Morgunblaðið - 02.05.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 FÖSTUDAGUR 2. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Lokað vegna jarðarfarar
Bæjarskrifstofurnar verða lokaðar
frá kl. 13.00 í dag, föstudaginn 2. maí,
vegna jarðarfarar Stellu Sigurleifsdóttur.
Bæjarstjóri
KÓPAVOGSBÆR
www.kopavogur.is
✝ Snorri Þór Jó-hannesson fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 19. júlí 1940.
Hann lést á Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi við
Hringbraut 23. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Jóhannes Pálmason,
f. 10. jan. 1914, d.
22. maí 1978, prest-
ur, prófastur og
kennari á Stað í
Súgandafirði og síð-
ar í Reykholti í
Borgarfirði, og Aðalheiður Mar-
grét Snorradóttir, f. 29. okt.
1914, húsfreyja á Stað í Súg-
andafirði, í Reykholti og síðar í
Kópavogi. Systkini Snorra eru
Kristín, f. 23. febr. 1945, d. 6.
apríl 1953, Sigrún, f. 1. okt. 1947,
maki Jón Sigurðsson, Pálmi, f. 7.
febr. 1952, maki Soffía Kjaran,
ensku og dönsku við heimspeki-
deild Háskóla Íslands1961–62.
Hann var við nám við Morey
House Teachers Training Coll-
ege í Edinborg 1963–64, lauk
BA-prófi í ensku, landafræði og
uppeldisfræði frá Háskóla Ís-
lands 1967 og var við nám í
dönsku við Háskóla Íslands vet-
urinn 1989–90 (orlof).
Snorri stundaði sjómennsku á
námsárum. Hann var kennari við
Barna- og unglingaskólann í
Njarðvík 1962–63, við Héraðs-
skólann í Reykholti í Borgarfirði
frá 1967, skólastjóri þar 1974–75
og 1991–92, yfirkennari frá 1980.
Kennari við Rimaskóla frá 1996–
2001 og í hlutastarfi frá 2001 til
dánardægurs.
Snorri sat í sáttanefnd Reyk-
holtsdalshrepps 1974–78, í stjórn
bókasafns Reykdæla 1978–82,
var meðhjálpari við Reykholts-
kirkju 1978 til haustsins 1989 og
hafði umsjón með árbók Héraðs-
skólans í Reykholti 1974–89.
Snorri sat í stjórn Súgfirðinga-
félagsins frá 2001.
Útför Snorra verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
og Sigurður, f. 2.
apríl 1954, maki
Halla Hafdís Guð-
mundsdóttir.
Snorri kvæntist 6.
júlí 1963 Sigríði
Bjarnadóttur, f. 22.
febr. 1938, kennara í
Reykholti og síðar
húsfreyju í Kópavogi.
Snorri og Sigríður
eiga tvo syni, þeir
eru: 1) Jóhannes,
sambýliskona hans er
Sigrún Jónsdóttir,
þau eru búsett í
Reykjavík og 2)
Bjarni, eiginkona hans er Bente
Tønnesen, þau eru búsett í Nor-
egi. Synir Bjarna og Thelmu
Theódórsdóttur eru Aron Snorri,
Theódór Elmar og Brynjar Orri.
Snorri lauk landsprófi frá Hér-
aðsskólanum á Núpi 1955 og
varð stúdent frá Menntaskólan-
um á Akureyri 1960. Hann nam
Snorri Þór Jóhannesson birtist í
Rimaskóla árið 1996 og bauð fram
krafta sína, þá kominn hátt á sex-
tugs aldur. Stórkarlalegur, snar í
hreyfingum og bauð af sér góðan
þokka. Spurzt var fyrir um mann-
inn. Ummæli öll á einn veg: Af-
burðakennari sem hverri mennta-
stofnun væri fengur að og Snorri
ráðinn í snatri.
Hann var háskólamenntaður
maður, fjölgáfaður og hefði getað
valið sér nánast hvaða starfsvett-
vang sem er. Til Rimaskóla í Graf-
arvogi kom hann með langa
reynslu sína af kennslu á grunn-
og framhaldsskólastigi auk stjórn-
unarstarfa í skóla. Fyrir það að
hann skyldi láta Rimaskóla njóta
krafta sinna síðustu starfsárin
verður ekki nógsamlega þakkað.
Snorri tók að sér kennslu í ung-
lingadeild. Hann var hafsjór þekk-
ingar með nákvæma yfirsýn yfir
hvert það námsefni sem hann tók
að sér og einstaka hæfileika til að
miðla. Samvinna hans og samskipti
við kennara og aðra starfsmenn
ætíð á ljúfum nótum og gefandi.
