Morgunblaðið - 02.05.2003, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. MAÍ 2003 39
✝ Ásgeir KristinnÁsgeirsson
fæddist 6. maí 1931 í
Reykjavík. Hann lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness 26. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar Ás-
geirs Kristins voru
Ásgeir Ásgeirsson,
kaupmaður í Reykja-
vík, f. 11.8. 1885, d.
25.5. 1972, og Kristín
Matthíasdóttir, f. 9.8.
1892, d. 6.5. 1931.
Síðari kona Ásgeirs
og uppeldismóðir
Ásgeirs Kristins var
Agnes Matthíasdóttir, systir Krist-
ínar, f. 25.4. 1912, d. 13.2. 1994.
Systur Ásgeirs Kristins eru: 1)
Guðbjörg, f. 21.11. 1922, var gift
Eyjólfi Jónssyni og 2) Sólveig, f.
2.8. 1926, gift Pétri Sigurgeirs-
syni. Hálfsystkini sammæðra: 1)
Matthías Hreiðarsson, f. 9.9. 1913,
d. 26.2. 1995, var kvæntur Karen
Georgsdóttur Hreiðarsson, og 2)
Guðný Hreiðarsdóttir, f. 30.7.
1921, var gift Ólafi Hafsteini Ás-
björnssyni. Hálfsystkini samfeðra:
1) Matthías, f. 14.4. 1938, kvæntur
Sólveigu Sigurðardóttur, 2) Krist-
ín, f. 26.1. 1940, gift Rolf Johansen,
og 3) Hrafnhildur, f. 18.11. 1944,
gift Hlöðver Vilhjálmssyni.
hans er Þóra María Jóhannsdóttir,
f. 27.6. 1978, sonur þeirra er Jó-
hann Grétar, f. 18.7. 2001. 5) Guð-
mundur, f. 9.3. 1969, kvæntur Mar-
gréti Ýri Einarsdóttur, f. 14.4.
1976. Dætur þeirra eru: a) Brynja,
f. 11.9. 1998, b) Karen, f. 24.4.
2002. 6) Agnar, f. 5.2. 1974, í sam-
búð með Elsu Jónu Björnsdóttur, f.
13.9. 1970. Dóttir Elsu Jónu er
Steinunn Pála Guðmundsdóttir, f.
1.5. 1987.
Ásgeir Kristinn stundaði nám í
Reykjaskóla í Hrútafirði, en hóf
ungur sjómennsku, fyrst sem létta-
drengur á Esjunni, en síðan mat-
sveinn á skipum Eimskipafélags
Íslands hf. Síðan starfaði Ásgeir
Kristinn við matreiðslu í landi um
árabil, einkum í Olíustöðinni í
Hvalfirði, áður en hann gerðist
matsveinn á Freyfaxa, skipi Sem-
entsverksmiðjunnar, um nokkurra
ára skeið. Hann tók síðar aftur upp
þráðinn hjá Olíustöðinni í Hvalfirði
og starfaði þar til 1985. Þau hjónin
ráku verslunina Traðarbakka á
Akranesi á árunum 1985 til 1998.
Ásgeir Kristinn og Aðalbjörg
Jóna áttu heimili í Hvalfirði í tæp-
an áratug, en í rösklega 30 ár var
heimili þeirra á Esjubraut 14 á
Akranesi.
Ásgeir Kristinn var félagi í
Karlakórnum Svönum um nokk-
urra ára skeið og félagi í Oddfell-
owstúkunni Agli á Akranesi frá
1974.
Útför Ásgeirs Kristins fer fram
frá Akraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Ásgeir Kristinn
kvæntist 1.12. 1956
Aðalbjörgu Jónu Guð-
mundsdóttur, f. 4.5.
1933. Foreldrar Aðal-
bjargar Jónu voru
Guðmundur Einars-
son verkamaður, f.
29.5. 1891, d. 7.2.
1978, og Marta Jóns-
dóttir, f. 24.11. 1902,
d. 13.2. 1994. Börn Ás-
geirs Kristins og Aðal-
bjargar Jónu eru: 1)
Marta Kristín, f. 18.8.
1956, gift Gylfa Þórð-
arsyni, f. 5.12. 1944.
Börn þeirra eru: a) Ása Björg, f.
13.5. 1982, unnusti hennar er
Garðar Axelsson, f. 15.7. 1979, b)
Þórður Már, f. 7.9. 1985, c) Birkir
Örn, f. 14.1. 1987, og d) Harpa
Lind, f. 29.5. 1991. 2) Hafdís Fjóla,
f. 30.11. 1957. Sonur hennar er
Guðmundur Dagur Jóhannsson, f.
