Morgunblaðið - 24.05.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 LAUGARDAGUR 24. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðmundur Sig-urðsson fæddist í
Hólmaseli í Gaul-
verjabæjarhreppi 26.
júní 1931. Hann lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands hinn 17. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Sigurð-
ur Halldór Ormsson
bóndi, f. 23. apríl
1899, d. 24. janúar
1984, og Guðrún
Guðmundsdóttir, f.
23. september 1895,
d. 2. júlí 1952. Systk-
ini Guðmundar eru
Guðrún, f. 7. apríl 1927, d. 2002,
Pálína, f. 9. maí 1928, d. 1998, Sig-
rún, f. 20. ágúst 1929, Jósep, f. 16.
maí 1939.
Guðmundur kvæntist 28. des-
ember 1963 eftirlifandi eignkonu
sinni, Jóhönnu Gústafsdóttur, f. í
Þýskalandi 15. desember 1942.
Eignuðust þau sex börn saman, en
fyrir átti Jóhanna Vilhjálm Arnar:
Vilhjálmur Arnar
Ólafsson, sambýlis-
kona Birgitta Elín
Antonsdóttir; Sig-
urður, kvæntur Unni
V. Guðlaugsdóttur;
Guðrún, sambýlis-
maður Eiríkur Ingi
Sigurjónsson; Anna
Pálína, sambýlis-
maður Gunnar Sig-
urðsson; Svandís,
sambýlismaður Jón
Ásbjörn Grétarsson;
Jóna Heiðdís, gift
Þorbirni Sigurðs-
syni; og Kristrún.
Barnabörn Guðmundar og Jó-
hönnu eru 21 og barnabarnabörn-
in þrjú.
Guðmundur tók við búi af föður
sínum árið 1964 og stundaði bú-
skap þar til Anna Pálína og Gunn-
ar tóku við 1995.
Útför Guðmundar verður gerð
frá Villingaholtskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Fyrstu minningar mínar frá því ég
var lítil eru þegar ég var á gangi með
pabba út á Gljá. Ég var kannski 4-5
ára og var að reyna að halda í við
hann, pabbi arkaði á sínum vanalega
hraða og ég stelpuskottið hálfhljóp á
eftir, þangað til hann tók í höndina á
mér svo ég gæti haldið í við hann.
Ég á margar góðar minningar um
pabba, sem ég elti og var mikið í
kringum við vinnuna á bænum. Ég
var ekki gömul þegar ég var farin að
hjálpa til í fjósi og við sauðburð og
tengdist honum sterkum böndum.
Hann var góður við skepnurnar og
mátti ekkert aumt sjá og fannst
stefna okkar yngri bænda oft ekki
gæfuleg, enda vorum við nú ekki allt-
af sammála, þegar gamli og nýi tím-
inn mættust. En oft er það gott sem
gamlir kveða og oftar en ekki hafði
pabbi rétt fyrir sér.
Pabba fannst gaman að veiða lax
og silung í net í Þjórsá og veiddi oft
vel, of vel að sumra áliti þ.e. þeirra
sem þurftu að borða veiðina.
Öll sumur frá því við tókum við bú-
skapnum 1995 hefur pabbi hjálpað
okkur við heyskap og jarðrækt.
Hann átti litla jarðýtu sem hann not-
aði við að laga til túnstæði og flög.
Hann braut töluvert land undir tún
síðasta sumar, sem var mikið verk á
litlu verkfæri. Í heyskapartíð var
hann oftar en ekki kominn út á tún
að slá fyrir allar aldir og yfirleitt rak-
aði hann öllu heyi saman.
Kæri pabbi, nú er komið að leið-
arlokum og það er mikið tómarúm og
söknuður sem þú skilur eftir í huga
okkar allra.
Þegar maður hefur borið tak-
markalausa virðingu fyrir einhverj-
um er erfitt að sleppa takinu.
Kveðja frá okkur öllum og Guð
geymi þig.
Anna Pálína.
Ég kveð þig núna, pabbi minn, í
síðasta sinn með tár og söknuð í
hjarta, söngurinn þinn er hljóðnaður
en minningin hljóðnar aldrei.
Ferðirnar í Hólmasel voru of fáar
núna síðustu ár, er kannski lík þér,
pabbi minn, fer lítið af bæ.