Kennsla Snorra var fjölbreytt og
lifandi og börn og unglingar nutu
návistanna við hann. Fyrir nokkru
leysti ég hann af í 8. bekk þegar
hann var frá vegna einhvers kvilla.
Það man ég raunar ekki til að hafi
gerzt fram að því. Skilaboð
barnanna voru skýr. Þau vildu fá
hann sem fyrst aftur vegna þess að
þeim fannst hann svo góður kenn-
ari og hafa svo góða nærveru. Þeg-
ar hann skömmu síðar veiktist al-
varlega flutti ég honum skriflega
kveðju frá þeim. Skilaboðin aftur
einföld. Þau mátu hann mikils sem
kennara, þótti vænt um hann, von-
uðu að honum batnaði fljótt og að
hann kæmi sem fyrst aftur.
Snorri var maður hógvær og
framkoman yfirlætislaus. Menn
komust þó fljótt á snoðir um fjöl-
breytta hæfileika hans og góðfús-
lega og oft leyfði hann bæði nem-
endum og samstarfsmönnum að
njóta þeirra. Sjónhverfingar, alls
kyns brögð og brellur og skemmti-
atriði ýmiss konar léku í höndum
hans og myndasmiður var hann
góður. Auðvitað var þessi snilling-
ur hagmæltur í betra lagi og marg-
ar drápurnar, vísurnar og kvæðin
flutti hann beðinn og óbeðinn.
Gamansögum af sjálfum sér og
öðrum, spaugilegum atvikum og
ýmsum brellum laumaði hann að
manni þegar svo bar við. En allt
var græskulaust. Það var óend-
anlega gaman að spjalla við Snorra
og njóta nærveru hans og sterks
persónuleika. Hreinskilni hans og
allt að því barnsleg einlægni gerði
samræður við hann öðruvísi.
Næmt skopskyn hans kom alls
staðar fram. Hann leitaði óhikað
ráða en sannarlega gaf hann góð á
móti og gott var að eiga traust
hans og trúnað. Hann var víðlesinn
og fróður og horfði á veröldina, líf-
ið og tilveruna frá víðum og heim-
spekilegum sjónarhóli hins djúp-
vitra manns. Laus við að dæma,
frekar eins og rannsakandi og
stundum eins og dálítið undrandi
en samt fullur skilnings og óend-
anlegs umburðarlyndis yfir lífi og
breytni tegundarinnar homo sapi-
ens sapiens. Undanfarna daga hafa
skotið upp kolli mörg minninga-
brot sem hafa yljað mér um
hjartarætur og glaðhlakkalegur og
dálítið hás hlátur hans hefur þá
hljómað fyrir eyrum.
Af mikilli hlýju ræddi hann um
fjölskyldu sína og sérstakur glampi
kom í augu hans er hann nefndi
konuna sína, Sigríði. Þar skynjaði
maður ást og virðingu í sambandi
hjóna sem voru eitt í löngu og far-
sælu hjónabandi. Hann hlakkaði til
þess tíma sem framundan var að
þau væru bæði komin á eftirlaun
og gætu notið ævikvöldsins saman.
Snöggt og óvænt kom upp sú
staða rétt fyrir páskahátíðina að
Snorri væri alvarlega veikur af
krabbameini og tvísýnt um líf
hans. Ég náði að ræða við hann dá-
litla stund er hann dvaldi heima fá-
eina daga um páskana. Þá sagði
hann mér að dagar sínir væru tald-
ir. Fullkomið æðruleysi hans gagn-
vart svo snöggum og óvægnum
dómi segja mikið um manninn
Snorra Þór Jóhannesson. Áhyggj-
ur hans lutu að ástvinunum. Í huga
mér kom kjarni þessa erindis úr
sálmi Hallgríms:
Ég lifi í Jesú nafni,
í Jesú nafni’ eg dey,
þó heilsa’ og líf mér hafni,
hræðist ég dauðann ei.