11.10. 1990. 3) Sólveig Jóna, f. 16.5.
1961. 4) Ásgeir, f. 17.5. 1963,
kvæntur Ágústu Björgu Kristjáns-
dóttur, f. 9.6. 1967. Börn þeirra
eru: a) Ásgeir Garðar, f. 21.1. 1988,
b) Regína Ösp, f. 30.11. 1990, c)
Matthías, f. 8.4. 1994. Uppeldisson-
ur þeirra er Jón Valdimar Krist-
jánsson, f. 13.10. 1978, bróðir
Ágústu Bjargar. Sambýliskona
Við systkinin á Jörundarholti vilj-
um minnast afa okkar með nokkrum
orðum því okkur þótti svo vænt um
hann.
Afi Ásgeir var alltaf að gantast við
okkur. Hann var til dæmis oft að
galdra fyrir okkur. Hann galdraði
bæði sígarettur og peninga fram úr
eyrum okkar eða flíkum og alltaf
þótti okkur þetta jafn fyndið og snið-
ugt og uxum við aldrei upp úr því.
Einu sinni lét hann meira að segja
bangsa kúka í kopp og urðum við
mjög undrandi á því, þvílíkur töfra-
maður hugsuðum við. En seinna
komumst við að því að afi var ekki
svo göldróttur, heldur hafði yngri
frændi okkar nýverið á koppnum.
Það þótti alltaf jafn gaman og
spennandi að koma og gista hjá
ömmu og afa á Esjubrautinni og
finnst Hörpu Lind enn þá gaman að
fá að gista. Það stóð samt alltaf mest
upp úr að fá að fara á Traðarbakka
og hjálpa til. En þá fengum við allt
það sem okkur lysti í og á kvöldin
sendu amma eða afi alltaf Adda með
okkur á videoleiguna til að taka
spólu. Við fórum líka oft á rúntinn
með þeim og fengum okkur ís og þau
eru líka ófá skiptin sem við fórum á
ísrúnt til Borgarness.
Afa þótti gaman að elda og starf-
aði sem kokkur hluta ævinnar. Nú
síðast voru hann, og amma, á Nesja-
völlum og fórum við stundum að
heimsækja þau þangað. Það var þá
sem Þórður Már ákvað að gerast
kokkur eins og afi og er hann núna í
matreiðslunámi. Afi var alltaf fyrir-
myndin hans og verður það áfram.
Afi var mjög tónelskur maður og
gat spilað á öll hljóðfæri sem hann
komst yfir. Á jólunum, þegar öll fjöl-
skyldan var mætt til ömmu og afa á
Esjubrautina, var oft dansað í kring-
um jólatréð. Afa þótti gaman að
hlusta á tónlist og þótti gaman að
heyra okkur systkinin spila. Þá er
það sérstaklega minnistætt þegar
Harpa Lind og Dagur, frændi okkar,
spiluðu í sjötugsafmælinu hans.
Afa þótti afskaplega vænt um okk-
ur, ekki síður en okkur þótti vænt
um hann og því er söknuðurinn mik-
ill. En söknuðurinn er samt mestur
hjá ömmu. Nú vitum við að afa líður
vel og er komin á sama stað og afi
Þórður og þeir vaka yfir okkur.
Minningin mun lifa hjá okkur. Far
þú í friði, elsku afi.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(Páll Jónsson.)
Ása Björg, Þórður Már,
Birkir Örn og Harpa Lind.
Elsku afi. Mér þótti rosalega vænt
um þig og vildi ekki að þú hefðir dáið.
Manstu þegar þú galdraðir alltaf fyr-
ir okkur frændsystkinin með sígar-
ettum. Ég man alltaf hvað þú gerðir
við bangsa. Mér fannst alltaf voða-
lega gott þegar þú komst í heimsókn
á nærri hverju kvöldi áður en þú
varðst veikur. Manstu hvað þér þótti
gott að fá DV þegar ég var búinn að
bera út? Ég man líka þegar þið
amma voruð nýbúin að fá nýja bílinn
að þú fórst af og til út í bíl til að
hlusta á geisladiskana þína þótt þú
ættir fínar græjur heima. Svo er mér
líka minnisstætt hvað þú gerðir allt-
af rosalega góðan jólakokteil.
Bless bless elsku afi, ég veit að þú
ert á góðum stað og líður vel.
