Morgunblaðið - 26.04.2003, Blaðsíða 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. APRÍL 2003 51
✝ Vilborg PálínaBjarnadóttir
fæddist á bænum
Tjörn í Mýrarhreppi
í Austur-Skaftafells-
sýslu hinn 26. maí
1919. Hún lést á
Borgarspítalanum
hinn 12. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar Vil-
borgar voru Bjarni
Pálsson bóndi á
Tjörn, f. á Holtum á
Mýrum 20. nóvem-
ber 1885, d. 13.
ágúst 1970, og Katr-
ín Jónsdóttir, f. á
Viðborði á Mýrum 1. maí 1877, d.
8. nóvember 1973. Systkyni Vil-
borgar eru: Nanna Unnur, f. 22.
janúar 1913, Benedikt, f. 22.
mars 1914, d. 4. nóvember 2000,
Páll, f. 6. júlí 1915, d. 5. nóv-
ember 1946, og Guðjón, f. 24.
júní 1920.
Árið 1953 giftist Vilborg Helga
Sæmundssyni, bónda í Stóra-Bóli,
f. 13. apríl 1924, d. 24. apríl
1987. Helgi var sonur Sæmundar
Halldórssonar, f. 19. febrúar
1887, d. 14. septem-
ber 1976, og Guð-
rúnar Þorsteinsdótt-
ur, f. 3. janúar,
1892, d. 20. mars
1973. Börn Vilborg-
ar og Helga eru: 1)
Páll bókari, f. 24.
júlí 1953, sambýlis-
kona Sigríður Mar-
grét Kristjánsdóttir,
f. 7. janúar 1955,
dóttir hennar er
Þórunn Hildur Þór-
isdóttir, f. 7. júní
1973, sambýlismað-
ur Stefán Emil Jó-
hannsson. 2) Gunnar bóndi á
Stóra-Bóli, f. 27. ágúst 1955,
kona hans er Hafdís Bergmanns-
dóttir, f. 29. júní 1964. Börn
þeirra eru: Helgi Þórir, f. 27.
apríl 1988, Bergmann, f. 21.
ágúst 1990, Auður Lóa, f. 17. maí
1996, og Aðalsteinn, f. 23. febr-
úar 2000.
Útför Vilborgar verður gerð
frá Hafnarkirkju á Höfn í dag,
en jarðsett verður í Brunnhóls-
kirkjugarði á Mýrum.
Fyrir hartnær hálfri öld voru
Mýrar í Austur-Skaftafellssýslu af-
skekkt sveit, í norðri gnæfði
Vatnajökull, sandorpin sjávar-
strönd í suðri og óbrúaðar jökulár í
austri og vestri. Og samfélagið,
sem sveitina byggði, hafði þróast í
aldanna rás með sínum hraða án
mikilla afskipta skarkala umheims-
ins. Þar ríkti sátt og samlyndi, og
samhjálp mikil á milli granna. Ef
stórframkvæmdir stóðu fyrir dyr-
um, birtust nágrannar óumbeðnir
og margar hendur unnu létt verk.
Viðmót fólksins í sveitinni var sér-
sniðið, ekki sérlega margmált né lá
hátt rómur, en þeim mun hlýlegra.
Ég fékk að njóta þeirra sérrétt-
inda að kynnast þessu samfélagi
náið í fimm sumur frá 9 ára að
aldri, hjá þeim sæmdarhjónum Vil-
borgu (Lóu) og Helga í Stóra-Bóli.
Í fyrstu átti ég að gæta sona
þeirra, Páls og Gunnars, en með
tímanum tóku önnur störf við er
þeir uxu úr grasi. Í Bóli var tvíbýli,
og þar bjuggu einnig Halldór bróð-
ir Helga ásamt Rósu konu sinni og
börnum þeirra Ólafi og Önnu.
Á þessum árum ríkti mikil bjart-
sýni í landbúnaði, býlin stækkuðu
jafnt og þétt, og vélvæðing jókst,
þótt enn væri slegið með orfi og ljá
þar sem vélum varð ekki við komið.
Og þetta átti við um búskapinn í
Bóli, eljusemin í fyrirrúmi, og
gengið að hverju verki með sam-
vizkusemi og krafti. Í Stóra-Bóli
var yndislegt samfélag tveggja fjöl-
skyldna þar sem hvergi bar skugga
á, og í þau fimm sumur sem ég
dvaldi þar heyrði ég aldrei styggð-
aryrði á vör, eða aðra manneskju
lastaða. Þar lærði ég að fara með
bænirnar mínar að kvöldi. Og ég
saknaði sveitarinnar á haustin þeg-
ar skólinn kallaði.
Þótt ekki hafi verið skyldleiki á
milli fjölskyldunnar í Bóli og minn-
ar þróaðist náinn vinskapur þar í
milli. Er ég yfirgaf vinnumennsk-
una kom yngri bróðir, Bogi, í minn
stað og dvaldi þar í fjögur sumur
og enn síðar dvöldu þar börnin mín
um lengri eða skemmri tíma er þau
uxu úr grasi.