Dauði, ég óttast eigi,
afl þitt né valdið gilt,
Í Kristí krafti’ eg segi:
Kom þú sæll, þá þú vilt
Skólastjórnendur, kennarar, aðr-
ir starfsmenn og nemendur Snorra
í Rimaskóla kveðja hann með
þakklæti, væntumþykju og miklum
söknuði. Kveðja mann sem var ein-
stakur, engum líkur og ógleyman-
legur. Sem gaf og veitti af rausn af
fjölbreyttum hæfileikum sínum til
síðasta dags. Sigríði Bjarnadóttur
eiginkonu hans, börnum, barna-
börnum og öðrum ástvinum send-
SNORRI ÞÓR
JÓHANNESSON
✝ Jakob Jón Krist-ján Snælaugsson
fæddist á Árbakka,
Árskógsströnd 3. júlí
1928. Hann andaðist
á Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 27. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Snæ-
laugur Baldvin Stef-
ánsson f. 18.12. 1981,
d. 18.2. 1960 og
Kristín Ragnheiður
Ágústsdóttir f. 18.1.
1892, d. 17.12. 1935.
Systkini Jakobs voru:
1) Stefán Kristinn
Snælaugsson f. 27.6. 1916, d. 19.5.
1960, maki Ólafía Halldórsdóttir f.
30.3. 1925. 2) Ólöf Snælaugsdóttir
f. 16.7. 1918, maki Þorsteinn Daní-
elsson f. 28.10. 1913, d. 8.2. 2003. 3)
Margrét Ágústa Snælaugsdóttir f.
29.7. 1921, d. 7.7. 1958, maki Marel
Þorsteinsson f. 1.8. 1911, d. 20.5.
1983. 4) Eyjólfur Kristinn Snæ-
5.4. 1994. b) Anna Lilja f. 21.11.
1976, maki Vilhjálmur Sigurðsson,
barn bb) Emilía Rún f. 28.2. 1997. 2)
Snjólaug Kristín Jakobsdóttir f.
15.8. 1964, kjördóttir, foreldrar:
Alma Birgisdóttir f. 26.5. 1939 og
Eðvarð Vilmundarson f. 2.10. 1932.
Maki Valdimar Örn Valsson f. 20.
7. 1961, börn a) Snædís Anna f. 23.
7. 1991, b) Valdís Lind f. 24.11.
1999, c) Margrét Birna f. 9.4. 1985.
Þegar Jakob hóf störf vann hann
norður á Árskógsströnd við beitn-
ingar og til sjós. Hann fluttist til
Innri-Njarðvíkur árið 1950 og bjó
þar alla tíð síðan. Hann vann í
Hraðfrystihúsi Innri-Njarðvíkur
fyrstu árin, varð síðan húsvörður í
Krossinum í Njarðvík sem þá var
íþróttahús. Vann síðan á sprautu-
verkstæði Brynleifs Jóhannessonar
og Karls Sigtryggsonar og síðan á
sprautuverkstæði Steinars Ragn-
arssonar. Að lokum vann hann við
Grunnskóla Njarðvíkur sem gang-
avörður þar til hann lét af störfum.
Jakob söng í mörg ár með kirkju-
kór Innri-Njarðvíkur ásamt því að
sitja í sóknarnefnd.
Útför Jakobs fer fram frá Innri-
Njarðvíkurkirkju föstudaginn 2.
maí og hefst athöfnin kl. 16.
laugsson f. 2.12. 1924,
maki Guðrún Jónas-
dóttir f. 29.6. 1930, d.
6. 6. 1999.
Jakob kvæntist
Önnu Lilju Þorvalds-
dóttur frá Vatnsenda í
Héðinsfirði f. 3.9.
1931, 29.12. 1960. For-
eldrar Önnu voru Ól-
ína Einarsdóttir f.
18.12. 1904, d. 22.11.
1976 og Þorvaldur
Sigurðsson f. 27.4.
1899, d. 17.6. 1981.
Dætur þeirra eru 1)
Ólína Margrét Har-
aldsdóttir fósturdóttir f. 3.10. 1958,
foreldrar: Alma Birgisdóttir f. 26.
5. 1939 og Haraldur Freyr Haralds-
son f. 15.2. 1936, d. 1.8. 1999. Maki
Hermann Borgar Guðjónsson f. 3.
8. 1958. Börn a) Jakob Hafsteinn f.
10.3. 1976, maki Laufey Bjarna-
dóttir f. 14.8. 1975. Börn aa) Ólína
Erna f. 22.6. 1998 og María Bára f.
Elsku afi, aldrei hefði ég trúað því
að þegar ég stóð í dyrunum hjá þér
og ömmu eftir jólin og var á leiðinni
erlendis aftur í skólann, að þetta
væri í síðasta sinn sem við værum að
hittast. Það er sama hversu oft ég
væri búin að reyna undirbúa mig að
þú yrðir ekki alltaf til staðar, því
mikil veikindi höfðu alltaf hrjáð þig.