Dagur.
Elsku afi.
Mikið eigum við eftir að sakna þín.
Þú varst alltaf svo góður við okkur,
það er skrítið að koma heim til ömmu
og sjá þig ekki þar. Það var svolítið
erfitt að sjá þig svona veikan en þú
varst alltaf jafn duglegur og amma
alltaf svo góð við þig. En núna ertu
hjá guði og þarft ekki lengur að vera
veikur. Við eigum svo margar
skemmtilegar minningar að þegar að
við hugsum um þær verðum við glöð.
Við munum alltaf muna eftir þér
afi. Við viljum kveðja þig með þess-
ari bæn.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Takk fyrir allt
Ásgeir Garðar, Regína Ösp
og Matthías.
Elskulegur bróðir er fallinn frá og
þá koma upp í hugann minningar frá
æskuárunum.
Þegar þú komst heim úr milli-
landasiglingum færandi hendi; eitt-
hvað fallegt handa mömmu, eitthvað
fyrir okkur yngri systkinin. Við
klædd í sparifötin því þú ætlaðir með
okkur í bæinn og bjóða upp á ís eða
shake. Ég man hvað mér fannst mik-
ið til um það. Svo liðu árin og þú hitt-
ir þína elskulegu Löllu og eignaðist
með henni sex börn. Samrýndari
fjölskyldu er vart að finna.
Það var alltaf hátíð að koma upp á
Akranes til ykkar, hvort sem tilefnið
var brúðkaup, ferming eða afmæli.
Ekkert mál að láta þá sem vildu
gista eftir gleðskap. Það var ógleym-
anleg helgi þegar Marta og Gylfi
giftu sig og við systkinin og fleiri
gistum öll hjá ykkur. Eldra fólkið í
svefnherbergjunum en við hin yngri
völdum að vera saman í stofunni; í
sófum og á gólfinu til að geta spjallað
saman og rifjað upp minningar frá
liðinni tíð og sungið. Lilla systir spil-
aði á gítarinn og þú ljómaðir allur.
Já, það var alltaf gaman að hittast.
Elsku Lalla. Þú ert búin að standa
eins og klettur við hliðina á Lilla
bróður síðustu árin, þar sem hann
þurfti að berjast við þann illvíga
sjúkdóm sem lagði hann loks að velli.
Og börnin ykkar stóðu sterk með
þér. Ég og fjölskylda mín vottum
ykkur öllum einlæga samúð. Guð
gefi ykkur styrk.
Elsku bróðir, mér finnst sem ég
sjái hana mömmu þína, búna að bíða
í 72 eftir að fá að taka þig í faðm sér.
Guð veri með þér og þakka þér fyrir
allt og allt. Þín systir
Kristín.
ÁSGEIR KRISTINN
ÁSGEIRSSON
 Fleiri minningargreinar um
Ásgeir Kristin Ásgeirsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝ Stella Sigurleifs-dóttir fæddist á
Bíldudal 12. janúar
1928. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítal-
ans í Kópavogi 22.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Viktoría
Kristjánsdóttir, f. á
Gljúfurá í Arnarfirði
12. ágúst 1899, hús-
freyja á Bíldudal og í
Reykjavík og starfs-
maður Hafrann-
sóknastofnunar, d.
21. apríl 1972, og Sig-
urleifur Vagnsson, f. á Kleifastöð-
um í Gufudalssveit 18. júlí 1897,
verslunarmaður á Bíldudal og síðar
starfsmaður atvinnudeildar Há-
skóla Íslands, d. 2. mars 1950.
Systkini Stellu voru: a) Erna leik-
kona, f. 26. desember 1922, d. 7.
febrúar 2002. Maður hennar var
Árni Ársælsson læknir, f. 19. sept-
ember 1922, d. 13. ágúst 1993. Börn
þeirra eru Bergljót og Leifur Árni,
b) Ríkarður, f. 12. ágúst 1924, d. 16.
september 1936, og c) Rakel, f. 3.
mars 1933. Fyrri maður hennar var
í Barcelóna, f. 3. desember 1957, d.
28. júlí 2002. Maki hennar var Luis
Peña Moreno, kaupmaður í Barce-
lóna. c) Pétur Leifur, kaupmaður í
Barcelóna, f. 20. nóvember 1961,
unnusta hans er Maite Pueyo garð-
yrkjufræðingur. Pétur Leifur á
Ernu og Dag með fyrrverandi konu
sinni, Concepcion Piños y Lopez. d)
Elín Marta bankastarfsmaður, f.