Þú aðstoðaðir mig á svo margan
hátt, sýndir þína ást á mér og börn-
unum mínum þannig.
Það er svo margt sem kemur upp í
huga minn þegar ég hugsa um þig,
elsku pabbi, sem ég mun geyma í
hjarta mínu og segja börnunum mín-
um frá. Ég læt hér fylgja uppáhalds
sálminn minn sem þér þótti svo fal-
legur.
Þú ert farin í aðra sveit og munt
syngja og líta eftir okkur þar líka,
bless pabbi minn.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Þín dóttir,
Svandís.
Elsku pabbi.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Ég veit ekki hvernig ég á að
kveðja þig, mig langar ekki til þess
en stundin er komin, alltof snemma
og ég var ekki búin að segja þér hve
mér þykir vænt um þig. Mín eina
huggun er sú að núna líður þér vel og
ég veit að Guð hefur tekið þig í faðm-
inn, hjá honum hittir þú alla sem þú
hefur misst í áranna rás og þau taka
þar á móti þér með opinn faðminn.
Við sem eftir erum reynum að lifa
við sorgina og vitum að við hittumst,
seinna.
Hvíldu friði.
Þín dóttir
Jóna Heiðdís.
Með kveðjutár á vanga
lít ég þinn gengna veg.
Minnist hvers andartaks
er þú gafst mér – svo margt.
Hjarta mitt brostið
læknar minningin
um okkar hinstu kveðjustund.
Loks þú lagðist aftur
með sáttabros á vör
tókst þinn síðasta andardrátt
og hvarfst á braut.
En um eilífð mun í hjarta mínu
óma söngur þinn.
(JME.)
Þakka þér allar stundirnar sem
við áttum saman, elsku pabbi minn,
og þær sem þú gafst honum Aroni
mínum.
Ég vona að þér líði loks vel og haf-
ir hitt alla þá sem fóru á undan þér
sem stóðu þér nær.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig
við
það sem ég fæ ekki breytt, kjark til að
breyta því sem ég get breytt og vit til að
greina þar á milli.
Kristrún.
Elsku afi.
Það er skrítið að þú sért ekki leng-
ur hérna með okkur. Þótt þú sért
ekki hérna lengur í persónu þarftu
ekki að vera farinn út af því. Þú átt
stóran stað í hjarta mínu, þaðan
ferðu aldrei. Og hvar sem ég er og
hvenær, það skiptir engu máli, ég
mun alltaf hugsa um þig og minn-
ingin um þig lifir með mér.
Þú ert kominn á betri stað með
guði og ég vona að guð gæti þín. Hitti
þig seinna.
Kveðja með söknuði.
Ásbjörn Örvar.
GUÐMUNDUR
SIGURÐSSON
✝ Ásdís Jónasdóttirfæddist í Efri-
Kvíhólma í V-Eyja-
fjallasveit 30. októ-
ber 1909. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Víðihlíð laugardag-
inn 10. maí síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Jónas Sveins-
son, bóndi í Efri-
Kvíhólma, f. 4. nóv.
1875, d. 29. nóv. 1946
og Guðfinna Árna-
dóttir, f. 12 sept.
1874, d. 23. nóv. 1972.
Systkini hennar voru Sveinn, f. 9.
júlí 1902, d. 26. des. 1981, Marta
Sigríður, f. 14. nóv. 1903, d. 7. júlí
2000. Engilbert Ármann, f. 28.
febr. 1906, d. 24. apríl 1987, Elín,
f. 1908, Guðrún, f. 30. okt. 1909, d.
25. okt. 1975, Guðný Bergrós, f.
21. nóv. 1912, Sigurþór, f. 1. júlí
1915, og Guðfinna, f. 30. okt. 1916,
d. 18. febr. 2002. Ásdís hóf búskap
í Vestmannaeyjum 1935 með heit-
manni sínum, Sigurgeiri Þorleifs-
syni frá Miðhúsum í Hvolhreppi, f.
12. júlí 1902, d. 24. ágúst 1950.
Dóttir þeirra er Júlía, f. 31. ágúst
1937, maki Jóhann Bergur Sveins-
son, f. 19. sept. 1930.
Börn þeirra eru: a)
Ásthildur Edda, f 3.
okt 1957, d. 31. des
1962. b) Sigurgeir
Svanur, f. 19. des
1958. c) Guðfinna
Bryndís, f. 19. okt.