En þú varst mikill baráttumaður
með stærsta hjarta sem eflaust hægt
er að finna og náðir alltaf að yfirstíga
þær hindranir sem fyrir þig voru
lagðar og koma fólki á óvart. Ég von-
aði að það yrði í þetta skipti líka. Það
er alltaf jafn erfitt að kveðja þá sem
maður elskar og hafa snert líf manns
á jafn stóran hátt og þú gerðir. Þú
varst maður með hjarta úr gulli og
veit ég að þú snertir ekki bara mitt
líf á stóran hátt, heldur allra þeirra
sem fengu að kynnast þér á einn eða
annan hátt, hvort sem var í gegnum
starf þitt sem gangavörður í Njarð-
víkurskóla eða fólk sem þú kynntist
á förnum vegi. Stórt skarð hefur ver-
ið höggvið í litlu fjölskylduna okkar
við það að missa þig en allar góðu
minningarnar sem þú skildir eftir
munu ylja okkur um hjartarætunar
það sem eftir er. Elsku afi takk fyrir
allt það góða sem þú hefur gert fyrir
okkur systkinin, Snædísi Önnu
frænku og allar litlu skvísurnar okk-
ar, og ég veit að Kobbi og Snædís
myndu taka fljótt undir það með mér
að ekki væri hægt að vera mikið lán-
samari með afa og ömmu eins og
ykkur. Þið hafið átt svo stóran þátt í
að gera okkur að betri manneskjum.
Guð geymi þig vel fyrir okkur elsku
afi minn og lofa ég þér því að við
munum öll sameinast um að hlúa vel
að ömmu fyrir þig.
Þín
Anna Lilja Hermannsdóttir
og fjölskylda.
Elsku afi og langafi
Þú varst besti afi í heimi. Við sökn-
um þín mikið. Megi góður Guð og
englarnir vera með þér
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þínar
Snædís Anna, Valdís Lind,
Margrét Birna, Emilía Rún,
Ólína Erna, María Bára.
Jæja afi minn, nú er loks komið að
kveðjustundinni sem maður hefur
verið að reyna að búa sig undir í
mörg ár. Afmælisdaginn minn þann
10. mars síðastliðinn þegar við fórum
með þig á sjúkrahúsið í Keflavík
læddist aldrei sá grunur að mér að
þetta yrði í síðasta sinn sem þú kæm-
ir heim. Miðað við allar þær hindr-
anir sem þú ert búinn að yfirstíga í
lífinu þá hélt ég að þetta yrði ein af
þeim en svo var ekki. Undirbúning-
ur, það er ekki hægt að undirbúa sig
að missa mann eins og þig sem geisl-
aði af lífsgleði og góðum gildum. Ég
bjó nánast við hliðina á ykkur ömmu
fram til 18 ára aldurs og var alltaf
með annan fótinn inni á gafli hjá ykk-
ur og átti þar margar góðar stundir.
Það var því engin tilviljun að þegar
ég var nýbyrjaður í sambúð og kom-
in með börn að ég flutti aftur inn í
hverfið með fjölskylduna svo börnin
mín fyndu þá hlýju og ástúð sem allt-
af var hægt að finna hjá ykkur. Þau
voru líka óspör að kíkja í heimsókn
til ykkar. Það eru margar minningar
sem ég átti með þér en alltaf eru mér
minnistæðar allar þær ferðir sem við
fórum saman í skólann þar sem þú
starfaðir sem gangavörður. Við átt-
um þar marga góða tíma saman og
samræður og maður sér alltaf betur
hvað það var borin ómæld virðing
fyrir þér því maður hittir varla
gamla nemendur né starfsfólk nema
það spyrji fregna af þér. Þú hafðir
nefnilega einstakt lag á því að skoða
hlutina frá öllum hliðum og gera þá
þannig að allir færu sáttir. Ekki held
ég að það sé of stórt að segja að allir
sem hafa kynnst þér hafa orðið að
betri manneskjum.
Guð geymi þig afi minn og ég veit
að öll fjölskyldan mun sameinast um
að passa ömmu eins og ég lofaði þér.
Þinn nafni
Jakob Hafsteinn Her-
mannsson og fjölskylda.
JAKOB JÓN KRIST-
JÁN SNÆLAUGSSON
 Fleiri minningargreinar um
Jakob Jón Kristján Snælaugsson
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi.
AUGLÝSINGADEILD
netfang: augl@mbl.is eða sími 569 1111