjudaginn 15. apríl
kl. 13.30.
Börn hins látna.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
OLGA GÍSLADÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð, Kópavogi,
þriðjudaginn 8. apríl.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju þriðjudaginn
15. apríl kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á sjóð
til styrktar hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð.
Grétar Kristjánsson, Hildur Jóhannsdóttir,
Álfheiður Sigurðardóttir, Már Þorvaldsson,
Gísli Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, systir,
mágkona og amma,
HERDÍS GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Sæbóli,
Aðalvík,
sem lést föstudaginn 4. apríl, verður jarðsung-
in frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði mánudaginn
14. apríl kl. 15.00.
Sveinn Þráinn Jóhannesson, Edda M. Hjaltested,
Ingólfur Waage, Ingibjörg Finnbogadóttir,
Sigríður Guðmundsdóttir,
Inga Guðmundsdóttir,
Finnbjörn Guðmundsson,
Hanna Guðmundsdóttir, Chris Monrad
og barnabörn.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is..