1961, sonur hennar og
Albertos Bianco er Jó-
hann Davíð Bianco, og
dóttir hennar og Júl-
íusar Ólafssonar, f. 18.
mars 1963, er Helena
Júlíusdóttir, f. 4. ág.
1987. d) Kristinn Edg-
ar, f. 20. okt. 1964, maki Inga
Sveinbjörg Ásmundsdóttir, f. 12.
apríl 1970, börn þeirra eru Berg-
ur Edgar, f. 15. júlí 1995, og Gyða
Sveinbjörg, f. 6. mars 2001. Sonur
Ásdísar og Baldurs Sigurlássonar,
f. 1926, d 1980, er Héðinn Heiðar,
f. 15. jan. 1953, sambýliskona er
Ragnheiður Sigurðardóttir, f. 17.
júní 1949. Dóttir Héðins og Önnu
Maríu Kristjánsdóttur, f. 22. des.
1962, er Ásdís Ýr, f. 3. feb. 1984,
þau skildu.Útför Ásdísar verður
gerð frá Ásólfsskálakirkju undir
Eyjafjöllum í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Elsku frænka, nú ertu örugglega
komin í sveitina þína undir Eyjafjöll-
um, sveitina sem þú unnir svo heitt.
Mikið var alltaf gaman hjá okkur þeg-
ar við komum saman sumar eftir sum-
ar í Hamragörðum hópur ættingja á
öllum aldri. Mér fannst vera samasem
merki á milli Hamragarða og Ástu
frænku. Gudda gamla í hlóðareldhús-
inu vakti heldur betur lukku hjá
krökkunum, en þú varst ólöt við að
bregða aðeins á leik með þeim. Hvað
þið Berglind Ósk náðuð vel saman,
Ásta frænka alltaf tilbúin að leyfa
henni að vaska upp eða sulla með vatn
í fati og þar fram eftir götunum. Þegar
við bjuggum í Grindavík og þú í Kefla-
vík var oft skroppið til Keflavíkur í
heimsókn og alltaf var jafn gaman að
koma til þín, það var hreinlega á við
vítamínsprautu. Þú varst alltaf svo kát
og skemmtileg þó var líf þitt ekki alltaf
dans á rósum. Það var svo gaman að
heyra þig segja frá, þú lékst allt svo vel
að maður lifði sig inn í frásögnina,
skemmtilegar sögur úr sveitinni þinni
og þar áttu dýrin stóran sess því þú
varst mikill dýravinur. Einnig sagðir
þú mér oft frá því þegar þú bjóst í Eyj-
um og þá minntist þú oft á vinnustað-
inn þinn, Hraðfrystistöðina eða Hrað-
ið eins og þú kallaðir það, en þaðan
áttir þú greinilega góðar minningar.
Síðar þegar ég fluttist með fjölskyld-
una til Eyja spjölluðum við oft saman í
síma. Og hvað það var gaman þegar
þú komst til okkar til Eyja og varst hjá
okkur í nokkra daga í yndislegu veðri,
en til eyja komstu ekki oft eftir gos.
Ekki skemmdi fyrir að Jónas frændi
var hjá okkur á sama tíma og þið rifj-
uðuð upp á leikrænan hátt eins og
ykkur einum var lagið hina ýmsu at-
burði og atvik liðinna tíma svo við velt-
umst um af hlátri. Já, þær eru ynd-
islegar minningarnar sem ég á um þig,
elsku frænka.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Gættu þess vin, yfir moldum mínum,
að maðurinn ræður ei næturstað sínum.
Og þegar þú hryggur úr garðinum gengur
ég geng þér við hlið þó ég sjáist ei lengur.
En þegar þú strýkur burt tregafull tárin
þá teldu í huganum yndisleg árin
sem kallinu gegndi ég kátur og glaður,
það kætir þig líka, minn samferðamaður.
(James McNulty.)
Eygló Alda Sigurðardóttir.
Ásdís fór níu ára gömul til Jóhanns
P. Reykdal bakara og Dóru, konu
hans, í Vestmannaeyjum, sem barn-
fóstra og aðstoðarstúlka í bakaríinu og
dvaldi hún þar til 12 ára aldurs, eða
þar til þau hjónin fluttust til Danmerk-
ur, og þrátt fyrir að þau vildu taka
hana með þangað varð ekki úr því og
fór hún því aftur heim að Kvíhólma.