14. desember 1963. Maki hennar er
Sigurgeir Örn Jónsson, deildar-
stjóri hjá Kaupþingi, og eiga þau
Unni Ósk og Söndru Dögg, en með
fyrri manni sínum, Ágústi Pálssyni,
sem er látinn, á Elín Pétur Þór.
Stella ólst upp á Bíldudal til 12
ára aldurs. Hún stundaði nám í
Gagnfræðaskóla Reykjavíkur, en
vann síðan við verslunarstörf. Frá
1946 starfaði hún hjá Borgardóm-
aranum í Reykjavík, allt til þess er
þau hjón fluttu til Kaupmannahafn-
ar haustið 1953 og síðan til Strass-
borgar. Til Íslands fluttu þau í árs-
byrjun 1965. Stella var
heimavinnandi meðan börnin voru
að komast á legg. Hún vann hjá
auglýsingastofu Kristínar Þorkels-
dóttur um skeið, en frá árinu 1973
var hún fulltrúi á skrifstofu bæjar-
stjóra Kópavogs, uns hún lét af
störfum fyrir aldurs sakir árið
1997.
Útför Stellu verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Tómas Einarsson,
börn þeirra eru Hrafn-
hildur, Sigurleifur og
Viktoría. Rakel og
Tómas skildu. Seinni
maður Rakelar er
Björn Ólafur Gíslason.
Börn þeirra eru Hulda
og Ólöf.
Stella giftist hinn 1.
september 1953 Pétri
Guðfinnssyni, f. 14.
ágúst 1929. Foreldrar
hans voru Marta Pét-
ursdóttir, húsfreyja, f.
12. ágúst 1901, d. 2.
apríl 1992, og Guðfinn-
ur Þorbjörnsson framkvæmda-
stjóri, f. 11. janúar 1900, d. 4. apríl
1981. Pétur var starfsmaður Evr-
ópuráðsins í Strassborg 1955–1964,
síðan framkvæmdastjóri Sjón-
varpsins og síðast útvarpsstjóri
Ríkisútvarpsins.
Börn Stellu og Péturs eru: a) Ólöf
Kristín, þýðandi og dómtúlkur, f.
28. desember 1954. Maki hennar er
Jóhannes Hraunfjörð Karlsson
sagnfræðingur. Börn þeirra eru
Baldur og Stella Soffía. b) Áslaug
Helga, kennari og verslunarmaður
Tengdamóðir mín, Stella Sigur-
leifsdóttir, er látin eftir skamma
sjúkdómslegu. Hún fæddist á Bíldu-
dal en flutti ung til Reykjavíkur.
Þaðan lá leiðin út í heim.
Ég kynntist Stellu fyrir hartnær
þrjátíu árum á árshátíð hjá Starfs-
mannafélagi Kópavogs þegar hún
tók upp á sitt einsdæmi að kenna
mér tangó. Ég var þá strákkjáni í
öskunni en hún einkaritari bæjar-
stjóra og held ég að hvorugt okkar
hafi gert sér grein fyrir hvað þessi
tangó yrði afdrifaríkur. Kennslan
tókst auðvitað ekki sem skyldi,
a.m.k. hef ég ekki reynt að dansa
tangó síðan, hins vegar fylgdi heim-
boð á Þinghólsbrautina sem ég nýtti
mér óspart. Sat ég gjarna úti í garði
með þeim Stellu og Pétri og ræddum
um það sem var efst á baugi í það og
það skiptið. Það var lærdómsríkt
fyrir strákhvolp, sem varla hafði far-
ið út fyrir bæjarmörkin, að tala við
þau hjón, en þau höfðu dvalið lang-
dvölum erlendis og höfðu frá mörgu
að segja.
Þessi siður hélst eftir að ég kynnt-
ist Ólöfu og varð tengdasonur þeirra
hjóna, en þá bættist líka við spila-
mennskan. Stella Torfa, eins og hún
kallaði sig stundum, var fæddur
spilamaður og hafði alla tíð mikið
yndi af að segja hátt og djarfmann-
lega, jafnvel þegar spilin gáfu ekki
tilefni til nokkurra tilþrifa. Ef ekki
náðist að manna í kana var bara farið
í Hornafjarðarmanna. Þessi íþrótt
var oft stunduð yfir heilu helgarnar
svo ekki sé minnst á stórhátíðir eins
og jól og páska. Þá átti tengdamóðir
mín það til að bjóða okkur óforvar-
endis í sunnudagsmat, líklega til
þess eins að taka slaginn eftir ábæti
og kaffi. Hún tók þá gjarna daginn
snemma og hafði allt tilbúið þegar
okkur bar að garði. Þetta voru
skemmtilegir tímar, ekki bara fyrir
okkur Ólöfu, heldur einnig fyrir
börnin okkar sem fengu ljúfa tilsögn
í því hvernig ætti að bera sig að við
uppþvottinn hjá afa sínum svo spila-
mennskan tefðist ekki fram úr hófi.