Lóa og Helgi bjuggu á Bóli, með
dyggri hjálp sonanna, þar til 1987
er Helgi lézt, aðeins 63 ára að
aldri. Lóa og yngri sonurinn Gunn-
ar héldu búskap áfram til 1993, er
hún flutti á Höfn. Tók þá Gunnar
alfarið við búinu og kona hans Haf-
dís. Lóa dvaldi í nokkur ár íbúð í
húsi frændsystkina sinna í Sætúni,
Bjargar, Leifs og Jóns, en flutti
síðan í eigin íbúð í húsi eldri borg-
ara, Ekru. Þar leið henni vel í ná-
grenni við gamla sveitunga og
systkini sín, Nönnu, Guðjón og
Benna.
Lóa hélt góðri heilsu allt fram á
síðasta ár er halla tók undan fæti,
og svo fór að hún flutti sig um set
yfir á hjúkrunardeild HSSA. Þar
leið henni vel, enda hlúð að henni
af mikilli alúð. Heilsu hennar hrak-
aði hratt í byrjun apríl og lézt hún
á Borgarspítalanum 12. apríl á átt-
ugasta og fjórða aldursári. Á
hjúkrunarfólk á deild 7A miklar
þakkir skildar fyrir ljúfa umönnun
og nærgætni.
Milli mín og Lóu ríkti einkar
kær vinátta. Við skrifuðumst á
þegar of langt var á milli, en heim-
sóttum hvort annað þegar tækifæri
gafst, og alltaf voru rifjaðar upp
gamlar ljúfar minningar. Í upphafi
árs er heilsu Lóu tók að hraka, fór-
um við Fríður í sérstaka ferð til
hennar og áttum með henni indæla
helgarlanga dvöl. Lóa var fremur
hlédræg í eðli sínu en sérlega við-
feldin og góð kona, og hafði þessa
hlýju námd, sem manni fannst svo
gott að finna. Hún hafði næmt
skopskyn og sagði vel frá ef þannig
bar við. Henni féll sjaldan verk úr
hendi, hvort sem það var við bú-
störfin eða við hannyrðir. Lóu leið
bezt í sínu umhverfi og nærri sín-
um nánustu. Barnabörnin áttu
stóran hluta af hugarheimi hennar,
og fylgdist hún grannt með þroska
þeirra og velferð. Hún hélt góðri
heilsu og reisn allt þar til yfir lauk.
Hjá mér ríkir söknuður að sjá á
bak miklum vini og góðgerðarkonu,
sem kenndi mér margt um það
góða sem í kringum okkur er.
Við hjónin og fjölskylda mín
sendum sonum Lóu og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hjalti Franzson.
VILBORG PÁLÍNA
BJARNADÓTTIR
✝ Ketilbjörg Er-lendína Magnús-
dóttir fæddist í Garð-
húsum í Höfnum 25.8.
1920. Hún lést á gjör-
gæsludeild Landspít-
alans við Hringbraut
13.4. síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Magnús Gunn-
laugsson, f. 1.11.
1874, d. 6.1. 1956, og
Guðný Þórðardóttir,
f. 11.9. 1883, d. 2.12.
1956. Systkini Ketil-
bjargar voru Krist-
ján, f. 31.1. 1904, d.
20.7. 1985, Jón Höjgaard, f. 9.8.
1905, d. 9.8. 1968, Járnbrá Guðríð-
ur, f. 28.9. 1907, d. 19.7. 1986, og
Jensína, f. 27.5. 1913,
d. 14.7. 1913.
Ketilbjörg giftist
Gunnari Einari Jak-
obssyni, f. 9.9. 1920, d.
5.7. 1987. Börn Ketil-
bjargar eru Gunnar
Jens, f. 21.1. 1939,
Guðný Magnea, f.
12.7. 1961, og Krist-
björg Þórey, f. 31.8.
1962. Barnabörnin
eru fjögur og eitt
langömmubarn.
Heimili hennar var
á Hringbraut 112 í
Reykjavík.
Útför Ketilbjargar verður gerð
frá Kotvogskirkju í Höfnum í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Ketilbjörg, móðursystir mín, var
góð kona, stórbrotin og mikil heim-
iliskona. Heimili hennar bar vitni um
nostursemi og smekkvísi. Alltaf tók
hún á móti manni með hlýju og vin-
arhug. Það eru forréttindi, að hafa
verið þess aðnjótandi, að finna góð-
vild og hlýju hennar í sinn garð.