Ásdís, eða Ásta eins og hún var oftast
kölluð, var lífsglöð stúlka og tók virkan
þátt í störfum ungmennafélagsins
Trausta og var vel liðtæk í leikstarf-
seminni fyrir félagið, sem fram fór á
Heimalandi á haustin. Hún fór í
kaupavinnu á ýmsum stöðum, strax og
hún hafði aldur til, og kom sér þar vel.
Ásta varð síðar húsmóðir í Vest-
mannaeyjum og stundaði jafnframt
fiskvinnslustörf í Hraðfrystistöð Vest-
mannaeyja um árabil og þótti góður
starfskraftur og minntist hún oft á það
hve gaman hefði verið við vinnuna í
„Hraðinu“. Hún hugsaði mikið um vel-
ferð starfsfólksins, tók þátt í verka-
lýðsbaráttunni og var lengi trúnaðar-
maður starfsfólks á sínum vinnustað.
Það var mjög ríkt í henni að orð skyldu
standa og ekki væri troðið á rétti fisk-
vinnslukvennanna. Ekki var lífið alltaf
dans á rósum á þessum árum og
stundum litla vinnu að fá og oft þröngt
í búi og var þá gjarnan horft austur til
flaggstangarinnar á „Stöðinni“ til að
athuga hvort búið væri að flagga þar
bláleita fánanum, sem var merki um
að konurnar ættu að mæta til vinnu
næsta morgun og fylgdi því mikil gleði
þegar slík atvinnuleysistímabil voru á
enda. Í kjölfar eldgossins í Vest-
mannaeyjum 1973 fluttist Ásta til
Keflavíkur ásamt syni sínum og hóf
þar fiskvinnslustörf hjá Frystihúsi
Þórðar Jóhannessonar og síðar
Frystihúsi Óla Sól. Síðast bjó hún að
Faxabraut 30 í Keflavík. Hún var mik-
ill barna- og dýravinur og nutu bæði
börn og kisurnar hennar jafnan góðs
atlætis hjá henni og voru henni miklir
gleðigjafar. Hún talaði gjarnan um
„fólkið sitt“ með mikilli virðingu þegar
ættmenni hennar voru annars vegar.
Glaðsinni hennar og léttur húmor
komu sér oft vel í harðri lífsbaráttunni
á síðustu öld.
Blómin og jurtirnar áttu góðu við-
móti að fagna hjá henni og glöddu
hana mikið, enda kom hún sér upp
blómagarði hvar sem hún var og alltaf
þurfti hún að fara út á blett og athuga
gróskuna í garðinum hjá dóttur sinni,
þegar hún kom í heimsókn til okkar í
Þverholtið. Systurnar frá Efri-Kví-
hólma nutu þess oft að spjalla, syngja
og hlæja saman löngum stundum þeg-
ar þær hittust og var þá ekki spurt um
það hvað tímanum leið og munu næt-
urnar stundum hafa séð framan í
dagskímuna áður en dagskránni var
að fullu lokið hjá þeim, á góðri stund.
Frá því árið 2000 dvaldi hún á hjúkr-
unarheimilinu Víðihlíð í Grindavík, eft-
ir að heilsu hennar fór að hraka, og
deildi hún þar fróðleik og gamanmáli á
meðal þeirra sem þar dvöldu með
henni, á meðan heilsan leyfði, en hún
var sannkölluð sögumanneskja og
kunni mikið af ljóðum og vísum, enda
hafði slíkt verið haft mjög á vörum á
æskuheimili hennar í sveitinni. Talaði
samvistarfólk hennar í Víðihlíð oft um
ÁSDÍS
JÓNASDÓTTIR
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við fráfall ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
KRISTINS HELGASONAR,
Grundargerði 9,
Reykjavík.
Ingibjörg Þorkelsdóttir,
Þóra Kristinsdóttir, Þorvaldur Karl Helgason,
Gylfi G. Kristinsson, Ragna Þórisdóttir,
Gunnar Helgi Kristinsson, María Jónsdóttir,
Axel Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur vináttu
og hlýhug við andlát og útför
ÓLAFS ÞÓRÐARSONAR
frá Ökrum,
á Mýrum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Dvalarheimilis
aldraðra, Borgarnesi.
Ingibjörg Jóhannsdóttir,
börn, barnabörn og barnabarnabörn.