Löngu síðar varð nafna hennar fjórði
maðurinn í kana.
Stella var svipmikil og glæsileg
kona af arnfirskum ættum og ekkert
fyrir það að liggja á skoðunum sín-
um. Þegar henni mislíkaði fór það
ekki fram hjá manni, en sá þráður
sem milli okkar lá rofnaði aldrei þótt
á reyndi.
Síðasta ár var Stellu þungt í
skauti. Fyrst missti hún eldri systur
sína, Ernu, eftir tiltölulega skamma
sjúkdómslegu, síðan næstelstu dótt-
ur sína, Áslaugu Helgu. Hún tók frá-
fall Áslaugar mjög nærri sér og þá
var eins og hún missti móðinn.
Stellu er sárt saknað en minning
hennar lifir.
Jóhannes.
Fyrstu spurnir sem ég hafði af
Stellu voru í desember 1952 heima á
Íslandi þegar ég komst að því að Pét-
ur bróðir minn væri hrifinn af stúlku
sem hann hafði kynnst í París.
Þau gengu svo í hjónaband í París
1. september 1953 og komu nýgift til
Íslands í desember sama ár og þá
kynntist ég Stellu sem hefur verið
mágkona mín í næstum hálfa öld.
Fyrstu tólf búskaparár sín bjuggu
Pétur og Stella erlendis. Móðir okk-
ar Péturs varð þeirrar ánægju að-
njótandi að njóta gestrisni Stellu og
Péturs bæði í Kaupmannahöfn og
Strassborg og yljaði hún sér lengi
við minningarnar frá þeim heim-
sóknum.
Til Íslands komu þau svo alkomin
1965 með börnin sín fjögur. Fljótlega
keyptu þau húseignina Þinghóls-
braut 5 í Kópavogi. Það var sann-
arlega stórrar fjölskyldu hús þar
sem fjölskyldan undi hag sínum vel.
Það hefur líka komið sér vel síðustu
árin þegar kærkomna gesti hefur
borið að garði langt að að hafa rúm-
gott húsnæði.
Stella kunni vel að meta náttúru-
fegurð Íslands og kyrrðina sem ríkir
í sveitum landsins. Hjónin gerðu víð-
reist um landið og voru dugleg að
uppgötva nýja staði auk þess sem
þau áttu sína uppáhaldsreiti.
Síðastliðin ellefu ár höfum við
hjónin og Stella og Pétur ásamt
fleira góðu fólki hist árlega á fögrum
stað á Suðurlandi þar sem við höfum
dreift áburði og fræjum á uppblásið
land. Ég sé Stellu fyrir mér þar sem
hún einbeitt á svipinn íklædd vað-
stígvélum með fötu í hendi dreifir
innihaldi fötunnar í kringum sig.
Hún var sannarlega í essinu sínu við
þessa iðju og í lok verkefnisins sett-
ist hópurinn saman í sömu lautina ár
eftir ár, við kölluðum hana lautina
okkar, og við gæddum okkur á nesti
sem við höfðum tekið með okkur að
heiman og spjölluðum saman. Stella
naut sín vel í þessu umhverfi með
fólkinu sem tók þátt í að græða land-
ið með henni.
Það eru engin ný sannindi að eitt
sinn skuli hver deyja. Samt er það
staðreynd að þegar náinn vinur
kveður er maður aldrei nægilega
viðbúinn. Ég eins og fleiri hefði ósk-
að að fá að eiga Stellu að vini um
mörg ókomin ár enn, en ég hlýt að
vera þakklát fyrir að hafa notið vin-
áttu hennar í fjölda ára.
Ég votta Pétri bróður mínum, eft-
irlifandi börnum þeirra Stellu og
tengdabörnum og barnabörnunum
sjö innilega samúð mína. Blessuð sé
minning Stellu Sigurleifsdóttur.
Vigdís Guðfinnsdóttir.
STELLA
SIGURLEIFSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Stellu Sigurleifsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.