Ketilbjörg var í heimahúsum þar
til foreldrar hennar létust. Oft var
mannmargt á heimilinu og þá sér-
staklega á vetrarvertíðum, því faðir
hennar var útvegsbóndi. Gestrisni
og hlýju lærði hún í foreldrahúsum,
sem margir fengu að njóta. Marg-
vísleg störf þurfti að inna af hendi,
sem kröfðust þrautseigu og dugn-
aðar. Hún var foreldrum sínum stoð
og stytta. Er þau féllu frá fluttist
hún til Reykjavíkur. Þar vann hún
ýmis störf, lengst af á geðdeild
Borgarspítalans. Í stríðinu hafði hún
unnið við að smyrja brauð og nesta
flugmenn bandamanna. Hún minnt-
ist þess, að henni þótti Bandaríkja-
menn gera meira fyrir sína flug-
menn, en Bretar. Ung fór hún í
ljósmæðranám á Landspítalanum,
en aðstæður leyfðu ekki, að hún lyki
því námi. Ketilbjörg var ósérhlífin
og vinur vina sinna. Mikill vinskapur
var með þeim Ketilbjörgu og mág-
konu hennar, Kristínar Jónu Bene-
diktsdóttur.
Barnaskóli var í Höfnum og naut
hún kennslu þar. Hún minntist skól-
ans og Jóns skólastjóra með hlýju og
taldi nám sitt í skólanum hafi verið
sér til gagns í lífinu. Hafnir, fæðing-
arstaður hennar, voru henni kærar.
Hjónin, Ketilbjörg og Gunnar,
byggðu sér sumarbústað á arfleifð
hennar þar. Þau undu sér vel og
ræktuðu þar jarðarávexti. Hún var
alvön ræktun þeirra, þar sem for-
eldrar hennar höfðu verið stórtæk á
því sviði. Guðný hefur verið móður
sinni stoð og stytta gegnum árin og
hafa þær haldið heimili saman. Mjög
kært var á milli þeirra mæðgna.
Heilsu Ketilbjargar hafði hrakað
mjög sl. þrjú ár vegna illkynjaðs
sjúkdóms. Hún tók þessum veikind-
um sínum af æðruleysi.
Eins og að ofan greinir, tel ég mig
hafa notið forréttinda, að hafa fengið
að njóta vinarhug og hlýju frá móð-
ursystur minni. Hvað býr innra með
þeim, sem eru með ólæknandi sjúk-
dóm? Hvað gefur þeim þrek og
kjark til að takast á við lífið? Er það
ekki kærleikurinn, vinarhugurinn til
annarra. Með því að sýna af sér
æðruleysi og láta geisla frá sér hlý-
hug og vinarþel, léttir hún undir með
þeim, sem nálægt standa.
Ég þakka allan kærleik og vinar-
hug til mín og minna í gegnum árin.
Guðmundur Guðmundsson.
KETILBJÖRG
ERLENDÍNA
MAGNÚSDÓTTIR
Bróðir okkar,
ÞORSTEINN SIGURVALDASON
frá Eldjárnsstöðum,
lést á Héraðshælinu Blönduósi fimmtudaginn 24. apríl.
Jarðarför auglýst síðar.
Systur hins látna.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
EGILL SÆMUNDSSON,
Minni-Vogum,
Vogum,
lést á Landspítalanum Hringbraut fimmtu-
daginn 24. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Kálfatjarnarkirkju föstu-
daginn 2. maí kl. 13.30.
Sigríður Vilborg Jakobsdóttir,
Sigurður Vilberg Egilsson, Selma Jónsdóttir,
Sveinbjörn Egilsson, Sara Björk Kristjánsdóttir,
Klemenz Egilsson, Anna Margrét Gunnlaugsdóttir,
Guðrún Egilsdóttir, Jón Ingi Baldvinsson,
Sæmundur Kristinn Egilsson,
afabörn og langafabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTBJÖRG Ó. ÓSKARSDÓTTIR
frá Steinum undir Eyjafjöllum,
Gullsmára 7,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti mið-
vikudaginn 23. apríl.
Vilborg Ólafsdóttir, Gestur Þór Sigurðsson,
Jóhann Ólafsson, Hjördís Hjaltadóttir,
Elín Rut Ólafsdóttir, Brynjólfur Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar,
SESSELJA S. SIGURÐARDÓTTIR
frá Seljatungu,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum,
Selfossi, sunnudaginn 20. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Selfosskirkju í dag,
laugardaginn 26. apríl, kl. 11.00.
Einar Páll Vigfússon,
Sigurður Vigfússon,
Ingibjörg Vigfúsdóttir
og fjölskyldur þeirra.
Ástkær móðir okkar og amma,
SIGRÚN STEFÁNSDÓTTIR,
Sléttahrauni 26,
lést á heimili sínu föstudaginn 18. apríl.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey frá Garðakirkju föstudaginn 25. apríl og hvíl-
ir hún í Garðakirkjugarði.
Við þökkum auðsýndan samhug og hlýju frá vinum og ættingjum.
Sigríður, Kristín, Rósa, Marta og börn.
Elskulegur bróðir okkar,
ÞORKELL KRISTMUNDSSON,
Efri Brunnastöðum,
Vatnsleysuströnd,
lést af slysförum fimmtudaginn 24. apríl á Landspítalanum í Fossvogi.
Útförin verður auglýst síðar.
Systkini hins látna.